“Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν”1 (Μακρυγιάννης)
Αχ, Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη, πόσο ἔξω ἔπεσες κι ἐσύ! Δέν στό καταλογίζω βέβαια. Ὅλοι τό ξέρουμε· ἤσουν ἀμόρφωτος! Κι εἶναι πράγματι κρίμα, τώρα πού τό σκέφτομαι, πού σπατάλησες τόσες δυνάμεις, πού πόνεσες, δάκρυσες κι ἔχυσες τό αἷμα σου γιά μιά Πατρίδα πού δέν… ὑπάρχει!
Πέρασαν ὅμως τά χρόνια. Τό «ἔθνος» μας προόδευσε, χάρη καί στή δική σου θυσία. Μορφώθηκε. Ἔψαξε, ἔμαθε καί σήμερα δραστηριοποιεῖται διορθωτικά ἀπέναντι στά τραγικά λάθη τοῦ παρελθόντος. Μάθε λοιπόν κι ἐσύ μαζί μέ τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού τόσο ἀγωνίστηκε κηρύσσοντας «ἀνοῖξτε σχολεῖα» γιατί αὐτά εἶναι πού βοηθοῦν «εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς πίστεως καί τῆς ελευθερίας τῆς πατρίδος»2 μας, ὅτι τό ἑλληνικό ἔθνος προόδευσε καί πρόσφατα κατήργησε τόν προσδιορισμό «ἐθνική» ἀπό τό μέχρι χθές καί ἐπί σειράν ἐτῶν ὑπουργεῖο Παιδείας, ἀντικαθιστώντας το μέ αὐτό τό διά «βίου μάθησης». Καί πρέπει νά ξέρεις ὅτι στήν κατεύθυνση αὐτή ἐργάζονται χρόνια τώρα κάποια «φωτισμένα» μυαλά μέ γνώσεις… ὄχι τυχαῖες, καί ἐντελῶς ἐλεύθερα ἀπό ἰδεολογήματα καί ἀγκυλώσεις ψευδεῖς τοῦ σκοταδιστικοῦ παρελθόντος.
Ἄρχισαν τά πράγματα νά μπαίνουν λοιπόν σέ κάποια τάξη. Κι ἔτσι, πρίν ἀπό λίγους μῆνες (9.11.2009), στήν εἰδική Γραμματεία Ἑνιαίου Διοικητικοῦ Τομέα Θεμάτων Ἐκπαιδευτικοῦ Σχεδιασμοῦ, Ἐκπαίδευσης Ἑλληνοπαίδων, ὁρίστηκε ἡ Καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Θάλεια Δραγώνα. Κι ἄν δέν καταλαβαίνεις ἐσύ ἀπό βαρύγδουπους τίτλους διοικητικῆς ὀργάνωσης, νά στό πῶ ἁπλά. Ἡ κυρία αὐτή εἶναι ὑπεύθυνη γιά τήν κατάρτιση προγραμμάτων καί ἐκπαιδευτικοῦ ὑλικοῦ σχετικά μέ τή μόρφωση τῶν ἑλληνοπαίδων γενικῶς καί εἰδικότερα μέ τήν ἀξιολόγηση – ἔγκριση τῶν βιβλίων τῆς Ἱστορίας πού θά διδάσκεται ἡ νέα γενιά. Καί δέν νομίζω νά πρόλαβαν κάποιοι κακεντρεχεῖς νά σέ πληροφορήσουν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ κυρία δέν ἔχει κἄν βασικό πανεπιστημιακό τίτλο σπουδῶν. Φυσικά καί δέν εἶναι κώλυμα κάτι τέτοιο, ἀφοῦ τό ΔΙΚΑΤΣΑ σκαρφίστηκε κάποια διασταλτική ἑρμηνεία τοῦ νόμου καί τήν ἀναγόρευσε σέ Καθηγήτρια Πανεπιστημίου ἀναγνωρίζοντάς της τό διδακτορικό δίπλωμα πού πῆρε ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ Μπέρμιγχαμ (Ἀγγλία)!!!
