Loading...Κι η στιγμή που τόσο καιρό περιμέναμε…..έφτασε! Ένα τριήμερο στα Γιάννενα – Κόνιτσα για μια φθινοπωρινή απόδραση πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους που θα μας μείνει αξέχαστη. Ξεκινήσαμε με πρώτο προορισμό το σπίτι του Αγ. Γεωργίου του Φουστανελά στα Ιωάννινα. Αμέσως μετά είχαμε την ευλογία να επισκεφθούμε τον επιβλητικό Ναό του Αγίου στο κέντρο της Πόλης. Ακούσαμε για τη θαυμαστή ζωή του, προσκυνήσαμε το άγιο λείψανό του και τον τόπο του Μαρτυρίου του.
Και η επόμενη μέρα ξεκινά… Ξεκινήσαμε για τον πρώτο μας προορισμό, το Σπήλαιο Περάματος. Ένα μικρό τρενάκι με ένα βαγόνι όλο κι όλο μας οδήγησε στην είσοδο του σπηλαίου. Το εσωτερικό ήταν εντυπωσιακό, γεμάτο σταλαγμίτες και σταλαχτίτες, χωρισμένο σε αίθουσες και επίπεδα. Περπατούσαμε και ανεβαίναμε θαυμάζοντας την ομορφιά που το χέρι του Θεού είχε δημιουργήσει. Αν για λίγο άφηνες την φαντασία σου ελεύθερη, θα έβλεπες όλα αυτά τα στολίδια σαν ζωάκια , κουρτίνες και διάφορα αντικείμενα. Αυτό το «παλάτι» με την ασύγκριτη ομορφιά μάς άφησε ωραίες εντυπώσεις.
Όμως, την υπόγεια αυτή ομορφιά, ήρθε να συμπληρώσει και να ξεπεράσει το υπέροχο φυσικό τοπίο με τα βουνά και τα ποτάμια που μας συντρόφευαν καθώς διασχίζαμε την Ήπειρο για να φτάσουμε στο Μολυβδοσκέπαστο. Είμασταν πλέον πολύ κοντά στα σύνορα και η καρδιά μας άρχισε να χτυπά σε διαφορετικό ρυθμό, σε τόνους πατριωτικούς και συχνότητα ελληνική. Επισκεφτήκαμε το μοναστήρι της Παναγίας της Μολυβδοσκέπαστης και εκεί πίσω από το Ιερό σταθήκαμε πλάι στον τάφο του μακαριστού Σεβαστιανού. Του φλογερού μητροπολίτη που αφιέρωσε τη ζωή του στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, Εκείνου που αγωνίστηκε για το Βορειοηπειρωτικό και έγινε σύμβολο εθνικού αγώνα. Εκεί λοιπόν η ψυχή μας ήθελε να Τον τιμήσει και με μια φωνή που έβγαινε από την καρδιά μας ψάλλαμε τον εθνικό μας ύμνο. Η στιγμή ήταν ιδιαίτερα συγκινητική, τα μάτια μας βούρκωσαν και όλες σκεφτήκαμε τον Αναστάσιμο χαιρετισμό του λεοντόκαρδου επισκόπου «Χριστός ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη»…
Μέσα σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στην Κόνιτσα. Ναι … περπατούσαμε στα μέρη που ο αγαπημένος μας Άγιος Παϊσιος είχε ζήσει. Όλα μας φαίνονταν πολύ οικεία και γνώριμα. Λίγο τα βιβλία με τον βίο του Αγίου , λίγο η τηλεοπτική σειρά με την ζωή του, λίγο οι διηγήσεις που ακούμε από μικρά παιδιά, όλα συντέλεσαν στο να νιώσουμε τον χώρο. Επισκεφτήκαμε το σπίτι Του, είδαμε αντικείμενα, φωτογραφίες και έγγραφα δικά του και της οικογένειάς του. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω βρισκόταν το πέτρινο γεφύρι που διασχίζοντας το και ακολουθώντας ένα μονοπάτι φτάνει κανείς στη Μονή Στομίου. Από το γεφύρι θαυμάσαμε τα γάργαρα νερά του Αώου και χαρίσαμε στην προσωπικό μας φωτογράφο πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Και επειδή είχε ήδη φτάσει μεσημέρι κάναμε μια στάση για φαγητό και μετά κατευθείαν στο Καλπάκι. Το μουσείο είναι αφιερωμένο στις πρώτες 12 μέρες του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Μέσα βρίσκονται εντυπωσιακά εκθέματα όπως ελληνικά και ιταλικά πολυβόλα όπλα, στρατιωτικές ενδυμασίες, μετάλλια και αρκετές φωτογραφίες, ενώ στον εξωτερικό χώρο, όπλα του πυροβολικού που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο. Αμέσως μετά επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν για να επιστρέψουμε στα Ιωάννινα και συγκεκριμένα στην χριστιανική εστία των Ιωαννίνων, όπου μας περίμενε μία πλούσια φιλοξενία. Στην εκδρομή μας αυτή είχαμε τους καλύτερους ξεναγούς που μας καθοδήγησαν και μας φιλοξένησαν στην πόλη τους.
Η επόμενη μέρα ξημέρωνε Κυριακή. Εκκλησιαστήκαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παϊσίου των Ιωαννίνων και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας κατευθυνθήκαμε στο μόλο της πόλης απ’ όπου πήραμε το καραβάκι για το Νησάκι των Ιωαννίνων. Αρχίσαμε αμέσως την περιπλάνηση στο γραφικό νησί με τα πέτρινα καλντερίμια, τα αρχοντικά σπίτια και τα αμέτρητα καταστήματα με γιαννιώτικα παραδοσιακά γλυκίσματα και ξυλόγλυπτα. Ανηφορίσαμε στη Μονή Φιλανθρωπινών που φιλοξενεί μία μοναχή και θαυμάσαμε τις μεταβυζαντινές τοιχογραφίες και το κρυφό σχολειό.
Επόμενη στάση το Μουσείο του Αλή Πασά και της Επαναστατικής Περιόδου το οποίο στεγάζεται στη Μονή Παντελεήμονα. Γεμάτο με αντικείμενα της τότε εποχής και μέσω της ξενάγησης μεταφερθήκαμε νοερά σε εκείνα τα χρόνια.
Στον δρὀμο της επιστροφής, κάναμε μια ακόμη στάση στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη. Ταξιδέψαμε μέσα στο χρόνο και θαυμάσαμε τα τόσο ζωντανά εκθέματα. Είδαμε μπροστά μας να ξετυλίγεται η ένδοξη ελληνική ιστορία, από την προεπαναστατική εποχή και την επανάσταση μέχρι την σύγχρονη ιστορική περίοδο. Δεν γίνεται να μην αναφέρουμε την ηρωική μορφή του Παύλου Μελά, που το χέρι του άξιου καλλιτέχνη έχει δημιουργήσει ή την απεικόνιση της Μικράς Ασίας. Όλα ιδιαίτερα και πανέμορφα, όπως είναι άλλωστε κι η ιστορία μας.
Και η εκδρομή τελείωσε και η καθεμιά μας επέστρεψε στην καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις της.
Αν ρωτήσει κανείς τι πραγματικά μας έμεινε από αυτή την εκδρομή, η απάντηση θα έρθει από τον Ίδιο τον Βρέλλη που τα λόγια του είναι τα εξής: «Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας».
