Ομοφυλοφιλία: η ορθόδοξη θέση

76
29240
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (31 ψήφοι, μέσος όρος: 3,58 από 5)
Loading...

Λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή Ορθόδοξη ερμηνεία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπως αυτή εκφράζεται στη λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, τις μυστηριακές ακολουθίες, τους Ιερούς Κανόνες και τη ζωή και διδασκαλία των Αγίων, είναι σαφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ενστερνίζεται τις απόψεις εκείνων των Χριστιανών, ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων, οι οποίοι βλέπουν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό ως διαταραχή και ασθένεια, και οι οποίοι επομένως θεωρούν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις αμαρτωλές και καταστροφικές.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τους αιώνες, αγιογραφικές περικοπές όπως οι επόμενες δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε άλλη εκτός από την προφανή ερμηνεία:

  • Εάν ένας άνδρας κοιμηθεί με έναν άντρα όπως με μια γυναίκα, και οι δύο έχουν διαπράξει βδέλυγμα … (Λευιτικό κ΄ 13)
  • Γι’ αυτό το λόγο (δηλ. για την άρνησή τους να αναγνωρίσουν, να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν το Θεό) ο Θεός τους παρέδωσε σε επαίσχυντα πάθη. Οι γυναίκες τους αντάλλαξαν τις φυσικές σχέσεις με τις παρα φύση, και παρομοίως οι άνδρες άφησαν τις φυσικές σχέσεις με τις γυναίκες και κάηκαν με φλόγα ακράτητης επιθυμίας μεταξύ τους, διαπράττοντας άνδρας με άνδρα επαίσχυντες πράξεις και λαμβάνοντας έτσι από τον ίδιο τους τον εαυτό το μισθό που τους άξιζε για την πλάνη τους (Ρωμ. α΄ 26-27).
  • Μην πλανάσθε! Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτοι εκθηλυμένοι, ούτε οι αρσενοκοίτες (δηλ. σοδομίτες, αυτοί που κοιμούνται με άντρες), ούτε οι πλεονέκτες, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε οι υβριστές, ούτε οι άρπαγες δεν πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας. Αλλά πλυθήκατε, αλλά αγιασθήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ΄ 9-11).

Αθέλητες Αμαρτίες

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι όλες οι αμαρτίες σκόπιμες και ηθελημένες, και δεν είναι όλες οι αμαρτωλές πράξεις συνειδητές σε εκείνους που τις διαπράττουν. Τουλάχιστον όχι εξαρχής. Με μια λέξη, η αμαρτία δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο αμαρτωλός είναι απαραίτητα πλήρως και συνειδητά ένοχος. Υπάρχουν αμαρτίες που προκαλούνται από άγνοια ή από το πάθος στο οποίο υπόκειται κάποιος, αμαρτίες που “ενεργούν στα μέλη μας,” όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, ακόμη και ενάντια στη λογική και συνειδητή μας θέληση (δείτε Ρωμ. κεφ. 6-8). Τέτοιες είναι οι αμαρτίες οι οποίες αναφέρονται στις προσευχές της Εκκλησίας μας και στις οποίες οι πιστοί ικετεύουν το Θεό για συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο των εν γνώσει, αλλά και των εν αγνοία, όχι μόνο των εκουσίων, αλλά και των ακούσιων.

Υπάρχουν αμαρτίες που είναι ακούσιες, αθέλητες, ανεπίλεκτες. Αμαρτίες που υπερνικούν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν μέσα από παράλογες ορμές και εξαρτήσεις, μέσα από την αδυναμία της σάρκας, τις συναισθηματικές παρορμήσεις και τις άκριτες επιθυμίες σε ενέργειες που οι ίδιοι δε θέλουν, και τις οποίες συχνά περιφρονούν και αποστρέφονται – ακόμα και όταν επιδίδονται σε αυτές. Αυτές είναι γνωστές από την παράδοση ως αμαρτωλά πάθη. Το γεγονός ότι αυτές οι αμαρτίες δεν επιλέγονται ελεύθερα δεν τις καθιστά ούτε στο ελάχιστο λιγότερο αμαρτωλές. Αμαρτάνω σημαίνει χάνω το στόχο, βγαίνω από τη διαδρομή, παρεκκλίνω, βεβηλώνω, παραβιάζω… Είτε η πράξη είναι συνειδητά ηθελημένη και σκόπιμα ενεργούμενη είτε όχι. Είτε ο παραβάτης προσωπικά πέφτει ελεύθερα και πλήρως στην αμαρτία, είτε όχι.

Εξαγορασμένοι αμαρτωλοί

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, οι Χριστιανοί είναι εξαγορασμένοι αμαρτωλοί. Είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί από την ασθένεια και την αμαρτία, σωσμένοι από το διάβολο και το θάνατο με τη χάρη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος: “και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας” (Α΄ Κορ. στ΄ 10). Βαπτίζονται εν Χριστώ και χρίζονται με το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να ζήσουν τη ζωή του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Ομολογούν την πίστη τους μέσω της κανονικής συμμετοχής στη λειτουργική λατρεία και την ευχαριστιακή κοινωνία, που συνοδεύονται με συνεχή ομολογία, μετάνοια και τον ακλόνητο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή αμαρτίας, εκούσια ή ακούσια, η οποία προσπαθεί να καταστρέψει τις ζωές τους στον κόσμο αυτό και στον αιώνα το μέλλοντα.

Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερη με την απρόσεκτη, αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό ούτε από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της.

Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας – ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν. Με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Όταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους – καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός – ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει. Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που “υπομένουν μέχρι τέλους” κατά μήκος αυτού του “δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη ζωή” σίγουρα “θα σωθούν” (Ματθ. ζ΄ 13, κδ΄ 13).

“…ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει”

Του π. Thomas Hopko

76 ΣΧΟΛΙΑ

  1. O ιστοχώρος της NARTH παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Πρόκειται για μια ομάδα ψυχιάτρων που υποστηρίζουν το δικαίωμα των προσώπων με ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό να τον αλλάξουν, εφόσον το θέλουν, μέσω ψυχοθεραπείας.

    Προσωπικά, με εντυπωσίασε ένα άρθρο το οποίο, χρησιμοποιώντας έρευνες που είχαν γίνει για να υποστηρίξουν το φυσιολογικό της ομοφυλοφιλίας, αποδεικνύει ουσιαστικά το αντίθετο. Έτσι, συμπεραίνεται ότι ο πληθυσμός με ομοφυλοφιλικές τάσεις είναι 450% πιο πιθανό να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική απ’ ό,τι ο πληθυσμός με φυσιολογικό προσανατολισμό!

    • Μα είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουν οι ομοφυλόφιλοι πολύ περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα.
      Η κοινωνική πίεση είναι αδυσώπητη.
      Από τα σχολικά χρόνια που δέχονται ομοφοβικές επιθέσεις από τους συνομήλικούς τους, από το ότι δεν τους υποστηρίζει ούτε η ίδια η οικογένεια στην οποία μεγαλώνουν (μάλιστα οι περισσότεροι το κρύβουν για όλη τους τη ζωή για να μην αποκοπούν), από το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν στον εργασιακό τους χώρο, κ.α.

      Μεγαλώνουν νιώθοντας απειλή από όλους τους χώρους, για κάτι που δεν επιλέγουν να είναι. Μεταξύ των ομοφυλόφιλων εφήβων οι αυτοκτονίες είναι 3,5 φορές πιο συχνές, από τους ετεροφυλόφιλους. Μπείτε λίγο στη θέση τους… Μεγαλώνοντας σε τέτοιες συνθήκες, μου κάνει εντύπωση που δεν έχουν τρελαθεί όλοι τους…

      Το πόρισμα αυτής της έρευνας αποδεικνύει ακριβώς το πόσο έντονη είναι η ανάγκη για κοινωνική ανοχή, αν όχι αποδοχή.

  2. Αυτό που με βάζει σε αμφιβολίες για τη θέση της Εκκλησίας περί ομοφυλοφιλίας είναι πως οι μαρτυρίες περί θεραπείας της ομοφυλοφιλίας είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Δηλαδή, η μόνη διέξοδος που έχει κάποιος ομοφυλόφιλος για να σωθεί είναι να γίνει μοναχός ή να ζει στον κόσμο σαν μοναχός, απέχοντας από τη σεξουαλική δραστηριότητα. Δεν ακούσαμε ποτέ κάποιον που ήταν ομοφυλόφιλος να βγει και να μαρτυρήσει πως τον βοήθησε η Εκκλησία και τώρα θεραπεύτηκε από την ομοφυλοφιλία και έχει ετεροφυλοφιλική σχέση στα πλαίσια του γάμου και είναι μια χαρά.

    Ακούσαμε για πόρνες που έγιναν αγίες, ακούσαμε για φονιάδες και για κλέφτες που έγιναν άγιοι, για άθεους που έγιναν άγιοι, για μάγους που έγιναν άγιοι, κλπ, αλλά δεν ακούσαμε το χαρμόσυνο μήνυμα (ευαγγέλιο) και για τους ομοφυλόφιλους. Και δεν είναι ανάγκη να γίνουν άγιοι και οι ομοφυλόφιλοι, αλλά να ακούσουμε κάτι θετικό και γι’ αυτούς, να υπάρχουν κάποιες μαρτυρίες πως υπάρχει τρόπος να θεραπευτούν (αν αυτό που έχουν είναι μια παθολογική κατάσταση και όχι κάτι που το είχαν εκ γενετής).

    Μήπως τελικά τόσο μεγάλος ήταν ο ρατσισμός εναντίον των ομοφυλοφίλων την εποχή που γράφτηκαν τα ευαγγέλια ώστε να μην υπήρχε περιθώριο ύπαρξης ελπίδας και γι’ αυτούς, ενώ για όλους τους άλλους υπήρχε και αυτό το πράγμα το αναπαράγουμε μέχρι σήμερα; Αν είναι δυνατό κλέφτες και φονιάδες και αυτοκράτορες που αιματοκύλησαν και καταδυνάστευσαν λαούς να έγιναν στο τέλος “αγίοι” με την επονομασία “Μέγας” και να προσκυνούνται στην Εκκλησία, ενώ οι ομοφυλόφιλοι (που κατά τα άλλα πολλοί από αυτούς είναι συμπαθέστατοι άνθρωποι, ευαίσθητοι και ηθικοί) να χαρακτηρίζονται από την Εκκλησία πως είναι οι χειρίστου είδους αμαρτωλοί με μηδαμινές ελπίδες για μετάνοια.

  3. Michalis, ακούσαμε για έναν τέτοιο ομοφυλόφιλο που μαρτύρησε “πως τον βοήθησε η Εκκλησία και τώρα θεραπεύτηκε από την ομοφυλοφιλία και έχει ετεροφυλοφιλική σχέση στα πλαίσια του γάμου και είναι μια χαρά.” Διάβασε το βιβλίο “Ο τρελο-Γιάννης”, που εκδόθηκε πρόσφατα.
    (Το απόσπασμα στο οποίο αναφέρομαι, βρίσκεται εδώ: http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=1260&obcatid=3 )

  4. Αγαπητέ Μιχάλη,
    Αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό που διατυπώνεις είχα για πολλά χρόνια.
    Αυτή η έλλειψη ορατότητας και γνώσης για το θέμα είναι αδικαιολόγητη πλέον.

    Σε πολλές σκέψεις μπορεί να μας βάλει η τηλεταινία “Prayers for Bobby” του 2009. Αναφέρεται σε ένα νέο που μεγαλώνει σε κοινωνικά πλαίσια διαφορετικής ομολογίας, στην βάση του όμως το θέμα και ο προβληματισμός είναι ο ίδιος και σε εμάς.

    Μπορεί η θεολογική τοποθέτηση που έγινε από τους υπευθύνους της ιστοσελίδας, να φαίνεται ικανοποιητική για τα θρησκευτικά πλαίσια. Ούτως ή άλλως νομίζω πως ο στόχος του άρθρου δεν ήταν η κοινωνική και ψυχολογική ανάλυση.

    Θεωρώ όμως πως δεν έγινε ούτε καν προσέγγιση των διαστάσεων που έχει το θέμα.
    Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά, πρέπει να ενημερωθέι πάνω σε θέματα:
    -Διαμόρφωση ταυτότητας (τι περιλαμβάνει η αίσθηση ταυτότητας, πως διαμορφώνεται, πως σχετίζεται με την κοινωνία, ποιοι είναι οι εσωτερικοί ψυχολογικοί μηχανισμοί και πως σχετίζεται η αίσθηση ταυτότητας με τα κίνητρα, τις προσδοκίες, τις αποφάσεις, εσωτερική σύγκρουση κ.α.)
    -Θεωρία Gender (βιολογικό, κοινωνικό, σεξουαλικό φύλο)
    -Κοινωνικά στερεότυπα (πώς δημιουργούνται, πώς λειτουργούν, πώς αναπαράγονται, τι αποτελέσματα παράγουν κ.α.)
    -Ομοφοβία (τι είναι, πως εκφράζεται, ποια είναι τα αποτελέσματά της, εσωτερικευμένη ομοφοβία κ.α.)
    -Οικογένεια και ομοφυλόφιλο παιδί.
    -Σχολείο και ομοφυλόφιλο παιδί.
    -Ομοφυλόφιλος νέος και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
    -Ο ομοφυλόφιλος και ο συμβατικός γάμος. Τα προβλήματα που δημιουργούνται σε αυτά τα πλαίσια.

    Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και δυστυχώς τοποθετείται σε λάθος πλαίσια…

  5. Διαβάζοντας τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας, εκπλήσσεται κανείς συνεχώς. Εμένα με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι οι άγιοι δεν ήταν σεμνότυφοι. Δε σιωπούσαν για το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Το ενέτασσαν στο σύνολο θέμα του πολέμου της σάρκας και έλεγαν ότι ο πειρασμός αυτός μπορεί να εμφανισθεί σε οποιονδήποτε, χωρίς να έχει κάποιο “κουσούρι”.

    Το κουσούρι είναι η ίδια η μεταπτωτική μας αίσθηση. Αυτήν πρέπει να ξεπεράσουμε και οι ομοφυλόφιλοι και οι ετεροφυλόφιλοι. Σίγουρα ο αγώνας του ομοφυλόφιλου είναι πιο δύσκολος, γι’ αυτό όμως του αξίζει μεγαλύτερη κατανόηση και στεφάνι.

    Όσον αφορά την βιοψυχολογική διάσταση, νομίζω ότι δεν υπάρχει μια επιστημονικά αποδεκτή μελέτη του θέματος. Τα περισσότερα βασίζονται σε θεωρίες, οι οποίες αλληλοαναιρούνται.

    Ως Χριστιανοί, μάλλον, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα με προσευχή και ταπείνωση. Εξάλλου, ερωτώ: τι πιο αφύσικο έχει ένας ομοφυλόφιλος από έναν ετεροφυλόφιλο που αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα; Δεν ξέρω!

  6. @Zeidoros

    “να αντιμετωπίσουμε το θέμα με προσευχή και ταπείνωση”

    Η θεραπευτική διάσταση της Εκκλησίας είναι (μαζί με τη σωτηριολογική) αυτό που απασχολεί κυρίως τους πιστούς.

