Εορτολόγιο

Αληθινή ιστορία παραμονές των Χριστουγέννων...

Πλησιάζει η Άγια Νύχτα και η σκέψη μου ξανά και ξανά μελετά το μυστικό των Μάγων...

Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού... σε όλους προκάλεσε δέος, και σε ανθρώπους και σε δαίμονες... | Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου

Το τέλος του πιο μεγάλου ανθρώπου που γεννήθηκε ποτέ σ’ αυτόν τον κόσμο σπουδάζει διαχρονικά η οικουμένη. Σκύβει με απορία, θαυμάζει, υμνεί, ζωγραφίζει, δραματοποιεί, ρωτάει «γιατί;»...

Η κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μία εξόδιος ακολουθία διαφορετική από τις άλλες...

Μαζί και φλόγα και δροσιά. Μια φλόγα δροσερή. Μια δροσιά φλόγινη. Το Παράκλητον Πνεύμα.

Κάθε λαμπάδα που ανάψαμε αυτή τη νύκτα, είναι ένα φως που φωτίζει τη νύκτα αυτή. Κάθε λαμπάδα που ανάψαμε είναι ένα φως που διαλύει...

Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία. | Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς

Η άκρα Ταπείνωση του Κυρίου και ο δικός μας άκρατος εγωισμός | Αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου (απομαγνητοφώνηση σύντομου λόγου)

Ο πιστός Χριστιανός ποτέ δεν αφήνει τον αγώνα κατά της αμαρτίας. Αλλά από την Καθαρά Δευτέρα ρίχνεται ακάθεκτος και πάνοπλος και με όλη του την ψυχή στον έντονο και πολύ ωφέλιμο αγώνα της Σαρακοστής...

Ο τελευταίος θρίαμβος του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Διήγηση της ανακομιδής του λειψάνου του.

Ομιλία Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου για την εορτή των Θεοφανείων

Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, Κοντάκιο Συνάξεως Τιμίου Προδρόμου. Απόδοση στη δημοτική.

ΟΜΙΛΙΑ Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ΟΜΙΛΙΑ 60ή, ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Πως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ετοίμασε την οδό του Κυρίου; Πως εμείς θα ετοιμάσουμε την οδό του Κυρίου για τη δική μας ψυχή;

Κάθε φορὰ ποὺ ἄλλαζε ὁ χρόνος, εὐφρόσυνα συναισθήματα κυριαρχοῦσαν στὶς ψυχές μας. Νέο ἔτος, νέες εὐκαιρίες, νέοι ἀγῶνες. Εὐχὲς θερμές, ἐλπίδες γιὰ τὸ καλύτερο....

Ἴσως κάπως ἰδιόμορφα ἐφέτος. Ἴσως ἀκόμα λιγότερο ἑορταστικὰ καὶ ἀπὸ πέρυσι. Μὲ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν περισσοτέρων στὴν πεσμένη ἑορταστικὴ ἐμπορικὴ κί νηση, στὶς ἀπαγορευτικὲς γιὰ τοὺς πολ λοὺς τιμὲς τῆς γαλοπούλας.

Ἦταν νύχτα! Καὶ κράτησε... πόσο κράτησε αὐτὴ ἡ νύχτα! Ἀτέλειωτη! Οἱ αἰῶνες... οἱ χιλιετίες κυλοῦσαν ἀργά, οἱ γενεὲς διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη, στὰ στήθη τῶν ἀνθρώ­πων ἔκαιγε ὁ πόθος, ἡ λαχτάρα, ἡ προσδοκία γιὰ φῶς... ἀλλὰ ἡ νύχτα κυλοῦσε ἀκόμα πιὸ ἀργά, ἡ νύχτα μάκραινε πολύ.

Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε! Τότε ποὺ εἶχε ἡ ζωὴ σκοπό, καὶ νόημα ὁ ἀγώνας. Τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ λαχταροῦσαν τὰ Χριστούγεννα, ἑτοιμάζονταν γιὰ τὰ Χριστούγεννα: Νήστευαν τὴ Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…