Στην Πόλη των Ονείρων μας

«Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, μια Εκκλησιά… τρισυπόστατη!»

…Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε, έχοντας ως κρυφή επιθυμία να αντικρίσουμε την τρισυπόστατη Εκκλησιά, την Αγία Σοφία του Θεού!

Ο δρόμος μέχρι την Πόλη των πόλεων προβλεπόταν μακρύς. Το γνωρίζαμε απ’ την αρχή και οι 86… και παρόλα αυτά την Τετάρτη στις 15 Απριλίου ώρα 7 π.μ. ήμασταν όλες πανέτοιμες για αναχώρηση! Με απαραίτητο εφόδιο την αστυνομική ταυτότητα που θα μας επέτρεπε την είσοδο στη γειτονική χώρα… ξεκινήσαμε!

Σα να μετρούσε αλλιώς ο χρόνος καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής κάπου- κάπου πάγωνε, έτρεχε, γυρνούσε χρόνια πριν στο παρελθόν και πορευόταν με άλματα στο μέλλον!

Λαμία, Τέμπη, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Ξάνθη, Κομοτηνή!

Πριν φτάσουμε στην Κομοτηνή όπου και θα έληγε η πρώτη ημέρα της εκδρομής μας, επισκεφθήκαμε τη Νέα Καρβάλη Καβάλας για να προσκυνήσουμε το λείψανο του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου αλλά και την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Λάγος του νομού Ξάνθης, μετόχι της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Με τον πνευματικό λόγο, το καθιερωμένο κέρασμα, το ενθύμιο- ημερολόγιο και τις ευχές των μοναχών για καλό υπόλοιπο ταξίδι αφήσαμε πίσω μας την Ξάνθη και πορευθήκαμε προς την Κομοτηνή…

Το επόμενο πρωί στις 7 π.μ. ακριβώς ήμασταν έτοιμες για το υπόλοιπο και κυρίως ταξίδι! Ήταν απ’ τις στιγμές που ο χρόνος κυλούσε τόσο γρήγορα που χωρίς να το καταλάβουμε συνειδητοποιήσαμε ότι ένα μέτρο χωρίζει το ελληνικό απ’ το τούρκικο φυλάκιο κι ότι πλέον δεν πατούσαμε χώμα ελληνικό… Είχαμε μπει ήδη στην Τουρκία, μετά τον απαραίτητο έλεγχο στα σύνορα και μετά από 3 ώρες ακούστηκε απ’ το μικρόφωνο του πούλμαν «Καλώς ήρθαμε στην Κωνσταντινούπολη».

Πρώτη μας στάση… Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλί και στη συνέχεια ακολούθησε η επίσκεψη μας στο Φανάρι και στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Μπαίνοντας, ο Βυζαντινός Δικέφαλος αετός δέσποζε στην είσοδο του Ναού του Αγίου Γεωργίου. Τόπος που αποτελεί κοιτίδα Ορθοδοξίας μέσα στο μουσουλμανικό κόσμο της Τουρκίας είχε χρόνια ιστορίας πίσω του… και (προς)ευχόμαστε να έχει ακόμα πολλά χρόνια ζωής, προσφοράς και ιεραποστολής! Εισερχόμενες στον κυρίως ναό προσκυνήσαμε λείψανα Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και στη συνέχεια ακούσαμε τους πνευματικούς λόγους του Πατριάρχη, και τον καθιερωμένο χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους. Κάτω απ’ τους ήχους του Εσπερινού λόγω της αυριανής εορτής της Ζωοδόχου Πηγής, πήραμε την ευχή του μαζί μ’ ένα κόκκινο αυγό και το σταυρουδάκι ευλογία. Φωτογραφηθήκαμε στο εξωτερικό του ναού μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τραγουδήσαμε μπροστά σε πλήθος κόσμου ως ένδειξη ευχαριστίας και συμπαράστασης στο δύσκολο έργο που επιτελεί καθημερινά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ώστε να διατηρεί ζωντανή τη φλόγα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στην Εγγύς Ανατολή.

Τελευταίος προορισμός της πρώτης μας ημέρας στην Κωνσταντινούπολη, ο μαγευτικός Βόσπορος! Απ’ τις ομορφότερες και δυνατότερες εμπειρίες της εκδρομής