    Έβλεπα σε μια ιστοσελίδα χριστιανική (http://istologio.org/?p=474#comment-10862), που έχει μια μεγάλη λίστα με αγίους και τις ειδικεύσεις τους, τι προστατεύει ο καθένας:
    Αναφέρεται σε θέματα όπως:
    Πανούκλα, Λοιμώδη Νοσήματα, Ευλογιά – ιλαρά, Κώφωση, Προβλήματα ομιλίας, Ψαροκόκαλα στο λαιμό, Έγκαιρο και σωστό περπάτημα των μωρών, Νόθα παιδιά, Σημαδεμένα μωρά
    Ζαρωμένα μωρά, Στειρότητα, Αρθριτικά – Ρευματισμοί, Δερματικά, Κήλη, Παραμορφωμένοι- δύσμορφοι και πολλοί άλλοι.
    Επίσης παρουσιάζονται προστάτες για:
    τελωνειακούς – φοροεισπράκτορες, τραπεζίτες, εμπόρους, χρυσοχόους, θησαυροφύλακες, γουναράδες, λαδέμπορους κ.α.

    Παράλληλα για το θέμα της ομοφυλοφιλίας υπάρχει πολύ συγκεκριμένη στάση και λόγος στην Εκκλησία.
    Όταν μιλάμε για ομοφυλόφιλους, μιλάμε γενικευτικά για:
    «Ηθικά απονευρωμένους, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων». (Μητροπολίτης Πειραιώς)
    Τέτοιους λόγους κι εκφράσεις μπορεί κανείς να διαβάσει και να ακούσει πολλές στο χώρο της Εκκλησίας.

    Το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην Εκκλησία δεν είναι θέμα ερωτικής ταυτότητας, ούτε θέμα που προσεγγίζουμε με διάκριση και αναλύουμε κοινωνικά και ψυχολογικά. Η ομοφυλοφιλία ταυτίζεται με την σεξουαλική πράξη και η γυναικεία ομοφυλοφιλία είναι ακόμα ανύπαρκτη για την Εκκλησία.
    Το τι συνθήκες δημιουργεί η στάση αυτή στην κοινωνία και στις οικογένειες, είναι που ποτέ κανέναν πνευματικό πατέρα δεν απασχόλησε.
    Δεν έχω διαβάσει πουθενά κείμενο με διάκριση γραμμένο που να μιλά για τα προβλήματα που προκύπτουν από την ομοφοβική στάση. Όλα τα κείμενα ενισχύουν την ομοφοβία και ομαδοποιούν τους ομοφυλόφιλους σε μια κατηγορία εκμαυλιστών.

    Ακόμα κι εσείς, αγαπητέ, ταυτίζετε την ομοφυλοφιλία με “ετεροφυλόφιλο που αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα”, χρησιμοποιείτε δηλαδή όλα τα στερεότυπα, χωρίς να κάνετε ουσιαστική ανάλυση. Ο ομοφυλόφιλος, όπως και ο ετεροφυλόφιλος, όμως, δεν είναι μια καρικατούρα ανθρώπου με προδιαγεγραμμένη συμπεριφορά.

    Πολύ σωστά αναφέρετε πως “δεν υπάρχει μια επιστημονικά αποδεκτή μελέτη του θέματος”.
    Με μια ουσιαστική διευκρίνιση, αυτό αφορά στο ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά τελικά συμπεράσματα για τα “αίτια” εμφάνισής της. Και ο βιολογικός και ο κοινωνικός-περιβαλλοντικός παράγοντας, φαίνεται να παίζουν ρόλο.
    Επιστημονική στάση και άποψη όμως για την αντιμετώπιση του ομοφυλοφιλίας και του ομοφυλόφιλου, όχι μόνο υπάρχει, αλλά διαρκώς αναλύεται και μελετάται. Η συμβουλευτική ψυχολογία, η ανθρωπολογικές έρευνες, η κοινωνιολογία, η νευροφυσιολογία, ασχολούνται με το θέμα και μας εφοδιάζουν με νέα πορίσματα.

    Όπως πλεόν για την κώφωση, τις δερματικές παθήσεις, τα λοιμώδη νοσήματα και τόσα άλλα θέματα έχουμε πλέον μια επιστημονική άποψη και μια μεγάλη εμπειρία ώστε να τα αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία στις σωστές τους βάσεις, έτσι οφείλουμε να κάνουμε και σε αυτό το θέμα.

    “οι άγιοι πατέρες δεν αποσιωπούσαν το θέμα”. Δεν το αποσιωπούσαν, απλά αναφέρονταν στην ανδρική σεξουαλική επαφή. Αυτή ήταν η μόνη προσέγγισή τους. Η εμπαθής πλευρά που αφορούσε στην σεξουαλική πράξη.
    Αν έχετε κάποιο άλλο κείμενο υπ’ όψιν σας, θα ήθελα να με ενημερώσετε.

  7. Ζητούμε την κατανόησή σας στο ότι “ο σχολιασμός των άρθρων δεν προσφέρεται για εκτενή συζήτηση (τύπου forum)” για τεχνικούς και άλλους λόγους.

    Παρακαλώ να γίνεται προσπάθεια να αποφεύγουμε ογκώδεις απαντήσεις.

  8. Να κάνουμε προσευχή για αυτούς τους ανθρώπους για να μετανοήσουν. Και μην ξεχνάτε ότι αυτό μπορεί να επιτρέψει ο Θεός να συμβεί και σε ένα πιστό.

  9. xristofora,
    Δες την ταινία «Prayers for Bobby». Δες την για να καταλάβεις. Αν συμβεί να είναι το παιδί σου ομοφυλόφιλο, μόνο προσευχή για να μετανιώσει δε χρειάζεται. Ως προς τι να μετανιώσει άλλωστε; Δεν έχει κάνει και τιποτα. Αυτό που θα έχει ανάγκη, ζωτική, είναι η διάκριση και η γνώση επί του θέματος.
    Προσευχή κάνε για όσους έχουν σκληρή καρδιά και μισαλοδοξία.

  10. Δεν αρρωσταίνει μόνο το σώμα και οι νοητικές δυνάμεις. Αρρωσταίνει και η ψυχή. Αυτήν δεν μπορεί να τη θεραπεύσει ένας γιατρός ή ένας ψυχολόγος, γιατί απλούστατα είναι έξω από το επιστημονικό του πεδίο. Καλό είναι να διαβάσουμε λίγη ορθόδοξη ανθρωπολογία, ειδικά όσοι αποκαλούνται ψυχοθεραπευτές, για να μην οδηγούν τους ανθρώπους στην απώλεια.

    Οι άγιοι πατέρες δε μιλούν για καμία σαρκική πράξη, γιατί απλούστατα γνωρίζουν ότι το πρόβλημα έγκειται στη φιλαυτία μας. Δε φταίει το καημένο το σώμα μας, η ψυχή φταίει. Κι αυτήν μόνο οι άγιοι μπορούν να την καταλάβουν.

  11. bic, με συγχωρείς, αλλά τα πάντα λύνονται με προσευχή και όλη η ζωή μας είναι γεμάτη από ζωντανά θαύματα. Μην πλανάσαι, απλά να πιστεύεις γιατί μόνο αυτό έχει νόημα. Ό,τι δεν μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα χέρια, τα κάνουν τα θεϊκά!

  12. Μην εκβιάζουμε τη θεία θέληση.
    Υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει να ενημερωνόμαστε, να ψάχνουμε, να διαβάζουμε και να αλλάζουμε στάση.

    Ναι, έχει ειπωθεί πως και βουνό μπορείς να μετακινήσεις με την προσευχή, όμως σε κανένα κράτος δεν γίνονται έτσι τα δημόσια έργα, για να σου φέρω ένα παράδειγμα.
    Όταν το παιδί σου αντιμετωπίζει κώφωση ή κινητικά προβλήματα, θα φροντίσεις να ενημερωθείς από τους επιστήμονες γι’αυτό, πέρα από την προσευχή που θα κάνεις (βασικά για εσένα).

    Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Πλέον δεν καλύπτεται από το θέμα “πάθος”. Ενημερωθείτε για να μην την πληρώνουν άδικα άνθρωποι που δε φταίνε.

  13. Αισθάνομαι πως όλες οι απόψεις που “ακούστηκαν” είναι αξιοπρόσεκτες, η καθεμία με τις δικές της ευαισθησίες. Προσφέρουν στο θέμα καλές επεκτάσεις για προβληματισμό.

  14. Αντί άλλης φλυαρίας, παραπέμπω στο γέροντα Παΐσιο:

    — Γέροντα, τι συμβαίνει με τους ομοφυλόφιλους; Μερικοί γιατροί λένε ότι γεννιούνται έτσι, ότι είναι δηλαδή θέμα χρωμοσωμάτων, θέμα της φύσης, άρα είναι αδύνατο αυτοί οι άνθρωποι να αλλάξουν και επομένως άδικα τους ταλαιπωρούν, και ότι δεν έχουν ευθύνη αυτοί.
    — Πα! Πα! Όχι, βρε παιδί μου, δεν είναι έτσι. Είναι ένα πάθος και αυτό όπως και τα άλλα πάθη.
    — Δηλαδή, μπορεί να διορθωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος;
    — Πως δεν μπορεί! Μπορεί!… Αν θέλει και προσπαθήσει μπορεί να κόψει την κακιά συνήθεια… Πολύ βοηθάει να έχει κανείς έναν πραγματικό και καλό φίλο.
    — Πως γίνεται κανείς ομοφυλόφιλος; Φταίει η οικογένεια;
    — Αν είναι μικρό παιδάκι πιο αδύνατο, πιο συνεσταλμένο και δεν προσέξουν τις παρέες του, τότε κανένας αλήτης μπορεί να το στριμώξει με το ζόρι… έλκεται και αυτό μετά από την ηδονή και σιγά-σιγά συνηθίζει.

    (Από το βιβλίο “Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ” του Αθ. Ρακοβαλή)

  15. Zeidore, συμφωνώ μαζί σου. Τα πάντα λύνονται με προσπάθεια, με θέληση και φυσικά με προσευχή στον ουράνιο πατέρα.

  16. Από συνέντευξη του π. Φιλόθεου Φάρου στην Καθημερηνή:

    “Οταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή. Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα. Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Υπάρχουν όμως Ελληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια. Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη”
    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/04/2008_265456

    Όσο για τον πατέρα Παϊσιο, ας μην τον εκθέτουμε. Πάντα μιλούσε προσωπικά, για το συγκεκριμένο πρόσωπο που ήταν μπροστά του. Τον έχω ακούσει εγώ ο ίδιος προσωπικά, να αναφέρεται στο ίδιο θέμα, με τελείως διαφορετική προσέγγιση.
    Η ανάλυσή του για το ποια είναι τα αίτια της ομοφυλοφιλίας, μάλλον θα σχετίζεται με τα προσωπικά θέματα αυτού που πήγε και τον ρώτησε.
    Είναι αδιάκριτο ένα λόγο προσωπικό να τον γενικεύουμε.Ο ίδιος ο π. Παϊσιος επέλεξε να μην αφήσει κανένα γραπτό. Κάτι θα ήξερε…

    Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας δεν σχετίζονται με αυτό που αναφέρει ο π. Παϊσιος στον κύριο Ρακοβαλή. Η σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία αναφέρεται σε σχετικές μελέτες μόνο ως μια από τις παραμέτρους (και η οποία δεν είναι καθοριστική ως προς τη διαμόρφωση του σεξουαλικού φύλου). Το ποσοστό των ομοφυλόφιλων που την έχουν υποστεί, είναι μεγαλύτερο μεν από τους ετεροφυλόφιλους, αλλά παραπλήσιο. Η πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων, ουδέποτε κακοποιήθηκε ή “στριμώχθηκε”.

    Ελπίζω σύντομα να ξεπεράσουμε το στάδιο της άγνοιας και των στερεοτύπων…

    • Καλησπέρα. Ήθελα να προσθέσω μια νέα πλευρά στο όλο ζήτημα. Η δυσανεξία προς την ομοφυλοφιλία νομίζω οτι έρχεται ως δυσκολία στο να κατανοήσει κάποιος οτι μια τέτοια επιλογή (εαν είναι επιλογή τελικά) αφορά ένα διαφορετικό διαπροσωπικό πλαίσιο. Ίσως αυτό να είναι το ουσιαστικότερο από όλα. Το οτι η αγάπη και η έλξη από πρόσωπο του ίδιου φύλου δεν συνάδει με αυτό που όλοι έχουν στο μυαλό τους για το διαφορετικό. Θέλω να πω οτι ενώ οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν οτι έχουν δικαίωμα στη διαφορετικότητα, αυτοαναιρούνται καθώς επιλέγουν όχι το διαφορετικό από αυτούς (γυναίκα ή άντρα αντίστοιχα) αλλά το ίδιο, το όμοιο με αυτούς. Ε, λοιπόν, πως είναι δυνατόν να διαδηλώνουν και να επικρίνουν εναντίον ενός συνόλου που έμαθε (και βιολογικά) να αναπαράγεται από την σχέση του με το διαφορετικό και οι ίδιοι να μην επιδέχονται επίκριση από το ότι ΔΕΝ διαλέγουν το διαφορετικό φύλο αλλά το ίδιο!!!
      Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά μας καλό θα είναι να εντάσσεται μέσα σε ένα πλαίσιο αγάπης, αποδοχής και μακροθυμίας. Είναι πλάσματα του ίδιου Θεού, έχουν τις ίδιες (και ίσως και μεγαλύτερες) προδιαγραφές για την αιωνιότητα και βαδίζουν ένα απίστευτα σκληρό και ματωμένο μονοπάτι αναζητώντας την αγάπη και την αποδοχή. Υπό αυτή τη σκοπιά, και η προσευχή μας αλλά και η υποστήριξή μας αναδεικνύει το μέγεθος της χωρητικότητας των Gbytes της δικής μας καρδιάς για αγάπη προς τους άλλους..
      Ας μην ξεχνούμε οτι έξω από το χωρό πολλά μπορούμε να λέμε, λαϊκοί και κληρικοί. Μέσα στις ανθρώπινες ψυχές όμως ο Θεός κατεργάζεται μοντέλα σωτηρίας και δημιουργεί προϋποθέσεις για νέους υιούς και κόρες δακρύων σαν τον Άγιο Αυγουστίνο…

  17. Όσον αφορά το γέροντα Παΐσιο, το κείμενο έτσι όπως παρατίθεται είναι σαφές. Πρόκειται για μια γενική και όχι προσωπική ερώτηση και η απάντηση είναι γενική. Όσο για τη δική σας μαρτυρία, μπορείτε να την καταθέσετε εδώ αναλυτικά και ε ν υ π ό γ ρ α φ α. Χώρος υπάρχει.

    Όσον αφορά το DSM, τα τελευταία 50 χρόνια έχει μεταλλαχθεί ποικιλοτρόπως (παρόλο που συμφωνώ με τη μεθοδολογική του αλλαγή): για την ομοφυλοφιλία, άλλα έλεγε στις πρώτες δύο εκδόσεις, άλλα στην τρίτη, άλλα στην τέταρτη και εξής. Αλλά και πάλι το κριτήριο της “ιδιαίτερης προσωπικής ενόχλησης ή σημαντικής έκπτωσης στην κοινωνική ζωή” που απαιτεί για τη διάγνωση όλων των διαταραχών, είναι κατατοπιστικό. Η κενοδοξία, φερ’ ειπείν, παρόλο που ζημιώνει τον άνθρωπο περισσότερο από την “τριχοτιλομανία”, δεν έχει τυποποιηθεί ως ψυχιατρική διαταραχή, επειδή δεν πληροί το ως άνω κριτήριο. Συμπέρασμα: στην πνευματική ζωή δεν έχει τόση σημασία αν μια κατάσταση τυποποιείται από την ψυχιατρική ως mental disorder, όση το αν περιγράφεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας ως πάθος. Βέβαια, τα κριτήρια και τα μέσα θεραπείας είναι τελείως διαφορετικά.

