Loading...Μια φρέσκια και νεανική ματιά στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών αποτέλεσε η Εκδήλωση Τιμής και Ευγνωμοσύνης 2011. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στις 27 Ιανουαρίου, περίπου εκατό καθηγητές συγκεντρώθηκαν για να δεχτούν τις ευγνώμονες ευχαριστίες μας για την εργώδη προσφορά τους στην επιστήμη και τη νεότητα.
Οι κ. Καθηγητές και το πλήθος κόσμου που παρέστη είχαν την ευκαιρία να γευτούν ευλαβή απανθίσματα από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και να αναγνωρίσουν την αξία της ως διαχρονικής πρότασης παιδείας και ζωής.
Το πρόγραμμα φέτος υπήρξε αρκετά αντισυμβατικό. Η εκδήλωση είχε αφιερωθεί στο Μεγάλο Βασίλειο. Οι φοιτητές της «Απολυτρώσεως» παρουσίασαν σε θεατρικό μονόπρακτο την αντιπαράθεση του αγίου με τον έπαρχο Μόδεστο και καταχειροκροτήθηκαν για την έμπνευση και την επιτυχή τους ερμηνεία.
Η κ. Μαγδαληνή Τσολάκη, Καθηγήτρια Νευρολογίας, μας μίλησε για το αναμορφωτικό έργο του Μεγάλου Βασιλείου και τη δύναμη του χριστιανικού κηρύγματος ως μεταρρυθμιστικού παράγοντα στην κοινωνία μας, ενώ η χορωδία των φοιτητριών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης συγκίνησε το ακροατήριο ερμηνεύοντας το ολοκαίνουργιο τραγούδι «Έλα σαν Ήλιος».
Το παρών στη εκδήλωση έδωσε και η χορωδία των φοιτητών μας, εμφανώς ανανεωμένη σε πρόσωπα και φωνές, που προκάλεσε το χειροκρότημα του κοινού με την άρτια παρουσία της.
Ευχόμαστε η εκδήλωση να ευλογηθεί και να συνεχιστεί προς δόξαν Θεού για πολλά χρόνια ακόμη, ώστε οι Καθηγητές μας να γνωρίσουν και να προτιμήσουν την «αληθή φιλοσοφία» που εφήρμοσαν στη ζωή τους οι Τρείς Ιεράρχες και να γίνουν αιώνιοι μαθητές στα μυστήρια του Θεού.
Εκτός από τις παρακάτω φωτογραφίες, μπορείτε ακόμα να δείτε μερικά βίντεο από την γιορτή των Τριών Ιεραρχών ΑΠΘ 2011.
Εκτός των άλλων πρωτοτυπιών, η λήξη της εκδήλωσης έγινε με το ψάλσιμο του Εθνικού Ύμνου. Καλές οι καινοτομίες, αλλά υπήρχαν και καθηγητές που λόγω ιδεολογικών προτιμήσεων, εξεπλάγησαν δυσάρεστα. Καλό είναι να μην τους προσβάλλουμε.
Συμφωνώ με το σχόλιό σου, αν και δεν μ’ αρέσει η λέξη “προσβάλλουμε”. Το θέμα είναι ότι κάνουμε ιεραποστολή και στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Οπότε, χρειάζονται και κάποιες υποχωρήσεις. Πρώτα ο Χριστός και μετά η Ελλάδα.
Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η εποχή μας…
Δεν το πιστεύω!!’Εχασα ΚΑΙ τον Εθνικό Ύμνο;;; Σίγουρα θα ήταν υπέροχο, μοναδικό βίωμα το να πάλλεται ολόκληρη η αίθουσα από τον Εθνικό Ύμνο!! το να σκιρτούν, λαχταρούν και απολαμβάνουν ταυτόχρονα τόσες ελληνικές καρδιές!! να βροντοφωνάζουν το “Χαίρε, ω! Χαίρε λευτεριά!” Ελπίζω να ρίξατε ταυτόχρονα ως φόντο με τον προτζέκτορα καμιά γαλανόλευκη να κυματίζει περήφανα, αρχοντικά!! αν όχι, την επόμενη φορά!
Όσον αφορά μερικούς καθηγητές που πιθανόν ενοχλήθηκαν στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου, να υπενθυμίσουμε πως εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ και τον Εθνικό Ύμνο δικαιούμαστε να τον λέμε όποτε, όπου και όσο δυνατά και περήφανα θέλουμε!! Ακόμη, ως εκπαιδευτικοί ας συνειδητοποιήσουν πως υπηρετούν-διακονούν την ελληνική κοινωνία και όχι απλά και μόνο το “ελληνικό ταμείο”(όσο απέμεινε κι απο αυτό) οπότε και ως εύλογο θα οφείλαν να τέρπονται και όχι να δυσαρεστούνται. Και στην τελική, όσοι ιδεολογικά “τα΄χουν με την Ελλάδα”, κατά κανόνα “τα΄χουν” και με την Εκκλησία. Οπότε, μάλλον τυπική η παρουσία τους και σίγουρα και με πολλά άλλα θα δυσαρεστήθηκαν και “προσβλήθηκαν”.
Άς η παραλειφθεί όμως να ειπωθεί πως και εμείς ως φοιτητές επί χρόνια και γενιές προσβαλλόμαστε άμμεσα και κάθετα απο τα όσα ανθελληνικά, αντιχριστιανικά και πλήρως άσχετα με την ύλη του μαθήματος τους πρεσβεύουν και εκστομίζουν στις παραδόσεις τους. Σεβάστηκαν ή συμμορφόθηκαν ποτέ σε κάποια ένσταση μας;; Οι δε κατά πρόσωπο ειρωνείες…άλλο θέμα!
“Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδίσω”…
Και είναι σωστό, άραγε, να “πηγαίνουμε με τα νερά τους” ας πούμε, μόνο και μόνο για να μην τους προσβάλλουμε;;; Εμείς δεν προσβαλλόμεθα επανειλημμένα από τις ανθελληνικές και αντιεθνικές ιδέες των καθηγητών που κινούνται διάχυτα στα πανεπιστημιακά και μη ιδρύματα;;;
Αν μη τι άλλο, όπως ήδη αναφέρθηκε από τον Νεοσσό, στην ΕΛΛΑΔΑ είμαστε!!! Αυτό έλειπε, να μην πούμε και τον εθνικό μας ύμνο!!! Εσύ δηλαδή, σαν Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν κάνεις το Σταυρό σου μπροστά στους άθεους ή αιρετικούς, ή αλλοθρήσκων συνανθρώπους σου;; Σε εμποδίζει η δογματική τους θέση να ψάλλεις ύμνους ευχαριστίας Στον Κύριο;;;
Μακάρι να ήμουν κι εγώ εκεί και να φώναζα με όλη μου τη ψυχή τον ΕΘΝΙΚΟ μας ΥΜΝΟ!!!!!!
Ίσως ο Γεώργιος προβληματίζεται σε θέματα διάκρισης, αν δηλαδή στη συγκεκριμένη περίσταση προσέφερε ή το αντίθετο αυτή η ενέργεια. Ας μην αποσυνδέουμε το “Εθνικός Ύμνος” από τα συμφραζόμενα και ας μη το μπλέκουμε με θέματα… δόγματος και ομολογίας. Και ας μην καταλήγουμε να επιτιθέμεθα άθελά μας στους καθηγητές σαν ομάδα.
Πάντως αν αναλογιστούμε το έργο των τιμώμενων Αγίων, των Τριών Ιεραρχών, και την ελληνική παιδεία που στήριξαν και διέδωσαν με τις δυνάμεις τους, ίσως τελικά ο Εθνικός Ύμνος να ήταν όντως ταιριαστός με την περίσταση και να αξίζει να καθιερωθεί στην συγκεκριμένη εκδήλωση και να περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα (να μην είναι απλά αυθόρμητο – δεν ξέρω πώς ήταν φέτος).
Απόστολος: “Ότι λύπη μοι εστί μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. Ηυχόμην γας αυτός εγώ ανάθεμα είναι απο του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα”…(Προς Ρωμαίους Θ’2-3)
Θεὄς:”Ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτειρήσω ον αν οικτείρὡ”.
Απόστολος:”Άρα ουν ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού”… (προς Ρωμαίους Θ’15-16)
Είθε να είμαστε όλοι, πρώτοι οι καθηγητές μας και έπειτα εμείς ανάμεσα σ’αυτούς τους καλοπροαιρέτους και καλοδιαθέτους που θα τύχουν του απείρου ελέους του Θεού. Μέχρι τότε πιστοί στα ιδανικά και στις αξίες μας, στον Χριστό και στην Ελλάδα μας!
Θα συμφωνήσω με τον Νεοσσό! Χριστος κι Ελλάδα, πάνε μαζί!!! Ποιος θα μπορούσε να διαχωρίσει την Ορθοδοξία από την Ελλάδα;;; Ο σταυρός στη σημαία μας, που κι αυτόν θέλουν να μας τον αφαιρέσουν, τί μαρτυρεί;;;
Θα γίνω γραφική, αλλά… κάποιες αξίες είναι σταθερές!!!
Συγγνώμη Γεώργιε Φ.Κ., αν κατάλαβα καλά, το χωρίο που παρέθεσες παραφράζεται “να γίνω κι εγώ ασθενής μαζί με τους ασθενείς για να τους κερδίσω” .Υποστηρίζεις λοιπόν ότι πρέπει να πουλήσουμε ό,τι πιο ιερό κι όσιο έχουμε, την πίστη μας και την πατρίδα μας απλά και μόνο για να κάνουμε το χατίρι σε κάποιους οι οποίοι προσπαθώντας να το παίξουν προοδευτικοί θεωρούν ότι κάνουν κάτι σπουδαίο με το να υποτιμούν -για να το πω ευγενικά- και να ενοχλούνται με τον Εθνικό Ύμνο;(δεν επιτίθεμαι συλογικά στους καθηγητές Friedlich ,απλά εκφράζω την απορία μου σε μια στάση που προτάθηκε.)
Ε λοιπόν όχι! Απ’ τους βασικούς κανόνες στα νοσοκομεία είναι να μην παραμένουν οι επισκέπτες πολλές ώρες με τους ασθενείς για να μην προσβληθούν και οι ίδιοι. Επομένως ας δείξουμε λίγη ταπείνωση κι ας μην πιστεύουμε πως χρησιμοποιώντας ΑΝορθόδοξους τρόπους και κάνοντας εκπτώσεις στα πιστεύω μας ΙΣΩΣ κερδίσουμε κάποιους .Το πιο πιθανόν είναι να «κολλήσουμε» εμείς απ’ αυτούς!
Μισό λεπτό. Το ψάλσιμο του Εθνικού Ύμνου ήταν κάτι που έγινε πρώτη φορά. Αν έλειπε, δεν θα ήταν προδοσία, ούτε θα είχαμε πουλήσει “ό,τι πιο ιερό κι όσιο έχουμε”, ούτε έλλειψη ομολογίας.
