Διάφορα

Την απόφαση την είχε πάρει. Σταθερά και αμετάκλητα. Όχι όμως αβασάνιστα. Ο ψυχικός κόπος, η αγωνιά, είχαν φτάσει σε οριακό σημείο. Έπρεπε να λύσει...

Σε συλλογισμό έπεσε το χωριό. Δεν ήξεραν τι να κάνουν... Να κόψουν το καημένο το κυπαρίσσι, είναι αλήθεια ότι το λυπούνταν. Κάτι σα νοσταλγία τους έπιανε...

Μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία, και τις πρώτες θερμές καλημέρες με το αντίδωρο στο χέρι, σαν επιστρέφαμε σπίτι, ο καθείς έμπαινε σιγά-σιγά στους δικούς του κόσμους...

Σκυφτός,
απ’ τα χρόνια και τις μετάνοιες.
Έμαθε από νωρίς να γονατίζει,
για να στέκεται όρθια η ψυχή του...
(ποίημα από τον Α΄ Διαγωνισμό Γραπτού Λόγου)

Η νύχτα γέννησε ξανά
τα φωτάκια του κόσμου
που η μέρα έκρυβε
στην άνεσή της...
(Γ΄ Βραβείο Α΄ Πανελλήνιου Διαγωνισμού Γραπτού Λόγου ΧΦΔ)

Μέσα στο απέραντο αυτό κίτρινο, προβάλλει, στην άκρη του δρόμου, μοναχικός μάρτυρας της πανταχού παρουσίας του Θεού, ένα προσκυνητάρι...
(Β΄ Βραβείο Α΄ Πανελλήνιου Διαγωνισμού Γραπτού Λόγου ΧΦΔ)

Κι όταν κάποια χρονιά έβαλε η γιαγιά η Χρυσανθή και τον σύντροφο της ζωής της ανάμεσα στις άλλες φωτογραφίες του μπουφέ, έβαλε και μια μεγάλη στον τοίχο, δίπλα απ’ την εικόνα του Χριστού γιατί «εκεί είναι τώρα», μας είπε...
(Α΄ Βραβείο Α΄ Πανελλήνιου Διαγωνισμού Γραπτού Λόγου ΧΦΔ)