    Επειδή όμως δεν έχω καταλάβει, να σας θέσω ένα ερώτημα; Στο θέμα της σεξουαλικής δραστηριότητας αυτών των ατόμων, ποια πιστεύετε ότι είναι η ενδεδειγμένη οδός;

  18. Ό,τι είπε ο πατήρ Παΐσιος σε εκείνον που τον ρώτησε ισχύουν για όλους μας. Γιατί κάθεστε και αναλύετε αυτό το θέμα με τη λογική; Η ομοφυλοφιλία είναι ένα πάθος που μπορεί να γιατρευτεί με υπομονή, επιμονή και πίστη, Αφήστε το στα χέρια το Θεού αφού η ανθρώπινη λογική και επιστήμη σηκώνει τα χέρια! Ας προσευχόμαστε στο Θεό για τους παθόντες αδελφούς μας!

  19. Αγαπητέ Ζείδωρε,
    αυτό που αναφέρετε για την DSM, είναι αυτό που πρέπει να γίνεται σε κάθε επιστημονικό χώρο. Η αντίληψή μας για τον κόσμο συνεχώς διευρύνεται μέσα από την έρευνα, οι επιστημονικές προσεγγίσεις διαρκώς αναδιατυπώνονται. Αν παρέμεναν αμετάβλητες δε θα ήταν επιστήμη, αλλά δόγμα.
    Το κριτήριο που αναφέρετε έχει το ακριβές αντίστοιχό του σε ότι αφορά τις σωματικές ασθένειες. Παραδείγματος χάριν, μέσα στο σώμα μας έχουμε εκατοντάδες μικροοργανισμούς και υιούς. Από τη στιγμή που δεν προκαλούν έκπτωση στις σωματικές μας λειτουργίες δεν θεωρούνται νοσογόνοι και η επιστήμη δεν τους καταπολεμά.

    Για το θέμα της σεξουαλικής δραστηριότητας των ομοφυλόφιλων έχω να πω το εξής.
    Σε παλαιότερες κοινωνίες η σεξουαλική πράξη ήταν ανεξάρτητη από την ταυτότητα που διαμόρφωνε το πρόσωπο για τον εαυτό του. Δεν απαιτούσε η κοινωνία κανενός είδους συνέπεια ανάμεσα στα ερωτικά συναισθήματα και την ερωτική έκφραση. Το ζευγάρι για να παντρευτεί ουδόλως το απασχολούσε αν ήταν ερωτευμένο. Ο γάμος ήταν μια κοινωνική επιταγή, μια κοινωνική πράξη. Αντίστοιχα στο θέμα του σεξ. Αυτός που εκφραζόταν σεξουαλικά ή ερωτευόταν άτομα του ίδιου φίλου, δε διαμόρφωνε μια εσωτερική ταυτότητα, απλά έκανε μια πράξη.
    Σήμερα τα κοινωνικά δεδομένα, ο τρόπος που ορίζουμε την προσωπική συνέπεια και την προσωπική ολοκλήρωση είναι ολότελα διαφορετικός. Οι απαιτήσεις σε όλους τους τομείς είναι πολύ πιο συγκεκριμένες.
    Το σημαντικό λοιπόν για την Εκκλησία, είναι να κατανοήσει την διαφορετική προβληματική του σημερινού θέματος “ομοφυλοφιλία”. Είναι ως γεγονός τελείως διαφορετικό από ό,τι αναφερόταν για τους αρσενοκοίτες. (Όσο για το “σοδομισμό” μου φαίνεται πως άσχετα το μπλέκουμε το θέμα.Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, δεν είναι άνδρες ή γυναίκες…)
    Το θέμα της ομοφυλοφιλίας σήμερα δεν επικεντρώνεται στην σεξουαλική πράξη, αλλά στην ερωτική ταυτότητα και αυτό είναι το κεντρικό σημείο κατανόησης του θέματος.
    Προσωπικά δεν έχω ιδέα με ποιον τρόπο (και αν) η Εκκλησία θα βρει μια ενδεδειγμένη οδό για το θέμα της σεξουαλικής δραστηριότητάς τους. Είναι όμως άλλο, δεύτερο, θέμα αυτό.
    Όπως και στους ετεροφυλόφιλους, άλλωστε. Υπάρχουν πνευματικοί που δεν εγκρίνουν καν τη σεξουαλική πράξη μεταξύ του ανδρογύνου αν δεν στοχεύει στην τεκνοποίηση.

    Όσον αφορά στο τι άκουσα από τον π. Παϊσιο, είναι αρκετό για εμένα το ότι το άκουσα. Για εσάς να είναι αρκετό αυτό που ακούσατε εσείς. Επαναλαμβάνω πως άν ήθελε να αφήσει γραπτά, θα άφηνε. Τα λόγια του π. Φιλόθεου Φάρου, τα μεταφέρω γιατί ήταν δημόσιος λόγος.

  20. Αγαπητέ bic,
    γιατί κάθεσαι και αναλύεις το θέμα με λογική και δεν προσπαθείς να καταλάβεις ότι όλα προέρχονται από ένα αισχρό πάθος στο οποίο πέφτει το ανθρώπινο ον;
    Σε παρακαλώ προσπάθησε να κατανοήσεις το θέμα από θεολογική άποψη.

    Σ.σ.: Προσπαθήστε να μην χρησιμοποιείτε greeklish στις απαντήσεις σας. Στην ανάγκη χρησιμοποιήστε αυτό το εργαλείο.

    • Αγαπητή Χριστοφόρα,
      η ομοφυλοφιλία δεν οφείλεται σε κάποιο αισχρό πάθος στο οποίο πέφτει ο άνθρωπος. Είναι η ερωτική ταυτότητα που έχουν κάποιοι άνθρωποι.

      Η αιτιολόγηση δηλαδή που έδωσε ο π. Παϊσιος για την ομοφυλοφιλία δεν έχει σχέση με την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
      Πιθανώς αναφέρεται στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία, η οποία παρατηρείται συχνά σε εκκλησιαστικούς χώρους.

      • Αγαπητέ bic,

        Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από το Θεό έτσι ώστε να έλκεται από το αντίθετο φίλο. Όμως η προσκόλλησή του στο ίδιο φίλο στο οποίο ανήκει, είναι διαστροφή και άρα πάθος. Ο πάτερ Παΐσιος είχε δίκιο. Δεν είναι μόνο θέμα ερωτικής ταυτότητας όπως αναφέρετε, αλλά είναι ένα πάθος!!!

        Ευχαριστώ όλους οι οποίοι εκφέρουν άποψη για ένα τόσο σοβαρό θέμα!!!
        ο Θεός να σας έχει καλά!!!

        • Αγαπητή Χριστοφόρα,
          πέρα από τη θεολογική ανάλυση, οφείλουμε να γνωρίζουμε σε βάθος και να κατανοούμε τους σύγχρονους προβληματισμούς. Να ξέρουμε για ποιο θέμα μιλάμε.

          Η τοποθέτηση του πατρός Παϊσίου για τα αίτια της ομοφυλοφιλίας (και για το αν “θεραπεύεται”), έτσι τουλάχιστον όπως παρουσιάστηκε από το βιβλίο του κύριου Ρακοβαλή, είναι τελείως αυθαίρετη κι αστήρικτη. Δεν μπορεί να σταθεί σε καμία σοβαρή συζήτηση επί του θέματος.
          Τις ελάχιστες γνώσεις να έχει κανείς, μπορεί να είναι σε θέση να γνωρίζει πως δεν “στριμώχθηκαν” οι ομοφυλόφιλοι, ούτε ήταν όλοι τους αδύνατα ή συνεσταλμένα παιδάκια.

          Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά μπορούμε. Αν θέλουμε να ασχοληθούμε και να το αναλύσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, επίσης μπορούμε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον. Θεωρώ πως μια ιστοσελίδα για άτομα που φοιτούν σε ανώτερες και ανώτατες σχολές είναι χώρος κατάλληλος για κάτι τέτοιο.

          Ανάμεσα στα άτομα που μας διαβάζουν, είναι και πολλοί φοιτητές(-τριες) που ξέρουν ότι από παιδιά είχαν ομοφυλόφιλα συναισθήματα κι επιθυμίες και αυτό δεν σχετιζόταν με κακοποίηση, ούτε με πάθος.
          Τι πάθος έχει ένα παιδάκι πέμπτης δημοτικού που καταλαβαίνει ότι “αγαπάει” και τον ενδιαφέρουν περισσότερο άτομα του ίδιου φίλου με αυτό;

          • Η τοποθέτηση του πατρός Παϊσίου για τα αίτια της ομοφυλοφιλίας όπως παρουσιάστηκε μπορεί να είναι αυθαίρετη και αστήρικτη για κάποιο επιστημονικό βιβλίο ή συζήτηση που αναζητεί όλο και περισσότερες λεπτομέρειες και που στην πορεία αυτοαναιρείται από κάτι καινούργιο. Δεν παύει όμως να έχει την ισχύ της σαν απόσταγμα εμπειρίας ενός ανθρώπου που θέλησε και έφτασε κατά γενική ομολογία πιο κοντά στο Θεό.

            Όσοι έχουν το χάρισμα και την κλίση να μπορούν να εντρυφούν στην αναζήτηση των ανθρωπίνων με ανθρώπινες δυνάμεις, ναι, ηδέως θα ακούσουν θεωρίες που τρέχουν και εξελίσσονται και καλά θα κάνουν. Ταυτόχρονα όμως όλοι, όσοι θέλουν, έχουν το δικαίωμα να εμπιστεύονται τον εαυτό τους στα χέρια του Θεού, για τον οποίο (και για όσους τον ζουν), όλα είναι απλά.

  21. Όπως θα ξέρετε, στην τρίτη έκδοση του DSM, παραλήφθηκε η ομοφυλοφιλία, και παρέμεινε η δυστονική προς το εγώ ομοφυλοφιλία. Στην τέταρτη έκδοση παραλήφθηκε και αυτή. Ερώτηση: γιατί, κύριε bic; Δεν προκαλεί η ego-dystonic homosexuality «ιδιαίτερη προσωπική ενόχληση»; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, δυστυχώς, σήμερα στο χώρο της ψυχολογίας, όποιος τολμήσει να μιλήσει για παθολογία της ομοφυλοφιλίας, γίνεται “αποσυνάγωγος”. Σας θυμίζω ότι η έρευνα στις κοινωνικές επιστήμες απαιτεί μια αρχική παραδοχή. Αυτή είναι λάθος.

    Όσο για την ιστορία, κάνετε αυθαίρετες γενικεύσεις για μια εποχή που δεν είναι και τόσο μακρινή. Πού το ξέρετε ότι όλοι παντρεύονταν από κοινωνική επιταγή; Δεν ερωτεύονταν οι άνθρωποι τότε; Αν υπήρξε τέτοια εξέλιξη, τότε μπορούμε να μιλάμε για διαφορετικό είδος, έναν homo sapiens amans!

    Το ίδιο ισχύει για την ΟΦΦ! Πώς μπορούμε να πούμε ότι οι φοβερές ψυχολογικές διεργασίες που οδηγούν ένα πρόσωπο να σχηματίσει μια ομοφυλοφιλική προσωπικότητα είναι νεωτερισμός; Πού έχει μαρτυρηθεί αυτό που λέτε; Και στο κάτω-κάτω, αν ίσχυε αυτό, δεν καταλαβαίνετε ότι καταρρίπτονται τελείως οι ισχυρισμοί για το γενετικό προκαθορισμό της ΟΦΦ;

    Η Εκκλησία, κύριε bic, δεν έχει ανάγκη να προσαρμόζει τη διδασκαλία της στις διάφορες εποχές, γιατί ακριβώς είναι η Αλήθεια. Οι συνθήκες της κάθε εποχής είναι το ψέμα, που έρχεται να θεραπεύσει η Εκκλησία. Ο Θεός πλάθοντας απ’ αρχής τον Αδάμ φανέρωσε το θέλημά του ο άνθρωπος να ζει με αγαμία. Έπειτα, πλάθοντας την Εύα, φανέρωσε το κατά παραχώρηση θέλημά του οι άνθρωποι να ζουν διά του γάμου σε μια ισόβια αγαπητική ετεροφυλοφιλική σχέση. Από τότε είχε ευλογήσει αυτούς τους δύο δρόμους και άλλους δρόμους δε γνωρίζουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Φυσικά, όπως λέει και στο άρθρο, μιλάμε για ειλικρινή κατανόηση της ΟΦΦ ως μιας δύσκολης ψυχολογικής κατάστασης που κατατρύχει το πρόσωπο, όμως δεν μπορούμε να μιλάμε για άλλη “ενδεδειγμένη οδό για το θέμα της σεξουαλικής δραστηριότητάς τους” εκτός από την αποχή. Και -δόξα τω Θεώ- γνωρίζουμε πρόσωπα, που διά της αποχής και του πνευματικού αγώνα νίκησαν την ανασφάλειά τους και κατάφεραν να παντρευτούν και να δημιουργήσουν μια ευλογημένη χριστιανική οικογένεια.

  22. Αγαπητέ Ζείδορε,
    πολύ καλά κάνατε και το εμβαθύνετε το θέμα.
    Αν δεν έχει πρόβλημα για περισσότερη ανάλυση η ιστοσελίδα που μας φιλοξενεί, μπορούμε να πούμε πολλά.

    Η δυστονική προς το εγώ ομοφυλοφιλία είναι το σύμπτωμα, δεν είναι το αίτιο ή η ασθένεια. Παρουσιάζεται σε άτομα που δεν μπορούν να συμβιβάσουν τα ερωτικά τους συναισθήματα και την σεξουαλική τους επιθυμία, με αυτό που ορίζουν ως προσωπική ταυτότητα. Ο καθορισμός της προσωπικής ταυτότητας είναι θέμα που λαμβάνει χώρο σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Ορίζεται και περιγράφεται σε συνάρτηση με δεδομένες κοινωνικές αξίες και τάσεις.
    Πολλές φορές το άτομο εισπράττει μηνύματα από διάφορους χώρους που το οδηγούν σε εσωτερική σύγκρουση
    (π.χ.: “ο έρωτας είναι μια από τις σημαντικότερες ανθρώπινες αξίες” + “η ομοφυλοφιλία είναι βδέλυγμα” => εσωτερική σύγκρουση,
    “πρέπει να λες αυτό που νιώθεις” + “αν είσαι ομοφυλόφιλος πρέπει να ντρέπεσαι και να μην το λες” => εσωτερική σύγκρουση
    και πολλά άλλα).
    Ακόμα μπορεί να έχει συνδέσει την ερωτική του επιθυμία με τραυματικές εμπειρίες.
    Σε αυτές τις περιπτώσεις το άτομο αναπτύσσει εσωτερικευμένη ομοφοβική στάση, η οποία αν έχει μεγάλη ένταση περιγράφεται ως δυστονική προς το εγώ ομοφυλοφιλία.
    Τέτοιου είδους εσωτερικές συγκρούσεις (που σχετίζονται με τη διαμόρφωση της ταυτότητας) έχουν διαφορετικές αιτιολογίες και εκφράζονται με διαφορετικά συμπτώματα. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά το τι παράγει την εσωτερική σύγκρουση.
    Να φέρω ένα παράδειγμα. Τα ξανθά άτομα σε ένα περιβάλλον που έχει έντονη ηλιοφάνεια θα έχουν πρόβλημα. Σε ένα περιβάλλον με λιγότερη ηλιοφάνεια δε θα έχουν. Το θέμα δηλαδή (που προκαλεί την ιδιαίτερη προσωπική ενόχληση) δεν είναι η ξανθότητά τους, αλλά η ζωή τους στο δεδομένο περιβάλλον. Όσο δεν το γνωρίζουν, μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με την ξανθότητά τους.