Ἁπλές τυπικότητες καί γραφειοκρατικά κωλύματα ὅλα αὐτά, πού εὐτυχῶς ξεπεράστηκαν πρός χάριν τῆς ἐξειδικευμένης μόρφωσης καί τῶν μεγάλων προσδοκιῶν μας, πρός ὄφελος τῆς Παιδείας. Γιατί ἡ κυρία, πού δηλώνει «ὅτι εἶναι ὑπερήφανη πού εἶναι ῾Ελληνίδα, γιά τήν ἱστορία, τόν πολιτισμό καί τήν ταυτότητά της»3, ἔχει ἐντρυφήσει ἐπαρκῶς σέ θέματα Ἱστορίας καί ἔχει καί ὑπερευαισθησίες στά σύγχρονα προβλήματα τοῦ ρατσισμοῦ πού ἀπασχολοῦν ὅλες τίς σύγχρονες κοινωνίες. Τόν Φεβρουάριο μάλιστα τοῦ 1997 κυκλοφόρησε καί τόν καρπό τῆς ἱστορικῆς της ἔρευνας. Τό βιβλίο «Τί εἶν’ ἡ πατρίδα μας» μέ ὑπότιτλο: «Ὁ ἐθνοκεντρισμός στήν ἐκπαίδευση»4. Μέσα λοιπόν στίς 500 καί πλέον σελίδες του προσπαθεῖ νά πείσει τούς Ἕλληνες ἐκπαιδευτικούς, πού διδάσκουν στή στοιχειώδη καί στή μέση ἐκπαίδευση, ὅτι ὁ ἐθνοκεντρισμός, τό νά ἐπιμένουμε δηλαδή πώς εἴμαστε Ἕλληνες καί νά ὑπερηφανευόμαστε γι’ αὐτό, ἰσοδυναμεῖ μέ ἐθνικισμό καί ρατσισμό!…
«Δέν εἴμαστε λοιπόν, Ἕλληνες, ἀλλά μᾶς ἔκαναν» (σελ. 16), μπαρμπα-Γιάννη μου. «῾Η ἔννοια τοῦ ἔθνους, ὅπως χρησιμοποιεῖται σήμερα, διαμορφώθηκε ἱστορικά τά 200 τελευταῖα χρόνια»5! Ἡ ἑλληνική ἐθνική ταυτότητα δέν ὑπῆρχε πρίν ἀπό τόν 19ο αἰώνα! Δημιουργήθηκε ἔξωθεν σέ μιά ἐποχή ἐπεκτατισμῶν, ἀποικιοκρατίας καί τῶν ἀντίστοιχων ἰδεολογιῶν»6.
Καί ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἡ ἐπανάσταση τῆς δικῆς σου γενιᾶς, μπαρμπα- Γιάννη μου, ἡ «ἰδική μας ἐπανάσταση» πού ἔλεγε κι ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ἀποτελοῦσε «ἐπεκτατική ἐθνική πολιτική» τῶν Ἑλλήνων, καί τά παιδιά μας τή διδάσκονται μέσα ἀπό τά σχολικά τους ἐγχειρίδια «ἐγκλωβισμένη στήν μυθική της διάσταση»7. Καί εἶναι μονόπλευρος ἐθνικισμός, κατά τήν κ. Θάλεια Δραγώνα, ὅλες αὐτές οἱ «ἀποσιωπήσεις καί παραλείψεις ἱστορικῶν γεγονότων, πού ἐντοπίζονται στά σχολικά ἐγχειρίδια»8. «῾Η πλήρης δηλαδή ἀπουσία ὁποιασδήποτε μνείας στόν πολιτισμό, τά γράμματα καί τίς τέχνες τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας καί τοῦ τουρκικοῦ κράτους9.
Ρατσιστική εἶναι, κατά τήν κ. Θάλεια Δραγώνα καί ἡ ἐπιθυμία νά διδάσκεται στήν ἐκπαίδευση ἡ ἀρχαία Ἑλληνική γλώσσα10 (σελ. 86), ἐνῶ τό νά μιλᾶμε γιά ἀπόλυτη ὁμοιογένεια τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος καί νά «ἀποσιωποῦμε γιά ὁλόκληρη τήν ἱστορία ἀπό τόν Μεσαίωνα μέχρι σήμερα τήν ὕπαρξη ῾Ελλήνων Ἑβραίων»11 εἶναι ἐπίσης καθαρός ρατσισμός!
