Loading...17 Νοεμβρίου 2005.
Μια όμορφη μέρα. Όχι από άποψης καιρού· κάθε άλλο. Συννεφιά και λίγη βροχή. Αυτό δε στάθηκε πάντως εμπόδιο στην προγραμματισμένη μας έξοδο από την πόλη με προορισμό την Ξάνθη! Μια περιοχή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που θέλαμε να γνωρίσουμε έστω στις λίγες ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας.
Κατευθυνόμενοι προς Ξάνθη δεν παραλείψαμε ασφαλώς να κάνουμε μια μεγάλη στάση στο Νέστο, ένα ποτάμι που, τουλάχιστον το φθινόπωρο που είχαμε την τύχη να το δούμε, βρίσκεται μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο. Η ποικιλία των χρωμάτων γύρω μας, το ορεινό ανάγλυφο μαζί με την οφιοειδή πορεία των νερών και τις όχθες που σχηματίζονταν, η γαλήνη της φύσης που διέκοπτε μόνο το πέρασμα του τρένου πάνω στις ράγες, μαγνήτιζαν όλες τις αισθήσεις.
Η εκδρομή περιλάμβανε και επίσκεψη σε εκκλησίες και μονές της περιοχής της Ξάνθης, σε μία από τις οποίες κατέληξε και η εκδρομή μας με το φιλόξενο δείπνο που μας προσφέρθηκε.
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι αντιπροσωπευτικές της ημερήσιας εκδρομής μας. Όμως τα χρόνια πέρασαν και η μνήμη των ονομάτων σβήνει. Αν κάποιος θυμάται τις περιγραφές των παρακάτω εικόνων, ας το μοιραστεί για να θυμηθούμε μαζί!
Τοπίο: απερίγραπτο. Αλλά και σαν εκδρομή γενικότερα -και μάλιστα ημερήσια- ήταν πολύ καλή.
Κοιτάξτε, για να’μαστε αντικειμενικοί και καθ’ όλα ειλικρινείς, δεν υπάρχει ομορφότερος τόπος στη Γη απο την Ελλάδα μας!!! ακόμα και τις πέτρες να σηκώσουμε απο κάτω θα βρούμε αναπανάληπτη ομορφιά, χώμα ελληνικό!!
και δεν είναι τόσο η φυσική ομορφιά καθ’ αυτή, όσο η χάρη που τα σκεπάζει όλα, η ηρεμία και η γαλήνη, που ως τέλεια δημιουργήματα του Υψίστου, εκπέμπουν. Αλλά είναι και τα μάτια του Έλληνα που απο τη φύση του (χάρη στο Θεό που φέρει μεσα του) τα βλέπει όλα όμορφα, χαρούμενα, τέλεια!! απολαμβάνει το κάθε τι! και η απόλαυση τελειοποιείται καθώς συνοδεύεται απο το ολοκάρδιο “Δόξα Σοι ο Θεός” καθώς αντικρύζει τη δημιουργία.
Αυτό που δε θα ξεχάσω είναι η θυσιαστική φιλοξενία και το γεύμα που μας προσέφεραν στην πτωχοτάτη Ι. Μονή Καλαμούς. Πρώτη φορά μάς έβλεπαν και μας φίλεψαν φρέσκο ψαράκι. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό της γερόντισσας που είδε “μπροστά της να αστράφτει η ελπίς της νεότητος”. Ο Θεός να τους σκέπει.