Χριστούγεννα

Χριστουγεννιάτικα βιώματα

Αληθινά Χριστούγεννα

«Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»... Έ­τσι αρ­χί­ζει ο ψαλ­μω­δός το κα­τα­λη­κτι­κό δο­ξα­στι­κό των Με­γά­λων Ω­ρών των Χρι­στου­γέν­νων.

Ἄν γιά κάποια σου νίκη σέ ἀγώνισμα κρεμάσουν στό στῆθος σου ἕνα χρυσό μετάλλιο, πῶς ἄραγε θά νιώσεις; Τί δόξα, πραγματικά, τί τιμή γιά...

Ἔρχεται καί πάλι στή Βηθλεέμ τῶν καρδιῶν τῶν ἀγαπημένων ἀνθρώπων καί ζητάει τόπο νά γεννηθεῖ, νά μπεῖ στή ζωή μας, κι ἄς ἔχει καταντήσει...

Χαράματα. Οι μοναχοί της μονής των Ασωμάτων βγαίνουν από την εκκλησία και κατευθύνονται στα κελιά τους. Αύριο Χριστούγεννα. Η μητρόπολη των εορτών. Η καρδιά τους...

Η χρονιά του 1943, όπως όλες οι χρονιές της μαύρης Κατοχής, ήταν φρικτή˙ πείνα, αρρώστια και δυστυχία μάστιζαν τον τόπο. Ό,τι καλό είχε ο τόπος το έπαιρναν οι Γερμανοί˙ και ό,τι άφηναν εκείνοι το άρπαζαν οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. [...]

– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου»;
– Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νούς να είναι στα θεία νοήματα. [...]

Ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα στην Πάτρα, η Νατάσα, πρωτοετής φοιτήτρια στο Μαθηματικό θυμήθηκε να τηλεφωνήσει στην κ. Σταματία, την ηλικιωμένη γυναίκα...

[...] Ἀξίζει ὅμως νά σταθοῦμε στή λιγότερο γνωστή παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς, πού συνδέει τό Χριστουγεννιάτικο δένδρο μέ τό «ξύλον τῆς ζωῆς» ,πού βρισκόταν στό κέντρο τοῦ Παραδείσου.

Παραμονή Χριστουγέννων! Όλη η Τραπεζούντα σκεπασμένη με χιόνι, που δεν έπαψε να πέφτει πυκνό...

Αληθινή ιστορία παραμονές των Χριστουγέννων...

Πλησιάζει η Άγια Νύχτα και η σκέψη μου ξανά και ξανά μελετά το μυστικό των Μάγων...

Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού... σε όλους προκάλεσε δέος, και σε ανθρώπους και σε δαίμονες... | Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου

Ἴσως κάπως ἰδιόμορφα ἐφέτος. Ἴσως ἀκόμα λιγότερο ἑορταστικὰ καὶ ἀπὸ πέρυσι. Μὲ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν περισσοτέρων στὴν πεσμένη ἑορταστικὴ ἐμπορικὴ κί νηση, στὶς ἀπαγορευτικὲς γιὰ τοὺς πολ λοὺς τιμὲς τῆς γαλοπούλας.

Ἦταν νύχτα! Καὶ κράτησε... πόσο κράτησε αὐτὴ ἡ νύχτα! Ἀτέλειωτη! Οἱ αἰῶνες... οἱ χιλιετίες κυλοῦσαν ἀργά, οἱ γενεὲς διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη, στὰ στήθη τῶν ἀνθρώ­πων ἔκαιγε ὁ πόθος, ἡ λαχτάρα, ἡ προσδοκία γιὰ φῶς... ἀλλὰ ἡ νύχτα κυλοῦσε ἀκόμα πιὸ ἀργά, ἡ νύχτα μάκραινε πολύ.

Κάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε! Τότε ποὺ εἶχε ἡ ζωὴ σκοπό, καὶ νόημα ὁ ἀγώνας. Τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ λαχταροῦσαν τὰ Χριστούγεννα, ἑτοιμάζονταν γιὰ τὰ Χριστούγεννα: Νήστευαν τὴ Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…

Μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ἑορτάζουμε καὶ φέτος τὴ Γέννησή του στὴ γῆ μας. Ἐπὶ ἀρκετὲς ἡμέρες ἤδη μὲ τὴ νηστεία καὶ τοὺς προεορτίους ὕμνους ἡ Ἐκκλησία μας δημιουργεῖ τὸ κατάλληλο πνευματικὸ κλίμα γιὰ τὴ βίωση τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας 20 αἰῶνες πρὶν ὑπῆρξε ἡ ἀνατολὴ ἐκείνη ποὺ φώτισε τὸν κόσμο μὲ τὸ φῶς τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας· «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως».

Καθὼς φθάνουν τὰ Χριστούγεννα, ἡ μορφὴ τῆς Ἁγίας Θεοτόκου, τῆς Παναχράντου Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, καταλαμβάνει ξεχωριστὴ θέση στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν. Ἔκτακτο τὸ...