Κοντεύει χειμώνας πια και η Χριστιανική Φοιτητική Δράση στη Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται για την επίσημη έναρξη της νέας ιεραποστολικής χρονιάς. Ευκαιρία λοιπόν να θυμηθούμε πώς περάσαμε το καλοκαίρι και να το συνδέσουμε με τη δράση του χειμώνα!
Όμορφες αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν για καιρό! Ευλογία Θεού η κατασκήνωση! Μέσα από μια ποικιλία προγράμματος, ο καθένας βρίσκει αυτό που πραγματικά ψάχνει. (…μάλλον “Αυτόν” που πραγματικά ψάχνει…)
Οντως σπουδαιες αναμνήσεις!!!
Αλλα έχουμε την ευκαιρία να μην μείνουμε στις αναμνήσεις…
Εχουμε την ευκαιρία να ειμαστε και φετος στην πιο όμορφη γωνια της γης(!!!)και να ζησουμε αντίστοιχες καταστάσεις!!!
Με το καλό λοιπόν!!!!!!…
νομίζω ότι οι φοιτητικές συναντήσεις σε χριστιανικές κατασκηνώσεις είναι τόσο ΄δυσκολές ..και τι εννοώ μ’αυτό;πήγαινα ως φοιτήτρια σε κατασκήνωση και ως ομαδάρχισσα και ως ομαδόπουλο..μα πάντα το ίδιο παράπονο άκουγα απο τις συμφοιτήτριές μου…αντε να τελιώνουμε να βγούμε και λίγο έξω..δυστηχ΄ως τα χρόνια δυσκολεύουν το νού και την ψυχή του νέου που θέλει να βρεθεί σε τέτοια μέρη..εύχομαι ποτέ να μη σταματήσουν να υπάρχουν για να δείχνουν και να δίνουν θάρρος και πίστη
ευχαριστώ
Μα…η κατασκήνωση, για πολλούς, είναι το φυσικό μας περιβάλλον! Με το όνειρο και την προσδοκία πως επιτέλους πλησιάζει, καταφέρνουμε και βγάζουμε τον χειμώνα. Όποιος ζει την κατασκήνωση, όποιος βρήκε την ουσία της κατασκήνωσης, που δεν είναι άλλη απο την τρανταχτή παρουσία του Κυρίου μεταξύ μας, κλείνει με δάκρυα την πόρτα πίσω του, κάθε φορά που τελειώνει η κατασκηνωτική περίοδος. Εκεί, όλος ο Ουρανός είναι δικός μας…θα τον κλοτσήσουμε για λίγα “ψεύτικα χώματα” (κοσμική διασκέδαση, τηλεόραση, ύπνος..βαθύς!) που φαίνεται να μας δελεάζουν;; τα’χουμε γευθεί κι αυτά. Ανάπαυση, μια φορά, και γέμισμα της καρδιάς δεν προσφέρουν!!
Loading...
Όμορφες αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν για καιρό! Ευλογία Θεού η κατασκήνωση! Μέσα από μια ποικιλία προγράμματος, ο καθένας βρίσκει αυτό που πραγματικά ψάχνει. (…μάλλον “Αυτόν” που πραγματικά ψάχνει…)
Συμφωνώ μαζί σου Θεοδόλιχε!! Η κατασκήνωση μέσα από την επικοινώνια με τα άλλα παιδιά γίνεται ένας επίγειος Παράδεισος!!!
Οντως σπουδαιες αναμνήσεις!!!
Αλλα έχουμε την ευκαιρία να μην μείνουμε στις αναμνήσεις…
Εχουμε την ευκαιρία να ειμαστε και φετος στην πιο όμορφη γωνια της γης(!!!)και να ζησουμε αντίστοιχες καταστάσεις!!!
Με το καλό λοιπόν!!!!!!…
νομίζω ότι οι φοιτητικές συναντήσεις σε χριστιανικές κατασκηνώσεις είναι τόσο ΄δυσκολές ..και τι εννοώ μ’αυτό;πήγαινα ως φοιτήτρια σε κατασκήνωση και ως ομαδάρχισσα και ως ομαδόπουλο..μα πάντα το ίδιο παράπονο άκουγα απο τις συμφοιτήτριές μου…αντε να τελιώνουμε να βγούμε και λίγο έξω..δυστηχ΄ως τα χρόνια δυσκολεύουν το νού και την ψυχή του νέου που θέλει να βρεθεί σε τέτοια μέρη..εύχομαι ποτέ να μη σταματήσουν να υπάρχουν για να δείχνουν και να δίνουν θάρρος και πίστη
ευχαριστώ
Μα…η κατασκήνωση, για πολλούς, είναι το φυσικό μας περιβάλλον! Με το όνειρο και την προσδοκία πως επιτέλους πλησιάζει, καταφέρνουμε και βγάζουμε τον χειμώνα. Όποιος ζει την κατασκήνωση, όποιος βρήκε την ουσία της κατασκήνωσης, που δεν είναι άλλη απο την τρανταχτή παρουσία του Κυρίου μεταξύ μας, κλείνει με δάκρυα την πόρτα πίσω του, κάθε φορά που τελειώνει η κατασκηνωτική περίοδος. Εκεί, όλος ο Ουρανός είναι δικός μας…θα τον κλοτσήσουμε για λίγα “ψεύτικα χώματα” (κοσμική διασκέδαση, τηλεόραση, ύπνος..βαθύς!) που φαίνεται να μας δελεάζουν;; τα’χουμε γευθεί κι αυτά. Ανάπαυση, μια φορά, και γέμισμα της καρδιάς δεν προσφέρουν!!