«Δεν υπάρχει τίποτε πιο τρομερό από το να είσαι άνθρωπος σ’ αυτή την εποχή»,
είπε ο Αϊνστάιν, λίγο πριν πεθάνει. Αυτό το απόφθεγμα το ακούμε να επαναλαμβάνεται σ’ όλους τους τόνους, και μ’ ένα πλήθος παραλλαγές, όπου υπάρχει πολιτισμός. Πάντοτε όμως με τη βασική άποψη, πως είναι πραγματικά «τρομερό» να ζεις στη σημερινή δύσκολη και κρίσιμη εποχή.
Και όσοι ασχολούνται με τα προβλήματα των νέων, βρίσκουν σωστό να φωνάζουν και για σας: Δεν υπάρχει τίποτε πιο τρομερό από το να είσαι στο ξεκίνημα της ζωής σου και να σχεδιάζεις το μέλλον σου, σ’ αυτή την εποχή.
«Δύσμοιρα νιάτα» σάς χαρακτηρίζουν! Γιατί;
-
- Γιατί, λένε, γεννηθήκατε σ’ ένα κόσμο, που έχει για θεό του το άνομο κέρδος. Που το συμφέρον ρυθμίζει τη νοοτροπία και την αναστροφή ανθρώπων και λαών.
- Γεννηθήκατε σε μια εποχή, που παρατηρείται έντονη κρίση ηγεσίας, στην οποία προωθούνται όσοι διαθέτουν χρήμα και πλάτες.
- Περνάτε τη χρυσή σας ηλικία σε μια εποχή αντιφατική.
- Προσπαθείτε να πλάσετε όνειρα σε μια εποχή, που οι άνθρωποι μηχανοκρατούνται. Λίγοι στοχάζονται.
- Οι πιο πολλοί είναι τόσοι στεγνοί και πεζοί.
- Αρχίζετε να θεμελιώνετε το μέλλον σας σε μια εποχή, που πολλοί γκρεμίζουν, αντί να χτίζουν.
- Και ξεθεμελιώνουν ό,τι αποτελούσε, ως σήμερα, το θεμέλιο της ζωής.
Πώς ν’ αντέξει σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, την οποία βαραίνει η ομίχλη, το ευαίσθητο λουλούδι της νιότης, που αποζητά τις ακτίνες του ήλιου για να ζήσει και να χαρεί; Για να ευδοκιμήσει η νιότη, χρειάζεται κλίμα γλυκύ, ευγενικό, ειρηνικό, ανθρωπισμού κλίμα.
Αυτά δε σας φωνάζουν; Κι αυτά δε διαπιστώνετε κι εσείς, σαν κοιτάξετε γύρω σας;
Είμαι όμως αναγκασμένος να διαφωνήσω μαζί σας. Και με όσους σάς ενισχύουν σ’ αυτές τις σκέψεις.
Χαρά μας και τιμή μας
Καθώς βλέπω από το ένα μέρος εσάς, στην ηλικία της ακμής και της ορμής, κι από τ’ άλλο, τον πολύ κόσμο σε μια περίοδο έντονης παρακμής και μαραζώματος, δεν σας θεωρώ καθόλου δυστυχισμένα νιάτα.
Αντίθετα, σας θεωρώ προνομιούχα νιάτα!…
-
- Χαρά σε σας, που περνάτε της ζωής σας τα όμορφα χρόνια και ωριμάζετε σε κοσμογονικούς καιρούς.
- Τιμή σε σας, που έχετε να κάνετε σε τέτοιους καιρούς έργο σπουδαίο, όχι σε ηλικία που η θέληση κι οι δυνάμεις είναι απρόθυμες να βοηθήσουν, αλλά τώρα που ο ενθουσιασμός είναι στην ακμή του.
- Τώρα, που το μυαλό είναι σε περίοδο γονιμότητας.
- Η ορμή στο κατ’ εξοχήν κορύφωμά της.
- Η φαντασία απροσπέλαστη σε πετάγματα.
- Τώρα, που η καρδιά γερή και σφριγηλή, αντέχει και στις πιο δυνατές συγκινήσεις.
Ξέρετε πότε θα ήσασταν «δύσμοιρα νιάτα»;
-
- Αν ζούσατε τη νεότητά σας σε μια αμεριμνησία.
- Αν σ’ αυτή την ηλικία είχατε για θέματα συζητήσεως το… «σκίρτημα της πράσινης χλόης» και «το τρομαγμένο πέταγμα του τζιτζικιού»…
- Αν ζούσατε ξαπλωμένοι νωχελικά στην αναπαυτική πολυθρόνα στιγμές «πνευματικών εξάρσεων» και ρομαντικών ρεμβασμών.