    Είναι εντυπωσιακό να μελετήσετε το πόσο διαφορετικές συμπεριφορές αναπτύσσουν και πόσο διαφορετικά νιώθουν και εκφράζονται άτομα με ομοφυλόφιλη επιθυμία ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν.
    Σε γενικές γραμμές, όσο πιο ομοφοβικό είναι το περιβάλλον, τόσο πιο νοσηρά είναι τα βιώματα του ομοφυλόφιλου.
    Σε έντονα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα αναπτύσσεται ομοφοβία, υποκρισία, ενοχές και η ομοφυλοφιλία βιώνεται μόνο ως αποκομμένο πάθος, συνδιαζόμενη με μυστικότητα, εκβιασμούς, προσκολλήσεις, εμμονές κ.α.

    Την διατύπωσή μου για τις παλαιότερες κοινωνίες μάλλον δεν την καταλάβατε. Βεβαίως και ερωτευόντουσαν οι άνθρωποι, δεν άλλαξε το ανθρώπινο είδος, η κοινωνίες άλλαξαν. Τότε η κοινωνική επιταγή ήταν διαφορετική. Το μοντέλο, το πρότυπο δηλαδή, με το οποίο όφειλες να προσαρμόσεις την προσωπική σου ταυτότητα ήταν ολοσδιόλου διαφορετικό. Οι κοινωνικές απαιτήσεις ήταν διαφορετικές.
    Η σημερινή ζωή απαιτεί ως προτεραιότητα να είσαι συνεπής απέναντι σε όσα αισθάνεσαι, να εκφράζεσαι γνήσια, να ψάχνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, να γνωρίζεις τον εαυτό σου, να επικοινωνείς κ.λπ. Σε παλαιότερες κοινωνίες όλα αυτά ήταν δευτερεύοντα. Η απαίτηση ήταν να κάνεις οικογένεια και να δουλεύεις καλά. Από αυτές τις επιδόσεις σου θα κρινόσουν κοινωνικά.

    Παρακάτω μπερδέψατε το θέμα της επιθυμίας με το θέμα της ταυτότητας.
    Η επιθυμία (ομοφυλόφιλη, ετεροφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη) διαμορφώνεται από βιολογικοκοινωνικούς παράγοντες. Μέχρι τώρα οι έρευνες δείχνουν ότι και οι δύο αυτοί παράγοντες παίζουν ρόλο. Παρουσιάζεται σε όλες τις εποχές και σε όλες τις (γνωστές) κοινωνίες.
    Η διαμόρφωση της ταυτότητας όμως, είναι κάτι που σχετίζεται με το πρόσωπο και τη δεδομένη κοινωνία. Η ομοφυλοφιλία ως στοιχείο προσωπικής ταυτότητας (όχι αποκομμένα ως πράξη), έχει ιστορία σχεδόν ένα αιώνα και εμφανίζεται στις κοινωνίες του δυτικού πολιτισμού.

    Για την ορθόδοξη θέση που αναλύσατε μετά επιφυλάσσομαι σε επόμενο σχόλιο.

  23. Χαίρομαι που αναπτύσσουμε έναν πολιτισμένο διάλογο.; Έχουμε, όμως, ήδη καταστρατηγήσει την πολιτική του ιστοχώρου για τη μη ανάπτυξη συζητήσεων τύπου forum.

    Καταρχήν, να πω ότι κατά την προσωπική μου αντίληψη η ΟΦΦ είναι επίκτητο ψυχολογικό πρόβλημα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κληρονομικοί παράγοντες προδιάθεσης. Ο ίδιος ο βαθμός της σαρκικότητας βασίζεται και σε μια κληρονομική προδιάθεση, κατά το γέροντα Παΐσιο. Το ίδιο ισχύει και για άλλες παθολογικές καταστάσεις, όπως οργή, τεμπελιά κ.τλ. Αυτή η προδιάθεση για να ενεργήσει, πρέπει να υπάρξουν κάποιοι ιδιαίτεροι επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως κατεξοχήν θεωρείται για την ΟΦΦ η σχέση του παιδιού με τον πατέρα του. Αλλά μήπως, λόγω προδιάθεσης θυμού και λόγω ανάπτυξης μιας “θυμώδους” ταυτότητας, θα πρέπει κάποιος να μένει ικανοποιημένος με αυτή του την ταυτότητα και όχι να την καταπολεμά;

    Αναφέρατε ότι η EDH είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παραγόντων. Αυθαίρετα, όμως, εκλαμβάνετε ως παθογόνους τους κοινωνικούς παράγοντες και όχι την ΟΦΦ. Σαν να λέμε, π.χ., ότι οι κοινωνικοί κανόνες είναι κακοί, γιατί απαιτούν από τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με ευγένεια και όχι με την εγγενή τους φιλαυτία! Έπειτα κάνετε το μεθοδολογικό λάθος να συγκρίνετε την ΟΦΦ με την ξανθότητα, δηλαδή με μια εξ υπαρχής κληρονομική και γενετική κατάσταση. Γιατί δεν τη συγκρίνετε με το φθόνο;

    Λέτε, επίσης, ότι η essence της σύγχρονης ζωής είναι να “είσαι συνεπής απέναντι σε όσα αισθάνεσαι, να εκφράζεσαι γνήσια”. Αυτή, όμως, δεν είναι η ουσία του Χριστιανισμού. Πού στηρίζετε ότι όλα όσα αισθάνεται ο άνθρωπος είναι καλά και πρέπει να τα εκφράζει; Ακριβώς, γι’ αυτό το λόγο, την εξιδανίκευση της αόριστης “αυτοπραγμάτωσης”, φτάσαμε η κοινωνία μας να αποτελεί από εγωπαθέστατα άτομα, που το μόνο που τα νοιάζει είναι “να εκφράζονται γνήσια”, έστω και εις βάρος του άλλου.

    Τέλος, επειδή η επιστήμη δεν έχει αποφανθεί τελικά γι’ αυτό το θέμα, και το ξέρετε αυτό, σας παρακαλώ πολύ να περιορίσουμε την ανάλυσή μας, χάριν αυτών που μας διαβάζουν, στη θεολογική του προσέγγιση. Αν θέλετε, προτείνετε κάποιο link για αυτούς που θέλουν να μελετήσουν πιο πέρα τις ψυχολογικές θεωρίες που ασπάζεστε. Επίσης, αν θέλετε, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε ιδιαιτέρως τη διαλεκτική μας. Αλλά για το public του θέματος, ας μιλήσουμε θεολογικά. Γιατί, εν τέλει, αυτό είναι που ενδιαφέρει τους επισκέπτες του ιστοχώρου. Αλλιώς θα έμπαιναν στον ιστοχώρο της APA. Και επίσης αυτό είναι που πρέπει να ενδιαφέρει και τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Γιατί τι αξία έχει να ζήσει κάποιος “όπως αισθάνεται”, αν είναι να χάσει τον Παράδεισο;

    • Αγαπητέ Zeidoros,

      συγνώμη αλλά δεν κατάλαβα αν θέλετε να απαντήσω ή αν δεν θέλετε.
      Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να αισθάνομαι ανεπιθύμητος.

      • Κύριε bic,

        τα στοιχεία που μας εκθέτετε είναι πολύ ενδιαφέροντα, αλλά γνωστά. Όλες οι θεωρίες που αναφέρετε έχουν και τον επιστημονικό αντίλογό τους. Ρίξτε μια ματιά, αν θέλετε, στο χώρο της NARTH.com

        Αν θέλουμε να κάνουμε διάλογο, και όχι να μονολογούμε, πρέπει να θέσουμε κάποιες κατευθυντήριες για το διάλογο αυτό. Επειδή, λοιπόν, η συζήτηση σε επίπεδο ψυχολογικό καταντά αντιπαράθεση και όχι σύνθεση (για επιστημονικούς λόγους, όμως), προτιμώ να περιορίσουμε την τοποθέτησή σας σε επίπεδο θεολογικό, το οποίο είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει.

        • Αγαπητέ Ζήδωρε,

          το έχετε κλείσει ήδη το θέμα, όπως βλέπω.

          Εγώ από την πλευρά μου όπως σας είπα θέλω να απαντώ όταν βλέπω πως υπάρχει ενδιαφέρον και από την άλλη πλευρά.
          Ξεκινήσατε να τοποθετείστε σε θέματα ψυχολογικής ανάπτυξης του θέματος και απαντούσα. Δεν ήταν δική μου επιθυμία να το πάμε εκεί, αλλά δεν μπορούσα να αφήνω αναπάντητα θέματα που διαστρευλώνονται.
          Και υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θα μπορούσα να πω ακόμα, γιατί έχω και θεωλογικές γνώσεις και ψυχολογικές.
          Θεωρώ πως δεν κάνετε σωστή ανάλυση και ο λόγος που αναπτύσσετε είναι εξ’ αρχής προκατειλημμένος. Προσωπική μου άποψη, την οποία δεν ενδιαφέρεστε να ακούσετε. Δικαίωμά σας.
          Ειδικά αν είναι δικό σας το ιστολόγιο.

          Με διάφορους τρόπους μου λέτε πλάγια και ευθέως ότι δεν είναι επιθυμητές οι απαντήσεις μου.
          Από τη μια λέτε πως θέλετε διάλογο, από την άλλη προσπαθείτε να το περιορίσετε εκεί που θέλετε.
          Δεν αισθάνομαι να υπάρχει καμία αναγκαιότητα να απαντώ, λοιπόν.

          Ευχαριστώ το ιστολόγιο για τη φιλοξενία του.
          Χαίρετε

  24. Λυπάμαι αν χαλάω την σειρά των συλλογισμών και της παράθεσης πιθανών παραδειγμάτων, αλλά στον παρόντα ιστοτόπο, όπως τελικά καταλήγει ο Zeidoros παραπάνω, θα θέλαμε οι περισσότεροι να ακούσουμε μια πιο ξεκάθαρη θέση πάνω στις πλευρές που θίγουν πιο απτά ζητήματα που εκτίθενται στο άρθρο που σχολιάζουμε (και κοντεύουμε να ξεχάσουμε).

    Και προς τούτο, παίρνοντας αφορμή από την τελευταία χρονολογικά απάντηση του bic:

    Πώς θα σταθούμε απέναντι σε αυτό το υποτιθέμενο παιδάκι της πέμπτης δημοτικού, που έστω ότι δεν έχει ακόμα κανένα πάθος: Αυτοί που ενδιαφέρονται για αυτό, θα το ενθαρρύνουν να συνεχίσει έτσι; Θα περιμένουν να δουν πώς θα εξελιχθεί (και ίσως τελικά σε πάθος που νωρίτερα δεν είχε); Θα το συμβουλεύσουν να ακολουθήσει την “πλειοψηφία”; Όταν σε πολύ λίγο καιρό αρχίσει να ωριμάζει και να μαθαίνει το σώμα του, θα υπάρχουν όρια στο πώς θα εκφραστεί τελικά;

    Γίνεται παραπάνω μια προσπάθεια να διαχωρισθούν η ταυτότητα/ επιθυμία/ ροπή κτλ. από την πράξη (και δεν αντιλέγω ότι μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά υπό συνθήκες), αλλά επειδή οι πράξεις είναι σίγουρα γεγονότα, απέναντι στα οποία οφείλουμε να στεκόμαστε υπεύθυνα, αισθάνομαι ότι πρέπει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και σ’ αυτό όποιος θέλει να συνεχίσει τη συζήτηση σε αυτό το χώρο.

  25. Αγαπητέ friedlich,

    απαντώ εδώ, γιατι δεν δίνεται δυνατότητα να απαντήσω κάτω από το σχόλιό σας.

    Αναζητάτε “πιο ξεκάθαρη θέση πάνω στις πλευρές που θίγουν πιο απτά ζητήματα που εκτίθενται στο άρθρο που σχολιάζουμε (και κοντεύουμε να ξεχάσουμε)”.
    Πότε βγήκαμε από το θέμα;

    Καταλαβαίνω ότι βρισκόμαστε σε ένα θέμα “ταμπού”. Δεν πρέπει να συζητάμε πολύ, δεν πρέπει να αναλύουμε κι αν αναγκαστούμε να το κάνουμε, να βγούμε γρήγορα. Αν πραγματικά πιστεύετε πως δεν προσφέρω στοιχεία για πληρέστερη κατανόηση του θέματος, I (will) rest my case, δεν επιθυμώ να κάνω κανέναν να αισθάνεται άσχημα.

    Το πρόβλημα για εμένα δεν είναι το ότι η Εκκλησία θεωρεί αμαρτία την ομοφιλοφιλία, αλλά το ότι είμαστε ανενημέρωτοι για τις διαστάσεις του θέματος.
    Εδώ δεχόμαστε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αλλάξει η εκκλησιαστική τοποθέτηση. Εγώ δεν προσπαθω ούτως ή αλλως να την αλλάξω και δεν εχω πρόβλημα με την ουσία της.

    Με απασχολεί όμως πολύ ο τρόπος και ο λόγος με τον οποίο εκφράζεται αυτή η εκκλησιαστική τοποθέτηση. Γιατι φανερώνει άγνοια και επιβεβαιώνει την κακή συνήθεια να εκφέρουμε βιαστικό λόγο για πράγματα που δεν κατέχουμε. Αυτό έχει πολλές κοινωνικές επιπτώσεις.
    Αναφέρεται π.χ., στο άρθρο η έκφραση “…όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους…”. Αυτή η (επιτρέψτε μου να πω) ωραιολογία, δεν υποστηρίζεται και δεν πραγματώνεται τελικά γιατί δεν υπάρχουν οι βάσεις για να γίνει. Οποιοσδήποτε Έλλην γονιός, όσο πιστός και να είναι, όσο κοντά στα μοναστήρια και στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας να είναι, χρειάζεται για να καταφέρει να δείξει πραγματική συμπόνια μια ουσιαστική γνώση επι του θέματος. Αλλιώς θα οδηγήσει το παιδί του σε ακράια μονοπάτια. Είναι πολύ πιθανόν να το εξαναγκάσει στην αντιδραστική κατα μέτωπον επίθεση και την αντικοινωνική έκφραση της ομοφυλοφιλίας του, ή θα το φορτώσει ενοχές και προσωπικές συγκρούσεις υπέρμετρα δυσβάσταχτες (με συνέπεια να υποφέρει απο αυτοκτονικούς ιδεασμούς, εμμονές κ.λπ.).
    Δεν αρκεί να ξέρουμε τι ζητάμε, αλλά και πώς το ζητάμε. Όσο κρατάμε το θέμα της ομοφυλοφιλίας στο περιθώριο, στα “κρυφά” και εντελώς προσωπικά θέματα για τα οποία αρκούμαστε σε γενικόλογες θεολογικού τύπου διατυπώσεις, τόσο επιτρέπουμε να συμβαίνουν τραγικές ιστορίες στις ζωές των ανθρώπων. Όσο οι κοινωνίες ανοίγουν αυτά τα θέματα, τόσο διαπιστώνεται το πόσο είχε αγνοηθεί η σοβαρότητά τους.

