Loading...
Στίς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων, ἡ πνευματική προετοιμασία τῶν πιστῶν γιά τή μεγάλη ἑορτή. Μέσα σ ̓ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα τῆς γλυκιᾶς προσμονῆς, μόλις μιά ἑβδομάδα μετά τήν ἔναρξη τῆς νηστείας, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τοποθετήσει τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.
Τό εὐσεβέστατο ζεῦγος, οἱ δίκαιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα,ὁδηγοῦν τήν μόλις τριῶν ἐτῶν κορούλα τους στό Ναό τῆς Ἱερουσαλήμ γιά νά τήν ἀφιερώσουν στόν Θεό. Ἦταν ἄτεκνοι ἐπί πολλά χρόνια, καθώς ἡ δικαία Ἄννα ἦταν στείρα. Κάποτε ἔταξε στό Θεό: «Δῶσ ̓ μας παιδί καί θά Σοῦ τό ἀφιερώσουμε». Πράγματι ὁ Θεός εἰσάκουσε τήν προσευχή της καί τούς χάρισε τή χαριτωμένη Μαριάμ. Σήμερα λοιπόν τό ἱερό ζεῦγος ἐκπληρώνει τό τάμα.
Μά τί λοιπόν; Γιορτάζουμε ἕνα οἰκογενειακό γεγονός; Ὤ, οἱ καρδιές τῶν πιστῶν τό γνωρίζουν καί σκιρτοῦν στή μελέτη τοῦ γεγονότος. Δέν προσφέρουν ἁπλῶς οἱ δίκαιοι γονεῖς τόν καρπό τῆς ἀγάπης καί τῆς προσευχῆς τους, ἀλλά προσφέρει ἡ ἀνθρωπότητα τόν πιό ἐκλεκτό καρπό της, τήν πανάχραντη Μαρία, γιά νά διακονήσει στή σωτηρία τοῦ γένους μας. Σήμερα εἰσάγεται ἡ πανάχραντη Παρθένος στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, γιά νά ἑτοιμασθεῖ γιά τή μεγάλη ἀποστολή της, νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἔμψυχος ναός τῆς θεότητος – χωρίς νά τό γνωρίζει ̇ ἀλλά καί ἄν τό γνώριζε, βεβαιώνουν κατηγορηματικά οἱ ἅγιοι Πατέρες, δέν θά ἔκανε κάτι περισσότερο. Ἐπιδίδεται σέ ζωή φιλοθέου ἀδολεσχίας καί ἀδιαλείπτου προσευχῆς. Ἡ ζωή τῆς πάναγνης Κόρης μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων αὐτά τά 12 χρόνια, ἀπό τά 3 ἕως τά 15 της, εἶναι αὐστηρά ἡσυχαστική, ὑψηλή, οὐράνια ̇ μέχρι πού τήν ἕτοιμη πλέον κόρη οἱ ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ κατά θεία ἀποκάλυψη θά μνηστεύσουν μέ τόν σώφρονα Ἰωσήφ ὡς φύλακα τῆς παρθενίας της καί δόκιμο ὑπηρέτη τοῦ μυστηρίου.
«Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις», ψάλλουμε μέ σεμνή καύχηση καί ἱερή συγκίνηση στό ἀπολυτίκιο τῆς ἡμέρας. Σήμερα τό λυκαυγές τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας σχίζει τό πυκνό σκοτάδι τῆς π.Χ. ἐποχῆς, ὅπου βασίλευε ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος, ὅπου ἀκουγόταν ὁ στεναγμός τῶν πεπεδημένων. Γλυκοχαράζει ἡ ἡμέρα τῆς σωτηρίας.«Ἤγγικεν ἡ προσδοκία τῶν θλιβομένων, ἐν ναῷ ἁγίῳ ὡς ἁγία, ἀφιερωθῆναι εἰς κατοίκησιν τοῦ Παντάνακτος» «τοῦ τά σύμπαντα, ἁγιάσαντος ταύτης εἰσοικήσει, καί θεώσαντος τήν φύσιν, τήν τῶν βροτῶν ὀλισθήσασαν». Ἔχει πλησιάσει στόν ἅγιο Ναό ἐκείνη πού εἶναι ἡ προσδοκία τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἀνεξαιρέτως ὡς ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ βαρύνονται ἀπό τή θλίψη, τόν πικρότατο καρπό τῆς παρακοῆς. Ἔρχεται γιά νά ἀφιερωθεῖ στόν ἅγιο Ναό ὡς ἁγία πού εἶναι, ὥστε νά καταστεῖ κατοικητήριο τοῦ παμβασιλέα Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μέ τό νά κατοικήσει μέσα της ἁγίασε τά σύμπαντα καί θέωσε τή φύση τῶν ἀνθρώπων πού εἶχε ἐκπέσει ἀπό τό ἀξίωμα καί τόν προορισμό της.
