Εγώ γιατί να υστερώ;

Μέσα στην οικογένεια, στο πανεπιστήμιο, στις κοινωνικές μας σχέσεις, συναναστρεφόμαστε καθημερινά με πολλούς ανθρώπους, πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Όλοι τους διαφέρουν, στο χαρακτήρα, στις ικανότητες, στα χαρίσματά τους. Κάποιοι ξεχωρίζουν σε έναν τομέα και άλλοι σε άλλον. Άλλοι είναι εσωστρεφείς, άλλοι διαχυτικοί. Άλλοι συναισθηματικοί και άλλοι άνθρωποι της ψυχρής λογικής. Κάποιοι έχουν εξωτερικά χαρίσματα, πού προκαλούν θαυμασμό, και άλλοι εσωτερικά, πού δεν φαίνονται, δεν εντυπωσιάζουν.

Σ’ αυτή λοιπόν την καθημερινή μας τριβή μαζί τους συμβαίνει κάποτε μέσα μας να κάνουμε συγκρίσεις, να μειονεκτούμε, να ζηλεύουμε.

” Γιατί να μην έχω κι εγώ εκείνο το χάρισμα;… Γιατί να υστερώ σε κείνο το θέμα ή το άλλο; Γιατί ο άλλος να υπερτερεί σε ομορφιά, σε δύναμη, σε λόγο, σε διανοητικά προσόντα; Εμένα με αδίκησε ο Θεός;

Και έτσι συχνά αισθανόμαστε κατώτεροι, ανίκανοι, ελλειμματικοί. Μελαγχολούμε, μαραζώνουμε, υποφέρουμε. Και δημιουργούμε πρόβλημα και στον εαυτό μας και στους γύρω μας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Μας αδίκησε ο Θεός;

• Όχι βέβαια. Ὁ Θεός δεν αδίκησε κανένα. Σε όλους έδωσε χαρίσματα «κατά το μέτρον της δωρεάς» του (Εφεσ. δ΄ 7). Σύμφωνα δηλαδή με το μέτρο της σοφίας και της δικαίας κρίσης του, γνωρίζοντας προαιωνίως τον καθένα μας, τον χαρακτήρα μας, τις διαθέσεις μας και την αγάπη μας προς Αυτόν.
• Κανείς δεν συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλα τα χαρίσματα. Άλλοι έχουν άλλα χαρίσματα, και άλλοι άλλα. Πρέπει επομένως ο καθένας μας να μένει ευχαριστημένος με τα πολλά και ιδιαίτερα προσωπικά του χαρίσματα, χωρίς να αισθάνεται ότι μειονεκτεί απέναντι στους αδελφούς του. Δυστυχώς όμως εμείς επειδή έχουμε άγνοια τού εαυτού μας, θέλουμε διαρκώς κάτι ανώτερο, κάτι περισσότερο.
• Να χαιρόμαστε ταπεινά για τα χαρίσματα που έχουμε. Είναι τραγικό να μας έχει χαρίσει ο Θεός τόσα πολλά χαρίσματα, κι εμείς αντί να χαιρόμαστε γι’ αυτά, να βασανιζόμαστε και να γογγύζουμε για τα άλλα πού δεν έχουμε και να ποθούμε διαρκώς κάτι άλλο, κάτι μεγαλύτερο, μένοντας ανικανοποίητοι, αξιολύπητοι, άδειοι. Έτσι όμως υποφέρουμε και δυσκολεύουμε και τούς άλλους. 
• Η ζήλεια μπορεί να μας καταστρέψει. Υπάρχουν άνθρωποι πού αδίκησαν τον εαυτό τους, κατέστρεψαν την οικογένειά τους και την εργασία τους, επειδή είχαν κυριευθεί από το πάθος της ζήλειας. Ενώ άλλοι, πού δεν είχαν εξωτερικά εντυπωσιακά χαρίσματα, προόδευσαν πολύ περισσότερο από κάποιους ικανούς και σπουδαίους, δημιούργησαν πολύ καλύτερες οικογένειες και είχαν ασυγκρίτως ανώτερες επιτυχίες στα παιδιά τους και στις εργασίες τους, επειδή ακριβώς είχαν ταπείνωση.
• Να ποθούμε τα πνευματικά χαρίσματα. Ο απόστολος Παύλος μάς συνιστά να επιδιώκουμε τα χαρίσματα όχι τα μείζονα, αλλά τα «κρείττονα», τα ωφελιμότερα (Α΄ Κορ. ιβ΄ 31). Να επιδιώκουμε δηλαδή την αγάπη, την πίστη, την αγιότητα. Αυτά τα ανώτερα και ωφελιμότερα χαρίσματα ο Θεός τα δίνει σε όλους μας. Και αυτά πρέπει να αξιοποιήσουμε περισσότερο. Διαφορετικά χωρίς τα κρείττονα χαρίσματα, χωρίς την αγάπη, για παράδειγμα, γινόμαστε «χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 1). Εάν δεν έχουμε αγάπη, γράφει ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, δε θα μας σώσουν οι διάφορες ικανότητες που έχουμε. Η αγάπη επιβάλλει να επιζητούμε τα χαρίσματα, που ωφελούν τους άλλους και όχι εκείνα που διεγείρουν το θαυμασμο των άλλων για μας.

Πώς αξιοποιούμε τα χαρίσματά μας;

• Σημασία δεν έχει το τι αλλά το πώς. Σε τελική ανάλυση αυτό που προσδιορίζει κυρίως την αξία των χαρισμάτων μας δεν είναι αυτά καθαυτά τα χαρίσματα αλλά ο τρόπος και ο σκοπός για τον οποίο τα χρησιμοποιούμε. Υπάρχει χάρισμα που το χρησιμοποιεί κανείς για τον Θεό και τούς αδελφούς του ή αποκλειστικά για τον εαυτό του. Το κάθε χάρισμα λοιπόν πού το αξιοποιούμε για τη δόξα τού Θεού, ακόμη κι αν φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων μικρό, ακόμη κι αν δεν εντυπωσιάζει, δεν είναι μικρό. Είναι μεγάλο, διότι μπορεί να μας ανοίξει τούς ουρανούς και να οδηγήσει στη σωτηρία και εμάς και πολλούς άλλους γύρω μας.
• Θα αλλάξει η ζωή μας. Ας προσπαθήσουμε συνεπώς να ανιχνεύσουμε μέσα μας και να βρούμε ποια χαρίσματα έδωσε ο Θεός σε μας προσωπικά. Αν αυτά αρχίσουμε να τα καλλιεργούμε με τον καλύτερο τρόπο, τότε θα αλλάξει ἡ ζωή μας. Αξιοποιώντας ιδιαιτέρως τα συγκεκριμένα χαρίσματα, που μας έδωσε ο Θεός, θα δούμε θαυμαστές αλλοιώσεις του Θεού στη ζωή μας· θα γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι, πνευματικοί, χαριτωμένοι. Και δοξολογητικά θα ευχαριστούμε τον Κύριο για όλα όσα μας χάρισε, για όσα γνωρίζουμε και για όσα δε γνωρίζουμε ακόμη.

Ας κάνουμε επομένως ένα νέο ξεκίνημα. Και οι καρποί θα είναι πλούσιοι και θαυμαστοί.