Loading...Ο Νέος, το σύμβολο της ζωής και της ελπίδας, βαδίζοντας το στρατί της αλήθειας, είναι η ωραιότερη έκφραση της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια τέτοια ωραία νεαρή ανθρώπινη ύπαρξη ήταν ο Τιμόθεος, Χριστιανός του πρώτου αιώνα μ.Χ ., από τα Λύστρα της Λυκαονίας, πνευματικό γέννημα του μεγάλου Αποστόλου των Εθνών. Οι δυο επιστολές της Καινής Διαθήκης καταχωρισμένες στο όνομά του, είναι η πιο βαρυσήμαντη μαρτυρία του κύρους και της σωφροσύνης του νεαρού αποστόλου. Ο Τιμόθεος βρήκε τον πιο παράδοξο τρόπο να δοξάσει τα νιάτα του και να διδάξει τους νέους το μυστικό της νεανικής σωφροσύνης. Υποτάχθηκε με στοργή και αυταπάρνηση σ’ αυτόν που τον γέννησε πνευματικά τόσο, “ώστε να μαρτυρεί ο Απόστολος Παύλος, ότι “ως πατρί τέκνον συν εμοί εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον” (Φιλιπ. β΄ 22)”. Αυτό είναι και το σημείο – κλειδί της ακμής ή της παρακμής του νεαρού βλαστού: ο οδηγός. Είναι εκπρόσωπος του Θεού ή όργανο του διαβόλου; Είναι μια συνειδητή και με φόβο Θεού επιλογή ή είναι αυτόκλητοι απρόσωποι μηχανισμοί, σκοταδιστικές ιδεολογίες, ανήθικοι ταγοί, που σφετερίζονται την καθοδήγησε του άβουλου, αλλά “χειραφετημένου” (!) νέου;
Ο Τιμόθεος, νέος, γι’ αυτό και προοδευτικός, χειραφετείται στην υψηλή διακονία του πνευματικού πατέρα, των αδελφών που του χάρισε ο Θεός και του Ευαγγελίου του Χριστού. Γι’ αυτόν η νεότητα γίνεται το χρυσό άρμα που θα σύρει το βαρύ αξίωμα του επισκόπου, τη δόξα του αποστόλου, την τιμή του αγίου, το στεφάνι του μάρτυρα, την ταυτότητα του “ισόψυχου” του μεγάλου Αποστόλου των εθνών (Φιλιπ. β΄ 22), τη σωφροσύνη του ποιμένα.
Σωφροσύνη! Μια αρετή γεροντική στην καρδιά, στο νου και στη ζωή ενός νέου. Ένα γεγονός τόσο αξιοπερίεργο, όσο και αξιοθαύμαστο. Γι’ αυτό και ο θείος Απόστολος δε διστάζει να του αναθέσει την ποιμαντική διακονία της μεγάλης Εκκλησίας των Εφεσίων και τον παρακινεί όλο και περισσότερο να καλλιεργεί την αρετή του αυτή, ώστε, όχι μόνο κανείς να μην καταφρονεί το νεαρό της ηλικίας του, αλλά να γίνει πατέρας και τύπος “των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία” (Α΄ Τιμοθ. δ΄ 12).
22 Ιανουαρίου, ημέρα της μνήμης του νεαρού σώφρονος αποστόλου Τιμοθέου. Η βιοτή του, η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης, η αγάπη του Παύλου, τον ανυψώνουν σε λαμπρό αστέρι στο γαλαξία του νεανικού κόσμου.
Τώρα από τα σκηνώματα της Βασιλείας του Θεού μπορεί να στείλει στους νέους της εποχής μας και της Ελλάδας μας την τελευταία έκκληση, που είχε κλείσει στην καρδιά του από το πρώτο γράμμα του αγαπημένου του πνευματικού πατέρα: Ω νέε, τίμιε αγωνιστή “την παρακαταθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως, ήν τινες επαγγελόμενοι περί την πίστιν ηστόχησαν. Η χάρις μετά σου” (Α΄ Τιμοθ. στ΄ 20-21).
