Loading...Η προσκυνηματική εκδρομή της Δράσης μας στην Β. Ήπειρο και την Αλβανία έκρυβε πολλές συγκινήσεις και εκπλήξεις. Η σεβάσμια μορφή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, το χαρμόσυνο αναστάσιμο μήνυμα που αντηχούσε παντού, οι νησίδες ελληνισμού που συναντήσαμε…, είναι εμπειρίες που χαράχτηκαν βαθιά μέσα μας.
Αναπολώντας ύστερα από λίγο καιρό τα βιώματά μας αυτά, ξεχωρίζω ένα στιγμιότυπο που πιστεύω συμπυκνώνει το νόημα της εκδρομής. Ήταν όταν κατά την επίσκεψή μας στη θεολογική σχολή των Τιράνων, εισήλθαμε στον εκεί ναό την ώρα του εσπερινού. Νεαροί σπουδαστές είχαν αναλάβει την ψαλμωδία. Η γλώσσα άγνωστη αλλά η μελωδία της βυζαντινής μουσικής γνώριμη. Σύντομα μπήκαμε στο κλίμα και μετά από λίγο οι δύο άτυπες χορωδίες εναλλάσσονταν υμνολογώντας την Ανάσταση. Και όταν οι φωνές μας ενώθηκαν για το Χριστός Ανέστη...
«Μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες αλλά ποτέ δε θα ξεχάσουν τι τους έκανες να αισθανθούν» έχει ειπωθεί και πιστεύω πως η ρήση βρίσκει την εφαρμογή της στις καρδιές όσων σταθήκαμε τυχεροί για να το ζήσουμε. Ένα μικρό θαύμα, όταν εκείνο το απόγευμα τα σύνορα των χωρών ξεχάστηκαν, υπενθυμίζοντάς μας ότι όλοι είμαστε παιδιά του Κυρίου και αδέλφια.
Ηλ. Β.
φοιτητής ΕΚΠΑ
