Loading...- Αδικία οι αγεφύρωτες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες!
- Αδικία να ζω στην αφάνεια!
- Αδικία να είμαι άνεργος, να μην έχω δικό μου σπίτι, αυτοκίνητο!
- Αδικία να είμαι άρρωστος!
- Αδικία ο θάνατος του παιδιού μου!
- Αδικία να μην έχω οικογένεια· να μην έχω πατρίδα!
- Αδικία οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης!
- Αδικία να μη με προσέχουν, να μη με κατανοούν, να μην ενδιαφέρονται για μένα!
- Αδικία να με παραγκωνίζουν, να με περιφρονούν, συκοφαντούν, πολεμούν!
- Αδικία να είμαι μόνος!
Οι περισσότεροι παραδεχόμαστε ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Ότι όλα τα παραπάνω συνιστούν μορφές της αδικίας. Και η κοινή λογική καθηλώνεται· η αδικία προβάλλεται δικαιωμένη.
Με «την μάχαιραν» του Πνεύματος, το λόγο του Θεού, που είναι ζωντανός και δραστικός, επιχειρούμε ανατομία της αδικίας. Η «δίστομος μάχαιρα» εισχωρεί σταθερά από την επιφάνεια του προσωπείου στο βάθος της ουσιαστικής αδικίας. Και αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο.
Τέμνει ο λόγος του Θεού το προσωπείο της Αδικίας αρχικά με τα ερωτήματα: Τι είναι αδικία; Και πόσο αυτή μπορεί να βλάψει την αρετή του ανθρώπου;
Αρετή του ανθρώπου – κατά τον ιερό Χρυσόστομο – είναι τα κατορθώματα της ψυχής του! Κι αυτό, γιατί η αλήθεια του Χριστού πρεσβεύει ότι η αξία του ανθρώπου βρίσκεται στην ψυχή του· όλα τ’ άλλα του ανθρώπου είναι: δικά του· το σώμα του, τα ποικίλα αγαθά, τα ταλέντα του κλπ. Και ο Μ. Βασίλειος λέει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε κυρίως η ψυχή και ο νους μας, που έχουν πλαστεί κατ’ εικόνα Θεού. Το σώμα και οι αισθήσεις του είναι δικά μας· δεν είναι εμείς. Γύρω δε από μας υπάρχουν χρήματα, τέχνες και όλη η υπόλοιπη πραμάτεια του βίου.
Η αδικία, που αναφέρεται στα δικά μας, δεν βλάπτει ουσιαστικά την ψυχή μας. Στην Αγία Γραφή η έννοια της αδικίας φωτίζεται σε συγκεκριμένα παραδείγματα.
Γνωστά τα παθήματα του Ιώβ στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκη. Σε χρόνο μηδέν από πλούσιος γίνεται φτωχός, από πολύτεκνος άτεκνος· η λέπρα καταξεσχίζει τις σάρκες του· όχι μόνο δεν έχει σπίτι και πόλη, αλλά και αυτοεξορίζεται – σαν σε άλλη πόλη και άλλο σπίτι – στην κοπριά. Οι φίλοι κατηγορούν τον δίκαιο ότι από τα αμαρτήματά του πάσχει. Και η γυναίκα του τον προτρέπει να βλασφημήσει κι ας πεθάνει. Όμως όλα αυτά δεν βλάπτουν στο παραμικρό την ψυχή του, που τώρα περισσότερο – όπως το χρυσάφι μέσα στο καμίνι – λάμπει και επισφραγίζει τη γνησιότητά του με τα λόγια: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».
Ιωσήφ· ο αγαπημένος γιος του Πατριάρχη Ιακώβ. Τα ίδια του τ’ αδέλφια από φθόνο τον πουλούν ως δούλο και τον εξορίζουν από την πατρίδα του. Συκοφαντείται και φυλακίζεται. Κι όμως η αρετή του μένει ατόφια. Είναι ο πάγκαλος Ιωσήφ, όχι τόσο για την ομορφιά του σώματός αλλά της ψυχής του.
Ο Λάζαρος της ευαγγελικής περικοπής. Τον δέρνει φτώχεια, πείνα, αρρώστια, έλκη, σκύλοι· ενώ βλέπει τον πλούσιο να ζει στα πολυτελή σπίτια και δείπνα. Τελικά η καθαρότητα της εγκαρτέρησης του Λαζάρου τον έβαλε στην αγκάλη του Αβραάμ.
