Σμαραγδένια απόδραση στο διαμάντι του Ιονίου
Σάββατο 7/10, Παναγία Βλαχερνών, ώρα 7:00.
Εξήντα αγουροξυπνημένες αλλά ορεξάτες φοιτήτριες επιβιβάζονται στο πούλμαν κι αναχωρούν για την πολυπόθητη εκδρομή στο πανέμορφο νησί των Επτανήσων και νησί του Αγίου Γερασίμου, την Κεφαλονιά! Γέλια, συζητήσεις, νέα του καλοκαιριού και της εξεταστικής, τραγούδια και κυρίως ανυπομονησία πλημμυρίζουν το πούλμαν κι έτσι σχεδόν καμιά μας δεν κατάλαβε πώς φτάσαμε στη δυτική άκρη της Ελλάδας 6 ώρες μετά.
Πρώτη-πρώτη μας καλωσορίζει η μυρωδιά του νωτισμένου, από την μπόρα που μόλις έχει προηγηθεί, χώματος, η οποία σε συνδυασμό με τη θέα του μικρού λιμανιού του Πόρου, συνθέτουν μια πρώτη εικόνα του νησιού, που σε κάνει ήδη να προγευθείς τις ομορφιές του τόπου που θα συναντήσεις αργότερα. Επιβιβαζόμαστε γρήγορα, γιατί η βροχή παραμονεύει και ξεκινάμε την περιήγηση!
Πρώτος σταθμός το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης! Τι να πρωτοπεριγράψει κανείς γι’ αυτό το μέρος…! 20 μέτρα κάτω από τη γη στο ύψος της επιφάνειας της θάλασσας αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς ταινία φαντασίας. Το νερό κρυστάλλινο, σμαραγδένιο αντιφεγγίζει τον συννεφιασμένο ουρανό που τρυπώνει από την οροφή και δημιουργεί επιβλητική ατμόσφαιρα. Μπήκαμε στα βαρκάκια που μας περίμεναν και ξεκίνησε η ξενάγηση. Μας είπαν ότι είναι το μοναδικό σπήλαιο στον κόσμο που η οροφή του είναι ανοικτή κι αυτό συνέβη εξαιτίας ενός σεισμού κι ότι το νερό ανακυκλώνεται συνεχώς γιατί, λόγω του φαινομένου των καταβοθρών, θαλασσινό νερό εισέρχεται από τη μια μεριά του σπηλαίου και βγαίνει από την άλλη και χύνεται στη θάλασσα.
Στη συνέχεια της διαδρομής μας σταματήσαμε για λίγο στο παραθαλάσσιο χωριό Αγ.Ευφημία, για να θαυμάσουμε το γραφικό λιμανάκι του. Έπειτα προχωρήσαμε κι αφού αγναντέψαμε από ψηλά την εντυπωσιακή και διεθνούς φήμης παραλία του Μύρτου, με τα τεράστια κύματα της Αδριατικής να σκάνε στην ακρογιαλιά, φτάσαμε στο μοναστήρι της Παναγίας της Κορωνιώτισσας, η εικόνα της οποίας, όπως μας είπαν οι μοναχές, βρέθηκε στο δάπεδο με δάκρυα στα μάτια σ’ έναν καταστροφικό σεισμό το 1867. Μας καλωσόρισαν οι Αδελφές, μας κέρασαν και μας κάλεσαν να ψάλουμε τον Εσπερινό στο καθολικό της Μονής. Είχε πια νυχτώσει όταν τελειώσαμε, αλλά οι ευλογίες δεν σταμάτησαν στο μοναστήρι αυτό.