Το αποστολικό “Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδίσω” νομίζω ήθελε να πει εδώ, ότι κάποτε μπορεί να μην χρειάζεται να ερεθίσω κάποιον, αν ο κίνδυνος της απώλειας είναι μεγαλύτερος από το προσδοκώμενο όφελος. Πάνω από αυτό φυσικά είναι η ομολογία, εξήγησα όμως ότι δεν βλέπω εδώ να τίθεται τέτοιο ζήτημα. Μπορεί κάποιος να έχει λίγη καλή διάθεση και να σκανδαλιστεί από κάτι ελαφρώς δευτερεύον. Αν του επιτραπεί να μπει πρώτα στο κλίμα και να συνδέσει το Χριστό (Α) με την Ελλάδα (Β), μετά θα μπορεί πιο άνετα, όπως κι εσύ κι εγώ και οι περισσότεροι εδώ μέσα, και πιο αυθόρμητα, να ψάλει και τον Εθνικό Ύμνο, να υψώσει την Ελληνική Σημαία, να αγαπήσει την έννοια της Πατρίδας υγιώς κτλ..
Συμφωνώ Γεώργιος Φ.Κ. Έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό δείχνει και η χριστιανική αγάπη! Ίσως βέβαια ήταν καλή η αρχή…
Φίλε Γεώργιε,
Δεν λέει πουθενά όμως “εγενόμην τοις ειδολολάτρεσι ως ειδωλολάτρης ινα τους ειδολολτάτρες κερδίσω!!!!!”
Μάλλον παρεξηγείς το χωρίο και μας μπερδεύεις.
Νομίζω ότι μια τέτοια καθόλα χριστιανική εκδήλωση δεν θα μπορούσε να κλείσει με πιο όμορφο τρόπο, και απορώ γιατί γίνεται πρώτη φορά; Όσων αφορά την “προσβολή” κάποιων παρευρισκομένων, νομίζω ότι είναι αδικαιολόγητη καθώς εξ αρχής είχε γίνει γνωστή η φύση και το περιεχόμενο της εκδήλωσης και νομίζω ότι είναι γνωστό, και αν όχι έγινε, ότι Χριστός και Ελλάδα πηγαίνουν πάντα μαζί. Άλλωστε στην Ελλάδα δεν βρισκόμαστε, γιατί θα πρέπει εμείς πάντα να σκεφτόμαστε μήπως τυχόν κάνουμε κάτι και θίξουμε την ελευθερία των άλλων παραβιάζοντας πάντα τη δική μας; Εύχομαι κάθε χρόνο αυτή η εκδήλωση να κλείνει πάντα με τον Εθνικό μας Ύμνο γιατί είναι υποχρέωση μας εκτός από πινελιά Χριστού να βάζουμε και μια πινελιά Ελλάδας στον πανεπιστημιακό χώρο.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άνθρωποι της Εκκλησίας μας που κρίνουν πως ο συγκεκριμένος Εθνικός Ύμνος είναι περιττός καθώς Ύμνος για την Ελλάδα πρέπει να είναι ο ύμνος προς την Πάναγνη Προστάστιδα μας, την Παναγία το “Τη Ὑπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια”.
Αν οι προαναφερόμενοι καθηγητές μας τυγχάνουν της συγκεκριμένης και επαινετής ιδεολογίας, αμήν! να ξαναγυρίσω στα έδρανα, να τους σφίξω το χέρι!
Ωστόσο και διευκρινίζουμε, σαφώς κυριαρχεί στην καρδιά και τη ζωή του Ορθοδόξου Έλληνα ο Χριστός και έπεται η Ελλάδα . Σαφώς και παύει να υπάρχει στο λεπτό χωρίς Χριστό η Ελλάδα! Όμως χρέος μας είναι μαζί με την εκκλησιαστική παράδοση να διαφυλάττουμε ανόθευτη και ακέραιη μέχρι αίματος και την ταλαίπωρη εθνική μας παράδοση, τα εθνικά μας σύμβολα. Να τα προασπιζόμαστε και να τα ενισχύουμε με κάθε τρόπο και μάλιστα με περηφάνεια περισσή!
Και… ας μη σχολιασθώ σαν ρατσιστής αλλά θα τονίσω μια αλήθεια! Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΝΑΙ! Η ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ! Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Η ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ!!
Νομίζω ότι με κάλυψε πλήρως ο Ζαχαρίας! Είναι και μια απάντηση στο παρακάτω σχόλιο του Ζωτικού…!
Ζαχαρία, συμφωνώ μαζί σου. Δε βλέπω το λόγο όμως να γίνει αυτό μέσα από μια εκδήλωση με ιεραποστολική στόχευση. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι εθνικοί σύλλογοι στους οποίους μπορούμε να συμμετάσχουμε γι’ αυτό το σκοπό. Το εύχομαι.
Ηταν μιά θαυμάσια ευκαιρία καί τό καλλίτερο κλείσιμο ο εθνικός μας Υμνος. Η γιορτή των Τριων Ιεραρχων οπως ειναι γνωστό ηταν τά χρόνια της τουρκικης σκλαβιας γιορτή των Ελλήνων.
Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί η Ελλάδα πάντα πηγαίνει μαζί με τον Χριστό και μερικοί μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι Χριστός και Ελλάδα είναι ένα. Από που προκύπτει ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με μία εθνότητα-λαότητα; Από πού προκύπτει ότι κάθε Έλληνας θα πρέπει να είναι και χριστιανός; Είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα απλών πολιτών, ακόμη και ηρώων που τιμούμε (ο Οδυσσέας Ανδρούτσος για παράδειγμα το πιο πιθανόν είναι να ήταν Αλεβίτης) που ήταν από αδιάφοροι Χριστιανοί έως και αντίχριστοι (πχ Λόρδος Βύρων). Αυτοί δηλαδή δεν ήταν Έλληνες; Αφού έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα. Τροφή για σκέψη…
«υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φώς, οί ποτε ου λαός, νυν δε λαός Θεού, οι ουκ ηλεημένοι, νυν δε ελεηθέντες» (Α’ Πέτρ. β’, 9-10). Σχολιάζοντας αυτό το στίχο ο σεβασμιότατος Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος τονίζει ότι οι Χριστιανοί, που προηγουμένως δεν ήταν λαός, τώρα είναι λαός του Θεού, αφού ελεήθηκαν από Αυτόν. Είναι γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον. Και αυτό έγινε διότι ο Χριστός τους κάλεσε από το σκοτάδι της αμαρτίας στο θαυμαστό φως Του. Άλλωστε είναι γνωστόν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν σαφή αντίληψη ότι αποτελούσαν το τρίτο γένος, αφού δεν ήταν ούτε Ιουδαίοι ούτε Έλληνες, αλλά ένας καινούριος λαός. Προφανώς η πνευματική σχέση και κοινωνία των μελών της Εκκλησίας αποτελεί υπέρβαση της φυλετικής καταγωγής.
Στην προς Διόγνητον επιστολή, ένα κείμενο του Β’ αιώνος παρουσιάζεται εκφραστικότατα αυτή η εν Χριστώ ζωή, που είναι υπέρβαση κάθε εθνικισμού και κάθε ιδιαιτερότητος. Λέγεται ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ’ ως πάροικοι, μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ’ υπομένουσιν ως ξένοι, πάσα ξένη πατρίς εστιν αυτών, και πάσα πατρίς ξένη… Εν σαρκί τυγχάνουσιν, αλλ’ ου κατά σάρκα ζώσιν. Επί γης διατρίβουσιν, αλλ’ εν ουρανώ πολιτεύονται». Χωρίς να καταργείται η πατρίδα και η φιλοπατρία (αγαπάμε την πατρίδα μας, όπως θα αγαπούσαμε και την οικογένειά μας), υπερβαίνεται με την κατά Χριστόν ξενιτεία. Η βίωση των εσχάτων αίρει κάθε περιοριστικότητα. Οι Χριστιανοί έχουν μια συγκεκριμένη πατρίδα, αλλά δεν κολλάνε σε αυτήν, αφού αισθάνονται ως ξένοι. Ταυτόχρονα βιώνουν όλη την οικουμένη ως πατρίδα (βλ. άγιο Σιλουανό). Όλη η γη είναι δική τους.
Μπορεί, λοιπόν, πράγματι, η Ελλάδα ως ένα βαθμό να έχει ζυμωθεί με την Ορθοδοξία, αλλά αυτό δε συνεπάγεται ότι είναι δύο έννοιες αλληλένδετες-αλληλοεξαρτώμενες-ταυτόσημες. Και αυτό γιατί η Ορθοδοξία δεν μπορεί να περικλυστεί σε εθνικιστικούς όρους και φυλετικούς περιορισμούς. Το μόνο έθνος που θα μπορούσαμε ανεπιφύλακτα να ταυτίσουμε με την Ορθοδοξία, είναι το Ρωμαίϊκο έθνος (κοινώς γνωστό ως Βυζαντινό) και αυτό γιατί δεν πρότασσε την εθνικιστικό στοιχείο, αλλά το υπερεθνικό πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Συνεπώς, συνιστούσε αναίρεση του εθνικισμού. Έβλεπε τους πολίτες της από την οπτική γωνία που τους βλέπει και η Εκκλησία (πάρε σαν παράδειγμα το Άγιο Όρος). Δεν κολλούσε δηλαδή στη φυλετική καταγωγή, που το θεωρούσε έλασσον στοιχείο, αλλά εστίαζε στην πνευματική ταυτότητα των πολιτών της που το θεωρούσε μείζον.
Εν κατακλείδι, συμφωνώ με τον Γεώργιο και τον Άσωτο. Δεν πιστεύω ότι «κολλούσε» ο Εθνικός Ύμνος στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών για τους λόγους που ανέφεραν παραπάνω οι αδελφοί. Τα δικά μου επιχειρήματα, πάντως, είχαν να κάνουν περισσότερο με το σύνθημα «Χριστός και Ελλάδα» και κάποιες δηλώσεις που διατυπώθηκαν, κατ’ εμέ, με μία δόση υπερβολής ( μήπως και ελληνο-λατρείας; Ας το εξετάσουμε…)
Τί ακριβώς να εξετάσουμε;;; Και για ποια υποτιθέμενη ελληνολατρεία μιλάμε;;; Ας διατηρήσουμε για λίγο μόνο την εθνική μας συνείδηση και ας αναλογιστούμε τα όσα άντεξε αυτό το έθνος για χάρη όχι μιας οποιαδήποτε θρησκείας, αλλά για χάρη της Ορθοδοξίας!