Και μύρια άλλα περιστατικά από την Αγία Γραφή και την Ιστορία αποδεικνύουν, ότι η οποιαδήποτε αρνητική ή κακόβουλη ενέργεια, «αδικία», εναντίον μας, όχι μόνο δεν μας αδικεί – αν η ψυχή άγρυπνα οικοδομεί στην πέτρα – την ορθή πίστη και πράξη – αλλά και μας στεφανώνει και καταξιώνει.
Έτσι η μάχαιρα του Πνεύματος ξεσκεπάζει το προσωπείο της Αδικίας αφήνοντας να φανεί καθαρά το πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό είναι η αμαρτία που εκούσια διαπράττουμε ζημιώνοντας οι ίδιοι την αθάνατη ψυχή μας. Μπορούμε επομένως να ορίσουμε την αδικία ως βλάβη της ουσίας του ανθρώπου, δηλαδή της ψυχής. Διαφορετικά δεν έχουμε πραγματική αδικία, αλλά οδύνη και πειρασμική κατάσταση και δοκιμασία του αυτεξουσίου του ανθρώπου, που αποκαλύπτει την ποιότητά του.
Γι’ αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν έπαυε να χαρακτηρίζει ως σκόνη και παραμύθια όλες τις συμφορές και «αδικίες» του κόσμου τούτου. «Τα δε άλλα πάντα κόνις και καπνός και μύθος, κάν επιβουλάς είπης, κάν συκοφαντίας, κάν λοιδορίας, κάν εξορίας, κάν ξίφη ηκονημένα».
Την εκούσια όμως αμαρτία τη θεωρούσε φοβερό πράγμα, γιατί ταυτίζεται με την αδικία, που οι ίδιοι ενεργούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Καθοριστικός ο λόγος του: «τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται».
Ωραία ναι. Μπορεί να είναι ασήμαντες οι αδικίες αυτού του κόσμου, αλλά τι, δεν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι και γι’ αυτές; Ειδικά για τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια να τις βλέπουμε να γίνονται; (και καλά για εμάς, αλλά να αφήνουμε άλλους να τις βιώνουν;;;)
Βλέπω τους ΚΝΕίτες και τους άλλους “αγωνιστές” και σκέφτομαι, αυτοί έχουν όνειρα, θέλουν μια καλύτερη κοινωνία (από όσο μας λένε, τουλάχιστον). Άραγε θα άξιζε να σταθούμε στο πλευρό τους; θα άξιζε να τους υποστηρίξουμε στη διαμαρτυρία;
Δεν νομίζω πως γράφει κάπου να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Εξ όσων κατάλαβα, προσπαθεί να δώσει σ’ εμάς τους Χριστιανούς την σωστή στόχευση περί του τι είναι αδικία και τι όχι. Και λέει πως, σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αδικία ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ είναι η εκούσια αμαρτία. Η γνώμη μου είναι πως, τόσο ο τίτλος του άρθρου όσο και οι δέκα “αδικίες” που σημειώνει, είναι άσχετες με την έννοια “αδικία”. Τι εννοώ; Πως αδικία, για εμένα αλλά και για όλους τους υπόλοιπους φαντάζομαι, είναι ένα λάθος, σφάλμα του οποίου την αιτία δεν μπορείς να προσδιορίσεις και, άρα, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Ειδικά οι κοινωνικοοικονομικοπολιτικές “αδικίες” που επισημαίνονται δεν μπορεί να αποτελούν αδικίες. Από κάποιων, γνωστών σε όλους, τις αποφάσεις προήλθαν. Οι οποίοι, όμως, “κάποιοι” δεν βρέθηκαν ουρανοκατέβατοι σ’ αυτόν τον πλανήτη κι άρχισαν να αποφασίζουν. Πάλι κάποιοι, και συγκεκριμένα οι εκάστοτε ψηφοφόροι, τους εξέλεξαν. Άρα, δεν αποτελούν αδικίες οι αποφάσεις