Το παρόν και το μέλλον της Θράκης (Αφιέρωμα στη Θράκη)

0
908
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (καμία αξιολόγηση προς το παρόν)
Loading...

Άρθρο για το αφιέρωμα στη Θράκη του τεύχους Μαρτίου 2009 (467) του περιοδικού “Η Δράσις μας”

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Κυρίου Ανθίμου

Η σημερινή Θράκη είναι ό,τι απέμεινε, με δίκαιες ή άδικες μοιρασιές, από Διεθνείς Συνθήκες που λίγο υπολόγισαν τους λαούς τους οποίους με ευκολία χώρισαν με ποτάμια και οροσειρές. Οι τρεις νομοί, Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου που νιώθουμε ακριτικοί πολιτικά, μα όχι και πολιτιστικά.

Σχετικά πρόσφατα ψηλαφήσαμε έναν ακόμα κόσμο γύρω μας, τόσο οικείο, γνώριμο, δικό μας κόσμο που μπορεί να άλλαξε με βία την συνείδησή του, μπορεί να ζει κρυφά την πίστη μας, όμως δεν μπορεί, ούτε και θέλει να αρνηθεί την πραγματικότητα που βιώνει μέσα του κι ακόμα παράμεσα, στα γονίδιά του. Ένας κόσμος που, γιατί να το κρύψω, μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο ευχάριστα δίπλα στην ψυχή του, όταν την αναμοχλεύσουμε λιγάκι και βρούμε την πίστη, την αρχοντιά, την ευγένεια, την ντροπαλότητα, την ειλικρίνεια, την προσήλωση σε αξίες και αρετές. Που αλίμονο χάθηκαν μέσα στα σύνορά μας ή φτιασιδώθηκαν τόσο που μας είναι ανιαρές και φορτικές.

Μέσα στα σύνορά μας, βρίσκονται δύο κόσμοι που συνυπάρχουν αρμονικά, συνεργάζονται, συμμετέχουν ο καθένας στις χαρές και στις λύπες του άλλου, όμως, τα ακριβότερα της ζωής που είναι η Πίστη και η οικογένεια διατηρούν στεγανά αδιαπέραστα.

Τώρα τελευταία κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν να κατεδαφίσουμε τα στεγανά αυτά, μα, το πείραμα είναι επικίνδυνο. Ένας τέτοιος δρόμος δεν έχει γυρισμό και μόνο στα δακρύβρεχτα ελληνικά σήριαλ συμβαίνει. Κάτι παρόμοια μας έλεγαν πριν μερικές δεκαετίες και οι ευρωπαίοι εταίροι μας, μα, τώρα που χρειάστηκε εκείνοι να συ-ζήσουν εκεί, μάλλον… άλλαξαν γνώμη και ετοιμάζουν θρησκευτικούς πολέμους!

Είναι και κάποιοι ακόμα, στην Πρωτεύουσά μας, που μέσα στην πολυκοσμία της δεν διακρίνουν την αλλοίωση που έρχεται και μας την προτείνουν με ναρκωτικά- ειρηνευτικά κηρύγματα σαν πολυπολιτισμική ανάγκη συμβίωσης με αφετηρία και στόχο μια ονειροπόλα ψευδαίσθηση που τάχα αποκλείει κάθε ενδεχόμενο συρράξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πάντως στη Θράκη σήμερα ο λαός μας πρώτα εμπιστεύεται την Εκκλησία του κι έπειτα το Στρατό μας. Υπάρχει ένας σκεπτικισμός για το άνοιγμα των συνόρων μας από Ροδόπη και Ξάνθη προς την Βουλγαρία. Συμφωνήσαμε για τη δημιουργία του αγωγού πετρελαίου που θα φέρει το μαύρο χρυσό από το Νοβοροσίσκ μέσω Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη, μόνο και μόνο επειδή είδαμε το έργο ως εθνικής σημασίας που ίσως μας διασφαλίσει τα ανατολικά σύνορά μας. Όμως μας απασχολεί η μόλυνση του πνευματικού περιβάλλοντός μας με τα πολλά Καζίνο που άνοιξαν για τους Έλληνες στη νότια Βουλγαρία. Μας προβληματίζει πόσα και τι λογής κακά θα φέρει η όση οικονομική άνθηση στον τόπο από τους «παράλληλους επιχειρηματίες» και τα πληρώματα των τάνκερς που θα αγκυροβολούν για ημέρες στο Θρακικό πέλαγος.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας είναι το βασικότερο στήριγμα του λαού μας μπροστά σ’ αυτούς τους βορειοανατολικούς ανέμους που άρχισαν ήδη να φυσούν. Είναι η μόνη ελπίδα ότι δεν θα χαθούμε μέσα στις οικονομικές επιδιώξεις των «ανταποδοτικών τελών» ή μέσα στην υποκουλτούρα που θα οικοδομηθεί στη Θράκη.

Δεν φοβόμαστε. Για άλλη μια φορά θα αποδειχθεί το εφικτό του Ευαγγελίου και η συνεκτική δύναμη της Εκκλησίας. Ίσως είναι θέλημα Θεού να δοκιμάσει η Ορθοδοξία μας την δραστικότητα του λόγου της σε ομόδοξους ή αλλόδοξους ανθρώπους που μέχρι τώρα την ταύτισαν με τους εθνικισμούς μας. Μια τέτοια ανανέωση είναι απαραίτητη όσο ποτέ στη βασανισμένη υπόλοιπη Πατρίδα μας και στην υδροκέφαλη Πρωτεύουσά μας που ποτέ δεν τόλμησε να παίξει το ρόλο που της αναλογούσε στα Βαλκάνια.

Ό,τι και να γίνει, η Παναγία η Κοσμοσώτηρα της Θράκης θα είναι συνεργάτιδά μας σ’ αυτό το πείραμα, θα είναι συνοδοιπόρος μας σ’ αυτή τη λεωφόρο, που μόνο την Εκκλησία μας δεν θα βλάψει.

Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος


Διαβάστε περισσότερα για τη Θράκη στο αφιέρωμα του τεύχους Μαρτίου 2009 του περιοδικού “Η Δράσις μας”

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