Πλήρης ημερών, “ἐν γήρει πίονι”, σε βαθύ και έσχατο γήρας, στην ηλικία των 94 ετών, αναχώρησε για την αιωνιότητα ο επί 47 χρόνια εκδότης του περιοδικού “Η Δράσις μας” Ευστάθιος Χαρ. Μπάστας, μέλος της Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος Θεολόγων “Ο Σωτήρ”.
Μεγαλωμένος σε πτωχή, αλλά υπερπολύτεκνη οικογένεια στο Σκουροχώρο Ηλείας, όπου γεννήθηκε, πήρε από τους γονείς του μόρφωση χριστιανική. Ο πατέρας του επιστρέφοντας από τη Μικρασιατική εκστρατεία, επιμελήθηκε με ιδιαίτερη προσοχή τη χριστιανική ανατροφή του 7χρονου ήδη αγοριού του. Του έδωσε να διαβάζει το βιβλίο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου “Ο αόρατος πόλεμος”. Από τη μελέτη του πνευματικού αυτού βιβλίου ο μικρός Ευστάθιος κράτησε ένα σπουδαίο δίδαγμα, το οποίο έλεγε: “άφησε τον εαυτό σου να φέρεται από τα κύματα της θείας βουλήσεως”. Το δίδαγμα αυτό το έκανε σύνθημα της ζωής του. Κι όταν βρέθηκε μαθητής γυμνασίου στον Πύργο όχι μόνο προχώρησε στην πνευματική ζωή, αλλά πήρε πολλά και σπουδαία διδάγματα από μια απλοϊκή, πλην όμως πιστή γυναίκα, στο σπίτι της οποίας έμενε. Την προσωπικότητά της την έχει διαζωγραφίσει άριστα στο θαυμάσιο διήγημά του “Το Ρουμπίνι”. Η γυναίκα αυτή βίωνε τα όσα έμαθε από τον πνευματικό της πατέρα, τον αείμνηστο γέροντα π. Ευσέβιο Ματθόπουλο. Αυτή του καλλιέργησε και τον πόθο της αφιερώσεως στη διακονία του λόγου του Θεού.
Έτσι τον συναντούμε αργότερα να εργάζεται ως φοιτητής στην Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα του π. Ευσεβίου και στη συνέχεια δραστήριο μέλος της ως την ημέρα της εκδημίας του.
Ήταν προικισμένος από τον Θεό “τον πατέρα των φώτων”, από τον οποίο πηγάζει “πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον” (Ιακ. α’ 17), με πλούσια τάλαντα. Ιδιαίτερα τον διέκρινε η οξύνοια, το θάρρος της ομολογίας, η ικανότητα του προφορικού και γραπτού λόγου και το λογοτεχνικό χάρισμα. Όλα αυτά τα διοχέτευσε στα 32 τεύχη με τα γλαφυρά αυτοτελή ή περιστασιακά και επίκαιρα διηγήματα και στα 5 τεύχη: “Σαράντα χρόνια στην έρημο”, “Βιβλικές μορφές”, “Ο Ένας και οι τρεις κορυφαίοι”, “Ευσέβιος Ματθόπουλος” και “Αναφορά στο 1940”. Το τελευταίο περιέχει δοκίμια που αναφέρονται στο μεγάλο έπος του νεότερου ελληνισμού. Άλλωστε ο Ευστάθιος Μπάστας πολέμησε στο μεγάλο εκείνο έπος στη γραμμή των πρόσω και έζησε τα θαύματα του αγίου Θεού και της Παναγίας μητέρας του στο μέτωπο. Παρόμοια γεγονότα, όπως και το πνεύμα του 1940-1942, ο μακαριστός Ευστάθιος Μπάστας θησαύρισε και στις σελίδες της “Δράσεως”.
Διότι στη “Δράσι μας” υπήρξε από τους πρώτους και βασικούς συνεργάτες. Έγραφε άρθρα συνήθως απολογητικά, δοκίμια και διηγήματα. Είχε την ευθύνη της συντάξεως επί αρκετά χρόνια. Η πείρα του, οι συμβουλές του, οι εύστοχες παρατηρήσεις του συνέβαλλαν στην όσο το δυνατόν καλλίτερη και υπεύθυνη αρθρογραφία του περιοδικού.
Αλλά και πολλές περιοχές της Ελλάδος δέχτηκαν το φλογερό κήρυγμα και τον ανακαινιστικό λόγο του Ευαγγελίου από το στόμα του Ευσταθίου Μπάστα.
Όμως εκεί ο Ευστάθιος Μπάστας διοχέτευσε τον πλούσιο δυναμισμό και την πνευματικότητά του ήταν η επί 25ετία θητεία του ως διευθυντού στα φοιτητικά Οικοτροφεία Αθηνών “Απ. Παύλος” και “Μ. Βασίλειος”. Σ’ αυτά χιλιάδες φοιτητών όλων των Πανεπιστημιακών Σχολών δέχτηκαν την πατρική του αγάπη και στοργή, την κατά Θεόν παιδαγωγία του, τη συμβουλή του, τον εμψυχωτικό του λόγο. Τέως οικότροφοι των δύο αυτών Οικοτροφείων είναι σήμερα αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, ηγούμενοι μονών, ακαδημαϊκοί, δικαστικοί, ιατροί, καθηγητές, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι κ.ά..
