Loading...Τρία χρόνια αναμονής και επιτέλους η ιδέα έγινε υπόσχεση , και η υπόσχεση πραγματικότητα.Ευχές και όνειρα είναι πλέον αναμνήσεις. Μέσα στην αναστάσιμη χαρά, η Χριστιανική Φοιτητική Δράση αναχώρησε από την Πάτρα με προορισμό την φημισμένη Σαντορίνη.
Σάββατο 29 Απριλίου
Φθάνοντας στο νησί η ανυπομονησία κορυφωνόταν.Την κούραση του πολύωρου ταξιδιού αποζημίωσε με διαφορά ο ενθουσιασμός.Πρώτος σταθμός μας ήταν η Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία με τα αναρίθμητα άγια λείψανα.Η τοποθεσία της στο ψηλότερο σημείο της Σαντορίνης χαρίζει σε όποιον βρεθεί εκεί την πιο μαγευτική θέα.Αφού παρακολουθήσαμε την ακολουθία του Εσπερινού και ακούσαμε την Ιστορία του μοναστηριού , προσκυνήσαμε τα ιερά λείψανα και αναπαυθήκαμε στη φιλοξενία των μοναχών.Στη συνέχεια ακολούθησε βόλτα στο Καστέλι του Πύργου όπου κλείσαμε τη μέρα μας ατενίζοντας τον ήλιο να βυθίζεται στα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου.
Κυριακή 30 Απριλίου
Η δεύτερη μέρα μας ξεκίνησε με εκκλησιασμό στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Υπαπαντής Θήρας.Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας επισκεφθήκαμε το μουσείο προϊστορικής Θήρας κι ύστερα περπατήσαμε στα πανέμορφα Φηρά.Το απόγευμα το αφιερώσαμε στην ξακουστή Οία ,το μέρος που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες από όλον τον πλανήτη που προσδοκούν να δουν το ηλιοβασίλεμα.Ανάμεσά τους κι εμείς σε διάφορα σημεία, αγναντεύαμε το δειλινό με τα πλεγμένα χρώματα της Δύσης και τις ακτίνες του ήλιου να δραπετεύουν από τα σύννεφα ,ώσπου υποδεχθήκαμε το νυχτερινό τοπίο με τα ελκυστικά φωτάκια του νησιού.
Δευτέρα 1 Μαΐου
Αφήσαμε για λίγο το νησί της Σαντορίνης για να πλεύσουμε με κρουαζιέρα τα γύρω ηφαιστειογενή νησιά.Βλέποντας το καραβάκι να σχίζει την καταγάλανη θάλασσα και νιώθοντας τον κυκλαδίτικο άνεμο να μας χτυπά, αμέσως ζωντανέψαμε και εκτονώσαμε την ενέργειά μας στο τραγούδι με τη συνοδεία της κιθάρας μας .Η πρώτη στάση στη Νέα Καμένη· ανηφορίσαμε το ηφαιστειακό νησί μαθαίνοντας πληροφορίες για την ιστορία και τη γεωλογία του.Συνεχίσαμε με την Παλαιά Καμένη , τις Θερμές πηγές και καταλήξαμε στη Θηρασιά για μία σύντομη ξεκούραση.Γυρίζοντας στη Σαντορίνη δεν θα μπορούσαμε να μην σταματήσουμε στο μουσείο Atlantis που είναι αφιερωμένο στο μύθο της χαμένης Ατλαντίδας και στο οποίο απολαύσαμε μία πρωτόγνωρη διαδραστική περιήγηση.Ωστόσο το μυστήριο γύρω από το μυθικό νησί παραμένει άλυτο…
Τρίτη 2 Μαΐου
Τις τελευταίες μας ώρες στη Σαντορίνη δεν τις αφήσαμε αναξιοποίητες.Έτσι λοιπόν για το τέλος έμεινε ο αρχαιολογικός χώρος του Ακρωτηρίου και η εντυπωσιακή Κόκκινη παραλία.Νωρίς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το λιμάνι του Πειραιά κι ύστερα πίσω στην Πάτρα.Με τη θύμηση της εμπειρίας και με μία μικρή νοσταλγία των στιγμών εκείνων η καθεμιά επέστρεψε στις ακαδημαϊκές της υποχρεώσεις .
Κάνοντας τον απολογισμό της τετραήμερης απόδρασης όχι μόνο με τα χείλη και τις καρδιές ,αλλά σύγκορμες αναφωνούμε «Δόξα τω Θεώ»!!!
- «Δόξα τω Θεώ» που υπάρχει η Ελλάδα , όπου γης ένδον είναι ποτισμένη με θυσίες ,αίμα ηρώων και μαρτύρων· που στις πλάτες της σηκώνει Ιστορία επιβλητική και Πολιτισμό μακραίωνο .
- «Δόξα τω Θεώ» που υπάρχει το Αιγαίο γιατί μας θυμίζει την αιτία που η σημαία μας είναι γαλανόλευκη· γιατί πέρα από τα γραφικά σοκάκια και την απαράμιλλη θέα, μας δίνει λόγο να συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στην εδαφική προκλητικότητα, να ορθώνουμε ανάστημα λέγοντας «Για σένα Αιγαίο , εσύ που με γέννησες, εσύ που μ’ανάστησες»
- «Δόξα τω Θεώ» που υπάρχει η Ορθοδοξία γιατί τα πάντα θα ήταν ένα μηδενικό χωρίς τους χαριτωμένους μπλε τρούλους, τα υψωμένα καμπαναριά, τα ξωκλήσια στα πιο δυσπρόσιτα μέρη και τα λείψανα των Αγίων.Γιατί χωρίς αυτά η πραγματικότητα του σήμερα θα τα μετέτρεπε σε φτωχά και ευτελή νησιά που δεν θα είχαν τίποτε να προσφέρουν παρά θα επεδείκνυαν μια ματαιόδοξη πολυτέλεια.
Σημασία λοιπόν δεν έχει ο προορισμός αλλά η δική μας διάθεση, τα προσωπικά μας ελατήρια· Άλλωστε εμείς δεν αναζητάμε τα εγκόσμια αλλά τα υπερκόσμια!!!
Α.Α
