Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Μέσα από απλά γεγονότα, διαλόγους και προβληματισμούς, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος περιγράφει στο νέο του βιβλίο την πάλη του ανθρώπου να αποκαλύψει το πρόσωπο του Θεού εκεί που το σκεπάζει η λογική αυτού του κόσμου, η φυσική αντίληψη των πραγμάτων και η υπεροπτική απαίτηση της ανθρώπινης μικρότητος. Είναι γεμάτο απαιτητικά ερωτήματα και έντονο προβληματισμό, που πολύ φυσιολογικά απασχολούν, ζαλίζουν και ενίοτε σκανδαλίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Δε δίνει όμως καμία άμεση απάντηση ούτε προσπαθεί να πείσει με λογικό τρόπο και εντυπωσιακές επιχειρηματολογίες. Επιδιώκει να δώσει τη λεπτή αίσθηση της διακριτικής αλλά πειστικής παρουσίας του αληθινού Θεού εκεί που Αυτός δε διακρίνεται, μέσα στον πόνο, στην αναπηρία, στην τραγικότητα της ζωής, στον αδυσώπητο θάνατο, όπως αυτή προβάλλεται σε αληθινά γεγονότα και αντανακλάται στη ζωή αυθεντικών ανθρώπων.
Η πίστη, η αυθεντική, αθώα, παιδική πίστη στη θεότητα του Χριστού δείχνει τον Θεό… εκεί που Αυτός δεν φαίνεται.
Περιεχόμενα
Προλογικό σημείωμα
Α΄ ΜΕΡΟΣ
- Θεραπεία του παραλύτου της Βηθεσδά
- Όταν διαψεύδεται η επιστήμη
- Το μεγάλο θαύμα που δεν αντέχουμε
- Υπάρχει ζωή που δεν αξίζει;
- Από την αδικία στη σωτηρία
- Γιατί σε μένα, Θεέ μου;
Β΄ ΜΕΡΟΣ
- Κοντά σε αυτόν που φεύγει
- Πού πηγαίνουν οι άγγελοι;
- Στο μεθόριο ζωής και θανάτου
- Μαύρο βουνό Γραμματικού
- Σταυροαναστάσιμη έξοδος
- Η κοίμηση ενός άγνωστου αγίου
Αντί επιλόγου
Ένα ασύλληπτο βιβλίο που πρέπει να μπει σε κάθε χριστιανικό σπίτι. Ένα βιβλίο μοναδικό στην πρωτοτυπία του θέματός του και στον άρτιο, σαγηνευτικό και εύληπτο λόγο του σεβασμιότατου μητροπολίτου Νικολάου. Για το ρητορικό χάρισμα του συγγραφέα, νομίζω δεν χρειάζεται να παραθέσω αποδείξεις. Είναι στους περισσότερους γνωστό. Για την πρωτοτυπία του θέματος όμως, θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν έχω υπόψη μου άλλο βιβλίο που να επικεντρώνεται στα γεγονότα της ζωής μας που φαίνεται ο Θεός να μας αδίκησε ή να αφαίρεσε το ταυτοποιό στοιχείο της Αγάπης Του. Επειδή όμως τα λόγια είναι περιττά θα παραθέσω ένα απόσπασμα του βιβλίου:”Παλιός ποδοσφαιριστής της Εθνικής. Προπονητής και πρωταθλητής στο δέκαθλο. Χάρισμά του να διαλέγει ταλέντα. Τον βοηθάει το χάρισμα. Βρίσκει μια θαυμάσια κοπέλα. Παντρεύονται και σε 1 μήνα καρφώνεται με το μηχανάκι σε μια κολόνα. Επτά μήνες σε αφασία. Όλες οι λοιμώξεις πάνω του. Τις αντιμετωπίζει επιτυχώς. Σταδιακά συνέρχεται. Ανατρέπει τα ιατρικά προγνωστικά. Στο χρόνο επάνω περπατάει. Κάπως ιδιόμορφα. Νέες εγχειρήσεις αποκατάστασης. Δεν το βάζει κάτω.[..]
