Αν έχετε πρόβλημα με την προβολή του κειμένου λόγω γραμματοσειράς, μπορείτε να το μεταφορτώσετε στον υπολογιστή σας ακολουθώντας τον σύνδεσμο [1].
᾿Επί ἡμέρες τόν περασμένο Δεκέμβριο ἡ ῾Ελλάδα συγκλονίστηκε σύγκορμη. ῾Ο λαός ἔζησε πρωτοφανή γιά τή χώρα γεγονότα. Εἶδε τούς πολιτικούς του νά ἔχουν χρεωκοπήσει. Τύποι γλαφυροί, θλιβεροί, θρασεῖς, προκλητικοί καί μόνιμα ἀνεύθυνοι πρόβαλαν ἀνερυθρίαστα ὡς εὐαίσθητοι δημοκράτες! Οἱ πολίτες ἀμήχανοι μπροστά στά ἀποκαΐδια τῶν ἐμπρησμῶν, στά χάσκοντα λεηλατημένα καταστήματα μέ τίς θρυμματισμένες βιτρίνες, στούς γεμάτους πέτρες δρόμους, καμένους κάδους, ἀναποδογυρισμένα αὐτοκίνητα ἤ ἀπομεινάρια καμένων αὐτοκινήτων, στέκονταν ἄναυδοι μέ κατεβασμένο τό κεφάλι. ῎Ανω τοῦ 1 δισ. εὐρώ οἱ ζημιές τῶν ἐμπόρων· ζημιές σέ 500 καταστήματα καί ἐπιχειρήσεις καί περίπου 2.500 ἐργαζόμενοι ἄνεργοι, ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες. Καί αὐτά μόνο στήν ᾿Αθήνα!… (Οἱ ὑπολογισμοί αὐτοί μέχρι 5.12.2008).
Οἱ χρεωκοπημένοι πολιτικοί καί τά κόμματα προσπαθοῦσαν νά ψαρέψουν μέσα στά ἀφρισμένα θολά νερά καί νά κερδίσουν ὅσο τό δυνατόν περισσότερα κομματικά ὀφέλη. Καμιά ἀγωνία γιά τό αὔριο αὐτοῦ τοῦ τόπου, τοῦ τόσο δοκιμασμένου ἐδῶ καί 70 χρόνια. ῎Εδειξαν ὅτι δέν ἀντιλαμβάνονταν τίς τεράστιες διαστάσεις τῆς κρίσεως. «᾿Ακόμα καί ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας», σχολίασε πρωινή ἀθηναϊκή ἐφημερίδα, «ὁ ὁποῖος θά μποροῦσε νά καταστεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς καί ἔμπνευσης, περιορίσθηκε σέ μιά ἀμήχανη δήλωση» («῾Η Καθημερινή», 10.12.2008, σ. 1).
Οἱ ἄρχοντές μας, ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ, φύλακες ὑποτίθεται τῆς δημοκρατίας, ἔχασαν τό γόητρο καί τήν ἀξιοπιστία τους. Πρέπει νά ντρέπονται γιά ὅσα ἔγιναν. Διότι δέν ἔπραξαν οὔτε τά στοιχειώδη. Τό μόνο πού ἔδειχναν ἦταν πάθος οἱ μέν, ὀργή οἱ δέ. Μέ ἀποτέλεσμα νά ζήσει ἡ χώρα τό χάος καί νά χαθεῖ ἤ μᾶλλον νά πνιγεῖ ἡ στοιχειώδης κοινή λογική. Οὔτε πού εἶδαν ὅτι κοριτσάκια 14 χρόνων κοπανοῦσαν τίς βιτρίνες μέ μιά βαριοπούλα! ῞Οτι πιτσιρικάδες ἔσπαγαν καί ἀλλοδαποί ἔκλεβαν καί λεηλατοῦσαν περιουσίες φιλήσυχων πολιτῶν.
