Loading...
Ώρα «περὶ λύχνων ἁφάς». Το γαλάζιο χρώμα του ουρανού υποχωρούσε για να δώσει τη θέση του σ’ ένα βαθύ μπλε. Στην περιοχή της Πλάκας, γύρω από την Ακρόπολη τα φώτα μόλις πριν λίγο είχαν ανάψει. Η φωτισμένη Ακρόπολη έστεκε ψηλά, επιβλητική. Στον πεζόδρομο έξω από το νέο μουσείο δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι. Την σχετική ησυχία της ανοιξιάτικης βραδιάς έσπαζαν οι φωνές των μικρών παιδιών που έπαιζαν.
Είναι η τέταρτη Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οι τέταρτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Η Χριστιανική Φοιτητική Δράση έψαχνε εδώ και καιρό να βρει ένα εκκλησάκι από τα πολλά που βρίσκονται διάσπαρτα στο χώρο της Πλάκας, για να τελέσει την Ακολουθία των τέταρτων Χαιρετισμών της Θεοτόκου και κατέληξε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Αναφιώτικα.
Η συνάντηση θα γινόταν στις 7:30 στο σταθμό του μετρό, Ακρόπολη. Από τις 7:15 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι φοιτητές. Όσο περνούσε η ώρα ο αριθμός των φοιτητών αυξανόταν. Χαρά, ομιλίες, συζητήσεις. Έως ότου έφτασε η στιγμή που ξεκινήσαμε για το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Η περιοχή είναι μία απ’ τις ομορφότερες της Αθήνας. Όσο προχωρούσαμε μέσα στα Αναφιώτικα, νιώθαμε ότι βρισκόμασταν σε κάποιο χωριό ή σε κάποια νησιώτικη πόλη. Τα μικρά λευκά σπίτια, οι στενοί δρόμοι, ο χαμηλός φωτισμός και η ησυχία μας μετέφεραν μακριά από την συνηθισμένη θορυβώδη ζωή της μεγαλούπολης. Μία περιοχή μέσα στο κέντρο της Αθήνας κι όμως τόσο έξω απ’ αυτό!
Και να! Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Μικρό, χωρίς λαμπρούς φωτισμούς, μα όμορφο μες στην απλότητά του. Μπήκαμε μέσα στο ναό που φωτιζόταν από τα λιγοστά κεριά και καντήλια. Η ατμόσφαιρα πολύ κατανυκτική. Προσκυνήσαμε τις εικόνες και μετά από λίγο η Ακολουθία των Χαιρετισμών. Ο ναός είχε σχεδόν γεμίσει. Όλοι μαζί συμπροσευχηθήκαμε, ψάλλαμε το Κοντάκιο «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…». Δοξάσαμε και ευχαριστήσαμε την Μητέρα όλων μας, την «πύλη τῆς σωτηρίας», που με την αγνότητά της κατάφερε να γίνει «κλῖμαξ ἐπουράνιος, δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός», «Ἁγία Ἁγίων μείζων». Ας πρεσβεύει για εμάς πάντοτε.
«Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε»
Μετά το τέλος της ακολουθίας προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας και βγήκαμε στο προαύλιο, όπου σταθήκαμε λίγο, πήραμε ένα μικρό κέρασμα και ύστερα τον κατηφορικό δρόμο της επιστροφής. Όλοι γαλήνιοι, ήρεμοι, χαρούμενοι κατεβαίναμε κουβεντιάζοντας και απολαμβάνοντας την διαδρομή. Ήταν μια πολύ ωραία πνευματική εμπειρία που μας έδωσε δύναμη για την συνέχεια. Ας δώσει ο Θεός να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες.
Α. Μ.
φοιτητής Φιλοσοφικής
