Loading...Την Τρίτη 26 Νοεμβρίου είχαμε την ιδιαίτερη χαρά να μας μιλήσει ο π. Δημήτριος Παπαγεωργίου από το Κιλκίς για την σχέση του καθενός με την Θεία Λατρεία. Η ύπαρξη λατρευτικού τυπικού είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε θρησκείας στον κόσμο και έτσι δεν θα μπορούσε να λείπει από την δική μας Πίστη. Και μάλιστα είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι της ζωής μας.
Τα λατρευτικά μας κείμενα αποτελούν καταγραφή του βιώματος της πρώτης εκκλησίας που αντλούσε την καταγωγή της από την πρώτη Θεία Λειτουργία, τον Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χρίστος μας παρέδωσε το μυστήριο στους μαθητές.
Η λεξη προέρχεται από τα λειτ- (>λαός) + έργο. Είναι δηλαδή ένα έργο που επιτελείται για τους πιστούς και γι’ αυτό είναι απαραίτητη η ύπαρξη έστω και ενός ανθρώπου εκτός από τον ιερέα!
Εκτός αυτό, η Θ. Λειτουργία είναι φανέρωση της Αγίας Τριάδος, μία σύνοδος ουρανού και γης. Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης μάλιστα σταματούσε λόγω της σφοδρότητας του βιώματος που είχε κατά την διάρκεια της ακολουθίας και συνέχιζε επειδή του έδινε πρόσταγμα κάποιος άγγελος.
Στην Εκκλησία μας Μυστήρια με την στενή έννοια είναι μόνο τα γνωστά 7, αλλά με την ευρύτερη έννοια είναι η κάθε επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας!
Γιατί όμως να είναι η λατρεία μας τυποποιημένη, σύμφωνα με αρχαία τυπικά; Επειδή στην ακολουθία ιερείς και λαός θεολογούν είναι σημαντικό να υπάρχει ένα όριο, για να μην υποπέσουμε σε κάποιο λάθος. Ο τύπος είναι το τσόφλι που συγκρατεί την ουσία και παράλληλα εξασφαλίζει την ενότητα του ποιμνίου: όπως οι ομάδες έχουν κοινές φορεσιές και ύμνους, έτσι και η Εκκλησία ενώνει τους πιστούς μέσα από την ομοιομορφία στις ακολουθίες!
Η σχέση μας με την λατρεία δεν είναι κάτι μετρησιμο. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε για ποιον λόγο συμμετέχουμε. Είναι καιρός να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα αγάπης του Χριστού μας και όχι σε κάποιον εξαναγκασμό ή συνήθεια. Αν αντιληφθούμε τι μας προσφέρει η λατρεία, δεν θα μας φτάνει! Ενώνει τον Θεό με τους ανθρώπους και τους ανθρώπους μεταξύ τους. Γι’ αυτό και πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τους ενδοιασμούς μας για το ποιόν του κάθε ιερέως ή τον φόβο μας μήπως συμμετέχουμε υπερβολικά.
Για να βελτιώσουμε την σχέση μας με την Θεία Λατρεία και ως εκ τούτου με τον Κύριό μας υπάρχουν κάποια βήματα. Είναι πολύ βασικό να πλησιάζουμε με ταπεινό φρόνημα: να μην προσπαθούμε να πάμε με τον δικό μας τρόπο, αλλά να κάνουμε υπακοή στον τρόπο που έχει θεσπίσει η Εκκλησία μας. Επιπλέον βοηθάει πολύ να προετοιμαζόμαστε. Να μην αφήνουμε απορίες για τα τεκταινόμενα και τα λεγόμενα. Ακόμα και το ίντερνετ μπορεί να μας λύσει τις απορίες μας και να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Η προετοιμασία χρειάζεται επίσης εγκράτεια και νηστεία, αναμονή και κυρίως προσευχή.
Έλεγε ένας γέροντας “ο εσπερινός είναι το προζύμι της Λειτουργίας” και ο ορθός είναι η “φόρα” που χρειαζόμαστε για να απογειωθούμε”.
Προϋπόθεση για την συμμετοχή μας είναι να έχουμε ειρήνη μέσα μας. Γι’ αυτό και η Θ. Λειτουργία ξεκινάει με τα ειρηνικά στα οποία την ζητάμε απ’ τον Θεό.
Για να ζήσουμε πραγματικά όμως μια Θεία Λειτουργία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν τελειώνει με το “δι’ ευχών”. Μέσα στην μέρα μας, ειδικά αν κοινωνήσουμε, ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε το βίωμα της λειτουργίας, ας το έχουμε σκέψη και ας το αναπαράγουμε. Ας συζητάμε με φίλους μας τα πνευματικά μας βιώματα για να μένουν ζωντανά μέχρι την επόμενη Λειτουργία.
Αυτές τις όμορφες σκέψεις μοιράστηκε μαζί μας ο π. Δημήτριος τον οποίο ευχαριστούμε ιδιαίτερα που μας βοήθησε αναλύοντας ένα τόσο σημαντικό θέμα καθώς σιγά σιγά πλησιάζουμε στην λαμπρή γιορτή των Χριστουγέννων.
