Περιοδικό “Η Δράση μας” – Οκτώβριος 2013

Περιεχόμενα

• Τό ἄλλο (Ποίημα)
• Ἐθνική μνήμη κατά ἐθνικῆς ἀμνησίας (Σήμερα δέν ἀντιμισοῦμε, δέν ἐχθρευόμαστε στούς ἀπογόνους, ἀναγνωρίζουμε καί τιμοῦμε τίς ἐξαιρέσεις. Ἁπλῶς χρειάζεται σέ μᾶς, τόν μικρό πανάρχαιο λαό ἀνάμεσα Ἀνατολῆς καί Δύσης, νά θυμόμαστε τό παρελθόν μας γιά νά βαδίζουμε ζωντανοί στό παρόν καί στό μέλλον μας.)
• Περίμενε, σέ λίγο… γλυκοχαράζει (Ὁμιλία τοῦ προϊσταμένου τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Φλομοχωρίου-Κότρωνα Μάνης, Νικολάου Π. Ἀντωνόπουλου, γιά τόν ἑορτασμό τοῦ «Ἔπους τοῦ ᾽40» (Φλομοχώρι, 28 Ὀκτ. 2012).  Ἕνα κείμενο ἀπό ἕνα γνήσιο λειτουργό τῆς Παιδείας, ἀπό τούς ἐλάχιστους πού ἀπέμειναν καί ἀποτελοῦν καμάρι, ἐλπίδα καί στήριγμα τῆς Πατρίδας μας.)
• Οἱ Γερμανικές ἀποζημειώσεις (Ἡ Γερμανία χρωστάει στήν Ἑλλάδα. Αὐτό εἶναι ἀναμφισβήτητο. Ἡ δέ Ἑλλάδα δέν ἔλαβε ποτέ ἀποζημιώσεις οὔτε γιά τό κατοχικό δάνειο οὔτε γιά τά ἀπερίγραπτα δεινά πού ὑπέστη κατά τή διάρκεια τῆς ναζιστικῆς κατοχῆς. Ὀρθά ὁ Γερμανός πρέσβης στήν Ἑλλάδα Βόλφγκανγκ Ντόλτ εἶπε: «ὡς Γερμανοί ἔχουμε ὑποχρέωση νά ἀναλάβουμε τήν εὐθύνη τῶν πράξεων τῶν προγόνων μας».)
• Στή Μαντηλαριά (Ἀληθινό περιστατικό)
• Τά Ἑλληνικά φτερά στό ἔπος τοῦ ᾽40 (… ὁ ἁπλός φαντάρος γέμιζε μέ θάρρος, ὅταν ἔβλεπε νά πετᾶ πάνω του, σάν φύλακας ἄγγελος, τό φιλικό μαχητικό,… ὅταν ἔβλεπε τόν Ἕλληνα πιλότο ν᾽ ἀψηφᾶ τά ἐχθρικά ἀντιαεροπορικά καί νά ρίχνεται στή φωτιά…)
• Μέ ἀρχοντιά ψυχῆς (Προσφυγικός συνοικισμός: Νέα Κερδύλια. Τ’ ἄσπρα του σπιτάκια, φτωχά καί νοικοκυρεμένα ἀπό τά χέρια τῶν χαροκαμένων μανάδων καί συζύγων, μιλοῦν γιά τήν ἀρχοντιά τῆς ψυχῆς. Ἕνα χωριό ἀπό χῆρες μάνες. Κι ἐκεῖνες ἔθαψαν βαθιά στήν ψυχή τους τόν πόνο καί στάθηκαν ἀπέναντι στή ζωή μέ γενναιότητα.)
• Τό «ΟΧΙ» τῆς προσφυγοπούλας (Ἀφήγημα)
• Τό πρῶτο χαμόγελο τῆς νίκης (Νά τί πρόσφερε ἡ Ἑλλάδα! Τό πρῶτο χαμόγελο τῆς Νίκης, πού διέλυσε τό θρύλο γιά τό ἀήττητο τῶν φαλάγγων τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, καί φώτισε τό δρόμο γιά τόν ὁριστικό θρίαμβο τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ ποδοπατημένου δικαίου.)