- Αν πλέατε μ’ ανάλαφρες βαρκούλες, αρμενίζοντας σε ξωτικές λίμνες…
- Ή αν συζητούσατε «ακαδημαϊκά» για τους «αρχαίους ημών προγόνους» και τον άφθαστο πολιτισμό τους…
Θα σας θεωρούσα τρομερά δυστυχισμένους, αν περνούσατε τα χρόνια σας μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί απλούστατα θα βαδίζατε σταθερά προς την «αυτοκτονία της πολυθρόνας» προς την οποία βαδίζουν κάποιοι σύγχρονοι νέοι Ανατολής και Δύσεως. Και τούτο, γιατί ο αυτοματισμός κι οι πλούσιες ανέσεις τούς στέρησαν την άσκηση και το μόχθο, αφού περνούν τις 15 από τις 16 ώρες της εγρήγορσής τους σε στάση αναπαυτική. Προς το θάνατο τον αργό θα βαδίζατε, έστω κι αν ζωηρεύατε πότε-πότε και βροντούσατε δυναμικά τη γροθιά σας, διακηρύσσοντας πως έχετε «κλείσει μέσα στην ψυχή σας την Ελλάδα».
Προνομιούχοι. Όχι δυστυχισμένοι. Αποτελείτε τη γενιά με τα πολλά προνόμια. Τα σπάνια προνόμια. Από τα χρόνια αυτά τα εφηβικά και νεανικά έχετε τόση πείρα, μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας:
-
- Πείρα πολέμων και επαναστάσεων.
- Πενθών και ερειπίων.
- Ψεύτικων επαγγελιών και υποσχέσεων.
- Καταρρεύσεως αυτοκρατοριών και ολοκληρωτικών καθεστώτων.
- Επιστημονικών κατακτήσεων.
- Πείρα φρικτής πραγματικότητας!
Ευκαιρία για δράση
Δεν έχετε όμως μονάχα της πείρας αυτής το θησαυρό. Έχετε κι ένα πεδίο δράσεως απέραντο. Έναν κόσμο έτοιμο να δεχθεί και να χειροκροτήσει – έστω κι αν δεν το ζει τώρα – το ωραίο, το καλό, το ηθικό, το γενναίο, το ηρωικό. Που όσο κι αν έχει υποστεί κάμψη, νοσταλγεί με δύναμη την άδολη, τη δίκαιη ζωή.
Άλλοτε αποζητούσαν ευκαιρίες αγώνος και δράσεως κοινωνικής. Εσείς έχετε άπειρες. Σας τις προσφέρει η ταραγμένη εποχή μας, καλώντας σας να δουλέψετε ακούραστα, για να πραγματώσετε τα ευγενικά σας όνειρα. Και να «κάμετε ν’ ανθίσουν άσπροι κρίνοι κει που περίσσεψαν οι θρήνοι». Γι’ αυτό σάς θεωρώ προνομιούχους.
Πιο πολύ όμως σας θεωρώ προνομιούχους για κάποιο άλλο, μεγάλο προνόμιο. Δεν είστε μόνο νέοι σε τέτοια εποχή. Έχετε άπειρα τα μέσα για μόρφωση χριστιανικού χαρακτήρα. Πλήθος τα καλά, τα χριστιανικά έντυπα – άγνωστα στα περασμένα χρόνια – φροντισμένα και με διαλεκτή ύλη, προσφέρονται παντού με θαυμαστή απλότητα. Κι άλλες ευκαιρίες πολλές, όπου επικρατεί υγεία και πνέει άνεμος αναδημιουργίας.
Δικός μας ο αγώνας, δική μας και η νίκη
Αλλά με παραπήρε ο… χείμαρρος των προνομίων. Σταματώ λοιπόν για να φωνάξω μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου: Κύριοι νέοι, είστε προνομιούχοι! Σε μια εποχή, όπου «επλεόνασεν η αμαρτία» (Ρωμ. ε΄ 20), όπου πλήθυνε η αμαρτία, και το κακό κινητοποιεί όλες του τις δυνάμεις, για να σαρώσει ό,τι σεβάσθηκαν οι αιώνες…
Όχι, δεν είστε εσείς τα λεπτά καλάμια, που μεγαλώνουν στη λασπωμένη ακρολιμνιά. Είστε τα πανύψηλα, μεγαλόπρεπα έλατα στις βουνοπλαγιές και στις βουνοκορφές, που ριζώνουν και απλώνουν τα κλαδιά τους, κάτω από τ’ αμείλικτο σφυροκόπημα των οργισμένων στοιχείων της φύσης.
Έτσι σας βλέπω. Και καθώς σκέφτομαι όλα αυτά, θαρρώ πως τα λόγια του Αϊνστάιν έχουν την εφαρμογή τους για σας, από την αντίστροφη όμως. «Δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο, από του να είσαι νέος αυτή την εποχή». Και με μια συμπλήρωση απαραίτητη θα πρέπει να τα κάνετε σύνθημα σας, φρόνημά σας:
Δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο, από του να είσαι Χριστιανός νέος αυτή την εποχή.
Είναι αληθινό προνόμιο. Σπάνιο προνόμιο!
Ν.Π.Β.