    Εσείς τι ακριβώς θέλετε να ακούσετε;
    Με ενδιαφέρει.

    • Καταλαβαίνω την ευαισθησία σας πάνω στο θέμα και ότι θέλετε να εγείρετε το ενδιαφέρον γύρω από το κοινωνικό αυτό ζήτημα. Και νομίζω πως ήδη μιλήσαμε αρκετά ανοικτά, δεν “κρύψαμε” το ζήτημα, ούτε βιαστήκαμε να το κλείσουμε. Ίσα-ίσα που υπερβήκαμε κατά πολύ κάθε προηγούμενο στα δεδομένα του ιστοχώρου.

      Στο σχολιαζόμενο άρθρο υπήρχαν εξ αρχής και προστέθηκαν ήδη νέες πηγές προβληματισμού. Επειδή όμως ο τόπος που μας φιλοξενεί αυτή τη στιγμή βάζει σε πρώτη προτεραιότητα το Θεό και τη σχέση μας μαζί Του, θέλουμε πρώτα από όλα να έχουμε ξεκάθαρο το τι στέκει κοντά Του και το τι μας χωρίζει από Αυτόν (για να απαντήσω από τη δική μου πλευρά στο “τι θέλουμε να ακούσουμε”).

      Από τη στιγμή που ξεκαθαρίζουμε αυτό μπορεί ο καθένας μας να ασχοληθεί ανάλογα με τις δυνάμεις του και να εμβαθύνει στο αντικείμενο. Προφανώς όμως αυτός ο τόπος δεν είναι κατάλληλος και αρκετός για μια τέτοιας έκτασης πνευματική εργασία.

      Παρ’ όλ’ αυτά εγώ δεν έχω θέση να σας αποτρέψω (εσάς και τον Zeidoros και όποιον άλλο) να συνεχίσετε τον όμορφο διάλογο.

  26. Μπράβο, friedlich.

    Πρέπει να βάζουμε προτεραιότητα τον Θεό και να αφήνουμε όλα τα άλλα στα χέρια του, δηλαδή αυτά που υπερβαίνουν τις ανθρώπινες δυνάμεις μας. Ας προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας που εξέπεσαν!

    Υ.Γ.
    Ευχαριστούμε τους κυρίους bic και Zeidoros για την επιστημονική προσέγγιση του θέματος!!

  27. Γεια σας
    Διάβασα όλα τα σχόλια σας με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον … Βλέπετε έχω μια φίλη που πριν πολλά χρονιά μου είχε εξομολογηθεί ότι τις άρεσαν άτομα του ιδού φύλλου και ότι αυτό το είχε από μικρή… Πολύ μικρή … Μου είχε πει πως αν ήταν επιλογή τις δεν θα το διάλεγε … Έκλεγε σχεδόν κάθε βραδύ όταν μου μιλήσου αυτό … Δεν το ήθελε …Μου έλεγε ότι προσευχόταν κάθε βραδύ στον θεό να ξυπνήσει την άλλη μέρα και όλα αυτά να ήταν παρελθόν … Προσπάθησε έκανε σχέση με αγόρι Προσπάθησε μου μιλούσε κάθε μέρα όμως κάθε βραδύ έκλεγε …. Έκλεγε γιατί δεν ήταν αυτή … Δεν το άντεχε … Μου έλεγε μακάρι να είχα επιλογή μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω…. Λοιπόν σας ρωτώ αν ήταν επιλογή ( για μερικού) λέτε να θέλουνε να μείνουνε έτσι … ; Κρυμμένη για μια ζωή ; Ε Λοιπόν δεν το πιστεύω αυτό… Δεν κρίνεται ένας άνθρωπος μόνο από αυτό το πράγμα … Δηλαδή αν κάποιος είναι καλός ανθροπως στην ζωή του έχει καλή καρδιά και ψυχή και θέλει να βοηθά πραγματικά μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλος δεν έχει θέσει στα ουράνια ?

    • χριστος ανεστη αννα

      λυπαμαι που θα στο πω αλλα ναι ,η ομοφυλοφιλια ειναι ενα παθος που μπορει να μας στερησει ακομα και τον παραδεισο,γιατι πολυ απλα ειναι και αυτη ενα απο 23 τελωνια που περναμε,οταν πεθανουμε!!!
      ΠΙΣΤΕυω και ελπιζω στο θεο να την βοηθησει να το ξεπερασει.ενας εμπειροσ πνευματικος και λιγο νηστεια και πολλη προσευχη θα βοηθησουν και θα την ανακουφισουν!!!
      μην ξεχνας ο Θεοσ δεν επιτρεπει να σηνωνουμε μεγαλυτερο στυρο απο οτι μπορουμε και κατι αλλο ,οποιον τον αγαπα ο κυριος τον παιδευει πολυ.
      η φιλη σου χαρη σε αυτον το βαρυ λογισμο,μμπορει αν υπομενει μεχρι το τελος να νικησει την αιωνιοτητα!!!!

      θα προσευχομαι γι αυτην και πιστευω οτι ο Θεος θα την αναπαυσει!!!!

      τελοσ και θεο δοξα !!!!

    • Θα καταθέσω την άποψη του πνευματικού μου πάνω στο φλέγον αυτό ζήτημα, η οποία ευελπιστώ να αναπαύσει κι εσένα…

      Καταρχήν η ομοφυλοφιλία δεν έχει πάντα την ίδια ρίζα και την ίδια προέλευση…

      Στις πιο εξαιρετικές και σπάνιες περιπτώσεις ισχύει το χωρίο του Ευαγγελίου “εισί γάρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω…” (Ματθ.ΙΘ’ 12), το οποίο ερμηνεύεται ως εξής: Κάποιοι, οι λιγοστοί, έχουν από τη φύση τους μια ροπή και τάση προς την ομοφυλοφιλία. Το αντίδοτο σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ο ηρωικός και θεάρεστος αγώνας κατά της επιθυμίας της σαρκός, καθώς η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα θανάσιμο αμάρτημα. Θα μπορούσε να παρομοιαστεί δηλαδή ο αγώνας που κάνει ένας κατά φύση ομοφυλόφιλος με τον αγώνα ενός ασκητή που προσπαθεί να απελευθερωθεί απ’ τα δεσμά της σαρκικής επιθυμίας. Και στις 2 περιπτώσεις με τη Χάρη του Θεού μπορεί ο αγωνιζόμενος να υπερβεί τη φύση του.

      Στη συντριπτική πλειοψηφία όμως των ανθρώπων που είναι ομοφυλόφιλοι, το πάθος αυτό δεν πηγάζει και δεν απορρέει απ’ τα γονίδια, αλλά είτε επίκτητα από τον τρόπο ανατροφής τους και από σχετικές τραυματικές εμπειρίες που μπορεί να είχαν κατά τη παιδική κι εφηβική ηλικία, οπότε μετά τους ήταν δύσκολο να απαγκιστρωθούν απ’ το πάθος είτε απ’ την υπέρμετρα άσωτη ζωή τους. Είναι διαπιστωμένο σε πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν φτάσει σε μεγάλα ύψη ακολασίας και σαρκολατρείας να εμφανίζουν στη συνέχεια ομοφυλοφιλικές τάσεις.

      Κλείνοντας, να σημειώσω ότι η αρρώστια της ομοφυλοφιλίας θεωρείται έσχατη κατάντια και ντροπή της ανθρώπινης φύσης, αφού αποτελεί φαινόμενο διαστροφής της. Περιττό δε, να πούμε πόσο τη βδελύσσεται ο Θεός όταν γνωρίζουμε την παροιμιώδη τιμωρία που επεφύλαξε στα Σόδομα και στα Γόμορρα.

  28. Χριστός ανέστη. Δίκιο έχεις ζωτικέ. συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. όμως στην περίπτωση της φίλης της Άννα δεν νομίζω ότι γεννήθηκε έτσι απλά έχει λογισμούς που της βάζει ο μνησίκακος πονηρός και νομίζει ότι επιθυμεί το ίδιο φύλο ,κάτι όμως που δεν ισχυρισμέ προσευχή ,με νηστεία και κυρίως με τν βοήθεια κάποιου καλού πνευματικού ,θα νικήσει!!
    καλη υπομονη!!!
    τελος και το
    Θο δοξα!!!

    • Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα όσα ειπώνονται επί του θέματος τις τελευταίες ημέρες-ώρες. Γνώση επιστημονική ή κάτι άλλο επί του θέματος δεν έχω. Ωστόσο, υποθέτω πως ωφέλιμο και σκόπιμο θα ήταν να επικεντρώσουμε την προσοχή μας, όπως σωστά θίγεις Xristofora, στην ουσία του προβλήματος, που αυτή δεν είναι άλλη απο τον ίδιο τον “πάσχοντα”, τον/την ομοφυλόφιλο.
      Κάθε “πάσχον” αποτελεί μια ξεχωριστή, μοναδική οντότητα, με μοναδικό χαρακτήρα-προσωπικότητα και προπαντώς μοναδική ψυχή. Δεν μπορούμε, λοιπόν, υποθέτω, να προσπαθούμε να βρούμε μια γενική, καθολική “συνταγή” αντιμετώπισης που θα απευθύνεται ανεξαιρέτως σε όλους.
      Επισπροσθέτως,επειδή στις μέρες μας, στην πλειοψηφία τους οι ειδικοί-ψυχολόγοι ή άλλοι σχετικοί είναι αμφιβόλου ηθικής, οπότε δεν ξέρουμε κατά πόσο θα ωφελήσουν ή πιθανόν θα βλάψουν με τα όσα θα προτείνουν, κρίνω κι εγώ, πως η λύση είναι ένας καλός και έμπειρος πνευματικός.
      Μόνο στα χέρια του ο αδελφός-πάσχον θα βρει ανακούφιση και κυρίως ενθάρρυνση και ειλικρινή στήριξη για να τα βγάλει πέρα. Βασική προϋπόθεση βέβαια, να είναι σοβαρά αποφασισμένος να απεκδυθεί τον βαρύ αυτόν ζυγό του, να λαχταρά, να ποθεί, να διψά να θεραπευτεί!!
      Σύμμαχος του πανίσχυρος, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός! Σύμμαχος του, ακόμη,η θερμή προσευχή, η κατανόηση και η αγάπη του πνευματικού του! Όπλα του, η συχνή και ειλικρινής εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία!! Γνωρίζουμε εκ πείρας πως ότι “πυροβολείται” ασταμάτητα με την εξομολόγηγη, όσο ισχυρό κι αν είναι, εξασθενεί και παύει.
      …Υποθέτω, πως ο “πάσχον” κατά τη διάρκεια της “πνευματικής αγωγής” του θα ευγνομονεί και θα δοξάζει το Θεό που το πάθος του αυτό έγινε η αιτία-αφορμή να γνωρίσει και να ΖΗΣΕΙ τα όσα πνευματικά αγνοούσε.

  29. θα ηθελα να παρεμβω στο θεμα καθως ειμαι ομοφυλοφιλος ετων 18 και ψαχνομαι για το θεμα αυτο.

    Εγω δεν ειχα κακοποιηθει απο κανεναν εστω να εχω καποιο ”αρρωστημενο” παθος.
    Θυμαμαι παντα τον εαυτο μου να λειτουργει σαν κοριτσι με την εννοια οτι μου αρεσε πχ να παιζω με κουκλες και οχι με αυτοκινητα απο μικρη ηλικια..και καθως μεγαλωνα μου αρεσαν διαφορετικα ειδη μουσικης σε σχεση με τα αλλα αγορια,μου αρεσαν τα ρουχα και γενικα εβρισκα κοινα μονο με κοριτσια.
    Στα 15 μου περιπου..αρχισα να εχω ”ελξεις” οπως καθε εφηβος στην ηλικια αυτη αλλα για το ιδιο φυλο.
    Και ρωτω που ειναι αυτο το ”αμαρτωλο” παθος αφου μεγαλωνα φυσιλογικα οπως καθε παιδι?
    Δν εχω παθος να βρισκομαι ερωτικα συνεχεια με καποιον σαν αρρωστεια..
    το νιωθω σαν αναγκη οπως ολοι οι ανθρωποι.
    Απλα εχω γυναικειες ορμονες μεσα σε ενα αντρικο σωμα.

    Και ξαναρωτω ειναι αμαρτημα επειδη ειμαι ομοφυλοφιλος να αγαπας?να χεις συντροφο?να εχεις φιλους?να χεις μια δουλεια? και να ζεις σωστα ?

    • Και ξαναρωτω ειναι αμαρτημα επειδη ειμαι ομοφυλοφιλος να αγαπας?να χεις συντροφο?να εχεις φιλους?να χεις μια δουλεια? και να ζεις σωστα ?

      Αν διαβάσατε πρώτα απ’ όλα το άρθρο στο οποίο σχολιάζετε και κατά δεύτερον τις προηγούμενες απαντήσεις, πρέπει να καλύπτεστε στην ερώτησή σας. Ας μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, δεν βοηθά. Νομίζω όλοι προσπαθούμε να δείξουμε την δέουσα σοβαρότητα και κατανόηση.

    • ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

      Αγαπητε Γιαννη

      το ξαναλέω και θα το ξαναλεω!!!Εισαι φυσιολογικος και δεν εχεις ομοφυλοφιλικες τασεις,απλά ειναι η ιδεα σου.Ο πονηρος σου βαζει λογισμουσ και εσυ τους δεχεσαι!!!κανενας ανθρωπος δεν γενιεται με τετοιες τασεις,αυτες δημιουργουνται εκ του μηχανοβιου πονηρου,που διεστρεβλωνει το μυαλο του ανθρωπου και τον κανει ,να πιστευει αυτα τα πραγματα.Ζησε φυσιολογικα,συνφωνα με τα μυστηρια της Εκκλησιας,εξομολογησου και ,παρε μεσα σου,το τιμιο Σώμα καιΤΟ Τιμιο αιμα του Κυρίοου και αυτα θα φυγουν!!!
      Προσεξε και εκδιωξε τους λογισαμους τωρα πριν ,γινουν αφορμη για την αποκτηση του παθους της αρσενοκιτιας,που μπορει να σου στερησει τον Επουρανιο Παραδεισο..!!!

      Θα προσευχομαι για σενα!!!!

      τελοσ και τομ Θεο δοξα!!!!

      • ΑΝ ήταν έτσι τότε όλοι θα “δοκίμαζαν” να γίνουν ομοφυλόφιλοι… όμως δεν είναι έτσι! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λέτε τέτοια πράγματα για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνετε και δεν θα καταλάβετε ΠΟΤΕ γιατί πάρα πολύ απλά δεν το ζείτε! Είναι το μόνο που μπορώ να πω…

        • Μη γίνεσαι δογματικός. Η Εκκλησία λέει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή, αλλά μιλάει και για ανθρώπους που έχουν αυτή την τάση από τη γέννησή τους. Δεν το αποκλείει.