Οἱ ἄμεσοι καί κατ᾿ ἐξοχήν ὑπεύθυνοι γιά τήν ἠρεμία, τήν τάξη, τήν προστασία τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν, στό βωμό τῶν στενῶν κομματικῶν συμφερόντων κονιορτοποίησαν τήν προσπάθεια πορείας πρός τά μπρός. Πολιτικοί καί δημοσιογράφοι δεξιοί, κεντρῶοι, σοσιαλιστές, ἀριστεροί μίλησαν γιά ἀστυνομική βία καί φόρτωσαν ὅλα τά λάθη στήν ἀστυνομία, θεωρώντας πώς ἔτσι ἠρεμοῦν τή συνείδησή τους. ᾿Αλλά αὐτοί οἱ ἴδιοι εἶναι πού ἀποδυνάμωσαν τίς δυνάμεις τῆς τάξεως, τούς ἀφαίρεσαν τό κύρος καί τούς στέρησαν τή δυνατότητα δράσεως.
Βεβαίως ὁ θάνατος ἑνός παιδιοῦ εἶναι τραγικό συμβάν. ῞Ολοι πονέσαμε γιά τό θύμα, ὀργισθήκαμε, ἀποδοκιμάσαμε τήν πράξη. Γιατί ὅμως κάποιοι πολιτικοί ἄρθρωσαν ἁπλῶς καί μετά βίας ἕναν ἀμφίσημο λόγο γιά τούς κουκουλοφόρους, τούς ἀναρχικούς, τούς ἀναρχοαυτόνομους, τούς… τούς…, πού ἔδειξαν μιά ἡροστράτεια συμπεριφορά; Γιατί ὅλοι οἱ αὐτοκαλούμενοι ἡγέτες ἐπιδοκίμασαν μόνο μέ ἀμετροέπεια καί βερμπαλισμούς τά κεράκια καί τά στεφάνια καί δέν ἀποδοκίμασαν ὅσους τραυμάτισαν θανάσιμα τή δημοκρατία; Καί ἔκαναν ἄξονα τῆς ζωῆς τους τήν καταστροφή;
Σ᾿ ὅλα αὐτά τά γιατί καί ἄλλα παραπλήσια ὑπάρχει ἀπάντηση. Εἶναι ἕνα μεγάλο Διότι!
ΔΙΟΤΙ ὅλοι αὐτοί καί γενικά ἡ ἀποστατημένη ἀπό τόν Θεό κοινωνία μας ἔδιναν ἐδῶ καί λίγα χρόνια μέ χίλιους – δυό τρόπους τό σῆμα στά παιδιά καί στούς νέους ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται. ᾿Ανέχθηκαν τά γκέτο τύπου ᾿Εξαρχείων. Πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτά τά ἐξέθρεψαν καί τά προστάτεψαν πολιτικοί. ῎Αφηναν τά ΑΕΙ νά παράγουν ὀργή καί ὄχι γνώση καί ἐπιστήμη. Τά μετέβαλαν ἀπό ἄσυλα ἐλεύθερης ἐκφράσεως, γόνιμου προβληματισμοῦ καί ἔρευνας σέ ἄσυλα ἀναρχικῶν καί ναρκομανῶν. Τά σχολεῖα τά παρέδωσαν στούς κομματικούς ἐγκάθετους, πού ὑμνοῦν τίς μαθητικές καταλήψεις, τίς ὁποῖες χαρακτηρίζουν ἡρωισμό! ᾿Αποξένωσαν τούς νέους ἀπό τήν κλασική μας παιδεία. ῎Ετσι δέν ἄκουσαν ποτέ οἱ νέοι τόν περίφημο διδάσκαλο τῆς ἀρχαιότητος ᾿Ισοκράτη (436-338 π.Χ.), ὁ ὁποῖος παρακινώντας τούς ᾿Αθηναίους νά ἐπανέλθουν στό ἀρχαῖο πολίτευμα τῆς δημοκρατίας τοῦ Σόλωνος καί τοῦ Κλεισθένους, τούς εἶπε (τό 355/354 π.Χ.· ᾿Εκεῖνοι «δέν ἵδρυσαν πολίτευμα πού ἐξεπαίδευε τούς πολίτες ἔτσι, ὥστε νά θεωροῦν τήν ἀσυδοσίαν δημοκρατίαν, τήν παρανομίαν ἐλευθερίαν, τήν ἀθυροστομίαν ἰσονομίαν καί τήν δυνατότητα τοῦ νά κάνει κανείς αὐτά εὐδαιμονίαν. ᾿Εκεῖνοι ἵδρυσαν πολίτευμα τό ὁποῖον, μέ τό νά μισεῖ καί νά τιμωρεῖ τούς τοιούτους, ἔκαμε ὅλους τούς πολίτες καλύτερους καί σωφρονέστερους» (᾿Ισοκράτους, ᾿Αρεοπαγιτικός, 20(η´), εἰς Isocratis Orationes, Vol. 1, Lipsiae MDCCCLXIV, σ. 156).
