Καλάνδρα 2006: Ένα θαύμα

Τελευταία μέρα στην κατασκήνωση των Χαρούμενων Αγωνιστών Λυκείου το καλοκαίρι του 2006. Κάπου γύρω στις 20 Αυγούστου, απόγευμα. Η κατασκήνωση πηγαίνει για παιχνίδι του δάσους μερικά μέτρα έξω από την κατασκήνωση. Παίζεται κανονικά το πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού. Το δεύτερο όμως διακόπτεται απότομα. “Πέρασε η ώρα. Κράτησε πολύ το πρώτο ημίχρονο και ο αρχηγός θα θέλει να επιστρέψουμε έγκαιρα πίσω”, σκεφτήκαμε. Όμως δεν ήταν αυτό. Στο βάθος φαίνονταν καπνοί…

Πολύ άσχημα έμελε να τελειώσει εκείνο το καλοκαίρι για τη Χαλκιδική. Η πυρκαγιά που ξέσπασε πύρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις. Ο απολογισμός ήταν τραγικός. 40.000 στρέμματα δέντρων, παραθεριστικά σπίτια, καταστήματα, κατασκηνώσεις, οχήματα καταστράφηκαν στο πέρασμα της φωτιάς.  Η φωτιά έφτανε κοντά στην κατασκήνωσή μας. Αρχικά δεν απειλούταν, αλλά η ταχύτατη εξάπλωση και η κατεύθυνση των μετώπων της φωτιάς δεν άφηναν ανθρωπίνως μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας.

Τα παραπάνω δεν τα θυμόμαστε όμως για να μελαγχολήσουμε. Ίσα-ίσα! Τα θυμόμαστε, γιατί γίναμε μάρτυρες ενός θαύματος. Η φωτιά έφτασε και κατέκαψε και τους κοντινούς στην κατασκήνωση οικισμούς. Πριν την κατασκήνωση όμως σταμάτησε. Άλλαξε πορεία ο άνεμος; Έτυχε;

Οι πυροσβέστες έδιναν τη δική τους μάχη. Εμείς ξεκινήσαμε τη δική μας. Η κατασκήνωση μετέβη στην παραλία για ασφάλεια, αλλά πίσω στο ναό της κατασκήνωσης, για όσες ώρες περιμέναμε τα λεωφορεία για επιστροφή στη Θεσσαλονίκη, έμεναν κατασκηνωτές που διατηρούσαν μια αλυσίδα προσευχής. Το ίδιο ταυτόχρονα ξεκίνησε και στο εντευκτήριό μας στη Θεσσαλονίκη.

*  *  *

Η φοιτητική κατασκήνωση που ήταν προγραμματισμένη για το τέλος του Αυγούστου έλαβε χώρα κανονικά! Δεν είχε μεν τη συνήθη συμμετοχή σε άτομα, αλλά έγινε! Και μάλλον όσοι πήγαν πέρασαν καλά! Όλοι πάντως γίναμε μάρτυρες ενός θαύματος…

—