Δεν θα ξεχάσω…

Σεβαστοί πατέρες, αξιότιμες κυρίες και κύριοι καθηγητές, αξιότιμες κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι.

Πριν λίγες μέρες κλήθηκα να αποχαιρετίσω την Χριστιανική Φοιτητική Δράση, καθώς ολοκληρώνω τις ακαδημαϊκές μου σπουδές. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τα φοιτητικά μου χρόνια, χρόνια πολύ σημαντικά για μένα, ευχάριστα και γεμάτα από βαθιές αλλαγές, κατά τα οποία γνώρισα τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Πώς γνώρισα την Δράση. Από την εφηβική μου ηλικία αναζητούσα τον Θεό, οι αναζητήσεις μου αυτές εντάθηκαν από τότε που μπήκα στο Πανεπιστήμιο. “Άραγε θα υπάρχουν σήμερα νέοι και νέες που προσπαθούν να ζουν συνειδητά την πίστη τους;” αναρωτιόμουν. Για καλή μου “τύχη” κατά το 1ο έτος των σπουδών μου πήρα ένα φυλλάδιο που έλεγε τι είναι η Χριστιανική Φοιτητική Δράση και προσκαλούσε τον κάθε φοιτητή να την γνωρίσει. Σκέφτηκα να πάω, αλλά μετά αναλογίστηκα: “αν είναι μόνο για παιδιά του κατηχητικού, ή μόνο για θεολόγους;” ή “αν δούνε πόσο άσχετος είμαι και με διώξουν;”, οπότε το άφησα για αργότερα. Όσο περισσότερο ανέβαλα, τόσο περισσότερο ένιωθα την ανάγκη να γνωρίσω κάποιους αγωνιζόμενους χριστιανούς και να συμπορευθώ μαζί τους.

11 Νοεμβρίου 2007, Γιορτή Έναρξης: η πρώτη μου γνωριμία με την Δράση. Όλα μου φαίνονταν εκπληκτικά, παρατηρούσα την κάθε λεπτομέρεια, το ντύσιμο, τη συμπεριφορά των νέων, τα χαρούμενα πρόσωπα. Κάθισα αμήχανα μόνος μου σε μια θέση και περίμενα. Δεν άργησαν να έρθουν κάποια παιδιά να μου μιλήσουν, να με καλοδεχτούν.

Η αρχή είχε γίνει. Με τον καιρό γνώριζα όλο και περισσότερο τη Δράση και τις εκδηλώσεις της. Οι καχυποψίες που αρχικά είχα λόγω των όσων άκουγα έξω από την Εκκλησία άρχισαν σιγά-σιγά να σβήνουν καθώς έβλεπα τα φωτεινά παραδείγματα των νέων που θυσιάζουν τον χρόνο τους για τον Χριστό.

Αλήθεια πόσα διδάχτηκα από την Δράση;

Δεν θα ξεχάσω τους Κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής, όπου μελετούσαμε και αναλύαμε κομμάτια από το Βιβλίο της Ζωής, την πρώτη μου εξομολόγηση, μυστήριο φοβερό που γέμισε απερίγραπτη χαρά και ειρήνη την ψυχή μου και μου ‘δωσε φτερά για ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα. Δεν θα ξεχάσω τις εκδρομές μας, μέσα από τις οποίες γνώρισα ακόμη καλύτερα και κοντινότερα τους φίλους μου, τις επισκέψεις αγάπη, όπου δίναμε λίγη παρηγοριά στους αρρώστους θυσιάζοντας λίγο από το χρόνο μας, πάντα αφιλοκερδώς φυσικά!

Δεν θα ξεχάσω τις εξορμήσεις, μέσα από τις οποίες προσκαλούσαμε κι άλλες ψυχές να έρθουν στον Χριστό, και την κατασκήνωση, μια όαση που ξεκουράζει την ψυχή μας μακριά από τις παγίδες του καλοκαιριού. Τέλος, δεν ξεχνώ το εντευκτήριο, τον χώρο όπου γνώρισα κι άλλους συμφοιτητές με τους ίδιους στόχους. Καθημερινά σχεδόν συναντιόμασταν και μιλούσαμε, παίζαμε, συμπροσευχόμασταν.

Σήμερα, μετά από τρία σχεδόν χρόνια μου στην Δράση ευχαριστώ τον Θεό που μου φανέρωσε αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό. Ευχαριστώ τον πνευματικό μου για την πατρική του αγάπη και καθοδήγηση, τους φίλους και όλους εσάς που με στηρίζετε, καθώς βλέπω ότι έχω συνοδοιπόρους στον δύσκολο πνευματικό αγώνα.

Κλείνω με μια ευχή: να αξιοποιούμε πάντοτε την κάθε ευκαιρία που μας δίνεται στην Δράση προς δόξαν Θεού και να μη λησμονούμε το φετινό μας σύνθημα που αποτελεί οδηγό για τα φοιτητικά μας χρόνια, αλλά και για την υπόλοιπη ζωή μας.

“Επί την τελειότητα φερόμεθα” (Εβρ. στ΄ 1).

Σας ευχαριστώ πολύ.

Αποχαιρετισμός αποφοίτου στη Γιορτή Λήξης της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης 2009-10.