(3 ψήφοι,
μέσος όρος: 4,33
από 5)
Loading...Χριστός Ανέστη!
Αδυνατώ να βρω σωστές λέξεις να αποτυπώσουν τα πολύτιμα βιώματα της εκδρομής αυτής και το πόσο ευγνώμων νιώθω που συμμετείχα σ ’αυτή.
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στον Πειραιά οι εγκάρδιες καινούργιες γνωριμίες και η συνάντηση με οικεία πρόσωπα άναψαν την φλόγα του ενθουσιασμού που κόντευε να σβήσει από την τριβή της καθημερινότητας. Ξεκινάει το ταξίδι με το πλοίο.
… Τα χίλια χρώματα του δειλινού αγκάλιαζαν την θάλασσα, σαν ζωγραφιά που και ο πιο δεινός ζωγράφος αδυνατεί να αποτυπώσει, θυμίζοντάς μας ότι ο Κύριος τα πάντα εν σοφία εποίησε. Η γλυκιά ηρεμία της νύχτας απλώθηκε και ο έναστρος ουρανός καθρεφτίζονταν στο λιμανάκι της Πάτμου δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα αστέρια έπεσαν στην γη και αναπαυτήκαν εκεί.
Η πρώτη μέρα στο νησί της Πάτμου ξεκινά στο σπήλαιο της Αποκάλυψης, εκεί που μίλησε ο Θεός. Η σχισμή του βράχου – υπόμνηση της παρουσίας Του για να μην αποπροσανατολιστούμε σε αυτή την προσωρινή ζωή και για να πάρουμε θάρρος .Είναι ο ίδιος Αναστημένος Χριστός που μας φωνάζει «Θαρσείτε Εγώ νενίκηκα τον κόσμο ».(Ιω.16,33).
Δύο Παναγιές, δυο Δωδεκανήσιες εικόνες της Θεοτόκου μας συγκίνησαν. Η τρίματη Παναγία Ελεούσα στη μονή της Ζωοδόχου πηγής Πάτμου, είναι εκείνη που στέκει επόπτρια και μεσίτρια όλων και στις ανάγκες δεν διστάζει να αφήσει κενό τον θρόνο της στον τοίχο της μονής -όπως μας είπαν- και να τρέξει σε όποια ανάγκη. Και ακόμα, η Αγία Μάνα που με πόνο κρατάει το νεκρό σώμα του μοναχογιού της πάνω στον Σταυρό, είναι η Παναγιά του χάρου στου Λειψούς. Σε αυτήν προσφεύγουν με δύναμη ψυχής οι κάτοικοι του Λειψού και εκείνη «δεν χαλά χατίρι» ούτε σ εκείνους ούτε στους προσκυνητές που καταφθάνουν από μέρη μακρινά. «Μα κάνει κάποιος μια ή δυο ημέρες ταξίδι για να έρθει εδώ. Μεγάλος κόπος. Και γιατί; Για να δώσει της Παναγιάς ένα φιλί στο μάγουλο! Και η Παναγιά πώς να μην ακούσει όσους κάνουν τόσο δρόμο για να την ασπαστούν; Γι αυτό και δεν χαλά χατίρι!» είναι η πίστη τους που ξεχειλίζει και λάμπουν τα μάτια τους καθώς το λένε. Οι μητέρες του νησιού, αποκομμένες από την ξηρά αλλά άφοβές για τυχόν δυσκολίες ομολογούν: «Η Παναγιά, μας φυλάει εδώ που είμαστε! Δεν υπήρξε φορά που να έχουμε κάποια ανάγκη και να μην κάνει η Παναγιά καλό καιρό για να σηκωθεί ελικόπτερο ή να φύγει πλοίο. Μας προσέχει εκείνη και είμαστε ασφαλείς!»
Κατάσπαρτα από προσκυνήματα τα νησιά μας όπου κι αν βρεθείς! Στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού , στη μονή του Θεολόγου, στο σπήλαιο της Αποκάλυψης, στις Παναγιές, στους Λειψούς, στους δρόμους, στα σοκάκια, στα νερά. Τόπος και άνθρωποι, φιλοξενία αναστάσιμη, εμπειρίες και εικόνες μοναδικές!
Στο κάθισμα του Αγίου Νεκταρίου στα Λουκάκια σε μια ακρογιαλιά της Πάτμου η απέραντη θάλασσα και η κεντητή βλάστηση του Αιγαίου θυμίζουν ψήγματα Παραδείσου. Ταπεινά στοχάζομαι ότι και ο Άγιος Χριστόδουλος ελκυόμενος από την ιδιαίτερη χάρη και ομορφιά του τόπου, φρόντισε τόσο αυτό το ευλογημένο , θεοβάδιστο νησί.
Τέλος , ως φοιτήτριες, προσθέσαμε ένα καινούργιο σύμμαχο στις σπουδές και στην ζωή μας, τον Άγιο Αμφιλόχιο . Ο σύγχρονος Άγιος της Πάτμου, που προέτρεπε τα κορίτσια να σπουδάσουν σε μια εποχή που ήταν αδιανόητο ότι μπορούν να παρακολουθήσουν το δημοτικό .Ο Άγιος, που στερούνταν πολυτέλειας για να φοιτήσουν τα παιδιά των νησιών και να έχουν τα πουλάκια ,οι φτερωτοί φίλοι μας ,λίγους σπόρους να φάνε και που έδινε κανόνα στα πνευματικά παιδιά του να φυτεύουν δέντρα και να τους δίνουν ονόματα αρετών καθώς τα φροντίζουν !
Είμαι πραγματικά ευγνώμων για τα βιώματα αυτά και νιώθω την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας .
Με εκτίμηση,
Ε.Κ.
