Περιεχόμενα τεύχους
- Πατρίδα μου (ποίημα)
- Ο ηγεμών
- Ο “πλησίον”
- Χαρά Νικοπούλου
- Σάρρα, Ρεβέκκα, Ραχήλ
- Λόγος εις την Υπαπαντήν
- “Εις το οίκον Κυρίου πορευσόμεθα”
- Γνωρίζοντας “το μυαλό του Θεού”
- Μια Παναγία κρυμμένη σ’ ένα “ντέγκι”
- Μια προφητεία που επαληθεύεται διαρκώς
- Φίλε, αναρχικέ
- Αποστολή Kepler
- Το προοίμιο του Ελληνικού Συντάγματος
- Αυτοβιογραφικό (ποίημα)
- Γεννήθηκα το 1953 (ποίημα)
- Μια σχολική γιορτή για τα Χριστούγεννα
Μόνιμες στήλες
- Γράμματα στη Σύνταξη
- Φοιτητικά Δρώμενα – Πανεπιστημιακά Παρεπόμενα
- Απόψεις και σκέψεις
“Η Δράση μας” λοιπόν! Αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο τεύχος με αυτή τη μορφή τίτλου. Μιά αλλάγη που την περιμέναμε και την χρειαζόμασταν!
Δεν κάνεις λάθος. Φαίνεται πως ετοιμαζόταν λίγο καιρό, αφού και το πρόσφατο site βγήκε με τίτλο “Η Δράση μας”.
Γιατί τόση υποχώρηση;;; Γιατί αυτός ο συμβιβασμός;;; Σε ποιανού το στόμα, σε κάθε εξόρμηση, έρχεται η φράση:Ορθόδοξο Χριστιανικό περιοδικό “Η Δράση μας”;;; Καταφέραμε κάτι επί της ουσίας με αυτή την αλλαγή;;; Γιατί δεν αντικαθιστούμε και το πολυτονικό τότε;;;
Κάποιες αλλαγές, είναι πραγματικά τρομαχτικές… σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι ίσως, κάποτε αλλάξουν όλα…! Λίγο- λίγο προχωρούν όλα… γιατί όχι κι εμείς…;;;
Εγώ δε βλέπω καμία υποχώρηση, κανένα συμβιβασμό, μόνο μια διόρθωση, που μάλιστα μπορούσε (και ίσως έπρεπε) να είχε γίνει εδώ και καιρό. Επίσης εκτιμώ, πως στο στόμα των περισσότερων θα στέκεται πολύ καλύτερα το “Η Δράση μας” από το αρχαιοπρεπές “Η Δράσις μας”, αν δεν είχε εκλείψει ήδη το τελευταίο δηλαδή.
Η γενίκευση από τη διόρθωση της κατάληξης ενός ουσιαστικού στην κατάργηση του πολυτονικού μου φαίνεται υπερβολική. Άλλο η προσαρμογή στη σημερινή κλίση και τις καταλήξεις των ουσιαστικών και ρημάτων και άλλο η κατάργηση του πολυτονικού.
ΥΓ. Περισσότερο τρομακτικό βρίσκω το να μην μπορούμε να διακρίνουμε πού αξίζει να υψώνουμε τη φωνή μας. 🙂
Αρχαιοπρεπής δεν είναι και η Θεία Λειτουργία, για παράδειγμα;;; Γιατί δεν κάνουμε καμιά προσπάθεια να την αποδίδουν (ιερείς και ψάλτες) στη Νέα Ελληνική, η οποία και επικρατεί εξάλλου;;;
Κάποια πράγματα, είναι σταθερές αξίες…! 🙂
Όπως λες κι εσύ, κάποια πράγματα είναι σταθερές αξίες. Ας μη τα ισοπεδώσουμε όλα. Άλλο πράγμα ο τίτλος ενός περιοδικού και η πεποίθηση ότι δεν πρέπει να αλλοιώσουμε την ελληνική γλώσσα, και άλλο το να αλλάξουμε την ιερολογία, τα μυστήρια έτσι όπως μας έχουν παραδοθεί.
