Για την Κύπρο μας Σε ικετεύουμε!…

Για την Κύπρο μας, Κύριε, αγωνιούμε, πονούμε, Σε ικετεύουμε. Δες τους Άρχοντες των Εθνών, που χωρίς τον φόβο Σου κινούνται και βυσοδομούν, δες πως «συνήχθησαν επί το αυτό» και σχεδιάζουν το άδικο και πιέζουν με κάθε ευκαιρία, με κάθε πρόφαση, με κάθε αφορμή.

Εμείς, ο λαός Σου, ανήμποροι παραγκωνισμένοι απλοί θεατές. Κανένας δε μας λογαριάζει. Το νησί μας αλυσόδετο σέρνεται στη σκληρή του «μοίρα», στο ατέλειωτο δραμα του. «Εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημων».

Ω Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων «έως πότε οργίζη επί την προσευχήν των δούλων Σου»; Πέφτουμε στα γόνατα και Σε παρακαλούμε, μα Εσύ παραδόξως ..αυξάνεις τη δοκιμασία μας, μοιάζεις να δυναμώνεις την οργή Σου! Μας ταΐζεις συνεχώς «άρτον δακρύων» και μας ποτίζεις «εν δάκρυσιν εν μέτρω».

Ναι, αμαρτήσαμε σε πολλά. Μα και μετανοούμε και καταφεύγουμε στο Έλεός Σου.

Ας έλθει μπροστά το θείο θρόνο Σου, δεόμεθα, έστω «ο στεναγμός των πεπεδημένων», ο ασίγητος λυγμός των εκπατρισμένων, καθώς και η εναγώνια ικετευτική κραυγή «του αίματος των δούλων Σου του εκκεχυμένου». Πόσοι το 1955-59, πόσοι το 1964, πόσοι το 1974 πότισαν με το άλικο αίμα τους αυτό το χώμα, άφησαν την τελευταία τους πνοή, σαν προσευχή καυτή.

Κύριε, «επίστρεψον ημάς», γύρισέ μας πίσω στην αγκάλη Σου και την προστασία Σου, στη γαλήνη, την ευσέβεια, την ομόνοια, την αρετή, την προκοπή. Γύρισε τα παιδιά της Κύπρου, που έχουν σκορπίσει στους πέντε ανέμους, γύρισέ τα στον ευλογημένο τόπο τους. Ένωσέ τα ελεύθερα πια.

«Επίφανον το Πρόσωπόν Σου». Δείξε μας την ευμένεια και την πατρική στοργή Σου, χάρισέ μας το Φως της δόξας Σου, συγχωρώντας όλα τα σφάλματά μας. «Και σωθησόμεθα». Θα δούμε την ποθητή μέρα της σωτηρίας. Και θα Σε δοξάζουμε.

(βλ. Ψαλμ. οη’ & οθ’)