Δεν είναι φοβερό ο παλαιστής να πέσει. Φοβερό είναι να μείνει στην πτώση του.
Ούτε είναι δύσκολο ο πολεμιστής να τραυματισθεί. Το κακό είναι μετά τον τραυματισμό να απογοητευθεί και να παραμελήσει το τραύμα…
Πόσοι αθλητές ύστερα από πολλές αποτυχίες αναδείχθηκαν νικητές!…
Μόνον όσοι δεν πολεμούν, δεν τραυματίζονται.
Όσοι όμως με καρδιά ρίχνονται στη φωτιά της μάχης είναι φυσικό και να χτυπηθούν και να πέσουν.
Αυτό ακριβώς που έγινε τώρα και με σένα. Επιχείρησες να εξοντώσεις το φίδι της αμαρτίας και στην προσπάθειά σου αυτή δέχθηκες το δάγκωμά του.
Έχε όμως θάρρος. Εκείνο που σου χρειάζεται τώρα είναι να επαγρυπνείς και θα δεις ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ίχνος από το τραύμα σου.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά με τη χάρη του Θεού θα συντρίψεις και αυτή την κεφαλή του πονηρού.
Χριστός Ανέστη
Με τη φράση αυτή θυμήθηκα κάποιον που έλεγε:
“Αν βγεις από το γήπεδο χωρίς πληγές δεν έπαιξες καλά”
Αν ισχύει για έναν αγώνα ποδοσφαίρου, πόσο μάλλον ισχύει για τον πνευματικό μας αγώνα.
Αληθώς ανέστη!
Συνειρμικά, μια παρόμοια φράση είναι
“δεν ηττάται ποτέ, αυτός που δεν αγωνίζεται ποτέ”
Λιτό, περιεκτικό άρθρο και πολύ επίκαιρο…
Θα πρέπει πάντα να αγωνιζόμαστε στον πνευματικό στίβο χωρις διακοπή και να μην απελπιζόμαστε όταν πέφτουμε.Γιατί αν δεν αγωνιζόμαστε συνεχώς και μετά την πτώση μας τότε θα χάσουμε το στεφάνι της νίκης και την Ουράνιο Βασιλεία.