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος Β’, ο οποίος διετέλεσε οικότροφος στο Οικοτροφείο, εκφράζοντας ανέκαθεν την ευγνωμοσύνη του, τον επισκέφθηκε και στη “Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας” (ΜΑΦ) του Νοσοκομείου “Αλεξάνδρα”, παρηγορώντας τον με τον πατρικό του λόγο. Πέραν αυτών πλήθος φοιτητών θυμούνται και τις κατά εβδομάδα χριστιανικές διαλέξεις στην αίθουσα “Ο Μέγας Βασίλειος”. Εκεί τους ανέπτυσσε ενδιαφέροντα θέματα, τους έλυνε απορίες, διαλεγόταν μαζί τους και επικοινωνούσε κατ’ ιδίαν πατρικά, στηρίζοντάς τους στα δύσκολα φοιτητικά τους χρόνια. Ενώ άλλους τους συνέτρεχε οικονομικά με διάκριση και κάθε μυστικότητα.
Η έξοδός του από τη ματαιότητα του παρόντος κόσμου δεν υπήρξε ανώδυνη. Υπήρξε κατ’ εξοχήν μαρτυρική. Ιδιαίτερα οι τελευταίες ημέρες του στη ΜΑΦ ήταν μια γενναία πάλη με τον “έσχατο” εχθρό μας, τον θάνατο (βλ. Α’ Κορ. ιε’ [15] 26). Ανέπνεε με κόπο νύχτα – μέρα με τη βοήθεια μεγάλης μάσκας οξυγόνου, ενώ η αιμορραγία τον εξαντλούσε αργά και σταθερά. Αλλά δε βαρυγκώμησε. Δεν αγανάκτησε. Δεν παραπονέθηκε.
Ευχαριστούσε τους αδελφούς της Αδελφότητός του του “Σωτήρος” που τον διακονούσαν πρόθυμα και θυσιαστικά. Ευγνωμονούσε τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, που προσπαθούσαν να τον ανακουφίσουν, όσο μπορούσαν. Ζητούσε συγγνώμη, διότι τους κούραζε.
Κυρίως όμως δόξαζε τον Θεό, ομολογώντας την αμαρτωλότητά του. Η αυτομεμψία ήταν μόνιμα στο στόμα του. Έξι μέρες πριν κοιμηθεί όσους τον επισκέπτονταν τους υποδεχόταν ή τους αποχαιρετούσε με το “Χριστός Ανέστη”. Τρεις μέρες πριν παραδώσει το πνεύμα βυθίστηκε στη σιωπή…
Το πρωινό της Τετάρτης 12.11.2008, στις 5.45π.μ., πριν ακόμη ανατείλει το φως του ήλιου, ο Ευστάθιος Μπάστας έδυε. Και δύοντας, η αγωνιστική ψυχή του πέταξε στα φωτοπάλατα του ουρανού, τα πλημμυρισμένα από το άδυτο φως της τρισηλίου θεότητος.
Ο μακαριστός Ευστάθιος υπήρξε ο αφοσιωμένος δούλος του Κυρίου που έλαβε πέντε τάλαντα, και παρέδιδε ήδη στον μισθαποδότη Σωτήρα Χριστό “άλλα πέντε”! Γι’ αυτό και “Η Δράσις μας” τον αποχαιρετά με τον Κυριακό λόγο:
“Εὖ (εύγε) δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ! εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου” (Ματθ. κε’ [25] 23).
Πρέσβευε και υπέρ ημών, Ευστάθιε, στο θρόνο του Κυρίου, ώστε να συνεχίσουμε αυτό που άρχισες, με τον ίδιο ζήλο και ενθουσιασμό για τη δόξα του Τρισαγίου Θεού και τη βοήθεια των αδελφών μας στους παγχαλέπους τούτους καιρούς.
Το αφιέρωμα στον εκδημήσαντα Ευστάθιο Χαρ. Μπάστα από το περιοδικό
“Η Δράσις μας”, Ιανουάριος 2009
Δεν είχα την τιμή να γνωρίσω προσωπικά αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο.
Τον γνώρισα όμως μέσα από τα διηγήματα του, που χωρίς ίχνος υπερβολής είναι οδηγοί χριστιανικής ζωής και μου έδωσαν σημαντική πνευματική βοήθεια.
Ο Κύριος ας αναπαύει την ευλογημένη ψυχή του.
Σεκέρογλου Αναστάσιος Σέρρες
Μετά των αγίων ..
Ο άνθρωπος που κατάφερνε με την ομορφιά της απλότητας να δακρύζει τις ψυχές μας …
Είχα την ευλογία να γνωρίσω τον μακαριστό Ευστάθιο Μπάστα προσωπικά και νοιώθω πού ευλογημένος από τον Θεό, για το γεγονός αυτό. Ο Ευστάθιος Μπάστας αγαπούσε με όλη την καρδιά του τον Θεό και τους ανθρώπους και τους υπηρέτησε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ο Θεός να τον κοντά του στο παράδεισο.
Σαν πατέρας με τα παιδιά του στο οικοτροφείο. Όταν έπρεπε να σε μαλώσει, όταν έπρεπε να σε επαινέσει, όταν έπρεπε να σε φροντίσει, πάντοτε να σε ακούσει. Αυτός ήταν ο κύριος Μπάστας.