«Ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη». Ο άπειρος Θεός ήλθε στον κόσμο ως Άνθρωπος. Μυστήριο μέγα καί συγκατάβασις άπειρος. Αλλά,αν αυτό συνέβη στην Ενανθρώπησή Του, σήμερα, στό θάνατό Του επί του Σταυρού, Τον βλέπουμε στην άκρα ταπείνωση. Ο Θεός των όλων, η Ζωή των απάντων, άπνους, νεκρός επάνω στο Σταυρό. Εδώ είναι η άκρα του Ταπείνωση.
Και διερωτώμεθα, γιατί; Πως ο Θεός, ο ενανθρωπήσας Θεός, έφτασε σε αυτό το σημείο, δέχθηκε αυτόν τον θάνατο;…Η απάντηση είναι μία. Για την αγάπη του πλάσματός Του. Στον εγωισμό του ανθρώπου, ο οποίος εκδηλώθηκε με απαράδεκτο τρόπο μέσα στον Παράδεισο και ο οποίος είναι η πηγή όλων των κακών και όλων των παθών, ο Θεός απάντησε με την δική Του ταπείνωση.
Αλλά το θέμα, αδελφοί μου, είναι ότι εμείς εξακολουθούμε αυτόν τον εγωισμό να τον έχουμε. Και, νομίζω, ότι στην σημερινή μεγάλη ημέρα που βλέπουμε τον Θεό μας Σταυρωμένο, πάνω στο Σταυρό κρεμασμένο, στην άκρα του Ταπείνωση παραδομένο, πρέπει να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε:
- Εκείνος σιωπά. Πόσες φορές εμείς μιλούμε απερίσκεπτα και επιπόλαια και μολύνουμε την ψυχή μας και πληγώνουμε τους αδελφούς μας;…
- Εκείνος στις δραματικότερες ώρες της ζωής Του διατηρεί μια θαυμαστή ηρεμία. Εμείς πόσο εύκολα ανάβουμε και κυριαρχούμαστε από το πάθος του θυμού;…
- Εκείνος δέχεται πρόθυμα την περιφρόνηση. Εμείς πόσες φορές δεν δεχόμαστε να θιγεί στο ελάχιστο η αξιοπρέπειά μας;…
- Εκείνος δέχεται την χλεύη, τις ύβρεις, τις βλασφημίες. Εμείς πώς αναστατωνόμαστε όταν δεχτούμε μια απλή υπόδειξη;…
- Εκείνος ήλθε στόν κόσμο για να σώσει τον κόσμο κι όχι να κρίνει τον κόσμο. Κι εμείς κατακρίνουμε διαρκώς τους πάντες!…
- Εκείνος συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Εμείς πόσο δυσκολευόμαστε ένα απλό λάθος του αδελφού μας να το συγχωρήσουμε;…
- Εκείνος είναι ο Ανεξίκακος. Εμείς πόσο δύσκολο είναι να ξεχάσουμε! Μνησικακούμε. Δεν μπορούμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας κάτι κακό που μας έκαναν!
- Εκείνος,ο Θεός,δέχθηκε την μεγαλύτερη αδικία που έγινε στον κόσμο κι εμείς δεν δεχόμαστε μια έστω μικρή αδικία. Υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητα το δίκιο μας.
- Εκείνος ταπεινώθηκε στην άκρα Ταπείνωση κι εμείς μένουμε με τον εγωισμό μας, που είναι αιτία όλων των κακών και βασανίζει τον καθένα μας και όλον τον κόσμο.
Γι’ αυτό, τώρα που θα προσέλθουμε να Τον προσκυνήσουμε ευλαβικά με τις ψυχές μας κατανενυγμένες και συγκινημένες από την υπέροχη Ακολουθία των Αγίων Παθών, ας Του πούμε κι εμείς ταπεινά:
‒Κύριε, βοήθησε να νικήσουμε αυτό το φοβερό πάθος του εγωισμού. Να διδαχθούμε από την δική σου άκρα Ταπείνωση και να αποφασίσουμε επιτέλους να ταπεινοφρονούμε κι εμείς. Για να ηρεμούν οι ψυχές μας, για να ειρηνεύουν οι οικογένειές μας, για να έχουμε ενότητα μεταξύ μας. Έτσι ώστε προσκυνούντες ταπεινά τον Σταυρό σου, να μπορέσουμε να πάρουμε κάτι από την χάρη Σου και να αξιωθούμε να απολαύσουμε την αληθινή δόξα της Αναστάσεώς Σου και την άφθαρτη δόξα του Ουρανού, απολαμβάνοντες τα ελέη Σου και τα μεγαλεία Σου στην άφθαρτη αιωνιότητα. Αμήν.
Αρχιμ. Αστέριος Χατζηνικολάου, Εις τα Άγια Πάθη του Σωτήρος Χριστού
(Απομαγνητοφώνηση λόγου Μ. Πέμπτης εσπέρας 13 Απριλίου 2017).