Μετά από μερικά χρόνια απουσίας εξορμήσεών της από το χώρο του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, η Χριστιανική Φοιτητική Δράση επιστρέφει στην τελευταία (?) εξόρμηση της χρονιάς, στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών στην Πολυτεχνειούπολη.
Η εξόρμηση θα λάβει χώρα την προσεχή Πέμπτη 2 Ιουνίου. Συνάντηση στον Ιερό Ναό των Αγίων Τριών Ιεραρχών στην Πολυτεχνειούπολη, στις 11.30π.μ. Να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια μέρα θα γίνει Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό.
Πρόσβαση: Προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε τις λεωφορειακές γραμμές 230 (από μετρό ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ) και 608 (από μετρό ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ), οι οποίες έχουν στάση σχεδόν έξω από την Πύλη Ζωγράφου. Κατεβαίνουμε στη στάση 8η Ζωγράφου επί της οδού Γ. Κουσίδου, μεταβαίνουμε στην παράλληλη Ηρώων Πολυτεχνείου και, αφού εισέλθουμε από την Πύλη Ζωγράφου της Πολυτεχνειούπολης, ακολουθούμε το κόκκινο μονοπάτι που είναι απέναντι από την πύλη για περίπου μισό χιλιόμετρο, όπου και φθάνουμε στον Ιερό Ναό.
Σημείωση: Για την καλύτερη και ευκολότερη πρόσβαση των μελών του τομέα εξορμήσεων, θα ήταν καλό αν κάποιος γνωρίζει και άλλους τρόπους πρόσβασης στον Ιερό Ναό, να τους καταθέσει στα σχόλια παρακάτω.
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η!
Οι τρόποι πρόσβασης στο ναό που προτείνετε νομίζω πως είναι οι καλύτεροι δυνατοί!
Να κι ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα σε περίπτωση που κάποιος το χρειαστεί:
http://img805.imageshack.us/img805/1540/19029337.png
Πάντως, μην ανησυχείτε, σχεδόν όλοι όσοι ειναι στο λεωφορειο εκεί κατεβαίνουν!Απλά ακολουθήστε το πλήθος και στην ανάγκη…ρωτήστε!
Καλή κι ευλογημένη εξόρμηση!
Χαιρετε! Πως πήγε η εξόρμηση;;;
Απ’ ό,τι έμαθα, πρέπει να έγινε ρεκόρ συμμετοχής σε εξόρμηση, από καταβολής Χ.Φ.Δ. Αθηνών… Οι δε “Δράσεις” τις οποίες είχαν τα παιδιά, εξαντλήθηκαν. Ελπίζω να είναι ακριβείς οι πληροφορίες μου!
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο αξίζει σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν φέτος στις εξορμήσεις στα Πανεπιστήμια, όχι τόσο για την πολύ δυνατή αριθμητικά παρουσία τους (πραγματικά είναι δευτερεύον) όσο για την φλόγα, τη διάθεσή τους (κι ας μην ήμασταν παρόντες τα μαθαίναμε) και την πραγματική ταπείνωση και το χαμηλό προφίλ με τα οποία αντιμετώπισαν όλες τις φετινές “επιτυχίες”-αν είναι δόκιμος αυτός ο όρος.
Συγχαρητήρια και πάλι σε όλα τα παιδιά των εξορμήσεων. Και εις ανώτερα και ο Θεός να ευλογεί τους κόπους όλων! Καλή καρποφορία!!
Δόξα τω Θεώ! Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα όντως εμπειρία. Συναντήσαμε αρκετά παιδιά στη σχολή των Ηλεκτρολόγων και υπήρξαν αρκετές συζητήσεις μαζί τους.
Όντως η συμμετοχή ήταν μεγάλη και δόθηκαν όλα τα τεύχη που είχαμε μαζί μας ( περίπου 90 τεύχη αν δεν κάνω λάθος…).
Εντούτοις νομίζω δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για “επιτυχία” ούτε για “αποτυχία” καθώς δεν γνωρίζουμε πως λειτούργησε η παρουσία αυτή στις ψυχές των παιδιών με τα οποία συναναστραφήκαμε. Και το αν τελικά λειτούργησε ή πρόκειται να λειτουργήσει κάποια στιγμή στο μέλλον θετικά είναι νομίζω αποκλειστικά θέμα της θεία χάριτος και της διάθεσης του ανθρώπου.
