Πορίσματα του 50ού Παιδαγωγικού Συνεδρίου του συλλόγου ορθοδόξου ιεραποστολικής δράσεως “ο Μέγας Βασίλειος” με θέμα “Η πρόκληση της σύγχρονης Παιδείας για διαχρονικές Αξίες και Πρότυπα” που πραγματοποιήθηκε σε Αθήνα (29 Δεκ 2009) και Θεσσαλονίκη (04 Ιαν 2010).
- Η στροφή στις διαχρονικές αξίες δεν είναι οπισθοδρόμηση αλλά αναβαπτισμός στο πνεύμα και την αλήθεια. Για να πάμε μπροστά είναι ανάγκη να γυρίσουμε πίσω, να μαθητεύσουμε στο δοκιμασμένο παρελθόν. Τις αξίες δεν χρειάζεται να τις δημιουργήσουμε ή να τις ανακαλύψουμε, αλλά να τις αποκαλύψουμε.
- Το σχολείο έχει αλλάξει. Τίποτε πλέον δεν είναι δεδομένο. Υπάρχει ανάγκη ιεραποστολικού πνεύματος. Η κοινωνία μπορεί να εμποδίζει να διδάσκουμε με τον λόγο, δεν μπορεί όμως να μας εμποδίσει να εμπνέουμε με τη ζωή μας. Η βίωση των αξιών είναι η καλύτερη μαρτυρία τους. Πριν διδάξουμε πρέπει να εμπνευστούμε από τις αρχές και αξίες που πιστεύουμε, πρέπει να γίνουμε εμείς οι ίδιοι διαχρονικοί.
- Ο δάσκαλος, για να είναι δημιουργικός και αποτελεσματικός, πρέπει να λειτουργήσει ως πραγματικός παιδαγωγός, ως φορέας και μυσταγωγός της πνευματικής ζωής του ανθρώπου.
- Το μοντέλο της αγωγής του νέου ανθρώπου που θα επιλέξει για να εφαρμόσει θα είναι το «θεανθρωποκεντρικό». Σύμφωνα μ’ αυτό, η παιδευτική διαδικασία θα έχει ως αφετηρία και τέλος τον Θεό. Θα κατευθύνεται προς τον Θεό και θα πραγματοποιείται διά του Θεού.
- Ο δάσκαλος στο πλαίσιο αυτής της αγωγής προσφέρεται ως ζωντανό πρότυπο τελειότητος. Γι’ αυτό θα πρέπει να χαράσσει μια εσωτερική πορεία πνευματικής αναζητήσεως και ασκήσεως.
- Ο δάσκαλος – παιδαγωγός πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις των Επιστημών της Αγωγής και να αξιοποιεί στο έργο του τα εκάστοτε νέα πορίσματά τους. Να είναι ο άρτια πεπαιδευμένος ή τουλάχιστον να στοχεύει στην κατάκτηση άρτιας γνωστικής αρματωσιάς.
- Να στέκεται στις πύλες του Πνεύματος, αποδυόμενος στον ευγενέστερο αγώνα για τη μετάδοση της γνώσης, την κατάκτηση της ελευθερίας του πνεύματος, το φωτισμό του νου, την εκλέπτυνση της ευαισθησίας των μαθητών, τη συμπόρευση στο δρόμο της αναζήτησης της αλήθειας.
- Να δαπανά για την επιτέλεση του έργου του ολόκληρο τον εαυτό του, με θυσία και της ζωής του ακόμη.
- Η σπουδή των αξιών δεν αποτελεί εκπαιδευτικό αντικείμενο· είναι παιδεία και μαθητεία. Δεν γίνεται με διδασκαλία καθημερινών κοινωνικών δεξιοτήτων ή βιωματικών δραστηριοτήτων. Η αγωγή πρέπει από μάθημα και κανόνες συμπεριφοράς να γίνει πολιτισμός και δημιουργία.
- Η ιστορία χαρακτηρίζεται από περιοδικότητα. Αυτό συντηρεί την ελπίδα ότι θα επανέλθουν οι αξίες, οι οποίες, όταν περιφρονούνται και αγνοούνται, στην ουσία κυοφορούνται για την επόμενη γενιά. Δικό μας χρέος είναι να ομολογούμε την αλήθεια και να συντηρούμε τις αξίες.
- Η μόνη αντάξια του ανθρώπου παιδεία, η μόνη αναγκαία για τις ψυχές μας και τις ψυχές των παιδιών μας αγωγή είναι εκείνη που αναζητεί τον εμπνευστή της και το ιδεώδες της, το πρότυπο και την ύψιστη αξία της στο Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού· εκείνη που προβάλλει την τελειότητά Του και εμπλουτίζεται από τις αιώνιες αρχές της διδασκαλίας Του.
Περιμένω ανυπομονα το επομενο συνεδριοοο