          Γι’ αυτό κι εσύ μην αποκλείεις το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις και να αγωνίζονται και να τις νικούν. Τις ιστορίες τέτοιων καθημερινών ανθρώπων μπορείς π.χ. να διαβάσεις στο site της Exodus International (exodus.to). Και πού ξέρεις; Μπορεί κι εσύ μια μέρα να ακολουθήσεις το δρόμο τους.

          Πάντως, από τους “ομοφυλόφιλους” που εγώ έχω γνωρίσει, κανένας δεν πίστευε ότι ήταν η φύση του να ζει μέσα στην αμαρτία. Κι αυτό είναι που έχει σημασία: αν ο άνθρωπος θα παραδοθεί στην αμαρτία “φθειρόμενος κατά τάς επιθυμίας της απάτης” (Εφεσ. 4:22) ή αν θα προτιμήσει να “σπείρει εις το πνεύμα εαυτού” (Γαλ. 6:8) για να “θερίσει ζωήν αιώνιον”. Γιατί πίστεψέ με, δε θα βρεις τη χαρά πουθενά αλλού.

        • Συμφωνώ μαζί σου, δεν το ζούμε και γι’ αυτό μπορούμε και μιλάμε και δίνουμε εύκολα συμβουλές.Ίσως το ζουμε και οι ίδιοι με τα δικά μας πάθη όταν μας δίνουν οι συμβουλές κι εμείς σκεφτόμαστε «έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε». Για τον καθένα η αντιμετώπιση των παθών του είναι το πλέον δύσκολο. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Εσύ βασανίζεσαι από αυτό, κάποιος άλλος από υπερβολική αλαζονεία, άλλος από συνεχείς πονηρούς λογισμούς-σκέψεις, από κατάκριση κ.α. Θα μου πεις ότι αυτά δεν συγκρίνονται με το δικό σου…ίσως γιατί τα αντιμετωπίζεις σχετικά εύκολα. Για εκείνον όμως που είναι το κύριο πάθος του το βλέπει πάρα πολύ δύσκολο… Το ξέρω ότι δεν σε πείθω αλλά σκέψου το…

    • Αγαπητέ Γιάννη,
      Χριστός Ανέστη.

      Το θέμα που σε απασχολεί είναι πολύ σημαντικό και μπράβο για το θάρρος που έχεις να αναζητάς την αλήθεια. Όταν κάποιος ψάχνεται, σημαίνει ότι δε φοβάται ακόμη και να διαψεύσει τις απόψεις του, τον ίδιο του τον εαυτό. Πιστεύω ότι ο Θεός σε έναν τέτοιο γνήσιο αναζητητή της αλήθειας, θα αποκαλύψει το θέλημά Του.

      Κατ’ αρχήν, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάποιους προβληματισμούς σου. Αναφέρεις ότι “δεν είχες κακοποιηθεί από κανέναν”. Σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν γίνει από επιστημονικούς οργανισμούς, η κακοποίηση, σεξουαλική ή σωματική, αποτελεί πραγματικότητα για λίγους μόνο από αυτούς που θα αναπτύξουν ομοφυλοφιλική ταυτότητα. Άλλοι λόγοι που μπορούν να έχουν συμβάλλει σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι οι κακές σχέσεις με τους γονείς, συνήθως με τον πατέρα, η Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου, η συναισθηματική κακοποίηση, η απόρριψη από τους συνομηλίκους.

      Αναφέρεις ότι “έπαιζες με κούκλες, έβρισκες κοινά μόνο με τα κορίτσια” κτλ. Ενδεχομένως, θα έκανες παρέα και με κορίτσια και γενικά δε θα ήσουν τόσο βίαιος στις διασκεδάσεις σου όσο τα άλλα αγόρια. Αυτό δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία, που δεν είναι σπάνια στους νέους που αναπτύσσουν ΟΦΦ προσανατολισμό.
      Ωστόσο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή η ευαισθησία:
      α) δεν εκπηγάζει, ούτε ταυτίζεται με την ΟΦΦ ταυτότητα – υπάρχουν πάρα πολλοί ευαίσθητοι ετεροφυλόφιλοι, ιδιαίτερα Χριστιανοί, και β) αποτελεί ψυχοκοινωνικό παράγοντα, τον οποίο δεν είναι σωστό να αποδίδουμε στις καταταλαιπωρημένες “ορμόνες”.

      Συγκεκριμένα, χρόνια ερευνών πάνω στο τελευταίο θέμα κατέληξαν ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος βιολογικός παράγοντας, στον οποίο μπορεί να αποδοθεί η ομοφυλοφιλία. Παρ’ όλα αυτά, καμία μελέτη δεν απέρριψε την πιθανότητα ύπαρξης και βιολογικών παραγόντων, οι οποίοι ωστόσο παραμένουν άγνωστοι.

      Αγαπητέ Γιάννη,
      ρωτάς αν είναι αμάρτημα να αγαπάς. Όχι, δεν είναι. Ωστόσο, οι συναισθηματικές μας παρορμήσεις απέχουν πολύ από τη γνήσια θυσιαστική αγάπη, που μας δίδαξε ο Χριστός μας.

      Ρωτάς αν είναι λάθος να έχεις φίλους, να έχεις δουλειά, να ζεις σωστά. Κανένας δεν είπε κάτι τέτοιο. Ακόμη και άνθρωποι με πρόδηλα ΟΦΦ χαρακτηριστικά πρέπει να τα έχουν αυτά. Κανένας δεν πρέπει να αρνείται τη φιλία του σε κάποιον άλλο, επειδή αυτός έχει ΟΦΦ τάσεις.

      Ρωτάς, επίσης, αν είναι αμαρτία να έχεις σύντροφο. Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι σε ΟΦΦ σεξουαλικό σύντροφο. Ο Ιησούς Χριστός, όταν δίδασκε, μίλησε για την αγνότητα της καρδιάς. Μεταξύ άλλων, όταν τον ρώτησαν για τις σεξουαλικές σχέσεις, ξεκαθάρισε ότι “από αρχής κτίσεως” ο Θεός έπλασε έναν άνδρα και μία γυναίκα, και καθόρισε έτσι το πλαίσιο για μία μόνο ισόβια αγαπητική ετεροφυλοφιλική σχέση: το γάμο.

      Αυτά τα ζητήματα είναι ξεκάθαρα μέσα στην Αγία Γραφή και θα σου πρότεινα να τη διαβάσεις για να βρεις τις απαντήσεις που χρειάζεσαι. Εύχομαι καλή δύναμη στο δύσκολο αγώνα σου και να ξέρεις ότι είναι ένας αγώνας που μπορεί να σου αποφέρει πολύ μεγάλο στεφάνι. Δεν είσαι μόνος σ’ αυτό τον αγώνα. Υπάρχουν πολλοί νέοι, που αγωνίζονται ενάντια σε παρόμοιους πειρασμούς. Η Εξομολόγηση και η συχνή Θεία Κοινωνία θα σε βοηθήσουν να κερδίσεις πολλές νίκες και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Ο Θεός είναι μαζί σου, μην Τον ξεχνάς.

      Φιλικά,
      Ζείδωρος

  30. Στην παρακάτω διεύθυνση, μπορείτε να δείτε στα αγγλικά μία πολύ όμορφη εισήγηση για την ανδρική ομοφυλοφιλία σε μια αμερικάνικη ευαγγελική σύναξη (δε θίγονται δογματικά θέματα). Απαιτούνται Quick Time και καλό listening:

    http://victoryatl.com/modules/victorychurch/modules/media/mediavideopopout.aspx?link=http://victoryatl.com/media/sermons/2009/victory_2009-09-12_elephant_in_pew_pt3.mp4

    • Θίγονται δε θίγονται δογματικά θέματα, εγώ μια φορά, ως Ορθόδοξος, αρνούμαι να έλθω σε επαφή με οτιδήποτε αιρετικό. Μου είναι υπεραρκετή η ορθόδοξη θέση!…και προβληματίζομαι με την πρόταση σας! σιγά μη συμβουλεύομαστε και τους αιρετικούς!!

      • Νεοσσέ,
        καταρχήν δε χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό.

        Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι. Η “ορθόδοξη θέση” είναι όντως διαφωτιστική, αλλά δεν παύει να είναι ένα (1) άρθρο ενός ορθόδοξου ιερέα στην Αμερική. Επιπλέον, η μετάφραση την αδικεί κάπως. Γι’ αυτό το λόγο και υπόκειται σε μια σειρά ελλείψεων και περιορισμών.

        Αν την κρίνεις υπεραρκετή, αυτό είναι καλό για σένα. Ωστόσο, αν κάποιος δεν ικανοποιείται από το παραπάνω άρθρο, ή έστω χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, μια καλή πηγή θα ήταν το συγκεκριμένο βίντεο.

        Ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Επαναλαμβάνω ότι η αντίδρασή σου μου αρέσει…

        • Αδελφέ/ή Ζείδωρε, “Αν κάποιος δεν ικανοποιείται από το παραπάνω άρθρο, ή έστω χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες”…υποχρεούμαστε ως ορθόδοξο site να του προσφέρουμε κι άλλες ορθόδοξες πηγές. Κι αν πάλι επιμένει να μην ικανοποιείται, ας αναζητήσει μόνος του άλλου είδους πηγές.Δεν θα τον σπρώξουμε εμείς στο στόμα των λύκων-αιρετικών. Μεγάλη η ευθύνη μας!
          Για τον κατασταλαγμένο στην Ορθοδοξία δεν αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο η πρόταση σας. Για την πλειονότητα όμως των ανθρώπων που η σχέση τους με την εκκλησία και η γνώση τους για την Ορθοδοξία δεν είναι παρά μόνο επιφανειακή, νομίζω, υποκρύπτει μεγάλους κινδύνους. Πολύ εύκολα ενθουσιάζεται κανείς απο την επιφάνεια των αιρέσεων, που όλα παρουσιάζονται ρόδινα και όμορφα. Και δεν θέλει και πολύ προσπάθεια για να βρεθεί κανείς μπλεγμένος βαθιά στα δίχτυα τους.
          Αυτή είναι η θέση μου και δεν έχω να αφαιρέσω ή προσθέσω κάτι άλλο.

      • ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΝΕΟΣΣΕ

        Με πρόλαβες.Συμφωνω αμεσα με αυτά που λες.Δεν είναι καθόλου σωστό να συμβουλευόμαστε αιρετικους και ειδικα για ένα θέμα το οποιθο οπως εχω προανασφερει,δεν υπαρχει λόγος να εξηγήτε επιστιμονικά ,γιαιτ ειναι απλα ένα παθο.ς

        Τελοσ και το ΘΕΟ ΔΟΞΑ!

  31. Απευθύνομαι κυρίως στον Νεοσσό, καθώς και στη Χριστοφόρα. Δεν αντιλέγω σ’αυτά τα οποία υποστηρίζεται, ούτε πιστεύω πως οδηγείστε στα συμπεράσματα αυτά χωρίς κάποια αιτία, προφανώς. Απλά θα ήθελα να επισημάνω κάτι… υποτίθεται πως όταν κάποιος ασχολείται με κάποιο λεπτό και καθ’όλα αμφιλεγόμενο θέμα, όπως αυτό της ομοφυλοφιλίας, λογικά πάντα, έχει “ζυγιάσει” μέσα του τις θέσεις του και τις συνιστώσες που πιθανώς του κλωνίσουν την ακεραιότητα των θέσεων αυτών. Επομένως, το να δεχτεί μια πιο σφαιρική προσέγγιση για θέματα τέτοιου είδους, δεν θεωρώ, εγώ και άλλοι, ότι μπορεί να τον κλωνίσουν. Καλό είναι να μην είμαστε απόλυτοι σε τέτοια θέματα, τα οποία δεν επιδέχονται άμεσα κάποια λύση… η γνώση και η ενημέρωση πάντοτε βοηθούν. Να προσθέσω στο σημείο αυτό, πως και ο Δανός φιλόσοφος και θεολόγος Σέρεν Κίρκεγκααρντ, ο εισηγητής του υπαρξισμού, δηλαδή ο “ιδρυτής” του κινήματος αυτού, θεωρούσε ότι για να φτάσει κάποιος στο σημείο να γνωρίσει τέλεια τον εαυτό του και να εμβαθύνει πνευματικά, έπρεπε πρώτα να έχει ως πρότυπο Τον Ιησού Χριστό, καθώς πίστευε ότι μόνον αυτός είναι η Τέλεια Ύπαρξη, σαν Άνθρωπος και Θεός. Και τις θεωρίες αυτές εισήγαγε, λοιπόν, ένας άνθρωπος που δεν ήταν καν ορθόδοξος… Όλοι μας ξέρουμε την ορθότητα του δόγματός μας, αλλά ας μην αποκλείουμε χωρίς δεύτερη σκέψη και απόψεις άλλων ανθρώπων, πιθανώς αλλόθρησκων. Δε θα χρησιμοποιήσω καν την ονομασία “αιρετικών”, διότι ποια είμαι εγώ που θα ονομάσω κάποιον “αιρετικό”; Εδώ δεν ξέρω αν πράττω σωστά τα μισά μόνο από αυτά που ορίζει η πίστη μας…
    Όσο για το θέμα για το οποίο ξεκίνησε η κουβέντα, η ομοφυλοφιλία, δεν ξέρω αν εξηγείται επιστημονικά, δεν ξέρω αν είναι ένα πάθος, δεν ξέρω αν είναι μια αρρώστια, δεν ξέρω αν είναι μια προδιάθεση… ξέρω μόνο πως υπάρχει και απασχολεί μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Είναι σίγουρα ένα θέμα που έχει λάβει τεράστια έκταση… απλά απορώ: Τους δολοφόνους, τους ψεύτες, τους υποκριτές… τους βλέπουμε σαν ανθρώπους και τους ομοφυλόφιλους σαν τέρατα… Ποιος τελικά όμως, κάνει κακό όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους γύρω του;
    Ελπίζω να μην προσέβαλα κάποιον με τα λεγόμενά μου και ιδιαίτερα, να μην σκανδάλισα κάποιον…

    • Απ’ τα λεγόμενα, καταλαβαίνω πως ο Νεοσσός και η Χριστοφόρα διαφωνούν απλά και μόνο με την πρόταση του να παραπεμφθεί κάποιος για ενημέρωση σε μία αιρετική-ευαγγελική πηγή. Αιρετικός, πληροφοριακά, ονομάζεται από την εκκλησία ο μη Ορθόδοξος Χριστιανός και όχι ο κάθε αδύναμος και αμαρτωλός. Όποιος, ωστόσο, έχει τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό του, στο «ΕΓΩ» του και είναι σίγουρος πως δεν θα επηρεαστεί, ελεύθερος είναι!…ας μη ξεχνά όμως πως κι άλλοι στηρίχτηκαν τόσο στο «ΕΓΩ» τους και … η κατάντια τους ανυπολόγιστη.
      Και στην τελική, αφού η ίδια η Αγία Γραφή μας συμβουλεύει ούτε καλημέρα να μην απευθύνουμε σε αιρετικούς, καμία απολύτως σχέση να μην έχουμε μαζί τους (κι αυτό μόνο και μόνο για λόγους ασφαλείας και όχι έχθρας ή κάτι άλλου), γιατί να κάνουμε το αντίθετο;;

