Loading...12-13-14 Μαρτίου 2016!
Ανάβαση, εξόρμηση, εκδρομή, προσκύνημα;;; Ήταν όλα αυτά μαζί και τόσα άλλα η εκδρομή των φοιτητριών στην Καστοριά-Πρέσπες! Τι να πρωτοθυμηθούμε από αυτό το ανεπανάληπτο 3μερο;;;
Πρώτος προορισμός μας η Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας Καστοριάς. Την ιστορία της Μονής σημάδεψε με την παρουσία της ως ασκήτρια-από το 1927 έως και το 1974 που εκοιμήθει εν Κυρίω-η Γερόντισσα Σοφία Χοτοκουρίδου εκ του Πόντου (1883-1974).Η Γερόντισσα Σοφία εδόξασε τον Θεό με την αγιαστική της πορεία και αντιδοξάσθηκε από τον Θεό με την χάρη που έλαβε. Ακούσαμε με πολλή προσοχή τον άγιο και θαυμαστο βίο της από την Ηγουμένη της Μονής:
“Η εμπιστοσύνη Της στο πρόσωπο της Παναγίας μας ήταν ίδια με την εμπιστοσύνη των βρεφών στα πρόσωπα των γονιών τους. Την κοιτούσε διαρκώς στα μάτια της εικόνας Της, στο υπέρθυρο της μεσημβρινής πόρτας του Ναού Της…. Αν και κουρελιάρα στην εμφάνιση, η αρετοντυμένη καρδιά της μοίραζε στους φτωχούς όλα όσα η καλωσύνη των ανθρώπων της έδινε…. Η τροφή της πάντα ήταν λιτή. Βρισκόταν συνέχεια σε νηστεία. Κόκκινες πιπεριές ή κανένα πράσο, ψημένα στην χόβολη του τζακιού, λίγο τουρσί ντομάτα πράσινη, μουχλιασμένη και σε μέρες αρτύσιμες κανένα παστό ψαράκι…. Δεν κατηγόρησε ποτέ της, κανέναν: -Να σκεπάζετε, να σας σκεπάζει ο Θεός» έλεγε…. Το σώμα της, σαν της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας· ήταν σκελετωμένο, κατάξερο. Πρόσωπο μόνο κόκκαλα. Μάτια βαθουλωμένα στις κόγχες. Χέρια ροζιασμένα, καμένα από τις στάχτες και τα κάρβουνα…. Η ισάγγελη ζωή της τής χάριζε τα προνόμια του Παραδείσου. Ζούσε στην Κλεισούρα στην προπτωτική κατάσταση των πρωτοπλάστων συναγελαζομένη με αρκούδες, φίδια, θηρία του δάσους και όρνεα του ουρανού, τα οποία είχαν οικειότητα μαζί Της. Ησαν φίλοι Της, ήσαν, όπως έλεγε, της Παναγίας. Ταΐζε καθημερινά μια αρκούδα που της έλεγε: «έλα, Ρούσα μ’, έλα και τρώεις ψωμόπον!», η οποία αρκούδα μετά την λήψη της τροφής, με εντολή της Οσίας, εξαφανιζόταν στο δάσος για να μην προκληθεί φόβος στους προσκυνητές της Μονής…. Η Αγία πληροφορήθηκε από την Παναγία Θεοτόκο το επικείμενο τέλος της επιγείου πορείας Της! Έλεγε στην ποντιακή διάλεκτο: «Θα διαβαίνω πλαν. Έρθεν το χαμπάρ’.(= Θα φύγω. Ήλθε το μήνυμα). Παρέδωκε τη μακαρία της ψυχήν στον Κύριό μας την 6η Μαΐου 1974, ημέρα που εορτάζει πλέον η Αγία. Κατετάγη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας την 4η Οκτωβρίου 2011 από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως”.
Σκέψεις και συναισθήματα πολλά κυριάρχησαν μέσα μας. “Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος!“.
Επίσης, η Μονή αυτή απετέλεσε ορμητήριο του Παύλου Μελά και των υπολοίπων οπλαρχηγών κατά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908). Υπήρξε καταφύγιο πολλών κατοίκων της Κλεισούρας, κατά την Οθωμανοκρατία, κατά την σφαγή της 5ης Απριλίου 1944 από τους Γερμανοβουλγάρους, καθώς επίσης και κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Το απόγευμα κάναμε βόλτα στη λίμνη της Καστοριάς και τα ψώνια μας στα Γουναράδικα της πόλης!
Την Κυριακή εκκλησιαστήκαμε στον περικαλλή Ναό του Αγίου Νικάνορα του προστάτη και εφόρου των παιδιών της Καστοριάς, στη Χλόη Καστοριάς.
