Η δοκιμασία

3
953
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (καμία αξιολόγηση προς το παρόν)
Loading...

Ήρθε κάποτε ο αββάς Αγάθων στην πόλη να πουλήσει τα σκεύη του και βρίσκει κάποιο λεπρό κοντά στην οδό. Τον ρώτησε ο λεπρός· «πού πηγαίνεις;» και του απαντά ο αββάς Αγάθων· «στην πόλη για να πουλήσω σκεύη». Τότε του λέει ο λεπρός· «κάνε αγάπη και πήγαινέ με εκεί». Τον σήκωσε ο αββάς και τον έφερε στην πόλη και του λέει ο λεπρός· «Εκεί που πουλάς τα πράγματά σου, εκεί να με βάλεις».

Ο αββάς έκανε όπως του είπε. Τότε, όταν πουλούσε κάποιο σκεύος, του έλεγε ο λεπρός· «Πόσο το πούλησες;». «Τόσο», του έλεγε. «Αγόρασέ μου πίτες». Και του αγόραζε. Και πάλι πουλούσε ο αββάς άλλο σκεύος, και του έλεγε ο λεπρός· «Κι αυτό πόσο το πούλησες;». «Τόσο». Και έλεγε· «αγόρασέ μου το τάδε». Και του το αγόραζε.

Αφού λοιπόν ο αββάς πούλησε όλα του τα σκεύη και σκόπευε να φύγει, του λέει ο λεπρός· «Φεύγεις;» Του λέει «Ναι». «Κάνε πάλι αγάπη και πήγαινέ με εκεί που με βρήκες». Ο αββάς τον σήκωσε και τον έφερε στον τόπο του. Τότε του λέει ο λεπρός· «Είσαι ευλογημένος, Αγάθων, από τον Κύριο στον ουρανό και στη γη».

Σήκωσε ο αββάς τα μάτια του και δεν είδε κανένα· γιατί ήταν άγγελος Κυρίου που είχε έλθει να τον δοκιμάσει.

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Καμιά φορά μες στη σκληρή δοκιμασία σκεφτόμαστε πως είμαστε μόνοι, εγκατελελειμένοι,πως ακόμη και ο Κύριος, ο Ήλιος που απο την πρώτη μας στιγμή συμπορεύεται μαζί μας και φωτίζει τη ζωή μας, χάθηκε. Κι όλα γίνονται όλο και πιο σκοτεινά, όλο και πιο ασήκωτα και αδύνατα για τις αντοχές μας … πόσο παρήγορη όμως είναι η σκέψη πως ο Ήλιος μας, το Φως μας ποτέ δε χάνεται, αλλά απλά κρύβεται για λίγο πίσω από τα σύννεφα της κατήφειας μας και όπου να’ναι, λεπτό προς λεπτό, θα ξεπροβάλλει και πάλι για να μας ανακουφίσει και ενδυναμώσει.

    • “Ελπίδα μας μοναδική Χριστέ μου είσαι Συ”.

      …απλά, αδελφέ, είναι της μόδας να αισθανόμαστε καλά μόνο όταν όλα μας πηγαίνουν καλά. Η ουσία όμως είναι να έχουμε δικό μας τον Κύριο μας κι ας πηγαίνουν όλα τα υπόλοιπα “στραβά” (κατά τα μάτια μας). Οπότε, ας παρακαλούμε κυρίως τον Κύριο μας να είναι ασταμάτητα μέσα μας και όχι τόσο να μας λύσει τα προβλήματα ή να μας άρει τις δοκιμασίες. Όπως λέει και μια γνωστή “Ας έρθει η βροχή και το χαλάζι κι ας σπάσει ο ουρανός με ορμή στη γη, εσένα Θεέ μου έχω Πατέρα! Τι με νοιάζει;!” …τα πόδια, λοιπόν, να λυγούν μόνο για την προσευχή και όχι χάρη των δοκιμασιών. …. στα λέω για να τ’ακούω μήπως και τα εφαρμόσω…

  2. Νομίζω ότι βοηθάει πολύ η σκέψη:”Για να περνώ αυτη τη δοκιμασία, τη δυσκολία σημαίνει πως κάτι έχει στο “νου” Του ο Θεός και το επέτρεψε, ξέρει Αυτός, είναι για το καλό μου”.Προσπαθώ να το σκέφτομαι όταν μου παρουσιάζεται ένα προβλημα και τις φορές που υπακούω σε αυτή σκέψη γαληνεύει η ψυχή μου και αισθάνομαι ότι τα αφήνω στα χέρια του Θεού, ότι ελπίδα μου μοναδική είναι ο Χριστός!!!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