Δεν ζω… φοβάμαι..

Την Τρίτη στις 13 Νοεμβρίου ο κ. Ιωάννης Μπεϊνάς, θεολόγος μας έκανε για μια ακόμη χρονιά την τιμή να έρθει στον χώρο του εντευκτηρίου μας, να μοιραστεί μαζί μας λίγες σκέψεις και να κάνουμε εν τέλει ένα εποικοδομητικό διάλογο. Αρχικά επεσήμανε την έννοια του φόβου και εξήγησε την ουσία του. Τόνισε ποιοι τον νιώθουν, πότε και γιατί. Παράλληλα όμως αναφέρθηκε σε όλα αυτά τα άτομα που έχουν την δύναμη ή τη δυνατότητα να ξεπερνούν τον φόβο. Τί χαρακτηριστικά έχουν άραγε; Γιατί αψηφούν τόσο προκλητικά τον κίνδυνο; Γιατί δεν τολμούν πράγματα που άλλοι τρέμουν και μόνο στην σκέψη τους; Αυτά ήταν μερικά από τα ερωτήματα που έλυσε ο κ. Μπεϊνάς και τελικά κατέληξε να κάνει μια όμορφη γεφύρωση μεταξύ φόβου και χριστιανικής ομολογίας. Χριστιανικού θάρρους και ψυχικής τόλμης.

Έτσι συνέχισε την ομιλία του εμπλουτίζοντας την με ζωντανά και βιωματικά παραδείγματα από ανθρώπους που τόλμησαν και ακόμα τολμούν να κηρύττουν και να διαδίδουν την χριστιανική ομολογία στον απλό, καθημερινό κόσμο. Μας μίλησε μέσα από την ζωή του και μας περιέγραψε καταστάσεις που βίωσε και ανθρώπους που συνάντησε. Ανθρώπους που δεν λογάριαζαν την «ντροπή» και την κοροϊδία, αλλά μπροστά στην ομολογία της Αλήθειας και του αληθινού Θεού στάθηκαν και στέκονται παλικαρίσια. Στέκονται με σθένος πραγματικών αγωνιστών, με βροντερή φωνή ηρώων, με βλέμμα που εκπέμπει Θεία Χάρη. Και το πιο συγκινητικό είναι όταν βλέπεις τέτοιους ανθρώπους να ενεργούν μυστικά, αθόρυβα χωρίς να επιδιώκουν την επιδοκιμασία κανενός. Απλά, ταπεινά κηρύττουν και διαδίδουν τον λόγο του, ξεπερνώντας κάθε φόβο και κάθε δισταγμό.

Καταλήγοντας ο κ. Μπεϊνας τόνισε πως για να αρχίσουμε και εμείς να κάνουμε σιγά σιγά βήματα συνειδητής ιεραποστολής θα πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και κυρίως τον εαυτό μας. Έτσι, τελικά με την δική μας υπέρβαση και την συμβολή της Θείας Χάριτος θα μπορούμε με σθένος και πυγμή να διακηρύξουμε στον κάθε ένα τον Λόγο Του και την ανυπέρβλητη Αλήθεια Του. Να μην φοβόμαστε, αλλά να ζούμε πραγματικά.