Κείμενα

Μετά τήν Παναγία, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι τό πιό σημαντικό πρόσωπο τῆς βυζαντινῆς ζωγραφικῆς, κι ἡ εἰκόνα του συνοδεύει πάντοτε τήν εἰκόνα...

Ήταν άρρωστος ̇ δε χρειαζόταν πολύ να το καταλάβεις. Ήταν φτωχός ̇ αυτό το βλέπεις στα καθαρά, αλλά πολυφορεμένα ρούχα του. Ήταν σημαδεμένος από...

Χαράματα. Οι μοναχοί της μονής των Ασωμάτων βγαίνουν από την εκκλησία και κατευθύνονται στα κελιά τους. Αύριο Χριστούγεννα. Η μητρόπολη των εορτών. Η καρδιά τους...

Η χρονιά του 1943, όπως όλες οι χρονιές της μαύρης Κατοχής, ήταν φρικτή˙ πείνα, αρρώστια και δυστυχία μάστιζαν τον τόπο. Ό,τι καλό είχε ο τόπος το έπαιρναν οι Γερμανοί˙ και ό,τι άφηναν εκείνοι το άρπαζαν οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. [...]

– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου»;
– Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νούς να είναι στα θεία νοήματα. [...]

Ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα στην Πάτρα, η Νατάσα, πρωτοετής φοιτήτρια στο Μαθηματικό θυμήθηκε να τηλεφωνήσει στην κ. Σταματία, την ηλικιωμένη γυναίκα...

[...] Ἀξίζει ὅμως νά σταθοῦμε στή λιγότερο γνωστή παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς, πού συνδέει τό Χριστουγεννιάτικο δένδρο μέ τό «ξύλον τῆς ζωῆς» ,πού βρισκόταν στό κέντρο τοῦ Παραδείσου.

Παραμονή Χριστουγέννων! Όλη η Τραπεζούντα σκεπασμένη με χιόνι, που δεν έπαψε να πέφτει πυκνό...

Τό θαῦμα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνα στίς 11 Νοεμβρίου 1718

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων» Ψαλμός λβ' 10

Τίθεται πολλές φορές ἀπό γονεῖς ὁ προβληματισμός: «Κατανοοῦμε τήν ἀνάγκη νά βοηθήσουμε τά παιδιά μας νά μάθουν νά ζητοῦν συγγνώμη. Ὅμως μέ τό νά ζητήσει ὁ γονιός συγγνώμη γιά κάποιο λάθος του κινδυνεύει νά χάσει τό κῦρος του καί νά χαλαρώσει ὁ σύνδεσμός παιδιοῦ-γονιοῦ. Ταυτόχρονα μπορεῖ νά ἐκληφθεῖ ὡς ἔνδειξη ἀδυναμίας».

«Ένας άγιος, που όχι μόνο δε φοβήθηκε την τεχνολογία, αλλά την αγάπησε, τη γνώρισε, μπορούσε να μιλάει με επιστήμονες κάθε ειδικότητας, να καταλαβαίνει και να συμβουλεύει.»

Την Τρίτη 25 Νοεμβρίου φιλοξενήσαμε τον κ. Παύλο  Νταφούλη, στρατιωτικό ψυχίατρο, που μας μίλησε για τον ρόλο του πατέρα διαχρονικά αλλά και στην σύγχρονη πραγματικότητα...

«Είναι φανερό! Η οικογένεια βρίσκεται σε ηλεκτρονικό κλοιό, με τρεις άμεσες και οδυνηρές συνέπειες: Xάνεται η δυνατότητα επικοινωνίας των μελών της. Τα μέλη της γίνονται προβληματικά, με αφόρητες ψυχικές φορτίσεις. Τραυματίζεται καίρια η ηθική της.»

[...] «Από τότε αρχίζει μία γνωριμία που κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια. Μια διαρκής εμπειρία από τη ζωή αυτού του ανθρώπου του Θεού που κινείτο ανάμεσα στους ανθρώπους σαν ένας όντως άνθρωπος του Θεού, σαν ένας άγγελος που κυκλοφορούσε ανάμεσα μας.»[...]

«Ἐγώ εἶπα· θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου πάντες» (Ψαλ. πα΄ [81] 6). Πόσο μεγάλη πράγματι η τιμή που έκανε σε μας τους τιποτένιους ο Κύριος των όλων!...

Ανεξάρτητα, από τις ενέργειες της ΠΓΔΜ, εφόσον το Ελληνικό Κοινοβούλιο ΔΕΝ κυρώσει τη συμφωνία, αυτή ΔΕΝ ισχύει και ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ,

Σε συλλογισμό έπεσε το χωριό. Δεν ήξεραν τι να κάνουν... Να κόψουν το καημένο το κυπαρίσσι, είναι αλήθεια ότι το λυπούνταν. Κάτι σα νοσταλγία τους έπιανε...

Μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία, και τις πρώτες θερμές καλημέρες με το αντίδωρο στο χέρι, σαν επιστρέφαμε σπίτι, ο καθείς έμπαινε σιγά-σιγά στους δικούς του κόσμους...

Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 14 Ἰουνίου