Αγαπητέ Ζωτικέ, η σημαία μας τί ακριβώς δείχνει;;; Μήπως, λέω μήπως, φοράει το Σταυρό;;; Το κατ’ εξοχίν σύμβολο του Χριστιανισμού;;; Ούτε διπλό πέλεκι δείχνει, ούτε κεραυνούς… δείχνει ΣΤΑΥΡΟ!!! Είναι σταυροφόρα θα έλεγα… κάτι που εν ευθέτω χρόνω, θα καταργηθεί όπως πολλά δεδομένα μαρτυρούν. Μήπως είσαι και με αυτό σύμφωνος;;;
Όλοι αυτοί οι εθνομάρτυρες για ποιον έδωσαν τη ζωή τους;;; Η φράση “Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός θέλω να πεθάνω” σου λέει κάτι μήπως;;;
Ακόμη και αν ανατρέξουμε στην αρχαιότερη ιστορία, θα διαπιστώσουμε εύκολα το βαθύ θρησκευτικό φρόνημα που διακατείχε τους Έλληνες εν γένει. Τα τελευταία 2000 χρόνια περίπου, έχει επικρατήσει, αν θες, η επίσημη θρησκεία του Ελληνικού Έθνους, να είναι η Ορθοδοξία. Τί να κάνουμε τώρα; Να το αναιρέσουμε προς εξυπηρέτηση μερικών; ΟΧΙ!
Λυπούμαι βαθύτατα που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι διαχωρίζουν αδιάσπαστα ιδανικά…(δια)τροφή για σκέψη!
Ελληνολατρία η αγάπη προς την πατρίδα;; Ελληνολάτρες οι Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός, Γρηγόριος ο Ε’, Φιλοθέη η Αθηναία και αναρίθμητο πλήθος άλλων Αγίων που θυσίασαν τη ζωή τους για την Ελλάδα;;Ποιος απ’ τους Αγίους αυτούς υστερούσε σε αγάπη προς τον αλλόθρησκο ή ανθέλληνα αδελφό;; Και όμως κανείς τους δεν διανοήθηκε να παραμερίσει τα εθνικά για να μην θιγούν και προσβληθούν οι ανθέλληνες.
Ακόμη, μελετώντας κανείς Παλαιά Διαθήκη ανακαλύπτει το πόσο ευλογεί και προωθεί ο Θεός το Έθνος.
Η Ιστορία μας διδάσκει πως μέσα στο Έθνος και την πατρίδα μπορεί να διαφυλαχθεί με τη χάρη, τη δύναμη και το έλεος του Θεού η ορθόδοξη πίστη και η εκκλησιαστική παράδοση. Λαχταρούσαν οι Έλληνες να ελευθερωθούν από τους Τούρκους για να ζουν ως Χριστιανοί. Ως ανώνυμο πλήθος υπήρχαν μεν, ζούσαν, αλλά ήταν καταδικασμένοι να ασπάζονται, έστω υποκριτικά οι περισσότεροι τον μουσουλμανισμό. Ελεύθεροι όμως, αργότερα ως αυτόνομοι Έλληνες στη δική τους πλέον αυτόνομη Ελλάδα επιδόθηκαν στην καλλιέργεια της Ορθοδοξίας.
Ως προς το “Χριστός και Ελλάδα” ο καθένας το ερμηνεύει όπως τον αναπαύει. Για μένα σημαίνει, μες την καρδιά μου υπάρχουν δυο αγάπες. Πρώτη στην κορυφή είναι ο Χριστός και η Εκκλησία (βασιλεύουσα και στρατευoμένη) και εν συνεχεία η πατρίδα μου, η Ελλάδα. Αυτή που με φιλοξενεί, για όσα χρόνια ακόμη ο Θεός επιθυμεί, στα αγιασμένα χώματά της. Αυτή που με τους δασκάλους και τα βιβλία της μου δίδαξε την πίστη στο Χριστό και την αγάπη για την ίδια. Αυτή που με διαφυλάττει από τους τόσο ασφυκτικά και απειλητικά κοντά γείτονες Τούρκους μουσουλμάνους που καιροφυλακτούν νυχθημερόν να μου πάρουν όχι απλά το σπίτι αλλά και την πίστη. …(Και που τελικά από αλλού τους περιμέναμε και από αλλού μόνοι μας τους μπάσαμε… και για να μη τους προσβάλλουμε, ως πονετικοί “Έλληνες” τους χτίζουμε και τζαμί στην καρδιά της Ελλάδος.)…
Όσο αναπνέω, λοιπόν, όπου κι αν βρίσκομαι ύψιστος σκοπός και όνειρο να μιλώ για “Χριστό και Ελλάδα”, με μεταλαμπαδεύω στις ψυχές των γύρω τις δυο μεγάλες μου αγάπες!
Είθε να μας αξιώσει ο Θεός στην άλλη την ποθητή, πραγματική πατρίδα ν’ απολαμβάνουμε και πάλι “Χριστό και Ελλάδα”, να βρεθούμε ενώπιον του Κυρίου, εν μέσω Αγίων, πολλών εξ αυτών Ελλήνων! Αμήν!
Φίλε Ζωτικε, άν θέλεις διάβασε μιά συγκλονιστική επιστολή της πρώτης Ταϊβανέζας ιεραποστολου Πελαγίας. Με τίτλο “Θά ηθελα νά εἰμουν Ελληνίδα” Ἴσως κάτι νά καταλάβεις τί θησαυρός ανυποψίαστος γιά μερικούς είναι η Ελλάδα
Ο Χριστός ἔκλαψε γιά τή Ιερουσαλήμ , εκτός αν ειναι καί Αυτός εθνικιστής(!)
