Η φωνή της ερήμου και η έρημος των φωνών

1
1722
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (4 ψήφοι, μέσος όρος: 4.50 από 5)
Loading...

Ο Ιωάννης γυρίζει ακόμη και κτυπά τις καμπάνες.
Φορά μια τριμμένη προβιά και έχει
δυο φτερούγες καρφωμένες στην πλάτη.
Μυρίζει θυμάρι και άγρια ρίγανη,
και τα μάτια του κουβαλούν τον ουρανό
που άνοιξε μπροστά του εκείνη την ημέρα
που κι ο Ιορδάνης υποκλίθηκε
στη Φωνή, το Περιστέρι και τον Ξένο.
Φωνάζει, και η φωνή του είναι σίγουρη,
σαν το πανάκριβο μυστικό του Ερχομένου,
και αυστηρή, σαν τη θλίψη του αναχωρητή:

«Μετανοείτε»…

Το ξέρει, πως τούτη
είναι η δυσκολότερη προστακτική.
Δεν είναι ένα στείρο παράγγελμα του νόμου.
Στο άκουσμά της δεν υπάρχουν νομοταγείς.
Είναι το κάλεσμα.
«Μετανοείτε» θα πει «ελάτε»
ή μάλλον: «Να έρχεσθε».
Ακολουθείτε τη φωνή μου,
για να βρείτε τη Φωνή.

Μπείτε στο σπίτι Του, δείτε με στα δεξιά
πως στέκομαι, αγέρωχος,
με την κεφαλή μου στα χέρια.
Για έναν χορό νόμισαν πως μου την πήραν,
για μία Σαλώμη, που τη ζήτησε «επί πίνακι».
Για ένα χορό ηδονικό, που κρατάει αιώνες,
ικανό να κοιμίσει φτωχούς και άρχοντες.

Ακρίδες θάμνων και μέλι άγριο
σας ποτίζει αυτή η έρημος…
Ακρίδες σας αξίζουν ή φτερά;

Αυτά λέει ο Ιωάννης,
ο Τίμιος, ο Πρόδρομος,
που γυρίζει ακόμη και κτυπά τις καμπάνες…

Ορφέας
από το περιοδικό Η Δράση μας,
τεύχ. Ιανουαρίου 2018

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