Το επιχείρημα που φέρνουν κάποιοι, ότι δηλαδή αν οι ακολουθίες είναι στην νεοελληνική θα προσελκύουν περισσότερο κόσμο, μου φαίνεται ανυπόστατο.
Ίσα ίσα, πιστεύω πως το ότι οι ακολουθίες είναι σε μια γλώσσα λιγότερη προσιτή, σε μια γλώσσα που δεν την ακούμε όλες τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, κάνει τις ώρες της προσευχής και των ακολουθιών ξεχωριστές.
Εξ΄ άλλου γι΄ αυτό υπάρχουν τα λειτουργικά και τα άλλα βοηθήματα τα οποία οι πατέρες μας προτρέπουν να έχουμε μαζί μας. Εκτός του ότι δεν αφήνουν το νου να ξεφύγει, το γραπτό κείμενο μας βοηθάει να καταλάβουμε τι λένε οι ψάλτες και οι ιερείς.
Υ.Γ. Θα ήθελα να παραθέσω κάτι που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου κι έχει σχέση με το θέμα μας.
Μετά την ελληνική επανάσταση πολλές απ΄ τις επιφανείς ελληνικές οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ευρώπης. Ανάμεσα τους και οι οικογένεια των Γιάννη Ψυχάρη, Αργύρη Εφταλιώτη, Πέτρου Βλαστού και Αλέξανδρου Πάλλη. Αυτοί οι τέσσερις είναι η τετράδα των δημοτικιστών. Το αξιοσημείωτο είναι πως όλοι τους ήταν παντρεμένοι με ξένες γυναίκες κι είχαν παιδιά που δεν μίλησαν ποτέ τους ελληνικά!
Ο ελληνικός δημοτικισμός λοιπόν καλλιεργήθηκε από ανθρώπους-κατοίκους του εξωτερικού!
Η αλλαγή έγινε μόνο στο εξώφυλλο,στη “βιτρίνα” θα λέγαμε του περιοδικού κι αυτό γιατί είναι το πρώτο και ίσως το μόνο που βλέπουν κάποιοι συμφοιτητές μας.Το αρχαιοπρεπές “Η Δράσις μας” ίσως να τους προκαταλάμβανε αρνητικά.
Γιατί δεν αρχίζουμε να φοράμε παντελόνια τότε;;; Και πιο προσβάσιμες θα είμαστε και πιο οικείες προς τους συμφοιτητές μας!!! Εξάλλου, η “βιτρίνα” θα αλλάξει… το περιεχόμενο θα μείνει το ίδιο!!! 😉
Και σε τι υστερεί δηλαδή μια Χριστιανή που φοράει παντελόνια από μία άλλη που δε φοράει; Είναι μέτρο σύγκρισης αυτό;
Αιθεροβάμων με συγχωρείς που και γω θα συμμεριστώ την άποψη των υπολοίπων, ίσως λίγο άκομψα ή και αχρείαστα. Και επίσης ξέρω πόσο “εκνευριστικό” είναι να μην έχεις υποστήριξη σε μια συζήτηση και “όλοι” να διαφωνούν μαζί σου. Πίστεψέ με. Ίσως να σου επιτείνω τώρα αυτό το αίσθημα, και γι αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο σύντομος και σαφής. Και γω μόλις πληροφορήθηκα την αλλαγή του τίτλου προς στιγμήν ξαφνιάστικα. Θα τολμούσα να πω και πως ψιλοσκανδαλίστηκα. Όμως μετά άρχισα να