Πάντως δέν ξερω αν πηγες ποτέ τόσο εσύ όσο καί ο φίλος Γιωργος στήν επίσημη εκδήλωση του Πανεπιστημίου γιά τούς τρεις Ἱεράρχες ,ὅπου πάντα λέγεται ἐκτός από τό τροπάριο των Τριων Ιεραρχων καί ο Εθνικός μας Υμνος. Ολα τά χρόνια από τότε πού ξεσκλαβωθήκαμε. Τί σου λέει αυτό;
[…] στήν επίσημη εκδήλωση του Πανεπιστημίου γιά τούς τρεις Ἱεράρχες, ὅπου πάντα λέγεται ἐκτός από τό τροπάριο των Τριων Ιεραρχων καί ο Εθνικός μας Υμνος. […]
Ενδιαφέρον στοιχείο αυτό. Πάντως αναγράφεται στο πρόγραμμα της εκδήλωσης (http://press.auth.gr/news/wordpress/?p=17470). Στη δικιά μας εκδήλωση ισχύει το ίδιο;
Επειδή με ρώτησες, όχι. Δεν έχω πάει. Αλλά επειδή η συζήτηση έχει ξεφύγει και έχει επεκταθεί σε θέματα ιερά και όσια, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την αναστάτωση που προεκάλεσα.
Μα είναι δυνατόν, πού θέλουμε να καταλήξουμε με αυτή τη συζήτηση; Θεωρούμε ελληνολατρία το να πούμε τον Εθνικό μας Ύμνο σε μια εκδήλωση που λαμβάνει χώρα σε ελληνικό πανεπιστήμιο, γιατί;;; Και μετά παραπονιόμαστε ότι καταπατούν τα εθνικά μας δικαιώματα και ότι κινδυνεύουμε σαν έθνος. Πως να μην κινδυνεύουμε αφού εμείς οι ίδιοι ενοχλούμαστε και τρέχουμε να υποστηρίξουμε ότι “προσβάλλονται” κάποιες προσωπικότητες, που έχουν το όνομα του έλληνα, με το να ακούσουν απλά τον Εθνικό Ύμνο. Μήπως τελικά θα πρέπει να εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους ενοχλούμαστε πια τόσο και το γεγονός ότι σαν πολύ χλιαροί δεν έχουμε γίνει στο θέμα “είμαστε και έλληνες”; Τροφή για σκέψη…
Επειδή έγινα στόχος πολυμέτωπης επίθεσης αναμενόμενα καλοπροαίρετης μεν, αναμενόμενα παρερμηνευτέας δε, θα επιχειρήσω να απαντήσω με σκόρπιες σκέψεις στα βασικά επιχειρήματα που έθεσαν οι αδελφοί/ές.
-Τέθηκε το επιχείρημα ότι η Π.Δ. τονίζει την αγάπη για το Έθνος. Εγώ θα προχωρήσω ακόμη παραπέρα. Τρέφει, ενισχύει και προωθεί ανεπιφύλακτα τον ιουδαϊκό εθνικισμό. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση υπήρχε ειδικός λόγος. Το ιουδαϊκό έθνος ήταν ο αποκλειστικό κάτοχος της Αλήθειας, ήταν ο εκλεκτός Λαός του Θεού. Τα πράγματα όμως αλλάζουν στην Κ.Δ. Οι Χριστιανοί ανεξαρτήτως φυλετικής καταγωγής αποτελούν σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο το νέο «άγιον» Έθνος. Δεν πρέπει δηλαδή να να προσεγγίζουμε με την ίδια κριτική ματιά την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη.
– Άλλο εθνομάρτυρας άλλο χριστιανο-μάρτυρας. Ορισμένες βέβαια φορές ταυτίζονται οι δύο έννοιες, όχι όμως πάντα. Νομίζω το κατανοούμε όλοι αυτό. Επειδή έγινε αναφορά σε ορισμένους αγίους της Εκκλησίας μας θα ήθελα να σημειώσω ότι πρόκειται για διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις. Δε θυσιάστηκαν όλοι για τον ίδιο λόγο. Αλλά, το σημείο στο οποίο θα ήθελα να επιμείνω είναι ότι η φόρτιση της λέξης «εθνομάρτυρας δεν έχει απαραίτητα το εννοιολογικό περιεχόμενο που του αποδίδουμε οι περισσότεροι. Για να μην κουράσω δε θα αναφερθώ σ’ όλους τους αγίους που ανέφερε ο/η Νεοσσός. Θα επικεντρωθώ μόνο στον Πατροκοσμά που νομίζω ότι είναι απ’ τα αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα. Σε βιογραφία του ο π.Γ. Μεταλληνός αναφέρει: « Ο Πατροκοσμάς απέβλεπε με το κήρυγμά του να σώσει και τα υπαρκτικά θεμέλια του Γένους στις διαστάσεις της ρωμαίικης κοινωνικότητας. Η υπερφυλετική παναδελφοσύνη των ανθρώπων απέρρεε από τη ρωμαίικη οικουμενικότητα του φρονήματός του, που θεμελιωνόταν όχι στο όμαιμο, αλλά στο ομόπιστο, στο ομόδοξο. Η παιδεία όμως, που αυτός συνιστά, είναι η παιδεία του Γένους, ελληνική. Δεν τον κινεί κάποιος εθνικιστικός σωβινισμός στο αίτημα αυτό, αλλά η ιστορία του Γένους. Μιλεί για την παιδεία των Πατέρων, η οποία ως γνήσια ζήτηση της αλήθειας (φιλοσοφία) ανοίγει τον δρόμο προς το Ευαγγέλιο, τον λόγο της σωτηρίας. Ο διαφωτισμός του Πατροκοσμά ήταν ορθοδοξοκεντρικός. Το παιδευτικό του πρότυπο ήταν ο Θεάνθρωπος, όχι ο κατά κόσμον σοφός, αλλ’ ο θεούμενος. Πλήρης ήταν η ταύτισή του με τους συγχρόνους του Κολυβάδες. Ως φωτιστής του Γένους δεν μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα στους δυτικόφρονες, αλλά δίπλα στον Βούλγαρη και τον Νικόδημο τον Αγιορείτη. Ο ζήλος του για την παιδεία των ομοεθνών (Ρωμιών) του φαίνεται από τα ίδια τα έργα του».