των ψηφισμένων “ηγετών”. Κι αυτό γιατί ήταν στο χέρι αυτών που τους εξέλεξαν να μη τους εκλέξουν ή να μη τους ξαναεκλέξουν. Επίσης, οι αδικίες που έχουν να κάνουν με τον καθένα ως πρόσωπο και προσωπικότητα στις σχέσεις του με τους άλλους, πάλι νομίζω πως δεν αποτελούν αδικίες. Λέει, για παράδειγμα, “Αδικία να με παραγκωνίζουν, να με περιφρονούν, συκοφαντούν, πολεμούν”. Όχι. Ή η δική σου συμπεριφορά φταίει γι’ αυτά, οπότε οι άλλοι έχουν “δίκαιο”, λόγο να σου συμπεριφέρονται έτσι ή οι άλλοι έχουν γενικώς, προς όλους τέτοια συμπεριφορά και, άρα, μπορείς να απαλλαγείς απ’ αυτήν απομακρυνόμενος απ’ αυτούς. Ακόμη, όσον αφορά τις αρρώστιες. Οι περισσότερες έχουν αιτία και τρόπο αντιμετώπισης. Κάποιον ιό, κάποιο μικρόβιο κ.ά. και αντιμετωπίζονται με κάποιο φάρμακο. Τα μόνα που θα μπορούσα να δεχθώ, ΜΗ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ, ως αδικίες είναι οι ανίατες ασθένειες (π.χ. καρκίνος) και οι δοκιμασίες που, αν και έχουν αιτία, “δεν γυρνάνε πίσω”. Για παράδειγμα “Αδικία ο θάνατος του παιδιού μου!”. Εκεί, λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς πως υπάρχουν προβλήματα, δοκιμασίες, συμφορές που δεν μπορούν να λυθούν απ’ τους ανθρώπους, δεν μπορούν καν να κατανοηθούν απ’ τους ανθρώπους (“γιατί μου συνέβη αυτό;”) και οι οποίες “προσφέρονται” απ’ τον Θεό ως μέσο σωτηρίας της ψυχής μας. Δηλαδή, “Και μύρια άλλα περιστατικά από την Αγία Γραφή και την Ιστορία αποδεικνύουν, ότι η οποιαδήποτε αρνητική ή κακόβουλη ενέργεια, «αδικία», εναντίον μας, όχι μόνο δεν μας αδικεί – αν η ψυχή άγρυπνα οικοδομεί στην πέτρα – την ορθή πίστη και πράξη – αλλά και μας στεφανώνει και καταξιώνει.” Και έρχομαι, πάλι, στην ερώτησή σου. Κανείς δεν λέει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Ίσα ίσα που είναι και χρέος μας να παλεύουμε για το δίκαιο και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Τον τρόπο και το μέσο της πάλης σου τον διαλέγεις εσύ. Πιστεύεις πως οι ΚΝΕίτες πορεύονται με σκοπό μια καλύτερη κοινωνία; Στάσου στο πλευρό τους, υποστήριξέ τους. Πιστεύεις πως οι ΔΑΠίτες, οι ΠΑΣΠίτες ή οι παντός είδους -ίτες πορεύονται μ’ αυτό τον σκοπό; Στάσου, πάλι, στο πλευρό τους, υποστήριξέ τους. Δεν το θεωρώ κακό. ΑΛΛΑ, πρέπει να ξέρεις-και φαντάζομαι το ξέρεις-πως πολλές φορές οι αγώνες τους θα πηγαίνουν κόντρα στην χριστιανική διδασκαλία ή θα υπάρξουν φορές που θα πηγαίνουν να διεκδικήσουν το δίκαιο με άδικα μέσα/τρόπους ή προκαλώντας πρόβλημα σε άλλους. Προσωπικά, δεν θα επέλεγα αυτό τον τρόπο πάλης για τους παραπάνω λόγους αλλά και διότι οι προθέσεις δεν είναι πάντα αγνές, καθαρές. ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ νομίζω πως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, πρώτα και πάνω απ’ όλα, προσευχή. Τόσο για να μας ελεήσει ο Κύριος και να φωτίσει τους εκάστοτε “ηγέτες” ώστε να έχουμε αλλαγή της κατάστασης όσο και για να μας υποδείξει με ποιό τρόπο πρέπει να αγωνιστούμε απέναντι σ’ αυτές τις “αδικίες”.
