Στην εορταστική έναρξη εργασιών της ΧΦΔ, στις 12 Νοεμβρίου, η χορωδία των φοιτητριών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης, παρουσίασε τα δύο τραγούδια “Άλλος να είμαι” και “Αγία Αικατερίνη-Νύμφη Χριστού”.
Ακολουθούν βίντεο και οι στίχοι των τραγουδιών.
Άλλος να είμαι
Στίχοι και μουσική: Ελένη Λεονταρίδου
Βλέπω ένα φως εκεί ψηλά
Πώς να το κλέψω
Μέσα απ’ τα αστέρια τα πολλά
Και πώς να διαλέξω
Βλέπω ένα φως με ακολουθεί
Η νύχτα είναι μέρα
Μια φωνή σπάει την σιωπή
Από άλλον αιθέρα
Σε κυνηγώ,ψάχνω να Σε βρω
Ό’ τι πίστευα
δεν είναι αληθινό
Πέλματα που αγγίζουν το κενό
Σε κυνηγώ,θέλω να Σε δω
Το σκοτάδι μου φωτίζεται κι εγώ
Πριν την Πύλη αλλάζω εαυτό
Και μέσα τρέχω
Στην καρδιά ανοίγει δρόμος
Σαν σκιά που φωτίζει ο πόνος
Πιο βαθιά βαδίζουμε μαζί
Κι ανεβαίνει όλη η γη
Σαν κλωστή κρατάς τον κόσμο
Προσευχή και μυρίζει δυόσμο
Πιο ψηλά βαδίζουμε μαζί
Κι ανεβαίνει όλη η γη
Κάπως αλλάζει η ζωή
αν την προσφέρεις
Σε όποιον δεν βρίσκει νέα αρχή
Κι εσύ όμως το ξέρεις
Πως τα μικρά φτερά πετούν
Μες τον αγέρα
Φτάνουν στα ουράνια και γυρνούν
Μ’ άλλον αέρα
Σε κυνηγώ…
Στην καρδιά…
Τόσες πορείες ο στόχος κοινός
Σαν αστραπή μες την νύχτα σκάει
Μια Προσευχή το φωνάζω εντός
Άλλος να είμαι να αλλάξω ουρανό (×2)
Άλλος να είμαι..
Αγία Αικατερίνη-Νύμφη Χριστού
Μουσική: Γεωργία Βαρδακώστα
Στίχοι: Γεωργία Βαρδακώστα, Πελαγία Βαϊνά, Βασιλική Χατζηγεωργίου, Αθανασία Χριστοδούλου
με πλούτη, σοφία και τιμή.
να γίνει νυμφίος,
κανείς δε μπορούσε να σε ξεπεράσει,
μα σου ‘παν για κάποιον,
που σε ‘χει περάσει,
που λάμπει σαν ήλιος,
αϊδίως υπάρχει,
που σ’ έχει πλάσει.
Νύμφη Χριστού,
φλόγα που ανάβει
και απλώνεται παντού
αμάραντο στεφάνι
που φωτίζει πορεία στον ουρανό,
τη χάρη σου δώσε,
ανδρεία να μείνω,
αγνή στην ψυχή,
Αικατερίνα μεγάλη, σοφή,
Αικατερίνα Χριστού διαλεχτή.
– Πώς δεν λυπήθηκες τη νιότη, τη δόξα,
τη χαρά, την ομορφιά, τα πλούτη;
Γύρω σου ορθώνονται γιγάντια θεριά
και σου μηνούν πως δεν μπορείς,
πως δεν νικάς, πως ό, τι αγαπάς έχει πεθάνει
Και συ κινάς…
Πως δεν δειλιάζεις μπρος στους κομψούς των ασεβών;
Και τη σοφία τους θριαμβευτικά συντρίβεις;
Και οι μέχρι χθες εχθροί, μάρτυρες γίνονται τρανοί
από του θάρρους σου την άρρητη ανδρεία
Και όταν τον τροχό σου αντικρύζεις
ποιά δύναμη θεία σταλάζει στη ψυχή σου τη φτερωμένη ελπίδα;
Ασάλευτη την πίστη σου οδηγήτρα, του δισταγμού,
του φόβου, του κόσμου καταλύτρα
Και σαν το αίμα σου σφραγίζει τον πόθο της καρδιάς
στην αγκαλιά δοσμένη του Νυμφίου σου πετάς και ζεις αιώνια…!
Ρήτορας έγινες δεινή,
λόγος ενάντια στο ψέμα,
ρήτορες πείστηκαν πολλοί,
μαρτύριο ζήτησαν κι αυτοί.
Ρίχτηκες μες στη φυλακή,
οργή πλησιάζει
κι Αυτός θεραπεύει,
πληγές επουλώνει,
μα εκείνοι πασχίζουν,
τη σάρκα ξεσκίζουν,
τροχός ο σταυρός σου,
μ’ αυτοί δε γνωρίζουν
τί σου χαρίζουν!
Νύμφη Χριστού…