-Έχω την εντύπωση ότι έχουμε μπερδέψει κάποιες έννοιες. Άλλο ευγνωμοσύνη και τιμή στην Πατρίδα (αυτό άλλωστε εκφράζει και η σημαία και ο Εθνικός Ύμνος) που συνιστά γνήσια φιλοπατρία (είδατε πουθενά να είμαι ενάντια στα εθνικά σύμβολα και να καταδικάζω τη φιλοπατρία;) και άλλο προσκόλληση και λατρεία στο Έθνος, πράγμα που συνιστά ένα νοσηρό εθνικισμό. Ειπώθηκε ότι ο Χριστός έκλαψε για το κατάντημα του λαού Του. Μου δίνεται μια πολύ ωραία αφορμή μ’ αυτό το παράδειγμα. Στην προκειμένη περίπτωση αναδεικνύεται η φιλοπατρία και όχι ο εθνικισμός. Ο λαός Του, ο λαός που επέλεξε να Του αποκαλυφθεί, φάνηκε όπως και ο Αδάμ, ανάξιος της κλήσεώς Του. Αν προσέξει κανείς τη σχέση του Χριστού με το λαό του Ισραήλ, θα διαπιστώσει ότι ο Κύριός μας διαγιγνώσκει το πρόβλημα του λαού Του στην πνευματική του διάσταση και όχι στην εθνική. Δεν κάνει καμία αναφορά για ανάγκη εθνικής αφύπνισης των Ιουδαίων προκειμένου να μην αφομοιωθούν απ’ τους Ρωμαίους. Δεν υπήρχε πλέον λόγος γι’ αυτό, όπως στην Π.Δ. Το κήρυγμά Του είναι καθαρά πνευματικό και υπερεθνικό. Στην ίδια υπερεθνική γραμμή (που σκανδαλίζει αρχικά τους υπόλοιπους αποστόλους που έχουν πιο εθνικιστική ιδεολογία) συνεχίζει και ο κορυφαίος απόστολος των Εθνών Παύλος.
-Ακόμη και με την ερμηνευτική προσέγγιση του/της Νεοσσού, που πράγματι υπάρχει, θα προτιμούσα το «Χριστός και πλησίον» απ’ το «Χριστός και Ελλάδα», γιατί έτσι έχω την αίσθηση ότι δίνεται μια υπεροχή του έθνους σε σχέση με τον άνθρωπο στην καθολική του μορφή. Το Έθνος νομίζω πρέπει να τοποθετείται στην ίδια βαθμίδα με την οικογένεια.
Απάντησα στα κυριότερα επιχειρήματα των καλοπροαίρετων επικριτών μου. Οπωσδήποτε για λόγους έκτασης και επανάληψης δεν έδωσα απάντηση στο κάθε επιχείρημα ξεχωριστά. Γι’ αυτό θερμή παράκληση, σε όσους θέλουν να καταγράψουν μια αντίθετη άποψη απ’ τη δική μου να διαβάζουν πρώτα προσεκτικά και νηφάλια όσα έχω γράψει.
Ευθύς εξ αρχής να διευκρινίσουμε πως απλά συζητούμε και δεν κριτικάρουμε ή επικρίνουμε πρόσωπα. Απόψεις, ναι.
Ακόμη, συγχώρα με, αλλά δεν έχω το κουράγιο να διαβάσω δεύτερη φορά το σχόλιο σου ώστε να είμαι πιο εύστοχος/η στις παρατηρήσεις μου. Η έκφραση σου είναι δύσκολη για το μορφωτικό μου επίπεδο (τελικά δεν αρκεί το ένα πτυχίο μόνο σ’ αυτήν την κοινωνία) και ακόμη, μετά από μια τόσο δύσκολη, δόξα τω Θεώ, ημέρα ο νους είναι “κομμάτια”.
Σκόρπιες-τελευταίες σκέψεις.
1.Εάν δεν διαφυλάξουμε την πατρίδα μας άμεσα και έμπρακτα γρήγορα (όσοι ελάχιστοι κρατήσουν σταθερά, όσοι αντέξουν) θα προστεθούν στους εθνομάρτυρες-χριστιανομάρτυρες καθώς το πρώτο που θα χτυπηθεί από τους κατακτητές θα είναι η πίστη μας! αυτό δε συνέβη και επί Τουρκοκρατίας;; πόσο μακριά νομίζεις είναι μια νέα Τουρκοκρατία ή ένας πανζουρλισμός από θρησκείες και αιρέσεις κάθε λογής; που…ήδη είναι πραγματικότητα!
