Loading...“Χριστός Ανέστη!”
“Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!”
Τούτο το αναστάσιμο μήνυμα δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε για μας! Τρέξαμε, λοιπόν, να μοιραστούμε τη χαρά μας, με κάποιους ανθρώπους που ανέθρεψαν τις νέες γενιές!
Την Παρασκευή 27 Απριλίου 2012, νωρίς το απόγευμα, αρκετές εκπρόσωποι της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Αθηνών καταφθάνουμε στο Γηροκομείο Αθηνών. Μετά από γενικό συντονισμό και κούρδισμα των οργάνων μας ξεχυνόμαστε στους διαδρόμους των δύο περιπτέρων του γηροκομείο ψάλλοντας και τραγουδώντας τη χαρά μας. Τα πρόσωπα των μεγαλύτερων είναι τόσο πρόσχαρα που μας κάνουν και να (χαμο)γελάμε. Το τραγούδι ολοένα και αυξάνεται! Το ίδιο και η χαρά όλων!
Μετά από δύο ολόκληρες ώρες πρέπει να αποχαιρετήσουμε το χώρο και τους ανθρώπους εκεί. Φεύγουμε, όμως με μια υπόσχεση: να ξαναέρθουμε! “…Αν είμαστε ακόμη ανοιχτά”, σχολιάζει στεναχωρημένη μια από τις εργαζόμενες. Νιώθω τη στεναχώρια να εισβάλλει μέσα μου όμως ξαφνικά θυμάμαι ένα λόγο ενός ηλικιωμένου σε μια απ΄ τις φοιτήτριες: “Ξέρεις γιατί αναστήθηκε ο Χριστός; Για να ζήσουμε αιώνια! …Γι’ αυτό και δε φοβόμαστε τίποτα!!”
Χριστός Ανέστη!
Κ.Β.Σ.
Χριστός ανέστη! Ας δοξολογήσουμε για μία ακόμη φορά τον Χριστό για τις δυνατότητες προσφοράς που χαρίζει τόσο απλόχερα! Δοξασμένος ας είναι και εσείς κορίτσια μέσω αυτού στην Βασιλεία Του!