Τη Διακαινήσιμο εβδομάδα με την εκδρομή-προσκύνημά μας στην Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία (12-15/4/2018) γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα Ανάστασης, η οποία οφείλεται εν πολλοίς στον ιεραποστολικό ζήλο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Ο Αρχιεπίσκοπος αν και παρέλαβε μια ποίμνη σχεδόν εξαφανισμένη εξαιτίας του άθεου καθεστώτος του Χότζα, αποτελούμενη από ελάχιστους χριστιανούς και μόλις 15 ιερείς κατόρθωσε όχι μόνο να αναζωογονήσει αλλά και να παραγάγει σημαντικό κοινωνικό και ιεραποστολικό έργο.
Πρώτος σταθμός μας το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Κλεισούρα. Αφού δοξάσαμε τον Θεό από κοινού με τους λίγους παρευρισκομένους, είχαμε την ευκαιρία να ατενίσουμε ένα θαυμάσιο τοπίο, το οποίο έχει την ιδιαίτερη τιμή να φιλοξενήσει μέσα του τα οστά όσων απέδειξαν πριν από 78 χρόνια ότι «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών του 1940 φυλάσσονται σε οστεοφυλάκια εντός του Ναού της Μονής.
Αργότερα την ίδια ημέρα αντικρίσαμε με ιερό δέος τον ποταμό Άψο. Εκεί όπου έριξαν οι Τούρκοι το λείψανο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Ακολούθησε επίσκεψη στην Ιερά Μονή Παναγίας Αρδενίτσας κοντά στο Δυρράχιο, που στέκει αγέρωχη στο σημείο από τον 11ο αιώνα και παρότι το καθεστώς του Χότζα την μετέτρεψε σε στάβλο ο θρησκευτικός της χαρακτήρας και σημαντικό τμήμα των θαυμάσιων τοιχογραφιών της (με ελληνικές επιγραφές!!) κατόρθωσαν να επιβιώσουν.
Μεταβήκαμε στην Θεολογική σχολή, ιδρυμένη από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο, ξεναγηθήκαμε στο Ναό και τη βιβλιοθήκη της. Στο ναό οι ύμνοι στην ελληνική και αλβανική γλώσσα έγιναν ένα «προς δόξαν Θεού» και ήχησαν ξανά στα αυτιά μας ο λόγος του θείου Παύλου, σύμφωνα με τον οποίο ενώπιον του Θεού δεν υπάρχουν έθνη αλλά μονάχα ένας νέος αναγεννημένος άνθρωπος (Γαλ. γ’ 28). Στο παραπλήσιο εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο («Το Σπίτι της Ελπίδας») τα παιδιά και οι υπεύθυνες κυρίες μας υποδέχτηκαν με κέρασμα και ένα πρόγραμμα αποκλειστικά για εμάς που περιλάμβανε χριστιανικά τραγούδια και τροπάρια και παραδοσιακούς χορούς. Ασφαλώς και όταν μας ζητήθηκε συμμετείχαμε στην γιορτή.
Το Σάββατο το πρωί επισκεφθήκαμε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο και ωφεληθήκαμε πολύ από τις σκέψεις που μοιράστηκε μαζί μας. Θαυμάσαμε τη ζωντάνια και το δυναμισμό του. Πήραμε επίσης σημαντική ευλογία προσκυνώντας τα λείψανα των Αγίων Κοσμά και του Αγίου Ιωάννου που φυλάσσονται στον νέο επιβλητικό ναό της Αναστάσεως του Κυρίου.
Στην επιστροφή μας σταματήσαμε και στην Δερβιτσάνη, γνωστό ελληνικό χωριό της Β. Ηπείρου με ήρωες και αλύγιστους ανθρώπους μέχρι και σήμερα. Στο χωριό αυτό έγινε η πρώτη Θ. Λειτουργία μετά την πτώση του καθεστώτος με τον γέροντα ιερέα παπα-Μιχάλη Ντάκο – Δεκέμβριο του 1992.
Καθώς η εκδρομή μας έπαιρνε τέλος και επιστρέφαμε στην Ελλάδα συνειδητοποιήσαμε το μεγάλο δώρο του Θεού σε εμάς στην Ελλάδα να μπορούμε να εκφράζουμε την πίστη μας ελεύθερα και πήραμε μαθήματα ανδρείας και υπομονής από τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας, οι οποίοι παρά τη σκληρότητα του προηγούμενου αιώνα παραμένουν Έλληνες στη συνείδηση και Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Ματθ. & Σταμ. Σιρ.
Φοιτητές