το σκέφτομαι το θέμα. Ξέρεις (όχι πως το χω καταλάβει και εγώ), είναι μεγάλο πράγμα να μπορούμε να διακρίνουμε τι ανήκει στα πλαίσια της εκκοσμίκευσης, και τι στα πλαίσια της καλώς εννοούμενης υποχώρησης-εκσυγχρονισμού με στόχο την προσέγγιση του συνανθρώπου μας. Και πολύ δύσκολο… Όμως και πάλι πιστεύω πως ύψιστο πρότυπο ακόμα ΚΑΙ σε αυτό είναι ο ίδιος ο Χριστός μας. Σκέψου τι υποχώρηση έκανε… Καταδέχθηκε να γίνει άνθρωπος!!! Δεν έμεινε εκεί ψηλά απόμακρος! Κατέβηκε κάτω να μας βρει! Πέθανε για μας! ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ (πρόσεξε) από αγάπη να πάρει ΚΑΙ την ανθρώπινη φύση, για να την εξαγιάσει! Να μας δείξει πως ο άνθρωπος παύει να είναι κολλημένος μόνο στα γήινα, τα φθαρτά. Μπορεί να γίνει Θεός! Μας έδωσε τις οδηγίες χρήσης του εαυτού μας! Εγώ το βλέπω κ έτσι… σκέψου δηλαδή πως χρησιμοποιώντας τη δημοτική δείχνουμε στον άλλο που δεν είναι χριστιανός απαραίτητα, πως και μεις δεν είμαστε στον κόσμο μας! Μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του! Ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν είναι αμαρτωλή από μόνη της! Η χρήση της είναι που την καθιστά αμαρτωλή ή αγία! Γιατί να μην του δείξουμε πως να τη χρησιμοποιεί σωστά;(Δεν επιχειρώ να θέσω θέμα μετάφρασης της αρχαιοελληνικής στα λειτουργικά κείμενα που πολύ ακούγεται τελευταία. Εδώ μιλάμε για ένα φοιτητικό περιοδικό, από μας, που απευθύνεται σε συνομηλίκους μας!) Έχε επίσης υπόψιν σου πως η οποιαδήποτε αλλαγή σε ένα περιοδικό όπως η “Δράση” περνάει από πολύ κόσκινο και το ξέρεις. Και θα σου δώσω κ ένα παράδειγμα κ τέλος: Το κινητό. Το θεωρείς εκκοσμίκευση? Δε θεωρείς πως στην εποχή μας για να κάνεις ιεραποστολή το κινητό είναι το πλέον απαραίτητο μέσο; Πώς θα γίνει διαφορετικά δηλαδή; Αφού όλοι πλέον έτσι επικοινωνούν! Η σωτηρία μας περνάει διαμέσου των άλλων ανθρώπων. Κανείς ποτέ δε σώθηκε μόνος του. Δεν ξέρω, αλλά αισθάνομαι ότι από ένα σημείο και μετά ο συντηρητισμός καταντάει εγωισμός… Αυτά και με συγχωρείς για την έκταση του σχολίου μου…
Funy Vaio,
δε μπορώ να πω σε καμία περίπτωση ότι δεν σκέφτηκα τα όσα μου ανέφερες, ακόμη και πριν αναφερθούν. Με την αναφορά σου, ίσως να προβληματίστηκα ακόμη περισσότερο.
Θα χρησιμοποιήσω μια κοινή έκφραση, σχετικά με την εντύπωση που μου προκάλεσε η αλλαγή αυτή: “Δε μου έκατσε καλά!”