Καταστράφηκε η περιουσία του, έχασε το επάγγελμά του, γκρεμίστηκε το μέλλον του, παρέλυσε ο κόσμος των στοιχειωδών ανέσεών του, φτώχυνε εξωτερικά η οικογενειακή προοπτική του.[..]Πως είναι δυνατόν ο Θεός να συμβαδίζει με αυτήν την τραγικότητα και αδικία; Ποιος από μας αν ήταν Θεός θα έφτιαχνε τέτοιο κόσμο; Και γιατί; Μήπως τελικά η ανθρώπινη καλωσύνη κρύβει περισσότερη καλωσύνη από τη θεϊκή; Η τί και ποιος σε τελική ανάλυση είναι ο Θεός; Ο λάθος δημιουργός; Ο Δημιουργός του λάθος κόσμου; Ο ηττημένος από το κακό καλός; Ο Άγιος που δεν έχει όλη τη δύναμη; Ο Παντοδύναμος που δεν έχει τέλεια αγάπη;[..]
– Ακολουθεί η συνέχεια της ζωής του πρώην ποδοσφαιριστή, μετά τις επεμβάσεις-
Έγινε όμως πιο αληθινή η ζωή του , πιο αυθεντική η σχέση του με τη γυναίκα του, πιο βαθιά η κοινωνία του με το Θεό. Μηδενίστηκαν τα παράπονα, τα άδεια λόγια, οι άσοφες επιλογές.” Τα συμπεράσματα δικά σας…
Εξαιρετικό βιβλίο, ψυχωφελές. Δεν δίνει εύκολες απαντήσεις – δεν είναι αυτό το ζητούμενο ενός Χριστιανού-, αντίθετα δημιουργεί προβληματισμό, σε παρακινεί να σκεφθείς μόνος σου για την παρουσία ή την “απουσία” του Θεού σε διάφορες πολύ δύσκολες δοκιμασίες της ζωής, σε οδηγεί με μεγάλη προσοχή, υπευθυνότητα και διακριτικότητα στη συνειδητοποίηση ότι ο Θεός είναι “πανταχού παρών και τα πάντα πληρών”, ακόμα και στην απώλεια, στην οδύνη, το θρήνο και το πένθος.
Δεν χρειάζεται να μιλήσω για το ύφος, τη γλώσσα, τη “λογοτεχνική” αξία του έργου του π. Νικολάου. Όσοι έχουν διαβάσει κείμενά του, κατανοούν ότι και αυτό θα κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα γραφής.
Εν κατακλείδι, είναι ένα βιβλίο που αναπαύει την ψυχή, που σε κάποια σημεία φέρνει δάκρυα στα μάτια και σίγουρα σε γεμίζει ελπίδα, πίστη και αγάπη για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.
Παίρνοντας αφορμή απ΄τα λεγόμενα του “e.k.x.”, θα ήθελα να τονίσω την λεπτή αίσθηση συγκίνησης και βιωματικής συμμετοχής (στα περιστατικά που αναγράφονται) που διέπουν τον αναγνώστη καθ΄ όλη τη διάρκεια εξιστόρησής τους. Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από το ότι και μεις οι ίδιοι έχουμε γίνει μέτοχοι παρόμοιων έστω και πιο ανώδυνων βιωμάτων. Σ΄ αυτό βέβαια συντελεί και η γλαφυρή πένα του π. Νικολάου. Θα τολμούσα να πω ότι ο π. Νικόλαος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως γητευτής του λόγου ή νέος Χρυσόστομος. Έχει τον τρόπο σε κάθε πόνημα που αναλαμβάνει να σε μαγνητίζει απ΄ την πρώτη σελίδα που διαβάζεις. Ο πόνος, οι θλίψεις και η “φαινoμενική” απουσία του Θεού στις αντίστοιχες περιόδους πιστεύω ότι απασχολούν κάθε άνθρωπο. Αυτό το βιβλίο μπορεί να μη δίνει τις απαντήσεις που θα θέλαμε -με ανθρώπινα φυσικά κριτήρια- προσδιορίζει όμως την “άλλη” αντίληψη και οπτική με την οποία πρέπει να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους καταστάσεις.
Το βιβλίο είναι πράγματι καταπληκτικό. Ο τρόπος που προσεγγίζει το θέμα του πόνου μοναδικός. Ειδικά το πρώτο κεφάλαιο, παρουσιάζει μια εντελώς νέα (για μένα) οπτική του περιστατικού της θεραπείας του παραλυτικού της Βηθεσδά, ενώ γενικά όλο το βιβλίο οδηγεί τον αναγνώστη σε γόνιμο προβληματισμό.
Ένα φανταστικό βιβλίο. Βοηθάει πολύ. Το ξέρω από συγγενικό πρόσωπο που πριν από δύο μήνες έχασε το ένα από τα δίδυμα της από καρκίνο σε όλο το σώμα…