• Τί δέν σκέφτηκαν οἱ Ἰταλοί (Λησμόνησαν, ἀλλ᾽ οὔτε καί σκέφθηκαν νά ἀνοίξουν μερικές σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Νά δοῦν πῶς ἀπάντησαν οἱ Ἕλληνες στούς πρέσβεις τῶν Περσῶν τόν 5ο π.Χ. αἰώνα, πού ζητοῦσαν «γῆν καί ὕδωρ», Δέν πρόσεξαν τή μάχη τοῦ Μαραθώνα, δέν ἄκουσαν τό «Μολών λαβέ» τοῦ Λεωνίδα στίς Θερμοπύλες…)
• Στούς τάφους τῶν Ἑλλήνων εὐεργετῶν (Στό νεκροταφεῖο τῆς Ἱ. Μονῆς Ντόνσκόϊ, ὅπου εἶναι θαμμένοι Ἕλληνες εὐεργέτες)
• Πορευόμενοι στ᾽ ἀγκάθια (Ὁ ἄνθρωπος τῆς μέριμνας δέν ἀπορρίπτει, δέν καταφρονεῖ φανερά τό θεῖο θέλημα. Ἀπατημένος εἶναι, πορευόμενος ἀμελῶς στά καθημερινά καί τά ἐφήμερα…)
• Ἱκανότητα, Ὡριμότητα καί Σεμνότητα φοιτητῶν Νομικῆς Ἀθηνῶν (Ἀπό τή συζήτηση μέ τήν ὁμάδα τῶν φοιτητῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, πού ἀπέσπάσαν τό 1ο βραβεῖο στόν 6ο Διεθνή Διαγωνισμό Εἰκονικῆς Δίκης Ρωμαϊκοῦ Δικαίου στήν Ὀξφόρδη)
• Ὁ ἀναρχικός καί ὁ «ἀναρχικός» (Ἀπό πραγματικό περιστατικό)
• Ἡ ἀνώτατη κλήση («Ὅτι Ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν καί ἐν Ἁγίοις ἐπαναπαύει…». Τά λόγια τῆς ἑωθινῆς δέησης ἀντηχοῦν σάν πρωτάκουστα στά αὐτιά μου. Νοιώθω νά ξυπνῶ ἀπότομα ἀπό ἕνα λήθαργο. Ὥστε ὁ Θεός ἀναπαύεται στούς Ἁγίους!…)
• Μαζί μέ τ᾽ ἀδέλφια μας (Μιά συντροφιά ἀπό 12 μέλη τῆς Χριστιανικῆς Φοιτητικῆς Δράσεως Ἀθηνῶν μετά τό Πάσχα ξεκινήσαμε γιά τήν καθιερωμένη, μερικά χρόνια τώρα, ἱεραποστολική ἐξόρμηση στή Β. Ἤπειρο, μέ συγκίνηση, μέ προσδοκίες, ὅπως πάντα.)
• Πάθος κτηνῶδες καί βδελυρό (Τό πρόβλημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας)
• Τά ὑπαρκτά ὅρια τῆς ἐπιστήμης καί ἡ «ἀνύπαρκτος ὕπαρξις τοῦ Δημιουργοῦ» (Ναί, καί γιά τήν ἐπιστήμη, ὁ Δημιουργός εἶναι «ἀνύπαρκτος ὕπαρξις»! «Ἀνύπαρκτος», διότι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνιχνευτεῖ μέ τά ἐπιστημονικά ὄργανα, καί «ὕπαρξις», διότι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τοῦ μεγαλείου τῶν δημιουργημάτων Του…)

Μόνιμες στήλες

• Γράμματα στή σύνταξη
• Παρεμβάσεις
• Απόψεις καί σκέψεις