Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ημέρα των σκανδάλων και των αποτυχιών: ο περιούσιος λαός χάνει την δόξα και την δικαιοσύνη του πρωτότοκου υιού, λόγω της απιστίας και των άτιμων έργων του προς τον Θεό· ο Ιούδας από μαθητής και υποψήφιος της Βασιλείας Του, κληρονομεί την κόλαση, λόγω της φιλαργυρίας του· ο μαθητής Του Πέτρος αρνείται τον Διδάσκαλο από μία αδιάκριτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, και μόνο με τα καυτά του δάκρυα μπόρεσε να ξεπλύνει το σφάλμα του· η ακόλαστη γυναίκα γίνεται μυροφόρος και όλος ο κόσμος στους αιώνες θα διηγείται την ταπείνωση και την μετάνοια της, ενώ ο ληστής με τα τόσα κακά και τους τόσους φόνους εισέρχεται πρώτος στον Παράδεισο με πίστη και ταπείνωση!
Όλες αυτές οι απροσδόκητες μεταλλαγές μάς γεμίζουν από τρόμο και ελπίδα συγχρόνως. Τα έργα μας λοιπόν, όσο αναγκαία και ωφέλιμα και αν είναι, δεν μας επαρκούν για την σωτηρία μας. Εάν δεν υπήρχε ο λόγος της σωτηρίας, δεν θα ήταν ανάγκη να έρθει και να υποστεί τα πάνδεινα ο Χριστός. Όμως ο κόσμος δεν μπορεί να σωθεί χωρίς Αυτόν. Η αμαρτία είναι μία βαθιά και αθεράπευτη πληγή· μόνο ο Θεός μπορούσε να τη θεραπεύσει και μόνο «τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν». Ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίζει το μέγεθος των αδυναμιών του και με ταπεινή καρδιά να πλησιάζει τον Χριστό, γνωρίζοντας ότι μόνο από Αυτόν έρχεται η σωτηρία. «Μνήσθητί μου, Κύριε» – και θα ακούσει με τον ληστή: «Σήμερον ἔσῃ μετ’ ἐμοῦ ἐν τῷ παραδείσω».
Γέροντος Πετρωνίου Τανάσε
από το βιβλίο Οι πύλες της μετανοίας
εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»