Κατόπιν επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Παναγίας της Μαυριώτισσας, Μονή την οποία έκτισε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1083 όταν κατέλαβε την πόλη της Καστοριάς από τους Νορμανδούς, για να ευχαριστήσει την Παναγία, με τις εσωτερικές και εξωτερικές τοιχογραφίες του 12ου αιώνα, καθώς και το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, οι Οθωμανοί αφήρεσαν από όλες τις τοιχογραφίες των δύο ναών τα μάτια των εικονιζόμενων αγίων.
Φωτογραφηθήκαμε στον πλάτανο των 900 περίπου ετών που υπάρχει στο πλάτωμα μπροστά από τη Μονή και κατευθυνθήκαμε λίγο πιο κάτω στον θαυμαστό υγρότοπο με την ονομασία «Σπηλιά του Δράκου». Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σπήλαια της Ελλάδας και της Ευρώπης, το οποίο φιλοξενεί 7 μικρές λίμνες στο εσωτερικό του, αμέτρητους σταλακτίτες και σταλαγμίτες και χρωστά το όνομά του σε ένα θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο στην περιοχή υπήρχε χρυσορυχείο που το φυλούσε ένας δράκος.Το μεσημέρι λίγο πριν το γεύμα φτάσαμε στο υπέροχο και µεγαλύτερο ενυδρείο των Βαλκανίων, το ενυδρείο της Καστοριάς, με ψάρια του γλυκού νερού.
Το απόγευμα της Κυριακής ήταν πλούσιο όχι μόνο σε Χριστό, αλλά και σε Ελλάδα!
Επίσκοπος Γερμανός Καραβαγγέλης, Παύλος Μελάς, Μακεδονικός αγώνας!Μάθαμε πολλά για την ιστορία της περιόδου εκείνης και προσκυνήσαμε τον τάφο του Παύλου Μελά, ο οποίος βρίσκεται στο αριστερό μέρος του μικρού, βυζαντινού ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Καστοριά. Μας συγκίνησε πολύ η φιλοπατρία των ηρώων μας, καθώς και η πίστη τους στο Θεό.
Λίγο παρακάτω από το βυζαντινό ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, συναντήσαμε ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας, το ναό της Παναγίας της Σκουταριώτισσας ή Ακαταμάχητης, γνωστής σήμερα και ως Παναγία Κουμπελίδικη. Το όνομά αυτό οφείλεται στη λέξη «κουμπές», που σημαίνει τρούλος, και δημιουργήθηκε στην εποχή της τουρκοκρατίας, για να δηλώσει το κύριο χαρακτηριστικό του ναού, που είναι ο μοναδικός με τρούλο στην Καστοριά. Μετά τη φωτογράφησή μας έξω από το ναό αυτό, κατηφορίσαμε για τον Μητροπολιτικό Ναό της Καστοριάς όπου παρακολουθήσαμε την Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού. Μας τόνωσαν και μας ενθάρρυναν πολύ στον πνευματικό μας αγώνα η ομιλία του π.Δ.Αεράκη σχετικά με τα προφητικά λόγια του γέροντος Συμεών στην Παναγία μας για τον Υιό της κατά την Υπάπαντη: «Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον», αλλά και οι πατρικές ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κκ.Σεραφείμ.
Την Καθαρά Δευτέρα αποχαιρετήσαμε τη γραφικότατη Καστοριά και βρεθήκαμε στις Πρέσπες. Μικρή Πρέσπα και Άγιος Αχίλλειος, το νησάκι που υπάρχει στο κέντρο της λίμνης. Περπατήσαμε πάνω στην πλωτή γέφυρα και βρεθήκαμε στο ψηλότερο σημείο του θαυμάζοντας τη φύση και το τοπίο.
Λίγο αργότερα βρεθήκαμε στη Μεγάλη Πρέσπα και τα παραλίμνια χωριά Ψαράδες και Άγιος Γερμανός τα οποία αποτελούν προστατευόμενους παραδοσιακούς οικισμούς. Ψωνίσαμε όσπρια και διάφορα άλλα ενθύμια και το μεσημέρι πήραμε το δρόμο της επιστροφής!
Χαρήκαμε την μεταξύ μας αναστροφή, χορτάσαμε τις ομορφιές της Πατρίδας μας, θαυμάσαμε ηρωϊκές μορφές της Ιστορίας μας, απολαύσαμε τις ξεναγήσεις από ανθρώπους-παλαιά μέλη της ΧΦΔ και πάνω απ’ όλα μάθαμε πως η αγιότητα είναι κατορθωτή και στη δική μας εποχή! Φτάνει μόνο να την επιλέξουμε ως σκοπό ζωής και να ζητούμε για αυτό συνεχώς τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού!
Δε μένει τίποτε άλλο από το να πάρουμε στα σοβαρά την πνευματική ζωή και να ευχαριστήσουμε τον Άγιο Θεό για όλες αυτές τις όμορφες ευκαιρίες που μας χαρίζει κοντά στη ΧΦΔ.
Δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν!