Όταν η πατρίδα είναι ακέραιη μπορεί κατά το μέτρο του δυνατού με τους νόμους της να με προστατέψει ως Χριστιανό (π.χ απαγορεύεται ο προσηλυτισμός). Με την μη ύπαρξη όμως της πατρίδας και των νόμων (έστω όσο τυγχάνουν σεβασμού) εγγυάσαι να με προστατέψεις εμένα τον/την αδύναμη/ο στην πίστη;; εγγυάσαι να με κρατήσεις έως τέλους στην Ορθοδοξία;; Μέχρι τώρα δεν κινδύνευα άμεσα να παρασυρθώ καθώς το Σύνταγμα ορίζει ως επίσημη θρησκεία κράτους την Ορθοδοξία και αυτήν διδάχθηκα στο σχολείο.
2. Το “Χριστός και Ελλάδα” δεν αναιρεί το “Χριστός και πλησίον”. Η αγάπη προς τον πλησίον εμπεριέχεται στην αγάπη για στο Χριστό. Υποκριτής όποιος ισχυριστεί πως αγαπά μόνο τον Χριστό αλλά όχι και τον πλησίον (όλοι στην προσπάθεια είμαστε). Ακόμη, στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου συναντάται ο Ίδιος ο Κύριος. Πώς μπορώ να μην τον αγαπώ;
Συχνό φαινόμενο, επίσης, παιδιά κατηχητικών να τυγχάνουν αλλοδαπά. Αυτό τι σημαίνει, πως δεν θα κάνουμε το παν και γι’ αυτά σεβόμενοι ταυτόχρονα και απόλυτα τα δικά τους εθνικά ιδανικά; Οι ιεραπόστολοι στην Αφρική δεν αγαπούν την πατρίδα; ο Κεντρώας Αφρικής για παράδειγμα δεν θα θυσιάσει τη ζωή του αν του χρειαστεί για την πατρίδα;;
Όταν όμως θα ‘ρθουν ευθέως να μου πάρουν οι αλλόθρησκοι (τι ευθέως;; ύπουλα και πισώπλατα, αν δεν προλάβουν να με ξεπουλήσουν οι κυβερνώντες) την πατρίδα μου και έτσι κινδυνεύει άμεσα η πίστη, άρα και η ψυχή μου, ε! τότε, και τα όπλα θα πάρω για να την προασπιστώ! Εκτός και αν, όπως κυκλοφορεί στα σαλόνια των ιδεολόγων τελευταία ισχυριστώ πως ο αμυντικός πόλεμος αποτελεί δολοφονία ή αυτοκτονία…επαναπαυτώ στην πρόσκαιρη βόλεψη μου και επιτρέψω να βεβηλωθούν για άλλη μια φορά τα ιερά και όσια που φυλάσσονται στα χώματα της πατρίδος μας…ισχυριζόμενος όμως ταυτόχρονα πως “αγαπώ τον Χριστό και την Εκκλησία”. Βάζω το χεράκι μου όμως με την αποχή και τη σιωπή μου, ώστε να μετατραπούν σε στάβλους οι εκκλησιές και τα μοναστήρια μας.
3. Απ’ τα όλα γραφόμενα διακρίνεται ίχνος αρρωστημένης προσκόλλησης, εθνολατρείας ή εθνικισμού; αν ναι, παρακαλώ να επισημανθεί και να μου γίνει κατανοητό (σε απλή μορφή γλώσσας αυτή τη φορά) για να διορθωθώ.
4. Αντιλαμβάνομαι τη φιλοπατρία σου απλά…αδυνατώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης σου. Ο γραπτός λόγος δεν βοηθά και πολύ.
Αδελφή, θα συμφωνήσω με την τελευταία σου πρόταση. Υπήρξαν φορές που, ενώ είχαμε τριχοτιλθεί ηλεκτρονικά με τον Ζωτικό, μισό λεπτό εκ του σύνεγγυς επικοινωνίας ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι συμφωνούμε.
Συμφωνώ, εκ του αποτελέσματος, και με τον Γεώργιο και με σένα Νεοσσέ ότι ο γραπτός λόγος μπορεί να παρεξηγηθεί και να παρερμηνευθεί. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την τελευταία σου απάντηση. Μόλις διάβασα το σχόλιό σου, μου ήρθαν στο μυαλό οι σχετικές με την ασυνεννοησία παροιμίες: «Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαίνουμε», « Άλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα», « Άλλα λέει η θεια μου κι άλλα ακούν τ’ αυτιά μου». Σχετική είναι και η φράση του Freeman, Jr. Teague ότι «τίποτε δεν είναι τόσο απλό, ώστε να μη μπορεί να παρεξηγηθεί».
Πώς γίνεται εσύ να έγραψες το παραπάνω σχόλιο ως αντίθετο στο δικό μου κι εγώ να συμφωνώ με αυτό; Για να είμαι μάλιστα απόλυτα ακριβής, στη μόνη προσσέγγισή σου που δε με βρίσκεις σύμφωνο είναι σ’ αυτή της 2§1. Κατά τ’ άλλα με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
Ειλικρινά πάντως δε νομίζω ότι η ασυνεννοησία οφείλεται στη «δύσκολη έκφρασή μου», αλλά στην έλλειψη πληροφόρησης γύρω απ’ την έννοια της Ρωμιοσύνης. Γι’ αυτό και προτείνω σ’ όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τη Ρωμιοσύνη να διαβάσει τα εξής βιβλία: «Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί» του Σεβ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου, το «Ρωμηοσύνη-Ρωμανία-Ρούμελη» του π.Ι.Ρωμανίδη και το «Ελληνισμός και Ορθοδοξία» του π.Γ.Μεταλληνού.