Loading...Τρίτη 17 Νοεμβρίου. Οι σχολές κλειστές. Το ίδιο και αρκετοί δρόμοι. Οι ανάγκες για μια εξόρμηση εκτός Αθηνών όπως και για αλλαγή παραστάσεων και για ξεκούραση απαραίτητες. Έτσι η ΧΦΔ οργανώνει μια μικρή εκδρομή με προορισμό την Κόρινθο την πόλη του Αποστόλου Παύλου. Στο λεωφορείο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού το κέφι κορυφώνεται. Τραγούδια, συζητήσεις, γέλια, πειράγματα δημιουργούν ένα ενθουσιώδες κλίμα.
Φτάνοντας στην Κόρινθο κατευθυνόμαστε στο μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου. Η πρώτη ματία μας προκαλεί δέος το οποίο γίνεται εντονότερο όταν εισερχόμαστε μέσα στο ναό. Αφού προσκυνούμε τις εικόνες καθόμαστε και ακούμε λίγα λόγια για την επίσκεψη του Αγίου αλλά και για το έργο που αυτός έκανε στην Κόρινθο. Βγαίνοντας από το Ναό παίρνουμε θέση για τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες. Στη συνέχεια προχωρούμε λίγα βήματα πιο πέρα και φθάνουμε στον Ιεραποστολικό Σύλλογο Μαδαγασκάρης ο “Απόστολος Θωμάς” όπου μας περιμένει πλούσιο κέρασμα, σύντομη ενημέρωση για την ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη και αρκετά δώρα! Εμείς τους εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας με ωραία, δυναμικά τραγούδια.
Επόμενη στάση το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου. Το τοπίο με την υπέροχη θέα από τη μια πλευρά και τα πυκνά πεύκα από την άλλη μας μαγεύουν. Φθάνοντας στο εκκλησάκι μέσα στο οποίο βρίσκεται άφθαρτο το τίμιο λείψανο του Οσίου, το ασπαζόμαστε ευλαβικά. Έπειτα κατά παραγγελία της γερόντισσας ψάλλουμε κάποιους ύμνους. Στην έκθεση του μοναστηριού η ουρά είναι μεγάλη. Σταυρουδάκια, κομποσχοίνια, πνευματικά βιβλία και εικονίτσες κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας, ενώ το μυροδάτο λουκουμάκι μας γλυκαίνει. Έχοντας νοιώσει ένα έντονο πνευματικό σκίρτημα προχωρούμε προς ένα μοναδικό, υπερυψωμένο, βραχώδες τοπίο με θάλασσα από κάτω και έναν επιβλητικό φάρο στην άκρη. Παίρνουμε το μεσημεριανό μας και αμέσως σκορπίζουμε σε παρέες. Άλλοι κάθονται στην άκρη του γκρεμού τρώγοντας και χαζεύοντας τη θάλασσα και τους γλάρους που πετούν τριγύρω, άλλοι παρατηρούν το φάρο, άλλοι πηγαίνουν στο λόφο απέναντυ από το φάρο. Ύστερα αφού έχουμε χορτάσει περπατάμε μέσα από ένα δρομάκι κάτω από το φάρο το οποίο μας οδηγεί δίπλα από ένα μικρό κολπάκι που σχηματίζει μια “ιδιωτική παραλία”. Τι κρίμα που δεν φέραμε τα μαγιώ μας, σκεφτόμαστε όλοι αντικρίζοντας τα κρυστάλλινα νερά. Καθόμαστε λίγο πιο δίπλα και μέσα από τον Ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου παίρνουμε το πνευματικό μήνυμα της ημέρας. Η συζήτηση ιδιαίτερη, οι απορίες αλλά και οι γνώμες επί του θέματος πολλές και ενδιαφέρουσες.
Με γεμάτες τις πνευματικές μας μπαταρίες και ενώ έχει αρχίσει σιγα-σιγά να δύει ο ήλιος φτάνουμε στο λουτράκι όπου μετά από μια σύντομη βόλτα στον παραθαλάσσιο τουριστικό δρόμο,καθόμαστε για το απογευματινό μας καφεδάκι, χυμό και ό,τι έχει όρεξη ο καθένας. Δεν καθόμαστε όμως πολύ διότι μας περιμένει η έκπληξη της εκδρομής,η στιγμή που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία.
Ο ήλιος πλέον έχει δύσει και το σκοτάδι έχει απλωθεί παντού. Μόνη πηγή φωτός τα φώτα του λεωφορείου. Ο δρόμος έρημος. Ο οδηγός και μαζί του και τα βλέμματα μας προσπαθούν να το διακρίνουν μέσα στο σκοτάδι. Τίποτα όμως. Η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται, όταν ξαφνικά εμφανίζεται. Χαρές και πολλά χαμόγελα η αντίδραση στο αντίκρισμα του. Το γήπεδο 7×7 μας περιμένει για έναν σπουδαίο ποδοσφαιρικό αγώνα. Φοράμε όλοι τα αθλητικά μας. Η μπάλα στη σέντρα κι ο αγώνας αρχίζει. Οι δύο ομάδες στην αρχή κοντράρονται στα ίσα. Ταχύτητα, ντρίπλες, κεφαλιές, τακλιν, σουτ, δοκάρια αλλά και πολλά γκολ είναι η εικόνα του αγώνα. Μιάμιση ώρα η μπάλα πηγαίνει πάνω-κάτω και το πάθος και η ένταση κορυφώνονται. Τη λήξη του αγώνα διαδέχεται ένα πλούσιο απογευματινό μιας και έχουμε χάσει αρκετή ενέργεια. Γέματοι ικανοποίηση και χαρά βαδίζουμε προς το λεωφορείο.
Στο δρόμο της επιστροφής μια ομάδα παιδιών έχει όρεξη για τραγούδι, όχι όμως και ολόκληρο το λεωφορείο. Φαίνεται αρκετοί κουράστηκαν από την ένταση του αγώνα. Τα συναισθήματα μας καθώς μπαίνουμε στην λεωφόρο Κηφισίας και συνειδητοποιούμε πως φτάνουμε στην Αθήνα ανάμεικτα. Χαρά, ευγνωμοσύνη και δοξολογία στο Θεό για την υπέροχη ευκαιρία που μας χάρισε αλλά ταυτόχρονα και λύπη που αυτή έφτασε στο τέλος της και ανυπομονησία για την επόμενη τέτοιου είδους από-δραση!