Υ.Γ1. Μη θεωρήσεις αυτή την απάντηση διδασκαλικού τύπου. Αν είναι γραμμένη έτσι, συγχώρεσέ με κι εσύ κι όλοι οι υπόλοιποι φίλοι της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης-κι όχι Δρασίτες…
Υ.Γ2. Συγχώρεσέ με-κι εσύ και οι υπόλοιποι-επίσης για την μακροσκελή απάντηση…
Γενικά συμφωνώ μαζί σου, εκτός από κάνα-δυο σημεία. Πχ εκεί που λες ότι οι αδικίες προήλθαν από τις αποφάσεις ηγετών που ΕΜΕΙΣ τους εκλέξαμε, και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να λέγονται αδικίες. Μα πώς; Κατ’ αρχάς, ποτέ δεν ψηφίζει το 100% του πληθυσμού. Στην Αμερική, για παράδειγμα, όταν βγήκε ο Ομπάμα, είχανε αποχή 60%(!) Δεύτερον, αυτοί που πάνε τελικά και ψηφίζουν, δεν το κάνουν επειδή ξέρουν από την αρχή ότι οι αποφάσεις που θα παρθούν από τους ηγεμόνες θα είναι άδικες. Το κάνουν επειδή γενικά εμείς ο απλός λαός έχουμε την ανεξήγητη τάση να πιστεύουμε ότι όλα αυτά που λένε οι πολιτικοί, θα τα τηρήσουν κιόλας. Και να μην το πιστεύουμε βασικά, θέλουμε απλώς να βγάλουμε τον Μη-Χειρότερο από όλους. Και τέλος, οι κοινωνικο-οικονομικές αδικίες υπήρχαν στην γη πρωτού διαμορφωθεί καλά καλά η κοινωνία, οπότε όποιος και να έβγαινε στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να κάνει και πολλά για αυτό το θέμα, ακόμα και αν ήθελε. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι κάποιος στερείται, όταν εσύ έχεις τα πάντα. Πρέπει να βρεθείς από την “άλλη μεριά” για να καταλάβεις. Αυτό, πιστεύω ότι παθαίνουν οι κυβερνώντες, αλλά και όλοι μας, λίγο πολύ.
Και αυτό είναι και το πρόβλημα! Δεν έχουμε μάθει να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, βολευόμαστε στη θεσούλα μας, γκρινιάζουμε που εμείς δεν έχουμε περισσότερα και τελικά κανείς δεν προσπαθεί να φτιάξει τίποτα! Αυτό σου λέω. Όμως ότι είναι, είναι αδικία. δεν μπορούν να αφήνουν αφορολόγητους τους πάμπλουτους με τις βιλάρες και “για να σωθεί η χώρα” να κόβουν τις συντάξεις!!! Ποιος το βρίσκει δίκαιο αυτό;!
Αυτό που λες ότι κατά βάθος είναι δίκαιο το να μας φέρονται με σκληρότητα, ε! εξαρτάται πώς το βλέπεις. Γιατί αν έχεις πολλή ταπείνωση, μπορείς να πεις ότι το αξίζεις για τις πολλές σου αμαρτίες, και να το δεχτείς. Αλλά όλοι το θεωρούμε άδικο, διότι εμείς τουλάχιστον, σαν χριστιανοί δεν θα θέλαμε να φερθούμε έτσι σε κάποιον, όσο και να το άξιζε. Σωστά;
Ωραία λοιπόν μου λες ότι αν βρίσκω ότι οι ΚΝΕίτες αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία, τότε να πάω μαζί τους. Αν όμως τα κίνητρά τους δεν είναι αγνά, εσύ δεν θα διάλεγες να τους υποστηρίξεις. Τότε τι θα διάλεγες; Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να κάνουμε, εκτός από προσευχή, ώστε και να μην καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, και να είμαστε σύμφωνοι με τη χριστιανική διδασκαλία;
(Δεν ρωτάω μόνο εσένα προσωπικά, αλλά όλους τους… Δρασίτες! Ελπίζω να μην πιστεύεις ότι σου επιτίθεμαι)
ΥΓ: Τώρα ήρθε η σειρά μου να ζητήσω συγγνώμη για την τεράστια απάντηση. Συγγνώμη!!
