ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Η ΠΡΟΣΟΙΚΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗΣ
«Προσοικείωση της απολύτρωσης» θα πει ολόψυχη και με εγκάρδια ευγνωμοσύνη αποδοχή του απολυτρωτικού έργου του Χριστού από μέρους του αμαρτωλού, ώστε πράγματι αυτός προσωπικώς να σωθεί. Και για να το αναλύσουμε, ώστε να το καταλάβουμε, λέμε αυτό.
Ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός με το να αναλάβει τις αμαρτίες των ανθρώπων και να θυσιασθεί γι’ αυτές με θάνατο επονείδιστο και επώδυνο, όπως ήταν ο θάνατος του σταυρού, εξιλέωσε τον άνθρωπο απέναντι της θείας δικαιοσύνης. Τον εξιλέωσε, δηλαδή του έδωσε άφεση και τον δικαίωσε, διότι σήκωσε επάνω του Εκείνος το βάρος και την ενοχή της αμαρτίας. Έτσι συμφιλίωσε τον άνθρωπο με το Θεό και τον έκανε τέκνο του Θεού. Με το να τον κάνει δε τέκνο του Θεού του άνοιξε το δρόμο προς τη βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η μέγιστη δωρεά, την οποία πρόσφερε ο Κύριος στον άνθρωπο με τη σταυρική του θυσία. Αλλά για να προσοικειωθεί τη δωρεά αυτή ο άνθρωπος, δηλαδή για να την κάνει δική του, προσωπικό και αναφαίρετο κτήμα της ζωής του, αυτή και όλα τα αγαθά που απέρρευσαν από τη σταυρική του Σωτήρος Χριστού, πρέπει να την αποδεχθεί, να την εγκολπωθεί και να την κρατήσει ισόβια μέσα του με θερμή πίστη και με βαθιά και ευγνώμονα διάθεση. Να μη φεύγει ποτέ από τη σκέψη και την καρδιά του, ότι ο Κύριος Ιησούς, ο Εσταυρωμένος Υιός του Θεού είναι ο μόνος αιώνιος Σωτήρας και Λυτρωτής του. Και όχι μόνο να σκέπτεται την αλήθεια αυτή, αλλά και να τη ζει. Καθημερινά έντονο και ισχυρό βίωμά του να γίνεται. Αυτή η σκέψη, αυτό το γεγονός, αυτή η θυσία του Κυρίου βαθύτατα να τον συγκλονίζει, να τον συγκινεί, να διεγείρει μέσα του αισθήματα άγια και ιερά πίστης και αφοσίωσης στο Σωτήρα του αυτόν. Να σκέπτεται και να λέει· Ήμουν αμαρτωλός και κατάδικος της αιώνιας κόλασης και ο Κύριος Ιησούς θυσιάσθηκε για μένα και έχυσε πάνω στο σταυρό το Αίμα του για να με απολυτρώσει. Και με απολύτρωσε. Και, όπως είπαμε, αυτό το γεγονός καθημερινά να τον συνέχει, να τον συγκλονίζει, να τον κινεί σε δοξολογία προς το Λυτρωτή, να τον συγκρατά από κάθε ηθική εκτροπή και ανομία. Επομένως από μέρους του Θεού, από μέρους του Υιού του Θεού, που σταυρώθηκε για μας, προσφέρθηκαν τα πάντα. Προσφέρθηκε η πανάμωμη ζωή του, η υπακοή του το Αίμα του, η θυσία του. Και όπως λέει ο απόστολος Πέτρος «πάντα ημίν τα προς ζωήν και ευσέβειαν δεδώρηται» (Β’ Πέτρ. α’ 3,4). Και επόμενο ήταν να γίνει αυτό, αφού ο Θεός, όπως είναι πολυεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», και «ου βούλεται τον θάνατον του ασεβούς ως το αποστρέψαι τον ασεβή από της οδού αυτού και ζην αυτόν» (Α’ Τιμ. β’ 4, Ιεζ. λγ’ 11). Πρόσφερε και προσφέρει, λοιπόν, ο Θεός τη λύτρωση και σωτηρία στον άνθρωπο. Αλλ’ είναι αδύνατο στον άνθρωπο μόνος του και να σκεφθεί, και να ζητήσει, και να προσοικειωθεί το απολυτρωτικό έργο του Χριστού και της αγίας του θυσίας. Τι χρειάζεται; Πάλι ο Θεός να τον βοηθήσει, να του απλώσει το χέρι του και να τον καλέσει στη σωτηρία αυτή. Διότι, όπως είπε ο Κύριος, «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (ιωάν. ιε’ 5). Τίποτε, ούτε ένα βήμα, δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος προς σωτηρία και ηθική του αναγέννηση χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Αλλά πάλι ο Θεός δεν εκβιάζει την ανθρώπινη θέληση και αφήνει ελεύθερο τον άνθρωπο να κάνει εκλογή και να προτιμήσει ή την σωτηρία ή την απώλεια, ή τη ζωή ή τον θάνατο. Το είπε καθαρά· «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν… ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η’ 34). Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, αυτός ας γίνει μαθητής και οπαδός μου. Όποιος θέλει να γίνει Χριστιανός, πιστός και αφοσιωμένος σε μένα, αυτός να γίνει. Όχι εξ ανάγκης, όχι διά της βίας. Εδώ υπάρχει τέλεια ελευθερία. Ελεύθερος είναι ο καθένας να απαρνηθεί τον αμαρτωλό βίο του, να ακολουθήσει το δρόμο του Θεού και να σωθεί. Όποιος θέλει. Όποιος ελεύθερα το αποφασίσει. Και αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο άλλοι μεν αποδέχονται με θερμή πίστη τη σωτηρία και σώζονται. Και άλλοι την αποκρούουν με απιστία και άρνηση και καταδικάζονται. Ανάγκη, λοιπόν, θείου φωτισμού και θείας δύναμης, για να γνωρίσει και αποδεχθεί ο αμαρτωλός άνθρωπος το απολυτρωτικό έργο του Χριστού και να σωθεί. Και αυτή η θεία βοήθεια και δύναμη λέγεται θεία Χάρη. Και αυτή η θεία Χάρη βρίσκεται αποταμιευμένη στην Αγία του Χριστού Εκκλησία και μεταδίδεται στους πιστούς ανθρώπους μέσω των αγίων της Εκκλησίας μυστηρίων. Στην Εκκλησία υπάρχει ο Χριστός. Στην Εκκλησία και η χάρη του Χριστού. Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει και θεία Χάρη. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει ούτε άφεση αμαρτιών, ούτε απολύτρωση, ούτε δικαίωση και σωτηρία. Στη συνέχεια, λοιπόν, αυτά τα ζητήματα θα μελετήσουμε.