Στόν μελαγχολικό Νοέμβριο τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, τῆς ὑλόφρονος, τῆς τεχνοκρατούμενης καί βαθιά ἀποστατημένης, ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου δέν ἀποτελεῖ ἕνα φευγαλέο χαρούμενο διάλειμμα πού ποικίλλει τήν γκρίζα καθημερινότητά μας, οὔτε μιά ἀφορμή νά νοσταλγήσουμε τή χαμένη παιδική ἀθωότητα, τήν ἀρετή ἄλλων ἀνθρώπων ἄλλων ἐποχῶν, πού μᾶς φαίνονται πολύ ἀπόμακρες καί ἴσως γιά πάντα ἀνεπίστροφες. Ἀπεναντίας.
Στίς 21 Νοεμβρίου γιορτάζουμε ἕνα γεγονός πού συνδέεται μέ τή σωτηρία μας, ἡ ὁποία συντελέστηκε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Υἱῷ τῆς Παρθένου καί μᾶς χαρίσθηκε ἀμετάκλητα. Καμία ἐποχή καί καμία κατάπτωση δέν μπορεῖ νά ἀκυρώσει τό δώρημα, ἐκτός ἀπό τή δική μας θέληση. Στίς 21 Νοεμβρίου τιμοῦμε ἕνα πρόσωπο πού δέν ἀποτελεῖ σκιά τοῦ παρελθόντος, ἀλλά εἶναι «ἀεί ζῶσα», «παντάνασσα», «πρέσβειρα τοῦ κόσμου», κατά χάριν μητέρα τῶν Χριστιανῶν.
Στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου:
- γιορτάζουν ὅσοι ἀφιέρωσαν τόν ἑαυτό τους στόν Θεό, ἀκολουθώντας τόν ὑψηλό βίο τῆς κατά Χριστόν ἀγαμίας ̇ γιορτάζουν καί ἀνακαθιερώνονται.
- γιορτάζουν οἱ ἔγγαμοι πού ζοῦν τόν γάμο τους μέσα στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας καί συνδέουν τά παιδιά τους μέ τόν Κύριο ̇ γιορτάζουν καί στερεώνονται
- γιορτάζει ἡ χριστιανική νεότητα, ἡ ἀπροσκύνητη, πού ἐπιμένει νά ἀγωνίζεται γιά τήν ἁγνότητα καί τόν ἁγιασμό της μέσα στήν κάμινο τῆς σύγχρονης εἰδωλομανίας ̇ γιορτάζει καί δροσίζεται
- γιορτάζουμε ὅλοι, γιατί γιορτάζει ἡ Μητέρα μας.
Γιορτάζει ἡ Μητέρα μας καί στοργικά εὐλογεῖ ἰδιαιτέρως τά παιδιά της πού εὐλαβικά τήν πλησιάζουν γιά νά ἀσπασθοῦν τή δεξιά της. Ἀπό τήν ἀγκαλιά της σκορπίζει δῶρα ἀνταύγειες θείου φωτός,κύματα Χάριτος καί ἀνακαινίσεως, μυστικά βιώματα, ἱερές κλήσεις, λογισμούς ἐπιστροφῆς.
Στή Χάρη της σπεύδουμε στό ναό νά τήν τιμήσουμε. Ἀτενίζοντας τήν εἰκόνα τῆς Ἑορτῆς τήν παρακαλοῦμε:
Ἀξίωσέ μας, Κυρία Θεοτόκε, νά εἰσοδεύσουμε στή μετάνοια, στήν ταπείνωση, στή συγχώρηση, στήν ὑπακοή, στήν ἀγάπη, στήν ὁλοκληρωτική παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῶν δικῶν μας στά χέρια τοῦ Υἱοῦ σου.
Εὐλόγησε τίς ταλαιπωρημένες ψυχές τῶν σύγχρονων παιδιῶν καί τῶν νέων, πού πρίν νά καταλάβουν τόν ἑαυτό τους τραυματίζονται ἀπό τήν ἁμαρτία. Δῶσε νά γνωρίσουν καί ν ̓ ἀγαπήσουν τήν πνευματική ζωή, χάρισε βιώματα, γέννησε κλήσεις, δῶσε ἐλπίδα.
Γιατί ἐσύ μόνη δύνασαι, «τῇ μητρικῇ σου παρρησίᾳ χρωμένη», νά γίνεις «ἡ ἀκαταίσχυντος προστασία καί ἀμετάθετος μεσιτεία τῶν Χριστιανῶν», ἡ «Κυρία πάντων ἡμῶν».
ἀπό τό περιοδικό «Ἡ Δράση μας»
Τεῦχος 573, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2019