Καλησπέρα. Πιστεύω ότι είναι τεράστια η αδικία που αφορά στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα. Ίσως όμως, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, κανένα κόμμα, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, να μην μπορεί να μας βοηθήσει μέσα στην προοπτική της σωτηρίας της προσωπικής μας και του κόσμου.Είναι όμως απαραίτητο να αντιδρούμε και να φανερώνουμε, ακόμα και με την ψήφο μας, την αντίδραση και την δυσαρέσκειά μας. Όμως σίγουρα ακόμη και για αυτήν την άδικη κρίση ο Χριστός έχει τον λόγο του. Διάβασα πρόσφατα ότι δεν χρειάζεται να λες που είναι ο Θεός σε μια αδικία, αφού ο δάσκαλος παραμένει πάντα σιωπηλός την ώρα του διαγωνίσματος… Άλλωστε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Μέσα στην αναστάστιμη προοπτική κάθε αδικία σβήνει και μόνο η θεία δικαιοσύνη επιζεί! Καλή δύναμη στον αγώνα κατά της αδικίας της αμαρτίας και όποιας άλλης αδικίας…
Νομίζω ότι ύστερα από την αδικία με το κλείσιμο της ΕΡΤ εκτός από προσευχή πρέπει να ΔΡΑΣΟΥΜΕ… Είναι μεγάλη αδικία να μείνουν άνεργοι 2.700 άνθρωποι… Αδικία να είμαι άνεργος λέει το κείμενο… Ο Χριστός ας μας προστατέψει! Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα άλλάξει…
Θα επαναπροσληφθούν, είπαν, αλλά λιγότεροι… Δηλαδή κάποιοι θα μείνουν και πάλι άνεργοι.
Τι προτείνεις να κάνουμε;
Εγώ προσωπικά πήγα και θα ξαναπάω στο ραδιομέγαρο γιατί θεωρώ ότι είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, τον ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟ, τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, την ΕΡΤ, την ΕΛΛΑΔΑ!
Ποιες επαναπροσλήψεις; Αυτών που θα συνεργαστούν με την μνημονιακή κυβέρνηση; Αυτών που θα λένε ελεγχόμενες στο 100% ειδήσεις; Σε όσους θα φιμώνουν αυτούς που δεν είναι του συστήματος;
ΝΕΡΙΤ… Τι όμορφο όνομα… Και δεν σκέφτηκε κανείς τους ότι το Ίντερνετ έχει ελληνική λέξη, την λέξη ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ! Άρα….
Αυτήν την στιγμήν ανά την επικράτεια και κυρίως στις παραμεθόριες περιοχές οι άνθρωποι είναι ξεκρέμαστοι και ακούν συχνότητες γειτονικών κρατών. Η φωνή της Ελλάδος δεν φθάνει στο σπίτι τους! Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομογενείς… Ναι στην εξυγίανση, όχι στο λουκέτο.
Πιστεύω ότι είναι από τις μεγαλύτερες αδικίες της ελληνικής ιστορίας το λουκέτο και η φίμωση της ΕΡΤ (μιας και μιλάει για αδικία το κείμενο, να είμαστε και εντός θέματος…)και μια από τις αίσχιστες στιγμές… Μάλλον έχουμε κάτι που λέγετε… κατοχή;;; Και μήπως είναι και πάλι γερμανική; Ο κ. Γλέζος με τον αείμνηστο Απόστολο Σάντα μας έδειξαν τον δρόμο….
Νομίζω ότι είναι δίκαιος ο αγώνας για την ΕΡΤ… Όχι για τους δημοσιογράφους τόσο, όσο για την ίδια την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!
ΥΓ. Με συγχωρείτε για την πολυλογία, αλλά με πνίγει η αδικία…
Εάν υπάρχει κάτι παρόμοιο παραπάνω συγχωρήστε με.Συχνά μας απασχολεί κάτι παρόμοιο με το παραπάνω ερώτημα που τέθηκε.Ή ακόμη ότι ο Θεός μας “φαίνεται”άδικος.Ο Αριστοτέλης,εάν δεν κάνω λάθος, μίλησε για την δικαιοσύνη και την γνώση των πραγμάτων.Κάποιος κρίνει ανάλογα με αυτά που γνωρίζει.Όσο περισσότερα γνωρίζει,τόσο δικαιότερος μπορεί να γίνει.Για κάποιον άλλον που γνωρίζει περισσότερα ή λιγότερα,η κρίση του διαφέρει από του πρώτου γι’αυτό και δεν κατανοεί την δικαιοσύνη του.Μόνο ένας είναι παντογνώστης,άρα η απόλυτη δικαιοσύνη προέρχεται από Αυτόν.