Είναι δίκαιος ο Θεός;

Είναι ο Θεός δίκαιος;
————————
Ο ίδιος ο Θεός λέει ότι είναι δίκαιος στην Αγία Γραφή.
Μπορεί να μην είναι η “δικαιοσύνη” των ανθρώπων, αλλά είναι η πραγματική δικαιοσύνη. Αυτή που εκτιμά τα πράγματα με τη σωστή τους αξία.
Όπως και η αγάπη του Θεού, δεν έχει καμιά σχέση με τη δική μας “αγάπη”. Η αγάπη του Θεού εκφράζεται τόσο στην σταύρωσή Του για εμάς, όσο και στον κατακλυσμό του Νώε, στην εξολόθρευση των ανθρώπων στα Σόδομα και στα Γόμορα και σε πολλές από τις τρομερές τιμωρίες προς τους Εβραίους. Αυτές οι τιμωρίες που μερικοί θα απέδιδαν στην δικαιοσύνη του Θεού, προέρχονται από την αγάπη του Θεού. Γιατί δεν κατέστρεψε ο Θεός ανθρώπους σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά σταμάτησε την αυτοκαταστροφή ανθρώπων.

Όμως αν ο Θεός δεν ήταν δίκαιος άλλα μόνο αγαπών, ο Αδάμ και η Εύα θα ξανάμπαιναν στον παράδεισο αμέσως μετά την μετάνοιά τους και εμείς δε θα ήμασταν εδώ να προσπαθούμε να αγγίξουμε με το φτωχό μυαλό μας κάτι που δεν μπορούμε να φτάσουμε. Ούτε και θα περίμενε ο Θεός τόσες χιλιετίες για να σώσει τον άνθρωπο, αφήνοντάς τον μακρυά από την γνώση του Θεού. Ούτε και θα άφηνε τον (μετανοημένο και άγιο πλέον κατά τα ανθρώπινα μέτρα) Παύλο αθεράπευτο από τον σκόλοπά του. Ούτε θα υπήρχαν από την εποχή της Π.Δ. μέχρι και τη σταύρωση του Κυρίου (όπου και ήταν η αποκορύφωση) οι έννοιες του λύτρου, της εξαγοράς, κτλ. Ούτε και θα επέτρεπε ο Θεός ποτέ να φονευθούν οι απόγονοι κάποιου για τις αμαρτίες του ιδίου (και πολλές φορές μάλιστα μετά το θάνατό του) αν δεν ακολουθούσε κάποιας μορφής δικαιοσύνη (π.χ. “Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με” – Εξ. 20,5). Ούτε και θα άφηνε ο Θεός τους Εβραίους να πάθουν όσα έπαθαν (τα οποία ήταν προρρηθέντα εκ των προφητών) και στο βαθμό που τα έπαθαν, αν δεν ήταν δίκαιος αλλά μόνο αγαπούσε (ειδικά αν ήξερε πως τα παθήματά τους αυτά δεν θα τους οδηγούσαν σε μετάνοια αλλά σε χειρότερη πνευματική κατάσταση). Ούτε και θα καταρώνταν ο Κύριος την συκή (που ήταν ο παλαιός Ισραήλ) αν δεν ήταν δίκαιος, αλλά μόνο αγαπών. Ούτε και θα μας έκρινε όπως εμείς κρίνουμε τους άλλους αν δεν ήταν δίκαιος αλλά μόνο αγαπών. Μάλιστα, ο χειρότερος κριτής του εαυτού μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και αυτό κάθε άλλο παρά Θεϊκή αγάπη δείχνει. Γι αυτό και ο σοφός Δαβίδ επέλεξε να τιμωρηθεί από τον Θεό και με τα μέτρα του Θεού, παρά από τους ανθρώπους….

Ο λόγος που ο Θεός δεν μας καταστρέφει όπως μας αξίζει, αλλά θυσιάζει και τον Υιό Του για εμάς είναι επειδή ξέρει τις αδυναμίες της φύσης μας και προσαρμόζει την δικαιοσύνη Του ανάλογα. Δε σημαίνει αυτό ότι δεν είναι δίκαιος, αλλά το αντίθετο. Σημαίνει ότι είναι ΠΟΛΥ δίκαιος! Εξάλλου, ο δίκαιος ποτέ δεν κοιτά να δικαιώσει τον εαυτό του, αλλά πάντα τους άλλους.

Η αγάπη Του Θεού και η δικαιοσύνη Του δεν είναι πράγματα αντίθετα αλλά και ούτε και ταυτόσημα. Και σίγουρα δεν ταυτίζονται με αυτά που σημαίνουν οι λέξεις στην ξεπεσμένη εποχή μας.

Ο αββάς Ισαάκ, φαντάζομαι, έγραψε ότι έγγραψε προκειμένου να βγάλει την στρεβλή λογική της ανθρώπινης δικαιοσύνης από τους χριστιανούς. Εγώ, προσωπικά, διαβάζοντας τις παραβολές για το μισθό των εργατών και για τον άσωτο ιό, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι μιλάνε και οι δυο για τον Θεό και για περιουσία και πληρωμές Του Θεού και όχι ανθρώπων, δε βλέπω κάποια αδικία, ειδικά με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη η κάθε παραβολή. Τώρα από εκεί και πέρα, αν κάποιοι θέλουν να αντιλέγουν σε αυτά που λέει η Αγία Γραφή, τι να πω.

Και ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, που αποδεδειγμένα πλέον φαίνεται ότι ήξερε πολύ καλά τι έλεγε για πολλά πράγματα, θεωρούσε τη παραγνώριση της ιδιότητας του Θεού ως “δικαίου” ως αίρεση.

Είναι ο Θεός τιμωρός;
————————–
Αν ο Θεός δεν είναι τιμωρός, δεν είναι παιδαγωγός. Αν δεν είναι παιδαγωγός, δεν είναι πατέρας, ούτε είναι ο Θεός την Αγίας Γραφής, ούτε μας αγαπάει.