  32. Αγαπητή Γαλήνη,
    σκεφτόμουν πολύ, είναι η αλήθεια, για το τι θα σου απαντούσα… Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να παρεξηγηθώ και να προκαλέσω και το ίδιο επιθυμώ και τώρα… γι’ αυτό αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μόνο θεόπνευστα λόγια, έτσι ώστε να αποφυγή η περίπτωση παρεξηγήσεων…
    Λοιπόν… “καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως”, είπε ο Κύριος στους μαθητές Του! Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, “Να συμπεριφέρεστε στους άλλους, με τον τρόπο που εσείς θα θέλατε να σας συμπεριφέρονται κι αυτοί”…
    Αν εσύ ήσουν αιρετική ή και ομοφυλόφιλη, θα σε ικανοποιούσε, θα σου άρεσε να σου φέρονται έτσι; Δηλασή να σε αντιμετωπίζουν σαν αρρώστια, σαν κατάρα… Δε θα ήθελες κάποιος να σε βοηθήσει, να σου φερθεί με αγάπη και κατανόηση, δίνοντάς σου να καταλάβεις τα τυχόν λάθη σου και προτρέποντάς σε να τα διορθώσεις; Δε θα ήθελες καποιος να σε αγκαλιάσει και να σου δείξει το σωστό;
    “δούλον δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ’ ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον, εν πραότητι παιδεύοντα τούς αντιδιατιθεμένους, μήποτε δω αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας, και ανανήψωσιν εκ της του διαβόλου παγίδος, εζωγρημ΄ρνοι υπ’ αυτού εις το εκείνου θέλημα.”, γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Τιμόθεον Β’ Επιστολή του.
    Γιατί να κλείνουμε έτσι, λοιπόν, την πόρτα τόσο σε κάποιον αλλόθρησκο ή και αιρετικό αν θες, ακόμη και σε Ορθόδοξο Χριστιανό, που τυγχάνει ομοφυλόφιλος, την πόρτα της ψυχής και της καρδιάς μας; Εγώ προσωπικά δε γνωρίζω κακούς ανθρώπους… γνωρίζω κακή διάθεση και κακή προδιάθεση… Όταν βλέπουμε με αγάπη και κατανόηση τους γύρω μας, με όποιο πάθος τους και τους αντιμετωπίζουμε ανάλογα, τότε όλα θα γίνουν καλύτερα… δε γίνομαι επαναστάτρια χωρίς αιτία, ούτε εισάγω “καινά δαιμόνια”… απλά βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια που θα ήθελα να με κοιτάζει κι εκείνος…

  33. Τελικά, η γραπτή συζήτηση τείνει να προκαλεί γέλιο. Άλλα ειπώνονται, άλλα καταλαβαίνονται και άλλα απαντιούνται! Θυμίζει λίγο ραδιοσαλάτα στην κατασκήνωση…

    Καλή μου αδελφή,η αποφυγή κάθε σχέσης με αιρετικό (επι προκειμένου δεν θίγονται καθόλου οι ομοφυλόφιλοι) γίνεται μόνο και μόνο για ΛΟΓΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Εαν ο πνευματικός σου, που ξέρει τις πνευματικές σου αντοχές, σου δίνει ευλογία να επαναφέρεις κάποιον αιρετικό στο σωστό δρόμο, να’ναι ευλογημένο! Ωστόσο, σίγουρα κι αυτός θα γνωρίζει πως σκοπός των αιρετικών αδελφών μας δεν είναι να επανέλθουν στην Ορθοδοξία αλλά να παρασύρουν Ορθοδόξους.
    Επαναλαμβάνω και κλείνω με αυτό το θέμα, όλους οφείλουμε να τους αγαπούμε, όλοι ανεξαιρέτως είναι αδέλφια μας, για όλους δεόμαστε αλλά απο εκεί που κινδυνεύουμε φροντίζουμε να’ μαστε μακριά.

  34. Αγαπητή γαλήνη,
    δε βλέπω το σημείο το οποίο παρερμήνευσα. Νομίζω πως μιλάμε ακριβώς για το ίδιο θέμα, με τη μόνη διαφορά ότι η καθεμιά το βλέπει από τη δική της σκοπιά. Δεν είναι κακό αυτό… ίσα-ίσα που αναπτύσσεται και διάλογος. Δεν προσπαθώ να σε πείσω για τις θέσεις μου, ούτε καν να πείσει κάποιον να τις ενστερνιστεί. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου… εγώ το μόνο που θέλω είναι να αντιπαραθέσω τις απόψεις μου, μιας και δεν υπάρχει λογοκρισία, απ’΄ο,τι γνωρίζω και να προσεγγίσω κάποια θέματα από οπτικές γωνίες που πιθανώς να μην είχα εντοπίσει. Δε γίνεται να συμφωνούμε όλοι οι άνθρωποι για κάποιο θέμα… Απ’ ό,τι βλέπω έχεις σχηματίσει μια αμετάβλητη εντύπωση για κάποιους ανθρώπους και αυτό δε θα αλλάξει. Μπράβο σου που είσαι ακλώνητη και ακέραιη στις απόψεις σου!
    Να προσθέσω μόνο, στο σημείο αυτό, πως αν όλοι μας πιστεύαμε ότι οι αιρετικοί ή οι μη ορθόδοξοι δε μας δίνουν τη δυνατότητα να τους προσεγγίσουμε, ή να τους μεταστρέψουμε, τότε σήμερα δε θα υπήρχε ούτε εξωτερική ιεραποστολή, ούτε καν ιεραπόστολοι, δε θα μιλούσαμε για “Φως των Εθνών”, ούτε για κάτι που να συγκλίνει με αυτά! Ποτέ μου δεν είπα ότι το μυαλό μου είναι απόρθητο και δε μπορεί να εκτροχιαστεί, αν θες, από τον ίσιο δρόμο… θα ήταν τεράστιο ψέμα εξάλλου! Για να μην ξεφύγω από το θέμα, λοιπόν, το οποίο κατά βάση είναι οι ομοφυλόφιλοι, σου λέω ανοιχτά ότι πιστεύω ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι σαν κι εμένα κι εσένα! Και μάλιστα, κάποιους από αυτούς, τους εκτιμώ περισσότερο από τους ψεύτες και τους υποκριτές, γιατί σηκώνουν κι αυτοί το σταυρό τους! Και μάλιστα, ένα σταυρό που μπορεί να είναι το κλειδί για την Πόρτα του Παραδείσου… νομίζω ξέρεις το αντίστοιχο παράδειγμα.
    Φροντίζω να περπατώ πάντα εκεί που ξέρω ότι μπορούν να πατήσουν τα πόδια μου… δεν γνωρίζω για μετασρτοφή ψυχών, αλλά για παραδείγματα ζωής…!

  35. Γιατι να θεωρειται η αγαπη αμαρτια?Εγω ειμαι εφηβος και ειμαι ερωτευμενος με ενα αγορι ενα απιστευτο συναισθημα και δεν μπορω να θεωρησω τον ερωτα αμαρτια.Επισης δεν ειμαι ψυχικα ασθενες ατομο.Πιστευω πως ετσι οπως ενα αγορι αισθανεται ελξη για ενα κοριτσι ετσι μπορει και ενα αγορι να αισθανθει για ενα αλλο αγορι και ενα κοριτσι για ενα αλλο κοριτσι.Ποιος ποτε καταφερε να επιλεξει ποιον/α θα ερωτευθει?πιστευω βαθια στον Θεο χωρις υπερβολες η εμμονες.Κανεις δεν διελεξε την σεξουαλικοτητα του.Ουτε οι ετεροφυλοι ουτε οι ομοφυλοφιλοι.Εγω απλως εκφερω αυτην την γνωμη σαν ενας νεαρος ομοφυλοφιλος αμα σας αρεσει αυτο το ταμπελακι γιατι εγω εγω φοραω μονο ενα:ανθρωπος.Νιωθω πως υπαρχει ενας μεγαλος ρατσισμος προς την ομοφυλοφιλικη κοινοτητα ισως ακομη και απο την θρησκεια μερικες φορες.Καποιοι ομοφυλοφιλοι ισως ηταν χαμενοι στο παθος και στη αμαρτια και τωρα εγιναν ετεροφυλοι αλλα δεν σημαινει πως ειναι και ολοι.Γιατι πρεπει να κατηγοριοποιουμε τα παντα?

    • Αγαπητέ Παναγιώτη,

      Τι όμορφη περίοδος η εφηβεία! Γεμάτη εκρήξεις και υφέσεις. Ο έφηβος νομίζει ότι όλος ο κόσμος είναι δικός του, ότι ξέρει τα πάντα. Όμως, αγαπητέ, πολύ σπάνια οι έφηβοι ξέρουν τι είναι “αγάπη”. Για την ακρίβεια, όλες οι ηλικίες πάσχουν δραματικά από άγνοια της αγάπης. Ο Χριστός είχε πει κάποτε ότι “μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν δεν έχει κανείς, από το να θυσιάζει τη ζωή του για τους φίλους του”. Σίγουρα η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα, έστω “απίστευτο”. Είναι πράξη, είναι θυσία.

      Λες ότι ο έρωτας δεν είναι αμαρτία. Όχι, δεν είναι. Αμαρτία είναι, όμως, να χρησιμοποιείς το σώμα σου με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που όρισε ο Θεός. Λες ότι πιστεύεις βαθιά στο Θεό. Ε, λοιπόν, αυτός ο Θεός θέλει να σε κάνει άγιο. Θέλει να Τον ερωτευτείς με όλη σου την καρδιά και να δοθείς στην αγάπη του. Κι Αυτός είναι ένας τίμιος Εραστής που ποτέ δε θα σε προδώσει.

      Είσαι ερωτευμένος, λοιπόν, με ένα αγόρι. Άραγε, σε αγαπάει; Αν ναι, τότε θα είναι έτοιμος να θυσιάσει την επιθυμία του: να μη μολύνετε τα σώματά σας, για να μη χάσετε τον Παράδεισο. Ξέρεις, η Αγία Γραφή λέει ότι αυτοί που μολύνουν τα σώματά τους (πόρνοι, ειδωλολάτρες, μοιχοί, εκθηλυμένοι, αρσενοκοίτες) δεν μπορούν να κληρονομήσουν την Αιώνια Ζωή.

      Όχι, δεν είσαι ψυχικά ασθενής. Όμως, όλοι μας έχουμε τραύματα ψυχικά. Όλοι έχουμε πληγωθεί. Και αναζητούμε απεγνωσμένα την αγάπη που θα μας γιατρέψει. Όμως, αυτός που πιστεύει στο Χριστό καταφέρνει να διαλέξει ποιον θα ερωτευθεί. Και ερωτεύεται το Χριστό και τότε τα τραύματά του κλείνουν, και βιώνει την ειρήνη και την αληθινή χαρά.

      Έχεις δίκιο. Ο τίτλος “άνθρωπος” είναι ο μόνος που σου αξίζει. Ξέρεις, μόνο άνθρωποι υπάρχουν. Δεν υπάρχουν “ομοφυλόφιλοι”. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που διαλέγουν να κοιμούνται με άτομα του ίδιου φύλου. Επίσης, υπάρχουν και αυτοί που νιώθουν ότι δεν μπορούν να ερωτευτούν άτομα του άλλου φύλου, επειδή δεν εμπιστεύονται τον ανδρισμό τους (αν είναι άνδρες) ή τη θηλυκότητά τους (αν είναι γυναίκες). Γι’ αυτό το είπες πολύ καλά. Δεν είσαι “ομοφυλόφιλος”.

      Όσο για το ρατσισμό, εξαρτάται τι εννοείς. Ρατσισμός υπάρχει και απέναντι στους ναρκομανείς, αλλά το αντίδοτο του ρατσισμού δεν είναι να βγάζουμε νόμους για την ελεύθερη διακίνηση των ναρκωτικών. Το αντίδοτο είναι η αγάπη και η στήριξη για να το ξεπεράσουν, καθώς και η πρόληψη.

      Αλλά να δοξάζεις το Θεό. Χωρίς να το καταλάβεις, βρέθηκες μέσα σε ένα πειρασμό, σε ένα πάθος, μέσα από το οποίο μπορείς να αγιάσεις. Αρκεί να θελήσεις να αγωνιστείς. Εμείς θα ‘μαστε στο πλευρό σου κι ο Χριστός θα σε κρατά αγκαλιά.

      Αν θες να μάθεις περισσότερα για τον αγώνα σου, μπες εδώ: http://www.xfd.gr/tag/%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B1

    • Θα συμφωνήσω με τον Ζείδωρο αγαπητέ Παναγιώτη! Είσαι στην εφηβία… δεν ξέρεις ακόμη τι σημαίνει αγάπη, έρωτας, συναισθήματα… με τον καιρό θα τα μάθεις όλα, αλλά καλό θα ήταν να μη βάζεις κι εσύ ο ίδιος “ταμπελάκια” στα όποια συναισθήματά σου. Πίστευε Στον Θεό, ζήτα Του βοήθεια όταν νιώσεις την ανάγκη! Μη σκεφτείς ποτέ πως είσαι μόνος! Για ‘μένα ο έρωτας, όπως και όλα τα συναισθήματα, είναι δοσμένα από Τον Θεό… προσπάθησε λοιπόν, να τα “χρησιμοποιείς”, ας μου επιτρέψεις αυτή την κοινή έκφραση, σύμφωνα με Το Θέλημά Του! Εκείνος ξέρει… είσαι ευλογημένος για ‘μένα, διότι σηκώνεις ένα δύσκολο σταυρό κι ας μην το καταλαβαίνεις τώρα… ένα σταυρό που μπορεί να σε οδηγήσει στην ουράνια βασιλεία. Μην κόψεις το “μήκος” του σταυρού σου, μολύνοντας όμως το σώμα και κυρίως την ψυχή σου! Αν όπως λες σε γεμίζει αυτό το συναίσθημα, περιορίσου σ’αυτό και μη ζητήσεις άλλη διέξοδο. Είσαι άνθρωπος! Μη θεωρείς τον εαυτό σου παράσιτο! Είσαι ύπαρξη προορισμένη να αγιάσεις!
      Να ξέρεις πάντως, πως σε προτιμώ από άλλους ανθρώπους με τέτοιες, προτιμήσεις, αν θες, που αναζητούν τη φυγή πληγώνοντας άλλους ανθρώπους…

    • Ευχαριστω για τις συμβουλες σας και πραγματικα σας ξαναλεω ναι ειναι πραγματικη αγαπη.Ειμαστε μαζι εδω ενα μηνα και κατι παραπανω χωρις καποια σωματικη επαφη(απλως ηθελα να διευκρινησω).Επισης ειμαι πολυ ωριμος απο εναν εφηβο απλα αλλιως πιστεψτε με πως δεν θα μου καιγοταν καρφακι για το τι λεει η θρησκεια μου για τις προτιμησεις μου(ας χρησιμοποιησουμε αυτον τον ορο).Ειναι προκαταληψη να λετε οτι ειμαι μικρος.Εχω να σας πω πως δεν ειμαι στην αρχη τις εφηβειας αλλα προς το τελος της.Επισης ποτε δεν ειπα οτι ξερω τα παντα οπως κανεις μας δεν ξερει τα παντα.Επισης το αγορι μου δεν ειναι χριστιανος ορθοδοξος ηταν καθολικος μα τωρα ειναι αποστασιωποιημενος απο την Καθολικη Εκκλησια καθως θεωρει τον Παπα ως κατι μη ανωτερο απο τους αλλους ανθρωπους και πως εκεινος λεει να ζουμε ταπεινα ενω εκεινος ζει πλουσιοπαροχα.Γιατι ομως η επιλογη μου φιλε Ζειδωρε να ειναι πειρασμος?δεν ειμαι σιγουρος πως ο ιδιος ο Θεος απαγορευει την ερωτικη σχεση μεταξυ δυο ατομων του ιδιου φυλου.Ωστοσο το αγορι μου μου ειπε πως μπορω να παρω οσο καιρο θελω και πως αμα δεν θελησω ποτε καποια σωματικη επαφη δεν τον νοιαζει.Η αγαπη δεν ειναι πειρασμος.Δεν ειμαι παρασιτο το ξερω γιατι απο ολους τους ανθρωπους αυτος με εκανε να νοιωσω,να δω και να καταλαβω πως δεν ειμαι.Πραγματικα πιστευω πως δεν εχω να δωσω κανεναν αγωνα.Αιθεροβαμων ειπες κατι στην τελευταια σου προταση που δεν την καταλαβα καλα θα σε παρακαλουσα να μου την εξηγησεις.