Νομίζω πως δεν πρέπει να μετράμε την επιτυχία μιας εξόρμηση με εξωτερικά νούμερα, όπως το πόσοι είμασταν και το πόσα τεύχη δόθηκαν. Πραγματικά πιστεύω πως είναι δυνατό σε μία εξόρμηση να συμμετέχουν πολλά άτομα και να δοθούν πολλά τεύχη και η γενική εντύπωση να είναι αρνητική και απαξιωτική. Και από την άλλη μια εξόρμηση με τρία παιδιά και καμία “δράση” να ρίξει πολύ καλής ποιότητας σπόρο ο οποίος να καρποφορήσει στις ψυχές που αναζητούν και να κερδίσει το σεβασμό όλων χωρίς να γίνει τίποτα αντιληπτό.
Έτσι πιστεύω πως το αποτέλεσμα μιας εξόρμησης θα είναι πάντα ένα αίνιγμα και ενα μυστήριο. Αυτό που χρειάζεται από όσους συμμετείχαν είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να δούμε τι λάθη κάναμε, τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερο, καθώς και να προσευχηθούμε για όσους συναντήσαμε και να ελπίζουμε πως η θεία χάρη θα αναπληρώνει τις ελλείψεις και θα σκεπάζει και εμάς και τους συναδέλφους μας. Για εμάς εξάλλου οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόμαστε δεν είναι μάζα, πληθη και όχλος αλλά πρόσωπα μοναδικά και ανεπανάληπτα για τα οποία σταυρώθηκε ο Θεός.
Σε θέματα ομολογίας χρειάζεται και πολύ προσοχή και πολύ προσευχή.
Σε ότι με αφορά επισήμανα τα εξής λάθη (οι εμπειρότεροι τα γνωρίζουν):
1. Γενικά δεν είναι καλό όταν μιλάει ένας από μας με κάποιο φοιτητή να “χωνόμαστε” και εμείς στην κουβέντα για να πούμε και τη δική μας γνώμη και να τους διακόπτουμε. Αν έχουμε πραγματικά κάτι χρήσιμο να προσθεσουμε στο διάλογο ναι, αλλά γενικά Θέλει διάκριση.
2. Ούτε ίσως είναι ωραίο με την παραπάνω μέθοδο να μαζευόμαστε και να συζητάμε τελικά 5 με 1. Νομίζω δυσκολεύεται ο ουσιαστικός διάλογος έτσι.. Εμείς θέλουμε να παρουσιάσουμε τα πιστεύω μας γενικά στο φοιτητικό κοινό και περισσότερο σε όσους ειδικότερα ενδιαφέρονται αλλά νομίζω πως δε χρειάζεται να πείσουμε κανένα με το ζόρι.
3. Κάποιες φορές από το ζήλο μας αρχίζουμε και μιλάμε δυνατά και αν είμαστε πολλοί υπάρχει περίπτωση να ενοχλούμε τριγύρω καθώς και αυτούς που βρίσκονται στις αίθουσες. Θέλει και αυτό μια προσοχή.
Σε ότι με αφορά, όντας άπειρος, έκανα και τα τρία αυτά “λάθη” και με τη σειρά που τα ανέφερα. Φυσικά τίποτα δεν είναι απόλυτο. Παντού χρειάζεται διάκριση. Έχει ο Θεός!
Ίσως είναι καλή τακτική το αγιογραφικό: “Ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι”. Ειδικά όταν είμαστε τόσοι πολλοί.
Επίσης όταν είμαστε πολλοί υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία συντονισμού και γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και εγρήγορση από όλους.
Τέλος, ίσως κάποιες φορές με τόσο μεγάλη συμμετοχή θα ήταν καλό να χωριζόμαστε σε 4 ομάδες με 4 συντονιστές (2 αγόρια & 2 κορίτσια) και να ανοιγόμαστε σε μεγαλύτερη έκταση -π.χ. σε περισσότερες σχολές ταυτόχρονα).
Γενικά νομίζω υπήρχε ωραίο κλίμα.
Ας έχουμε υπόψη πως τώρα ξαφνιάστηκαν κάπως από την παρουσία μας (εδώ ξαφνιαστήκαμε εμείς!..) και γι’ αυτό ίσως υπήρχε έντονη περιέργεια / ενδιαφέρον να δουν τι είμαστε. Από την άλλη στην ουσία συναντήσαμε ένα σχετικά μικρό ποσοστό των φοιτητών, λόγω της επερχόμενης εξεταστικής του Ιουνίου.
Έτσι και η επόμενη επίσκεψη στο πολυτεχνείο θα είναι αρκετά διαφορετική και απρόβλεπτη με πολύ ενδιαφέρον. Θα χρειαστούν και πάλι αρκετά άτομα και καλός συντονισμός.
Ο Θεός να ευλογεί και να σκεπάζει!