Αποδεχτήκαμε την Κυριακάτικη πρόσκληση!

0
629
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (καμία αξιολόγηση προς το παρόν)
Loading...

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014: Οι φοιτήτριες της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως είχαμε την μοναδική ευκαιρία να εκκλησιαστούμε το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ριζαρίου. Η ψυχή μας αγαλλίασε ακούγοντας τις κατανυκτικές ψαλμωδίες σε ήχο α’ και πληρώθηκε με το επίκαιρο κήρυγμα του Μητροπολίτη.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε το γεμάτο πρωινό, και έπειτα επισκεφτήκαμε το αξιολογότατο Βυζαντινό Μουσείο, που βρίσκεται πολύ κοντά στον Ιερό Ναό και στη στάση μετρό “Ευαγγελισμός”. Με την καθοδήγηση της φιλολόγου μας, κ. Μαρίας Χρόνη, θαυμάσαμε τα εκθέματα του Μουσείου. Στην είσοδο του μουσειακού χώρου, στην αυλή, δεσπόζει μια αυθεντική βάρκα που είχε χρησιμεύσει στην μεταφορά μεταναστών, και που επάνω της κρέμονται τα ονόματα, η χρονολογία και ο τόπος καταγωγής των ανθρώπων αυτών. Στην είσοδο του κτιρίου τώρα, είδαμε ένα υπέροχο ψηφιδωτό, από τα λίγα που έχει να παρουσιάσει το Μουσείο. Μας εντυπωσίασε το γεγονός ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επέζησε για μία χιλιετία περίπου. Έτσι το εύρος χρονολογιών προέλευσης των εκθεμάτων ήταν πολύ μεγάλο. Με το πέρασμά μας στους διαδρόμους του μουσείου βλέπαμε εικόνες βυζαντινές χειροτεχνημένες με διάφορες μορφές τέχνης και καλλωπισμού. Υπήρχαν εικόνες διπλής όψεως, οι οποίες όταν βρίσκονταν στο τέμπλο μπορούσαν να είναι ορατές και στον λαό αλλά και στους ιερείς που λειτουργούσαν. Είδαμε αγιογραφίες ανάγλυφες, εικόνες με υπερυψωμένο πλαίσιο, διακρίναμε τις διαφορές ανάμεσα στην κρητική, την μακεδονική, την επτανησιακή και την ανατολίτικη σχολή αγιογραφίας, μάθαμε ότι οι εικόνες πρώτα ήταν ανώνυμες, δηλαδή ο αγιογράφος δεν σημείωνε το όνομά του, και μετά έγιναν επώνυμες. Επίσης είδαμε τις ενδυμασίες της βυζαντινής εποχής, στολή στρατιώτη και παπούτσια και στέφανα γάμου που ομοίαζαν καταπληκτικά με στέμματα βασιλιάδων. Τέλος, σε μια μικρή αίθουσα του μουσείου δέσποζε ένα τέμπλο εκκλησίας αυτούσιο χωρίς να έχει καταστραφεί, που έδειχνε πως η διάταξη των αγιογραφιών στα σημερινά τέμπλα είχε πάρει αυτή τη μορφή από τότε. Ακόμα και το αναλόγιο του ψαλτηρίου, που έμοιαζε με τούρκικο τραπεζάκι του καφέ, ήταν εκεί.

Όμως είχε περάσει η ώρα, είχε ήδη φτάσει μεσημέρι. Γι’ αυτό αποχαιρετήσαμε τις φιλόξενες αίθουσες του Βυζαντινού Μουσείου, τραβήξαμε φωτογραφίες στον περίβολο και φύγαμε με την υπόσχεση να έρθουμε σύντομα ξανά. Τέλος και τω Θεώ Δόξα.

Α. Μ., φοιτήτρια του Τμήματος Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Ανθρώπου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