Ίσως λανθασμένα, ίσως εγωιστικά… ήταν κάτι όμως, που έτσι είχα μάθει και θα ήταν μια ελπίδα για ‘μένα, αν κατάφερνε να παραμείνει έτσι. Εκεί πήγαινε και ο λόγος μου περί συμβιβασμού και υποχώρησης… Ίσως να έρθω σε αντίφαση με όσα έχω πει προηγουμένως, μα δεν είμαι αντίθετη σε κάποια αλλαγή. Μπορεί όντως, όχι μόνο να χρειάζεται μα να είναι και απαραίτητη, κάποιες φορές. Ίσως, εν τέλει, να τοποθετούμαι πολύ εγωιστικά και γι’ αυτό ζητώ συγγνώμη…
Σε καμία περίπτωση, δεν είπα για να πω! Ούτε αναζήτησα τη συμπαράσταση… ήταν απλά ένα παράπονο, αν θες… ίσως και κάτι παραπάνω. Απλά ίσως, να έχει να κάνει περισσότερο με ‘μένα…
Όπως και να έχει, εύχομαι πραγματικά η ανανεομένη “Δράση”, να δρα και να επιδρά στις ψυχές των νέων! 🙂
Ζητώ συγγνώμη αν σκανδάλισα κάποιον… δεν είχα σκοπό. Νομίζω εξήγησα… αυτά! 🙂
Και γω σε καμία περίπτωση δεν υπαινίχθηκα τυχούσα άγνοιά σου με αυτά που ανέφερα. Απλώς, ξέρεις, σε μια συζήτηση πρέπει να αναφερθούν αυτά πάνω στα οποία θα γίνει η ανταλλαγή απόψεων. Ανέφερα δηλαδή αυτά που μάλλον εννοούνταν για μερικούς, αλλά ίσως όχι για όλους. Νομίζω είναι πλήρως κατανοητή η θέση σου. Και μένα με συγχωρείς εάν είπα κάτι υπερβολικό, απλώς όπως κατάλαβες έκανα μια προσπάθεια για μια πιο σφαιρική προσέγγιση του όλου θέματος. Δεν ξέρω τελικά τι κατάφερα. Απλώς επειδή έχω το καλό ή κακό να με φοβίζουν οι απόλυτες απόψεις, προσπαθώ να τις μετριάζω… Αυτά λοιπόν και καλή συνέχεια στην πορεία του περιοδικού μας! Ευχόμαστε να στέκεται και αυτό μαζί με τόσες άλλες προσπάθειες, σαν ένας βράχος ελπίδας συγκρατώντας τον σύγχρονο άνθρωπο που ψάχνει κάτι τελευταίο για να πιαστεί και να ανορθωθεί πριν πέσει στον καταράκτη της απώλειας!!
(ε νομίζω μια πιο “εμπνευσμένη” ευχή την αξίζει το περιοδικό μας για την νέα -μικρή ή μεγάλη- σελίδα που γυρνάει στην ιστορία του!:))
Συμφωνώ! Η αλλαγή αυτή δεν έχει να κάνει με την κατάργηση του πολυτονικού απλως είναι μία προσαρμογή στις σημερινές κλίσεις, όπως προαναφέρθηκε. Άλλωστε το περιεχόμενο μετράει! Άλλαξε το περιεχόμενο; Όχι. Που είναι το τρομακτικό λοιπόν; Δεν χρειάζεται να μας πιάνει πανικός κάθε φορά που συναντάμε εκσυγχρονιστικές αλλαγές στο χώρο της εκκλησίας αλλά να προσευχόμαστε για το μέλλον της. Και φυσικά εννοείται πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Πόσες αλλαγές έχουν γίνει μέχρι στιγμής; Άπειρες! Όλα αυτά εξυπηρετούν την συνέχιση του θεσμού της Εκκλησίας και δεν γίνονται έτσι αυθαίρετα αλλά ύστερα από πολύ προσευχή ωστε να μην αποκλίνουν από την ορθόδοξη παράδοση.Για παράδειγμα η μετάφραση της Αγίας Γραφής δέν είναι στην ουσία μετάφραση αλλά ερμηνεία, γιατί αν γίνει προσπάθεια να μεταφραστεί θα αλοιωθεί το κείμενο.
Μπορεί να γίνονται πολλά παράδοξα πράγματα όμως όσο υπάρχει αντίσταση από τους αληθινούς χριστιανούς η Εκκλησία συνεχίζει να παραμένει αναλοίωτη στους αιώνες.
Δέν πρέπει να μας στεναχωρούν τέτοιου είδους αλλαγές αλλά να “τρομάζουμε” όταν βλέπουμε υποχωρήσεις των ανωτάτων λειτουργών της Εκκλησίας σε θέματα π.χ. οικουμενισμού, όπως οι Συλλειτουργίες του πατριάρχη με τον πάπα ή οι επισκέψεις του ίδιου στην Ελλάδα και δη πρόσφατα στην Κύπρο κ.α. Γι’ αυτά αξίζει πραγματικά να αγανακτεί κανείς!
