Loading...«Βόλο, Πήλιο σε υμνώ, σ’αγαπώ, σε ποθώ
κι όπου πάω κι όπου βρεθώ το όνομά σου θα υμνώ!»
Πρώτο σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου και τι καλύτερο από το να υποδεχτούμε το φθινόπωρο με μία διήμερη εκδρομή με τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση…! Μιας και οι περισσότερες σχολές είναι ακόμα κλειστές, ο ενθουσιασμός όλων μας ήταν έκδηλος και οι συμμετοχές πολλές όταν ανακοινώθηκε ότι στις 5-6 Οκτωβρίου 2013 θα επισκεπτόμασταν το Βόλο και το γραφικό Πήλιο… και μάλιστα σε τιμή πολύ ικανοποιητική για την εποχή!
Μετρό Πανόρμου, 7:30 π.μ., ακριβώς… και φύγαμε! Με μία ακόμη ολιγόλεπτη στάση στην Παναγία Βλαχερνών αφήσαμε πίσω μας την πολύβουη Αθήνα και ξεκινήσαμε για το Βόλο αφού ευχαριστήσαμε το Θεό για την ευκαιρία που μας έδωσε για την πραγματοποίηση μιας ακόμη εκδρομής! Πρώτη στάση; Η Ιερά Μονή της Παναγίας Ξενιάς λίγο έξω από το Βόλο όπου και προσκυνήσαμε τη θαυματουργική εικόνα για ευλογία και φωτισμό στις σπουδές μας.
Το λιμάνι της Μαγνησίας μάς καλωσόρισε ηλιόλουστο και αφού θαυμάσαμε -από μακριά- τα γραφικά χωριά στους πρόποδες του Πηλίου, σταματήσαμε στη Γ.Ε.Χ.Α. Βόλου για το μεσημεριανό μας φαγητό, όπου οι φοιτήτριες του Βόλου μας υποδέχτηκαν και μας φίλεψαν… όπως συνηθίζεται στην ελληνική φιλοξενία! Στη συνέχεια, με τις ευχές του πατρός Παμφίλου για «καλή εκδρομή», κατευθυνθήκαμε προς το χωριό του Αγίου Λαυρεντίου και προσκυνήσαμε τον Άγιο Απόστολο το Νέο, άγιος ο οποίος γεννήθηκε και έζησε στο Πήλιο… Στη συνέχεια ανηφορίσαμε για την Ιερά Μονή Αγίου Λαυρέντιου, θαυμάσαμε τη θέα, προσκυνήσαμε, ακούσαμε τα θεόπνευστα λόγια της ηγουμένης για διαφύλαξη της εθνικής κληρονομιάς και της χριστιανικής πίστης μας, κεραστήκαμε αχνιστό ελληνικό καφέ και ταχινοκούλουρα και κατόπιν ανηφορήσαμε προς την ορεινή Μακρινίτσα όπου περπατήσαμε στα γραφικά σοκάκια με τα παραδοσιακά αρχοντικά!
Καθώς η θερμοκρασία όλο και μειωνόταν και το σκοτάδι έπεφτε όλο και πιο βαθύ ήρθε η ώρα να καταλύσουμε στην κατασκήνωση της Πορταριάς! Εκεί μας περίμεναν στελέχη της κατασκήνωσης όπου μας υποδέχτηκαν εγκάρδια και ζεστά αφού είχαν φροντίσει και …υλικώς για τη ζεστασιά της ατμόσφαιρας! Η μέρα μας τελείωσε με την ανάγνωση του κυριακάτικου Ευαγγελίου γύρω από το τζάκι και τα λόγια που ειπώθηκαν εκείνη τη βραδιά ήταν αποτελεσματικό βήμα για να προετοιμαστεί η ψυχή μας για την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
Η Θεία Λειτουργία που ακολούθησε την επόμενη μέρα ήταν πιο κατανυκτική από ποτέ και τη ζήσαμε όλοι, ιδιαίτερα αφού τα λόγια του Ευαγγελίου άγγιξαν κάθε ψυχή όπως και το κήρυγμα του πατρός Πάμφιλου! Αποχαιρετίσαμε την κατασκήνωση με την ευχή του και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Τσαγκαράδα όπου και φωτογραφηθήκαμε κάτω από τον χιλιόχρονο πλάτανο, προσκυνήσαμε στην τοπική εκκλησία και ασπαστήκαμε λείψανα Αγίων.