      • Παναγιώτη,
        μπράβο σου. Χαίρομαι που είσαι τόσο ώριμος. Ένας ώριμος άνθρωπος ποτέ δεν εμπιστεύεται τις γνώσεις και το λογισμό του (“εν οίδε ότι ουδέν οίδε”) αλλά αναζητεί πάντα τις συμβουλές των σοφών ανθρώπων, αλλά και της Σοφίας του θεού. Έτσι κι εσύ δε μένεις αδιάφορος απέναντι στη διδασκαλία του Χριστού μας. Όμως, αν λες ότι δεν είσαι σίγουρος, “έρευνησε και δες” στην Αγία Γραφή ότι από την αρχή ο Θεός έτσι έχει ορίσει τα θέματα αυτά. Διάβασε ξανά το παραπάνω κείμενο και με προσευχή παρακάλα το Θεό να σου αποκαλύψει την αλήθεια.

        Οι επιλογές μας, φίλε Παναγιώτη, δεν είναι όλες σωστές. Ποιος μπορεί να πει ότι είναι αλάθητος; Και μια μέρα να ζήσουμε στη γη, λέει η Αγία Γραφή, θα έχουμε κάνει πολλά λάθη. Γι’ αυτό δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά πάντα να ζητάμε τη φώτιση του Θεού. Πειρασμοί υπάρχουν παντού. Όλη μας η ζωή είναι γεμάτη πειρασμούς. Στην εφηβεία φαίνονται όλα πιο ρόδινα. Δεν είναι όμως. Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στην άλλη ζωή, όχι σ’ αυτή. Εξάλλου, μην ξεχνάς ότι υπάρχει και διάβολος, που δε μας έχει και μεγάλη συμπάθεια.

        Το ξέρεις ότι αξίζεις. Αξίζεις πάρα πολύ, γιατί για σένα σταυρώθηκε ο Χριστός μας. Και μόνος σου να ‘σουνα στη γη, πάλι θα σταυρωνότανε για σένα. Άραγε Τον έχεις ευχαριστήσει ποτέ. Τον έχεις αγαπήσει καθόλου; Όσο για το φίλο σου, πρόσεχε. Γιατί πολλοί μετάνοιωσαν στη ζωή τους που διάλεξαν την ομοφυλοφιλία. Κανένας όμως δε μετάνοιωσε ποτέ, που διάλεξε με όλη του την ψυχή το Χριστό.

        Ωστόσο, όλα αυτά δεν μπορούμε να τα συζητάμε από αυτήν εδώ τη θέση, γιατί είναι προσωπικά θέματα. Μπορείς, όμως, και πρέπει να τα συζητήσεις με τον πνευματικό σου πατέρα, ο οποίος και θα σε συμβουλεύσει για τις σωστές επιλογές. Αλήθεια, έχεις πνευματικό;

  36. Συνηθίζω να παρακολουθώ αυτήν την ενότητα, όταν κατά καιρούς προστίθενται σχόλια. Και συνειρμικά καθώς άκουγα το παρακάτω τραγούδι από το νέο CD τραγουδιών των κατηχητικών ομάδων “Χαρουμένων Αγωνιστών” θυμήθηκα αυτήν την ενότητα. Ευτυχώς κάποια από τα τραγούδια υπάρχουν και στο ιντερνετ. Οι στίχοι του είναι τέτοιοι που οποιοσδήποτε μπορεί να νιώσει πως, για μία τουλάχιστον περίοδο της ζωής του, τον εκφράζουν.
    Και επειδή σε αυτή τη συζήτηση γίνεται λόγος για ένα μεγάλο Γολγοθά, προτείνω “Τον Γολγοθά σου να μην τον φαβάσαι”: http://www.agonistes.gr/2010/05/%CE%B5%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%B9/

  37. Η αλήθεια είναι πως ο Ζείδωρος με πρόλαβε… ήθελα κι εγώ να σε ρωτήσω, Παναγιώτη, έχεις πνευματικό; Κι αν ναι, τότε του έχεις μιλήσει; Του έχεις εκφράσει τους προβληματισμούς σου; Τους έχει μιλήσει για τα αισθήματά σου και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις; Αναφέρθηκε πιο πάνω από τον Ζείδωρο, πως στην εφηβεία μας φαίνονται όλα πιο ρόδινα… η αλήθεια αυτή είναι Παναγιώτη! Στην εφηβεία, ακόμη κι όταν αυτή τελειώνει όπως λες, έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να γυρίσουμε τον κόσμο τούμπα! Να ζήσουμε μια ουτοπική ζωή, όπως ακριβώς την ονειρευόμαστε! Δυστυχώς, η πραγματικότητα, απέχει έτη φωτός! Εσύ τώρα μπορεί να λες ότι τον αγαπάς και πως δίνεις και τη ζωή σου γι’ αυτόν, όμως ύστερα από μερικά χρόνια μπορεί να αλλάξει αυτό, αφενός γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο όταν πρόκειται για ανθρώπους και αφετέρου, γιατί ακόμη δεν έχουν ωριμάσει πλήρως τα συναισθήματά σου κι ας μην το καταλαβαίνεις αυτό ακόμα! Θα το διαπιστώσεις στην πορεία αυτό… Δεν αμφισβητώ με αυτό, το γεγονός ότι είσαι ώριμος, κάθε άλλο! Απλά προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι αυτή η ωριμότητα, δεν αντιπροσωπεύει μια στατική κατάσταση, ακριβώς γιατί αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σε μια συναισθηματική σύγχυση, γιατί νομίζω πως το καταλαβαίνεις αυτό, όταν είμαστε ερωτευμένοι, κάνουμε χίλιες δυο σκέψεις, από τις οποίες ελάχιστες είναι πραγματοποιήσιμες! Γι’ αυτό, αν δεν έχεις πνευματικό, καλό θα ήταν να βρεις αμέσως κάποιον καλό και έμπειρο πατέρα κι είμαι σίγουρη ότι αυτός θα σου πει το σωστό και το πιο καλό για ‘σένα!
    Αυτό που είπα στην τελευταία μου φράση στο παραπάνω σχόλιό μου, είναι υπέρ σου! Θίγω απλά το γεγονός, ότι πολλοί άνθρωποι σαν κι εσένα, μ’αυτές τις “προτιμήσεις”, θα χρησιμοποιήσω την έννοια, δεν προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, δε θα πω το πρόβλημα, δε θα πω την τάση, θα πω το θέμα, αναζητώντας λύση είτε στη φυγή και δε θα επεκταθώ σε αυτό, γιατί φοβάμαι πως θίγω πολλά άλλα θέματα, είτε στην κάλυψη! Το να συνάψεις σχέση στην παρούσα φάση της ζωής σου, με ένα άτομο του άλλου φύλου, δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει, ή θα σε πεισμώσει… νομίζω πως απλά θα το κάνεις για να έχεις μια κάλυψη, τόσα παραδείγματα έχουμε άλλωστε από την καθημερινότητα, κι επιπλέον, θα πληγώσεις και κάποιον άλλο άνθρωπο, πλην του εαυτού σου. Σε προτιμώ γιατί έχεις αναγνωρίσει το θέμα που πρέπει να λύσεις και να αντιμετωπίσεις!
    Πιστεύω να μην παρεξηγήθηκα γενικότερα…

  38. Όπως σημειώθηκε ήδη από κάποιον χρήστη, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε άλλο την συζήτηση λεπτών προσωπικών θεμάτων, πέρα από την ομοφυλοφιλία στις κοινωνικές της προεκτάσεις και κυρίως την ορθόδοξη θέση πάνω στο θέμα.

    Επειδή όμως πιθανώς κάποιοι αισθάνονται ότι βοηθούνται, θα μπορούσαμε να τους φέρουμε σε προσωπική επικοινωνία μεταξύ τους (e-mail), αν συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές. Τη δυνατότητα αυτή μπορείτε να ζητήσετε από τη διαχείριση χρησιμοποιώντας το λογαριασμό e-mail που συνοδεύει κάποια από τις παραπάνω απαντήσεις σας.

    Απαντήσεις που εν τω μεταξύ υποβλήθηκαν δεν θα δημοσιευθούν.

  39. οι ομοφυλοφιλοι σηκωνουν μεγαλο σταυρο,δεν ξερω πωσ και γιατι καποιοι ανθρωποι επιλεγονται για αυτο αλλα η κατασταση ειναι δυσκολη οταν εχεισ λιγο μυαλο στο κεφαλι σου και συνηδητοποιεισ την κατασταση σου και την αποστρεφεσαι…θελει πολυ δυναμη για να αντεξεισ!!! μακαρι να βρω την δυναμη! να φυγω απο εδω γιατι δεν το διαλεξα! να ζησω! προσπαθω αλλα αν ειχα λιγη πιστη θα τα ειχα καταφερει…μακαρι μακαρι…
    πολυ καλη δουλεια το φορουμ παιδια συγχαρητήρια…

    • Αδελφε, δυσκολος ο σταυρος σου. Αναθεσε τον στον Κυριο και αυτος θα σε οδηγησει στη λυτρωση. Μια συμβουλη απο το γεροντα Παισιο:

      – Δηλαδή, μπορεί να διορθωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος;
      – Πως δεν μπορεί! Μπορεί!… Αν θέλει και προσπαθήσει μπορεί να κόψει την κακιά συνήθεια… Πολύ βοηθάει να έχει κανείς έναν πραγματικό και καλό φίλο.

      • Ναι είναι πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο! Το βασικό είναι να μην απογοητεύεσαι, κάτι που σίγουρα θα επιδιώξει ο πονηρός. Άλλωστε ο Κύριος δεν ζητά από εμάς το να φτάσουμε αλλά το να προσπαθούμε και να θέλουμε με όλη μας την ψυχή να φτάσουμε στην κορυφή και… ο Θεός βοηθός!”Ο επιμένων νικά λέει ο λαός” και “αν ζητήσεις από τον Πατέρα ψωμί αυτός δεν θα σου δώσει φίδι” όπως λέει κατα προσέγγιση στο Ευαγγέλιο.Καλό αγώνα και να εύχεσαι και για μας.Δεν είμαστε καλύτεροι.Ο καθένας έχει τα δικά του.(Εμείς οι χλιαροί θα είμαστε οι πρώτοι που θα καταδικαστούμε)

        Υ.Γ: Το Ostrov το έχεις δεί; Ο πρωταγωνιστής έκανε θαύματα αλλά λίγο πριν το θάνατό του απαλλάχτηκε από την αμαρτία του- φαντάζομαι για να μην υπερηφανεύεται.

        • Πραγματικά πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου stavros. Αξίζει να δούμε όλοι το Ostrov. Σε όλους έχει κάτι να πεί. Με κόστος βέβαια ότι μας ελέγχει για την πνευματική μας κατάσταση!

    • Δεν επιλέγονται κάποιοι άνθρωποι,αλλιώς ο Θεός θα ήταν άδικος. Σε όλους έχουν δοθεί οι ίδιες δυνατότητες καθώς και όλοι έχουμε το πρωπατορικό αμάρτημα που ανάλογα με τα ερεθίσματα που θα δεχτούμε ή τις επιλογές που κάνουμε καλλιεργούμε κάποιες αμαρτίες λιγότερο ή περισσότερο. Το χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε καν το πώς κάποια γεγονοτα μας επηρεάζουν και καλλιεργούν τα πάθη μας.

  40. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το άρθρο. Θα σημειώσω οτι πρέπει να προσέξουμε όλοι τους εαυτούς μας και να διατηρούμαστε εν ταπεινώσει για να μην μας εγκαταλείψει η Χάρις του Χριστού και πράξουμε χειρότερα αμαρτήματα. Προσευχή και πάλι προσευχή για τους αδελφούς μας αυτούς. Είθε να απαγγιστρωθούν από το αμάρτημα αυτό και να ακούσουν:”Θάρσει τέκνον η πίστη σου σέσωκε σε πορεύου εις ειρήνην!” Καλή συνέχεια στον αγώνα μας κατά των παθών.

  41. Διαβάζω κάποια posts και σκέφτομαι να πάω σε κάποιο μοναστήρι να μην βλέπω και να μην ακούω κανέναν πια!! Εννοείται πως δεν θα το κάνω ποτέ… αλλά τουλάχιστον τους δικαιολογώ όλους γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα πει ομοφυλόφιλος. Μόνο όσοι είναι γνωρίζουν. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας, δεν είναι επιλογή, είναι η ίδια η ζωή. Είμαι σίγουρος πως ο Θεός δεν υπάρχει περίπτωση να έχει κάνει κάποιο λάθος. Εγώ αυτό σκέφτομαι και δεν ακούω κανέναν Άνθρωπο γι’αυτό το θέμα! Μόνο εγώ ξέρω τι τραβάω, μόνο εγώ ξέρω τι είναι αυτό που ζω. Αν με ρωτούσε κάποιος αν θα ήθελα να γεννηθώ ετεροφυλόφιλος θα έλεγα ΟΧΙ, γιατί έτσι έχω καταλάβει πόση κακία υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο!!! Να’στε καλα!

    • Αδελφέ ἰσως έχεις δίκιο. Σκέψου όμως ότι εαν προσευχηθείς και αρχίσεις να ζεις μυστηριακή ζωή θα απαλλαγείς από το πάθος αυτό. Βέβαια θα χρειαστείς να πονέσεις, να ματώσεις αλλά στο τέλος θα κερδίσεις το στεφάννι του μαρτυρίου της συνειδήσεως. Έχεις σκεφθεί ποτέ ότι μπορεί λίγος κόπος να σε οδηγήσει μέσα στον Παράδεισο; Πάντως δεν συμφωνώ ότι είναι και η καλύτερη μέθοδος για να αντιληφθεί κανείς την κακία του κόσμου! Μπορεί πολύ πιο εύκολα να είναι γνώστης της όταν αγωνίζεται κατά Θεόν και προσπαθεί να γίνει από κενός καινός. Προσευχήσου και σίγουρα και όλοι οι αδελφοί που διαβάζουν τα σχόλιά σου θα κάνουν ένα κομποσχοινάκι και για σενα και θα χύσουν και ένα δάκρυ!

  42. Αγαπητοί μας,

    Τελευταία παρατηρείται ότι στο παρόν θέμα κατατίθενται πια μόνο προσωπικές εμπειρίες και απαντήσεις που τείνουν να επαναλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό.

    Θεωρούμε λοιπόν ότι η συζήτηση πάνω στο θέμα έχει εξαντληθεί για τα πλαίσια του ιστοχώρου μας.

Comments are closed.