Πιστεύω ότι ήταν ένα πολύ σωστό βήμα η “αλλαγή” του ονόματος. Και βέβαια δεν καταργεί την αγάπη όλων μας στο πολυτονικό σύστημα και στην αρχαία ελληνική γλώσσα! Ας αντιδρούμε καλύτερα σε κάποιους που διαβάζουν στα νέα ελληνικά την Καινή και Παλαιά Διαθήκη και σε αυτούς που μιλούν και γράφουν greeklish…Εκεί ας υψώσουμε δυνατά τις φωνές μας…!!
Ε… προσπάθησε να διαβάσεις Παλαιά Διαθήκη από το πρωτότυπο, την αρχαία ελληνική γλώσσα και … το ξανασυζητάμε.
Εαν δεν μπορούσα να διαβάσω αρχαία ελληνικά μάλλον δεν θα έγραφα κάτι τέτοιο! Άλλωστε πέρασα φέτος στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας). Τώρα είδα την απάντησή σου και για αυτό απαντώ τώρα. Τι θα έλεγες να το ξανασυζητήσουμε τώρα;
Εύγε για την “αλλαγή” του ονόματος του περιοδικού. Το ζητούσαμε καιρό τώρα και το περιμέναμε. Κατά τύχη το έμαθα πριν μερικούς μήνες ότι ετοιμαζόταν και πολύ το χάρηκα. Σίγουρα είναι τώρα κάπως πιο προσιτό στους συμφοιτητές μας.
Νομίζω ότι και γενικότερα σχεδιαστικά (χωρίς να είμαι ειδικός), το περιοδικό διατηρεί ένα επίπεδο υψηλότερο από τα παλαιότερα χρόνια. Και εις ανώτερα!
Όσον αφορά το περιεχόμενο, πέραν των υπολοίπων, μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα το “Φίλε, αναρχικέ”. Είναι ένα άρθρο, ή μάλλον ένα θέμα, που άξιζε να προσεγγιστεί. Μου φάνηκε όμως κάπως “δηκτικό” το άρθρο. Και ίσως ήθελε το “κάτι παραπάνω” για να είναι πειστικό.
Ναι όντως και εμένα μου έκανε ευχάριστη εντύπωση αυτό το άρθρο, και μάλιστα όπως λες μου φάνηκε σα να υποτιμάει λίγο την αντίθετη πλευρά, δηλαδή τον αναρχικό… Δεν ξέρω, αλλά ήταν σα να του απευθύνεται κάνοντάς του ερωτήσεις, ενώ γνωρίζει τις απαντήσεις… Και επίσης θα το χαρακτήριζα και λίγο παράτολμο. Λίγο απότομο.(τι εννοείς ακριβώς με το “δηκτικό”; αυτό που λέω και γω;) Αλλά κατά τα άλλα νομίζω είναι πολύ ελπιδοφόρο για την πορεία του περιοδικού μας να έχει άρθρα με παρόμοιες προσεγγίσεις! Συγχαρητήρια!
Έτσι για να καταλαβαινόμαστε, σήμερα είναι αυτονόητο να λέμε “Η Δράση μας” και όχι “Η Δράσις μας”. Οι φιλόλογοι ξέρουμε πως άλλο είναι το τονικό και άλλο το κλιτικό σύστημα της γλώσσας, μην τα μπερδεύουμε λοιπόν.
Οι θεολόγοι επίσης ξέρουν τι είναι τύπος και τι ουσία (βλ. παντελόνια…).
Κυρίως όμως όλα αυτά τα ξέρουν οι πνευματικοί μας και οι υπευθυνοι που αγρυπνούν στις επάλξεις της Ορθοδοξίας “μετά φόβου και τρόμου”. Ας τους εμπιστευόμαστε.
Εμείς που κρατάγαμε στα αμφιθέατρα την “ασπρόμαυρη Δράσι” έχουμε κρυφό και φανερό καμάρι μας τη Δράση που κρατάτε στα πανεπιστήμια σήμερα. Συν Θεώ συνεχίστε!