Τελευταίος μας προορισμός; Οι Μηλιές! Τα τοπικά δέντρα με τα πηλιορείτικα φιρίκια και τα κάστανα μας συντρόφευαν στη διαδρομή και μας άνοιξαν το δρόμο για το χωριό! Εκεί μας υποδέχτηκαν οι …Άγιοι Ταξιάρχες, αλλά και ο ιερέας του χωριού όπου και μας μίλησε για τις ιδιαιτερότητες και την ακουστική του ναού αλλά και τις πρωτοτυπίες των αγιογραφιών. Η εκδρομή μας έκλεισε με γεύμα σε τοπικό παραδοσιακό, αρχοντικό εστιατόριο και περίπατο στην πλατεία του χωριού…
Ήταν δύσκολο να αποχαιρετίσουμε τα χωριά και τους ανθρώπους του Πηλίου, αφού μέχρι και τα σύννεφα και η καταχνιά αγκάλιασε ολόκληρο το πούλμαν και εκεί ήταν που αισθανθήκαμε περισσότερο την παρουσία Του… Γι’ αυτό άλλωστε η εκδρομή ήταν τόσο επιτυχημένη και απροσδόκητα μεγάλη αν και 2 μέρες φάνηκαν αρχικά λίγες! Η Αθήνα μας περίμενε… Όμως τώρα γυρνάμε διαφορετικές! Γιατί έχουμε πάντα μέσα μας το εκθαμβωτικό τοπίο ομορφιάς του Πηλίου, τους καταρράκτες του και τα πλατάνια του… Αλλά πιο βαθιά μέσα μας κρατάμε τη θεάρεστη ζωή όλων των Αγίων που προσκυνήσαμε και ασπαστήκαμε και οι εμπειρίες, πιστέψτε με, είναι αρκετές για να παραμείνουν βαθιά χαραγμένες μέχρι την επόμενη εκδρομή αλλά και για ολόκληρη τη ζωή μας!
Χ.Π., Φοιτήτρια Χημικού
Περάσαμε πολύ όμορφα δόξα τω Θεώ!!Παρ’ όλο που για τις περισσότερες από εμάς ήταν γνωστός ο προορισμός, ήταν σα να πηγαίναμε πρώτη φορά!Ο καιρός θύμιζε Χριστούγεννα!!Δε θα ξεχάσω την σπάνια στιγμή να καθόμαστε όλη η Δράση δίπλα στο τζάκι και να τραγουδάμε!Απλά τέλεια!
Και για να μην ξεχνιόμαστε:
“Πήλιο, Πήλιο σε υμνώ
σ’ αγαπώ, σε ποθώ
κι όπου πάω κι οπού βρεθώ
το όνομα σου θα υμνώ.” παραπαπαμ!
Υ.Γ. Η φιλοξενία ήταν αξιέπαινη και στη ΓΕΧΑ Βόλου και στην κατασκήνωση της Πορταριάς!!Χίλιες φορές καλύτερα κι από ξενοδοχείο!!
Θα συμφωνήσω σε όλα, ειδικά στην εξαιρετική φιλοξενία…Μην ξεχνάμε πως το φρούτο(φιρίκι), το κέρασμα(κάστανο), το γλυκό(κυδώνι), ακόμα και τα ξύλα για το τζάκι, ήταν όλα από την ίδια την κατασκήνωση!!
Μοναδική ευλογία που δε θα μπορούσε να κορυφωθεί με τίποτα λιγότερο από θ. Λειτουργία που πραγματικά …ζέστανε την ψυχή μας!!
Και του χρόνου, αν θέλει ο Θεός…!