Κυρίως ὅμως ἀπομάκρυναν τή νεολαία ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι ἀπαράδεκτες καί ἀξιοκατάκριτες συμπεριφορές κάποιων ἐπίορκων ρασοφόρων. ᾿Επιχείρησαν νά στερήσουν τή νεολαία ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη ἀγωγή, τή μόνη σωστή, ἰσορροπημένη καί ἁρμόζουσα στό λογικό ἄνθρωπο ἀγωγή. ᾿Αφαίρεσαν ἀπό τή νεολαία τήν ἐθνική συνείδηση, εὐνουχίζοντας τό ἱστορικό μας παρελθόν μέ βιβλία ἄθεων καί ἐχθρῶν πρός τήν ῾Ελλάδα ἱστορικῶν. Χλεύασαν τόν ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν. Καί τί δέν ἔκαναν ὥστε νά διαφθείρουν τούς νέους, νά τούς ἀρρωστήσουν τά μυαλά. Νά λεηλατήσουν τήν παιδική καί νεανική ψυχή!!
Τί τό παράξενο λοιπόν ἄν ἡ νεολαία συμπεριφέρθηκε ὅπως συμπεριφέρθηκε στά γεγονότα τοῦ Δεκεμβρίου τοῦ 2008; Συμπεριφέρθηκε μέ συνέπεια στήν ἀγωγή πού τῆς ἔδωσαν τά «ἀνοιχτά μυαλά», οἱ «προοδευτικάριοι», οἱ «ἐκσυγχρονιστές», δηλαδή οἱ ἐκμαυλιστές της. Λεηλάτησαν τήν ψυχή της. Καί αὐτή μέ τή σειρά της λεηλάτησε τή νομιμότητα, τούς θεσμούς, τίς περιουσίες τῆς πατρίδος της.
Εἶπε ὁ πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν κ. Χρῆστος Κίττας· «Εὐθύνες ἔχουν οἱ πολιτικοί. Εὐθύνες ἔχει ἡ ἀκαδημαϊκή κοινότητα, οἱ γονεῖς, οἱ δάσκαλοι. ῞Οταν καταρρεύσει ἡ παιδεία, καταρρέει τό κράτος. ῾Η οἰκονομία ξαναγίνεται, ὄχι ὅμως ἡ παιδεία» («῾Η Καθημερινή», 10.12.2008, σ. 6).
῾Η ῾Ελλάδα τόν περασμένο Δεκέμβριο λεηλατήθηκε ἀπό τή λεηλατημένη συνειδησιακά νεολαία της. ῎Αν θέλουμε νά σώσουμε τήν ῾Ελλάδα, πρέπει νά λογικευθοῦμε. Καί ἀφοῦ θρηνήσουμε γιά τούς ἑαυτούς μας καί τά θύματά μας, τούς νέους μας, νά κάνουμε τό πᾶν, ὥστε νά δώσουμε ἰδανικά, τά ᾿Ορθόδοξα ἰδανικά, στήν ἀδικημένη νεολαία καί στήν κοινωνία μας.
῞Ολα τά ἄλλα εἶναι δυναμίτες στά θεμέλια τοῦ ἔθνους μας.
ν.π.β.
Αναδημοσίευση από το άρθρο του περιοδικού “Η Δράσις μας”, τεύχος Φεβρουαρίου 2009 (466)