μας, στιγμή που ζήσαμε όλες με την ψυχή μας. Καθώς το καραβάκι διέσχιζε τα νερά του Βοσπόρου, τη θάλασσα του Μαρμαρά και τον Κεράτιο κόλπο, η Πόλη η παλιά κι αγαπημένη με το βλέμμα της προσηλωμένο στη Δύση και την ψυχή της χαρισμένη στην Ανατολή, συνταίριαζε στα σπλάχνα της της πιο ηχηρές αντιθέσεις. Απ’ τη μία ο Πύργος του Γαλατά, τα οθωμανικά ανάκτορα, τα απαράμιλλης ομορφιάς και μοναδικής τεχνοτροπίας αρχοντικά γιαλιά κι απ’ την άλλη σύγχρονοι ουρανοξύστες, κρεμαστές γέφυρες, πανεπιστήμια και εστιατόρια πάνω στο κύμα. Μια Πόλη χτισμένη σε επτά λόφους και περικυκλωμένη από τρεις πλευρές με νερό. Δεξιά κι αριστερά όπου κι αν γύριζε το βλέμμα τζαμιά και μιναρέδες, τούρκικες σημαίες κυμάτιζαν κάτω απ’ τον καταγάλανο ουρανό οι οποίες ήθελαν να μας πείσουν πεισματικά ότι η Πόλη είναι πια δική τους. Όταν κουβαλάς, όμως, μέσα σου την Ελλάδα σαν ιστορία και σαν πολιτισμό επιβάλλεται να διακρίνεις και κάτω από μη ιδανικές συνθήκες την Αγία Σοφία ανάμεσα στο πολλά τζαμιά και τις πολλές διακριτές ελληνικές πινελιές σε κάθε ακτή και σε κάθε λόφο. Ως γνήσιες ελληνίδες δεν παραλείψαμε το χορό και το τραγούδι στο κατάστρωμα του ειδικά ναυλωμένου μόνο για μας πλοίου. Αποβιβαστήκαμε στην προκυμαία όπου και δειπνήσαμε σε εστιατόριο με θέα το Βόσπορο…

Η επόμενη μέρα, η κορύφωση της προσκυνηματικής μας εκδρομής, προβλεπόταν μέρα μεγάλων συγκινήσεων! Συμμετείχαμε στη Θεία Λειτουργία στο Πατριαρχείο, ανήμερα της εορτής της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής. Ακούσαμε το οικουμενικό και το χαρμόσυνο «Χριστός Ανέστη», και στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την Παναγία των Βλαχερνών όπου όλες μαζί ψάλαμε το «τη Υπερμάχω» και λάβαμε το ιερό αγίασμα του ναού.

Το οδοιπορικό στην Πόλη συνεχιζόταν… Θαυμάσαμε τα θεοδοσιανά τείχη που διασώζονται μέχρι και σήμερα, περάσαμε μέσα από τούρκικες συνοικίες και επισκεφθήκαμε την υπόγεια δεξαμενή- υδραγωγείο του Ιουστινιανού, τη βασιλική Κινστέρνα. Έφτασε η στιγμή που η επιβλητική εκκλησία της Αγίας Σοφίας υψώθηκε μπροστά μας. Σήμερα με συγκεχυμένες και άμορφες γραμμές είναι τριγυρισμένη από τέσσερις ογκώδεις μιναρέδες. Ωστόσο δεν παύει να βοά ότι υπήρξε ο Ορθόδοξος, Βυζαντινός ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, το για πολλούς όγδοο θαύμα του αρχαίου κόσμου! Οικοδόμημα ομορφιάς, τεχνοτροπίας, αρχιτεκτονικής και εσωτερικού διακόσμου που όμοιο του μπορεί και να μην ξαναυπάρξει! Το μυαλό γύρισε αυθόρμητα αιώνες πίσω τότε που ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!» Ήταν το 537 μ.Χ., που ο μεγάλος τρούλος της υψώθηκε στον ουρανό, τόσο αιθέριος όσο σήμερα, ήταν 28 Μαΐου του 1453 μία ώρα πριν τα μεσάνυχτα τότε που ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ ο Παλαιολόγος για τελευταία φορά μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων και τότε που ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ όρμισε γεμάτος φανατισμό και έπαρση στην Πόλη κατέστρεψε τα μωσαϊκά κομψοτεχνήματα της Αγίας Σοφίας, τη λεηλάτησε, τη βεβήλωσε και έγινε αυτό που ήθελε… κατακτητής! 2015 μ.Χ… Στην αιχμάλωτη πλέον εκκλησία ο χριστιανός, ενοχλημένος από τις αραβικές επιγραφές, τις οθωμανικές παραδόσεις και τα ασβεστωμένα ψηφιδωτά νιώθει έναν πόνο, ένα σφίξιμο και μια νοσταλγία για κάτι που του ανήκει. Η αειθαλής αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια και οι αόρατες μνήμες του παρελθόντος δεν είναι αρκετές. Στο νότιο υπερώο και, μέσα από τις έξι κιονοστοιχίες αφήσαμε τη ματιά να ανέβει στη θολωτή σκεπή πάνω απ’ τα πέντε παράθυρα της κεντρικής αψίδας, εκεί, στην αχνή μισοκαλυμμένη επιφάνεια, και διακρίναμε την ψηφιδωτή μορφή ενός τεράστιου Χριστού. Ξεχωρίσαμε το μέτωπο