Δε μπορώ να πάρω κάποια ξεκάθαρη θέση… και οι αλλαγές είναι καλές και ίσως, απαραίτητες κάποιες φορές, αλλά και κάποια πράγματα δεν αλλάζουν εύκολα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται ότι προκάλεσε πολύ θετική εντύπωση η αλλαγή, που φάνηκε απαραίτητη για το εξώφυλλο. Αν μη τι άλλο, πρόκειται απλά για το εξώφυλλο όπως προαναφέρθηκε… το περιεχόμενο έμεινε ίδιο. Απλά ίσως κάποιοι να παρατηρούν μια αντίφαση ανάμεσα σε γραφή και γλώσσα, χωρίς αυτό να επηρεάζει αρνητικά την απήχηση του περιοδικού.
Όπως και να έχει ας μην εμπλέκουμε διαφορετικά θέματα ματαξύ τους.
Υ.Γ. Αγαπητέ Γεώργιε Φ.Κ.,
ανέκαθεν θαύμαζα τα κορίτσια που φορούσαν φούστες ΜΟΝΟ. Δίνουν τη δική τους ομολογία και τρέχουν στη δική τους αρένα! 😉
Το θέμα που προέκυψε με τη μετατροπή ενός τριτόκλιτου ουσιαστικού σε πρωτόκλιτο μάλλον είναι άνευ ουσίας, τόσο που παραξενεύει οποιονδήποτε καλόπιστο η όλη ανταλλαγή μηνυμάτων λες και πρόκειται για δογματικό διακύβευμα!
Επειδή όμως διαβάζοντας τους υποστηρικτές της αρχικής γραφής υποψιάζεται κανείς μια συγκεκριμένη θεώρηση της ίδιας της χριστιανικής βιοτής θα ήθελα να παραθέσω κάποια χωρία, τα οποία πιστεύω θα βοηθήσουν να δούμε όλοι μας τη ζωή μας ως πιστών στο σύγχρονο κόσμο.
1.”…και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος,ίνα Ιουδαίους κερδίσω. τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον κερδίσω. τοις ανόμοις ως άνομος, μη ων άνομος Θεώ αλλ’ έννομος Χριστώ, ίνα κερδήσω ανόμους… τ ο ι ς π ά σ ι γ έ γ ο ν α τ α π ά ν τ α, ίνα πάντως τινάς σώσω.” (Α Κορ,Θ,20-22).
2.”…αγνοούντες γαρ την του Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τη δικαιοσύνη του Θεού ουχ υπετάγησαν. τέλος γαρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τω πιστεύοντι.” (Ρωμ,Ι,3-4)
3.”Χριστιανοί γαρ ούτε γη ούτε φωνή ούτε έ θ ε σ ι διακρινόμενοι των λοιπών εισίν ανθρώπων…τοις εγχωρίοις έθεσιν ακολουθούντες εν τε ε σ θ ή τ ι και διαίτη και τω λοιπώ βίω θαυμαστήν και ομολογουμένως παράδοξον ενδείκνυνται την κατάστασιν της εαυτών πολιτείας.” (Προς Διόγνητον επιστολή, V)
Δεν θέλω να κουράσω περισσότερο με σχολαστική παράθεση χωρίων. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι χρειάζεται να καταφεύγει κανείς σε αυθεντίες του παρελθόντος (Βίβλος, Πατέρες) για να υποστηρίξει το αυτονόητο. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί άραγε οι χριστιανοί πρέπει να είναι οι ε κ ά σ τ ο τ ε συντηρητικοί;
Και κάτι τελευταίο. Ως Χριστιανοί πιστεύουμε ότι η ζωή μας και η ιστορία εν γένει παίρνει φως από τα ‘Εσχατα. Τα ΄Εσχατα όμως είναι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, “αχαρτογράφητη περιοχή” και φυσικά βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Ποιοί επομένως είμαστε εμείς που την οποιαδήποτε κτιστή και ανθρώπινη φόρμα του παρελθόντος θα της δώσουμε αιώνια διάσταση;
Φιλικά
Γρηγόρης Καραγιαννίδης