Loading...Δευτέρα 17 Νοέμβρη 2014.
Η ατμόσφαιρα από το πρωί ήταν ελαφρώς τεταμένη. Ο κόσμος νευρικός, οχλοβοή, μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Όλα έδειχναν πως αυτή η σχετική ηρεμία δε θα κρατούσε για πολλές ώρες. Όμως η Χριστιανική Φοιτητική Δράση Αθηνών επέλεξε να πραγματοποιήσει την δική της “αντίδραση”, με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που προστάζει η εποχή τέτοια μέρα κάθε χρόνο.
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με πρώτο προορισμό μας την μικρή πόλη του Λαυρίου. To Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο (Β.Ε.Ε.Μ.) στο οποίο σταματήσαμε, στεγάζεται επάνω από τις εγκαταστάσεις των παλαιών μεταλλείων Λαυρίου, που βρίσκονται εκεί πριν από το 1864. Ο ξεναγός μας, συνταξιούχος πλέον, εργάτης (3ης γενιάς!) στα ορυχεία της περιοχής, μας αφηγήθηκε την ιστορία τους αλλά και διάφορα γεγονότα που είχε ζήσει ο ίδιος σε εκείνο το δύσκολο εργασιακό περιβάλλον. Επίσης μας βοήθησε να καταλάβουμε το ποσό σημαντικά ήταν τα Μεταλλεία του Λαυρίου για την γενικότερη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το ιστορικό νησί της Μακρονήσου. Όμως όπως φάνηκε, ο καιρός είχε άλλα σχέδια. Αντ’ αυτού, κάναμε βόλτα στο λιμάνι του Λαυρίου και καθώς είχαμε ελεύθερο χρόνο αδράξαμε την ευκαιρία για επικοινωνία και συζήτηση δίπλα στη θάλασσα.
Στη συνεχεία ανηφορήσαμε λίγο δυτικά και επισκεφτήκαμε τον μικρό οικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου, γνωστό και ως Καμάριζα, και αφού προσκυνήσαμε στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου ψάλλαμε την παράκληση του. Εκεί συναντήσαμε τον ιερομόναχο π. Νεκτάριο Βιτάλη, ο οποίος αν και μεγάλος στην ηλικία μας απέδειξε ότι έχει ψυχή μικρού παιδιού. Όρθιος για πάνω από μία ώρα μας μίλησε για την ζωντανή παρουσία και παρέμβαση του Αγίου Νεκταρίου σε κάθε έκφανση της ζωής του. Χαρακτηριστικές ήταν οι αφηγήσεις του για τα διάφορα θαύματα που συμβαίνουν συνεχώς στο μοναστήρι και τα οποία γίνονται αφορμή αθρόας προσέλευσης πιστών.
Έτσι συγκινημένοι αλλά και γεμάτοι από τις δραστηριότητες της ημέρας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ανυπομονώντας για την επομένη παρόμοια ευκαιρία.
Π.Ν.