του, τα πράα μάτια του Σωτήρα και το αχνό περίγραμμα της μορφής του. Το δεξί χέρι είναι ακόμη απλωμένο σε μια ανείπωτη ευλογία και, με την κίνηση του, μοιάζει να αγκαλιάζει τον οποιοδήποτε άγνωστο επισκέπτη…

Εκστασιασμένες απ’ το μεγαλείο της Αγίας Σοφίας, συνεχίσαμε προς το γνωστό Τοπ Καπί, ένα από τα πλέον εντυπωσιακά συμπλέγματα οθωμανικών παλατιών που υπήρξε για πολλά χρόνια κατοικία σουλτάνων και πλέον είναι μουσείο που περιλαμβάνει θησαυρούς των σουλτάνων! Η τρίτη ημέρα της εκδρομής έληξε με περίπατο στην πλατεία Ταξίμ, στον περιβόητο πεζόδρομο Ιστικλάλ και γεύμα σε τοπικό εστιατόριο όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσουμε νέες γεύσεις και μυρωδιές!

Η παραμονή μας στην Κωνσταντινούπολη έφτανε σιγά- σιγά προς το τέλος της. Όμως η τελευταία μέρα μας εκεί επιφύλασσε εκπλήξεις… Αφού περιηγηθήκαμε και κάναμε τις απαραίτητες αγορές στην αιγυπτιακή αγορά, επισκεφθήκαμε τη Μονή της Χώρας η οποία υπήρξε για πολλά χρόνια ελληνικό ορθόδοξο μοναστήρι μέχρις ότου να μετατραπεί σε τζαμί απ’ τους Οθωμανούς και πλέον χαρακτηρίζεται ως μουσείο. Ο ναός της Χώρας είναι αφιερωμένος στο Χριστό Σωτήρα και θεωρείται ως ένα από τα λαμπρότερα σωζόμενα δείγματα βυζαντινών εκκλησιών. Του τοίχους της κοσμούν μοναδικά και σπάνια ψηφιδωτά από σκηνές της Αγίας Γραφής και τοιχογραφίες εξαιρετικού κάλλους αν και πολλά από αυτά καλύφθηκαν με ασβέστη από τους Οθωμανούς. Περπατώντας μέσα από τις τούρκικες και πλέον φανατικές ισλαμικές συνοικίες, φτάσαμε στη Μονή Παμμακάριστου που τώρα είναι τέμενος! Το αξιοπρόσεκτο σ’ αυτό το μοναστικό σύμπλεγμα είναι ότι στην κόγχη του ιερού, στη θέση της Πλατυτέρας, εικονίζεται ο Χριστός, ένθρονος κρατώντας με το αριστερό χέρι Ευαγγέλιο και ευλογώντας με το δεξί. Δεξιά και αριστερά Του, η Θεοτόκος και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σχηματίζουν τη «Δέηση», ενώ εκατέρωθεν αυτής εικονίζονται οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ.

Κάπως έτσι, γεμάτες εμπειρίες, σκέψεις, εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές πήραμε το δρόμο της επιστροφής! Δεν ειπώθηκαν πολλά, ούτε βγήκαν συμπεράσματα… Ο απολογισμός για την καθεμία ήταν εσωτερικός και ήθελε χρόνο! Στη στάση μας στην Αλεξανδρούπολη στο μοναστήρι της Παναγίας του Έβρου, εκεί, όλες αναφωνήσαμε ένα «Δόξα Σοι» κι ένα «Ευχαριστώ»… Είχαμε πάει και είχαμε γυρίσει απ’ την Κωνσταντινούπολη! Την επιστροφή μας στην Ελλάδα τη γιορτάσαμε παραδοσιακά, ελληνικά και υπερήφανα, όπως μόνο εμείς ξέρουμε… Μετά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και τη βόλτα στην παραθαλάσσια Καβάλα συνειδητοποιήσαμε ότι η εκδρομή έφτανε προς το τέλος της…

Τι να ευχόμαστε; Ας απαντήσει ο καθένας μας εσωτερικά! Να γίνει το θέλημα Του και να μην ξεχνάμε ότι μας έχει δώσει την ελευθερία να Τον δοξάζουμε χωρίς περιορισμούς!

Π.Χ.
φοιτήτρια Χημικού

Αν και λίγες φωτογραφίες μπορούν να αποτυπώσουν ελάχιστα από ότι ζήσαμε, ένα μικρό δείγμα:

ΡΜΕΣ ευχαριστίες στην Κ. Κ. για τις φωτογραφίες)