Η ώρα ήταν 8 και φτάνοντας στο Ληξούρι, πήγαμε να προσκυνήσουμε τον Άγιο Παναγή Μπασιά, έναν πρόσφατο δια Χριστόν σαλό Άγιο, του οποίου η αγία κάρα ευωδιάζει. Ο καλοσυνάτος ιερέας με όλη του την καρδιά μας μίλησε για τον βίο του Αγίου, για τα θαύματά του, το πόσο τον ευλαβούνται οι Κεφαλλονίτες και μας έδωσε πατρικές ευχές για τη συνέχεια του πνευματικού μας αγώνα. Περνώντας με φέρρυ-μποτ στο Αργοστόλι, φτάσαμε εμφανώς πεινασμένες και παγωμένες απ’ το φθινοπωρινό βοριαδάκι στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε πλουσιότατο δείπνο και η βραδινή ξεκούραση.
Κυριακή 8/10, ώρα 7:30 π.μ., αναχωρούμε για το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, του νέου ασκητή. Μετά από μια διαδρομή σε δάσος από κυπαρίσσια, φτάνουμε και μπαίνοντας στην εκκλησία θαυμάζουμε με δέος το μέγεθός της και τις αγιογραφίες της αλλά και την κεφαλλονίτικη ψαλτική. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας προσκυνήσαμε το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου Γερασίμου που ευωδιάζει, ενός ασκητή που έζησε τον 14ο αιώνα και ασκήτευσε στα έγκατα της γης για 6 χρόνια. Μάλιστα επισκεφθήκαμε το ασκηταριό του, στο οποίο πραγματικά κανείς δύσκολα παίρνει απόφαση να κατέβει, καθώς απαιτεί να μπεις προσεκτικά σε μια τρύπα και να κατέβεις από μια κατακόρυφη σκαλίτσα, να σκύψεις και με τα τέσσερα να μπεις στο δεύτερο χώρο της σπηλιάς. Ο Άγιος όμως μας έδωσε κουράγιο και μία-μία κατεβήκαμε και τον παρακαλέσαμε να πρεσβεύει στον Κύριο και για εμάς. Ο ιερέας, έπειτα, μας μίλησε για τα θαύματα του Αγίου ακόμα και σε μακρινές χώρες του κόσμου και έτσι μάθαμε ακόμα περισσότερα για εκείνον.
Η ώρα όμως είχε περάσει κι έτσι με τη συνοδεία κεφαλλονίτικων καντάδων στα ηχεία του πούλμαν, κατεβήκαμε στο ηλιόλουστο Αργοστόλι για μια βόλτα στη γέφυρα, στα σοκάκια, στην κεντρική πλατεία και στην παραλία του. Κάποιες μάλιστα εντόπισαν και θαλάσσιες χελώνες στο λιμάνι! Δυο ώρες αργότερα επιβιβαστήκαμε και πήγαμε στο τελευταίο προσκύνημα της εκδρομής μας, την Παναγία την Λαγκουβάρδα ή, όπως την ονομάζει ο κόσμος, Φιδούσα, λόγω της εμφάνισης φιδιών στον Ναό, από τις 6 Αυγούστου μέχρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου. Μάλιστα αυτό το προσκύνημα δεν ήταν προσχεδιασμένο αλλά τα οικονόμησε έτσι η Παναγία, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε κι εκεί. Ο εφημέριος της εκκλησίας μάς μίλησε για τη θαυμαστή εμφάνιση των φιδιών κάθε χρόνο και για τη θαυματουργική εικόνα της. Μετά από τη δέηση που έκανε για όλες μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα.
Όλες παραδεχθήκαμε ότι πραγματικά ήταν από τις πιο ευλογημένες εκδρομές της Δράσης που έχουμε κάνει, γιατί λάβαμε τόση δύναμη πνευματική και στερεωθήκαμε βαθύτερα στην πίστη μας, ακούγοντας για τα θαύματα της Παναγίας και των τοπικών αγίων! Έτσι, παρόλο που σε 27 ώρες επισκεφθήκαμε 4 προσκυνήματα, δεν κουραστήκαμε καθόλου και ευχαρίστως θα ξαναπηγαίναμε. Είθε να μας αξιώνει ο Θεός να έχουμε κι άλλες τέτοιες ευλογίες!
Α.Χ.
Φοιτήτρια ΕΚΠΑ