***
Φυσικά δέν περιμένετε κάποια ἀπάντηση ἀπ’ τόν στρατηγό Μακρυγιάννη. Οὔτε καί τήν παραμικρή ἔκπληξή του. Τό ’ξερε ἐκεῖνος. Τό ’ζησε στά δικά του χρόνια. Γι’ αὐτό καί μέ πικρό παράπονο τό ’γραψε τότε: «…Πατρίδα, πατρίδα ἤσουνα ἄτυχη ἀπό ἀνθρώπους νά σέ κυβερνήσουν». Ἐκεῖνος κι ὅλοι οἱ ἥρωες τῆς δικῆς του ἐποχῆς «ἔκαμαν τό χρέος τους». Μέ θυσίες, μέ ἀγώνα καί αἷμα. Ἔφτιαξαν πατρίδα. Μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία καί μᾶς ἔδωσαν παράδειγμα. Γι’ αὐτό καί, πέρα ἀπό βαρύγδουπους ἐπετειακούς λόγους καί ἀναφορές στή θυσία τους, εἶναι καιρός ὁ καθένας μας νά ἀντιδράσει καί νά δράσει. Ἀλήθεια, δέν ὑπάρχουν Ἕλληνες πολιτικοί σ’ αὐτόν τόν τόπο; Δέν ὑπάρχουν πνευματικοί ἄνθρωποι; Ἔπαψαν ἀλήθεια νά ζοῦν συνειδήσεις; Γονεῖς μέ ἀγωνίες γιά τά παιδιά τους; Πῶς ἀνεχόμαστε ὅλοι μας νά κατέχει αὐτή ἡ κυρία μιά τόσο νευραλγική θέση στό χῶρο τῆς Παιδείας τοῦ τόπου μας; Τόσο ἀνάξιοι ἐπίγονοι ἡρωικῶν προγόνων καταντήσαμε οἱ νεοέλληνες; Μήπως δέν πάει ἄλλο καί πρέπει ὁ καθένας νά πράξει τό καθῆκον του γιά νά μήν ἀπαξιώνεται τόσο κατάφορα ἡ θυσία τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’2112;
ΑΤΤΙΚΟΣ
___________________
1. Ἀπομνημονεύματα Μακρυγιάννη, βιβλίο Δ, κεφ. τρίτο
2. Ἐπιστολή εἰς Παργίους
3. Θάλεια Δραγώνα, «Δέν χρειάζομαι πιστοποιητικό πατριωτισμοῦ», ἐφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 3 ᾽Ιανουαρίου 2010, σελ. 93
4. Ἄννα Φραγκουδάκη – Θάλεια Δραγώνα (ἐπιμέλεια) «Τί εἶν’ ἡ πατρίδα μας;», Ἐθνοκεντρισμός στήν ἐκπαίδευση. Γράφουν οἱ: Ἔφη Ἀβδελᾶ, Νέλλη Ἀσκούνη, Λίνα Βεντούρα, Θάλεια Δραγώνα, Χρυσῆ Ἰγγλέση, Γεράσιμος Κουζέλης, Ἄννα Φραγκουδάκη, Ἐκδ. Ἀλεξάνδρεια.
5. Ὅπ. παρ. σελ. 31-32
6. Ὅπ. παρ. σελ. 16
7. Ὅπ. παρ. σελ. 62
8. Ὅπ. παρ. σελ. 81
9. Ὅπ. παρ. σελ. 81
10. Βλέπε σελ. 86
11. Ὅπ. παρ. σελ. 95
12. Θά θέλαμε στό σημεῖο αὐτό νά ἀναφέρουμε τίς ἐπώνυμες ἀντιδράσεις πού πέσαν στήν ἀντίληψή μας καί πολύ μᾶς ἀνέπαυσαν. Τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ καί ἐπιτίμου ἀρχηγοῦ ΓΕΕΘΑ κ. Σκαρβέλη, ὁ ὁποῖος στή συνεδρία τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν τῆς 3ης Δεκεμβρίου 2009, διατύπωσε τό ἐρώτημα «ἐάν ἡ κ. Δραγώνα εἶναι κατάλληλο πρόσωπο νά ἐφαρμόσει σχεδιασμό παιδείας σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ συντάγματος». Καί τοῦ μεγάλου μουσικοσυνθέτου κ. Μίκυ Θεοδωράκη, μέ ἐπιστολή πού ἔστειλε στόν πρόεδρο τῆς ΝΕΤ κ. Στέφανο Ληναῖο (21.12.2009) στήν ὁποῖα ζητᾶ «νά ξυπνήσουμε, νά ἐγερθούμε, νά ἐξεγερθοῦμε καί ἑνωμένοι νά ἀντιμετωπίσουμε ὅπως ἁρμόζει, τούς μεγάλους κινδύνους πού ἀπειλοῦν τήν ἱστορία, τόν πολιτισμό, τό ἦθος, τίς παραδόσεις καί τελικά τήν ἀκεραιότητά μας».
Απόσπασμα από το Περιοδικό “Η Δράση μας”, Τεύχος Μαρτίου 2010
“Μάθε λοιπόν κι ἐσύ μαζί μέ τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού τόσο ἀγωνίστηκε κηρύσσοντας «ἀνοῖξτε σχολεῖα» γιατί αὐτά εἶναι πού βοηθοῦν «εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς πίστεως καί τῆς ελευθερίας τῆς πατρίδος»2 μας”, πως την ώρα της παρέλασης προς τιμή των αγώνων σας, άλλοι από μας κοιμόμαστε, άλλοι πίνουμε καφέ, άλλοι εκνευρίζονται με το μποτιλιάρισμα που συναντούν εξαιτίας τους κι άλλοι μονολογούν “Ώχου με τις παρελάσεις τους! Δεν τις καταργούν;”. Χωρίς κανένας μας να σκεφτεί πως αν εσείς δεν είχατε πολεμήσει τότε, δεν θα υπήρχαμε καν τώρα…
Ας ευχηθούμε να ισχύσει το “όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις”…