Από την εκδρομή στην Δράμα

Από…Δραση

Απόδραση. Μια λέξη που εμπεριέχει την λέξη Δράση. Επομένως μια ομάδα όπως η Χριστιανική Φοιτητική Δράση ήταν αδιανόητο να μην πραγματοποιούσε και φέτος μια ακόμα από-Δραση σε κάποιο τόπο της χώρας μας. Έτσι φέτος ήταν η σειρά της όμορφης Δράμας. Στις 16 του Νοέμβρη λοιπόν, όλοι μαζί ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για το σύντομο αλλά περιεκτικό ταξίδι μας.

Αρχικά πήγαμε σε ένα από τα ομορφότερα προσκυνήματα, αλλά συγχρόνως και ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια στην Ελλάδα, την Ι. Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας. Εκεί προσκυνήσαμε τη θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και στην συνέχεια αποχωρήσαμε για το σπήλαιο Μαρά. Εκεί με την βοήθεια του ξεναγού είχαμε την ευκαιρία να δούμε πρωτόγνωρες εικόνες κάτω από την επιφάνεια της γης με τους σταλαγμίτες και τους σταλακτίτες να γεμίζουν εντυπωσιακά το τεράστιο σπήλαιο, το οποίο διασχίζει ο Αγγίτης ποταμός.

Έτσι εντυπωσιασμένοι οδεύσαμε σιγά σιγά προς την κατασκήνωση Γ.Ε.Χ.Α Δράμας, την γνωστή και ως Βασιλειάδα. Οι νέες εγκαταστάσεις μας κλέψανε την προσοχή, τα νεόδμητα σπιτάκια και τα καινούρια γήπεδα ποδοσφαίρου ήταν πιο ελκυστικά από ποτέ. Κατευθείαν λοιπόν στρωθήκαμε στην δουλειά… και ξεκινήσαμε αμέσως για… ποδόσφαιρο. Έπειτα κατάκοποι αλλά συγχρόνως γεμάτοι καθαρό οξυγόνο στα πνευμόνια μας προχωρήσαμε γρήγορα για την τραπεζαρία, οπού μας περίμεναν εξαίσιες και καινούριες «Δραμινές» γεύσεις μαγειρεμένες και ετοιμασμένες από τις εξαιρετικές μαγείρισσες και κυρίως από τον φιλόξενο π. Σεβαστιανό. Έτσι λοιπόν χορτασμένοι και ευδιάθετοι προχωρήσαμε σε ένα κοντινό σπιτάκι και γύρω από τη φωτιά που έκαιγε στο ζεστό τζάκι του, μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να σιγο- τραγουδήσουμε και να ψάλλουμε.

Όμως ο ήλιος πλέον έπαιρνε τον δρόμο για την δύση και έτσι και εμείς έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο για την επιστροφή μαζί του. Ευτυχώς όμως βόλεψαν οι συγκυρίες και μπορέσαμε φευγαλέα να κάνουμε μια στάση και στο εντευκτήριο της Δράμας, οπού μας υποδέχτηκαν πλήθος από χαμόγελα παιδιών. Είχαμε λίγο χρόνο για παιχνίδι και τελικά μετά από λίγη ώρα επιβιβαστήκαμε για τελευταία φορά στο μικρό μας λεωφορείο. Το τοπίο πλέον που μας συνόδευε ήταν εντελώς φθινοπωρινό. Η βροχή χτυπούσε στο τζάμι και τα πολύχρωμα ξεραμένα φύλλα μας έστρωναν τον δρόμο. Ο άνεμος φυσούσε δυνατά και πλέον όλα τα στοιχεία της φύσης μας έκαναν να στρέψουμε βαθύτερα τη σκέψη μας στο χειμώνα πού έρχεται. Ευτυχώς όμως που μετά από κάθε χειμώνα έρχεται η άνοιξη… Και η Χ.Φ.Δ επιφυλάσσει πάντα νέες ευκαιρίες και αποΔράσεις. Δόξα τω Θεώ η ζωή του Χριστιανού δεν σταματάει ποτέ να έχει ευχάριστες εκπλήξεις…